Yunan mitolojisindeki Medusa hikayesini hepimiz biliyoruz, öyle değil mi? Tanrı Poseidon`un güzeller güzeli Medusa`ya tecavüz etmesi ve Athena`nın onu çirkinlikle lanetlemesi... Eğer bilmiyorsanız gitmeye gerek yok. Çünkü bu hikaye bilinenden biraz daha farklı. Hayatını bir şeyler çalarak geçiren Scylla, eşyaların sahipleri tarafından yakalanır ve esir tutulur. Aynı zamanda bir kafede garsondur. Bu sırada ona kendileri ile gelmesi gerektiği söylenen iki adamla karşılaşır. Onu kendisinden başka kimsenin görmemesi garip gelir. Oradan kurtulmak için gitmeye karar verir ama başına neler geleceğinden ve geçmişin ne kadar korkutucu olabileceğinden haberdar değildir.

Gölgede kalmak en büyük kabustur. Kabusların en büyüğü ise bilinmezliktir.

"Ölüm uykusu için daha çok erken küçüğüm. Çünkü sen persephoneysen bende sana kapılan hadesim..."

Gece Altınay, geride bıraktığı bir yılın sonrasında artık eski kimliğini tamamen unuttuğunu fark eder. Babasını kaybedişi, başa çıkılamaz durumlardan ağır yara alıp tutsak edilmesinin ardından;özgürlüğün çok da büyütülecek bir şey olmadığını düşünmektedir. Çünkü insan kendi zihninde tutsaksa, onu çevreleyen parmaklıklar da somutluğunu yitirir. Rutubetten ciğerlerini eskiten hapishane duvarları içerisinde Gece, her şeyin bittiğini sansa da; geçmişin kapanmayan tek sayfası ona üzerindeki ölü toprağını atmaktan başka bir seçenek bırakmayacaktır. Persephone, yeraltının en karanlık zindanlarına hükmetmeye geliyor. Çünkü kralın olmadığı yerde başıboş kalan yeraltı dünyası parçalanmaya başlıyor. Ve güçsüz kralların baş gösterdiği dünyada onları sadece bir kraliçe birleştirebilir. 

ÖNSÖZ Nar; dünyadaki birçok kültürde yer edinmiş, her coğrafyada ayrı bir anlamın habercisi olmuştur. Yunanistan’da ve Orta Doğu’da yüzyıllarca şifanın sembolü olan Nar, içinde barındırdığı mistik öykülerin de başkahramanı olmayı başarmıştır. Farsça ’da “ateş” anlamına gelen nar, ateşle ve kalple özdeşleşen tutkulu aşkın sembolüne dönüşmekten kurtulamamıştır. Nitekim bunun en güzel örneği, Yunan Mitolojisi’nin en büyük aşklarından biri olan Hades ve Persephone’nin hikâyesinde başrol oynamasıdır. Hades, nergis çiçekleri ile dolu bir tarlada Persephone’yi görür görmez âşık olur ve onu kendiyle birlikte yeraltının karanlık zindanlarına götürür. Asıl adı Kore olan Persephone’nin annesi Demeter; kızının kaçırılmasına çok üzülür ve yeryüzündeki hasadı kurutma kararı alır. Yeryüzünde bereket namına bir şey kalmadığında; Zeus, kardeşiyle anlaşma yapıp Kore’yi yeniden yeryüzüne getirmek için öne çıkar. Fakat artık çok geçtir. Kore, çoktan Hades’in ona ikram ettiği narı yemiş ve Hades tarafından Persephone adını almıştır. O artık yeraltının karanlık kraliçesidir. Çünkü ölüler ülkesinde bir şey yiyenlerin, yeryüzüne çıkma hakları yoktur.

"Evet, bu mutluluk kalbimden taşıyor, Hades`inkine, bana ait olan bir diğer kalbe akıyordu." Hasat Tanrıçası Demeter`in kızı olan Kore, annesinin silik bir kopyası olmaktan sıkılarak bu hayattan bir çıkış yolu ararken bir gün aradığı tam da karşısına çıkar: Ölüler Tanrısı Hades. Hades`le birlikte Ölüler Diyarı`na giden Kore, burada Persephone ismini kullanmaya başlar. Temsil ettiği şeyin, baharın ve yaşamın tam zıttı olan bu yerde özgürlüğün tatlı nektarını tadan Persephone, sanki ilk kez nefes alıyordur.