Yetimhaneden kurtuldun diye sevinirken hiç bilmediğin bir ortama düştün.

Yaşam, bazen zorunlulukların içinde saklı kalan gerçek aşklarla örülüdür. Aden Dora, geçmişi silinmiş bir kadın... Ölen ablasının yerine geçerken, unutulan sırların ağırlığı omuzlarına biner. Uraz Efe ise kalbini yıllarca bir başka isme kapamış, geçmişin gölgesinde yaşayan bir adam. Bir arada olmaları kaderin bir oyunu mu, yoksa içten içe büyüyen duyguların başlangıcı mı? Geçmişin suskunlukları, sırlar ve yarım kalan hikâyeler, onları birbirine daha da yakınlaştırırken aynı zamanda yavaş yavaş yıpratır. Bir evin içinde saklanan gerçekler, unutulmuş isimler ve yasak aşklar... Peki, bir insan neye mecburdur? Aşka mı? Geçmişe mi? Yoksa kendine? Mecburum, unutulmuş kimliklerin ve sessiz kalmış yüreklerin hikayesi.

intikamdan doğan aşk... geçmiş yaşamlar, şirketler arası rekabet,yeraltı dünyası ve travmalar... bakalım bunca entrika ve kaos içinde soylu ve zorlu aileleri ne yapacak.

Bir ölüm emri... Mira bir tetikçiydi, Alaz Miraç ise hedef bile değildi, babasının yerine kaçırılmış genç bir kurbandı. Şimdi ikisi de aşk ve ölüm arasına sıkışıp kaldılar...

Hayatımı yıktığını düşündüm sen bana hayatın ne demek olduğunu öğretmişsin bana hayatımın gerçeklerini vermişsin o gün iyi ki o anlaşmayı yapmışım ben sana layık olamadım ama sen benim hayallerimden bile daha güzeldin ve seni bu yüzden bırakıyorum benimle daha fazla yanma diye benim yüzümden daha fazla acı çekme diye sen bana herşey oldun eş aile arkadaş dost ama ben sana hiç birşey olamadım seni senin için bırakıyorum seni seviyorum sen den bundan sonrası tek isteğim benden sonra da hoş olman sana herşey için hem teşekkür ederim hemde özür dilerim Yazıyordu ve o girmişti o gitmişti ve benim dünyam durmuştu çünkü artık o yoktu

Sedef hayatı zorluklarla dolu bir genç kadındır. Yirmi iki yıl sonra hayatına giren biyolojik ailesi ise Sedef`in hayatında ki zorlukları eksiltecekler mi? Yoksa zorluklara yeni bir zorluk daha ekleyecekler? Bunu zaman gösterecektir. "Ben Sedef Kılıç, babasının her zaman güçlü kalmak zorunda olan varisi; annesinin her zaman hanımefendi olmak zorunda kalan prensesiyim. Kısacası ailemin hiçbir şeyiydim." Biyolojik ailem kurgusudur.

Bir yangının içinden mi uyandım ya da yangın mı benim içimden uyandı bilmiyorum. Kırık katanamın parçalı yüzeyinden parlayarak şakıyan alevler gözlerimi kamaştırıyordu. Etrafıma baktım, alevlerle veballerinden arınan yüz elli yıla baktım. Dilimin ucunda unuttuğum bir isim takılı kalmıştı. Savaş meydanına haykırmak istediğim, yarısı hafızamdan silinmiş bir isim. Ama boşlukta kaybolup gitti. Elimdeki kırık katanaya baktım, bu aziz ama günahkar kılıçla kaç insanı hayatın kemiğinden sıyırıp aldığımı bilmiyordum.Parlak çeliğe eğildim, belki sonunda kendi yansımamı görebilirim diye. Ama hiçbir şey yoktu. Hiçbir zaman olmamıştı zaten. Gözlerime tutunan muğlak hayalin sesi çınladı yerde: "Ne olduğunu bilmesen de, doğrusunu biliyorsun..." Haklıydı. Kim olduğumu hatırlamasam da, ne yapacağımı çok iyi biliyordum.

hayat benim için ailemin gerçek ailem olmadıgını ögrendigim andan itibaren artık tozpembe degil kendi hayatımı yalanlarla dolu bir dünya çeviren benim anneme arkadaşalarıma en başta kendime yalan söyleyerek saçma şeylere kendimi inandırma çalıştım gerçek şeyleri yok sayıp ailemin gerçek ailem olmadıgını annemden ailemdem saklayıp kim bilir kaç kişini hayatını yani gelecegini yok saydım bu gerçegi ben söylemedigim sürece kimsenin ögrenmeyecegini düşünmüştüm megerse hayat kendi içinde bana oyunlarını oynama devam ediyormuş bu bir karışan çocuk hikayesi dışında bir genç kızın yalanlardan arınıp hayattaki mücadelesinin anlatıldıgı bir hikaye olacak bu yolculukta benimle beraber olursanız çok sevinirim unutmayın hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlerdir peki siz bir gün tesadüfen ailenizin gerçek aileniz olmadıgını ögrenirseniz ve bunu bilen tek kişi sizseniz eger bunu kime söylemek isterdiniz ben bir yalan söyleyerek hayatımı devam ettirmeye çalıştım peki siz ne yapardınız ilk kitap yazma sürecim benimle bu yolculuga katılırsanız süper olur iyi okumlarrrrrrrrrrrr

Ben Okyanus, büyük bir Yangın’dan çıkmayı başarmış ama Kül’e dönmüş bir İstihbarat Ajanı.   Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya...   Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus’tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum?   Okyanus’un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi?   Okyanus’ta boğulacak mıdır?   Yangın’da Kül’e mi dönüşecektir?   Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır?   Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi?   Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus’un bilinmeyen geçmişi...   Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus’un Kül`ü müydü? “Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”   “Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”

Selamlar ben Ada kendi ayaklarının üzerinde durmaya çalışan, kalabalık içinde yalnız büyüyen görenin ketum diye adlandırdığı o kızım. 24. Yaş günüm de hayatımın altı üstüne geldi ben de o ağırlıkta kaldım öylece.

Susturulmuş kalpler, bastırılmış duygular, tehditkâr bir geçmiş... Hazal hem kalbinin sesiyle, yani ayrılmak zorunda kaldığı çocukluk aşkı Eray`la hem de peşinde ki takıntılı adamla savaşmalıdır. Çünkü artık kaçmak değil, savaşmak zorunda... Ve bu savaş; bir aşkı, bir hayatı ve bir kadının var oluş mücadelesini anlatacak...

Her şey abisini askeriyeye görmeye gitmesi ile başladı çocukluğunda sıkı bir eğitimden geçen Züleyha yıllar sonra savcı olup yolu abisinin askeriyesine düşer bu yol Altay ZORLUDAĞ ile yolları ilk kesişip bağlandığı yerdir...

İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz? Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi? Ama kesinlikle dağ başında, gecenin zifiri karanlığında, bir mayının üstüne basmış halde karşılaşmayı hayal etmemişsinizdir değil mi? Neredeyse imkansız bir tanışma hikayesi... İşte o imkansız tanışma hikayesini gecenin karanlığında, sadece yıldızların ve ayın aydınlattığı gecede, arkamda duyduğum tok, kalın sesiyle imkansız olmadığını anladım. İlk olarak zifiri karanlıkta bile belli olan yeşil gözleri dikkatimi çekti. Elindeki silahı bana doğrultmuş, bu zifiri karanlıkta bile belli olan keskin yüz kartlarıyla, sinirli yüzüyle bana bakıyordu. Sol elini temkinli bir şekilde havaya kaldırdı, kafasındaki askeri kaskına götürdü, kasktaki el fenerine dokunup açtı, bu sayede beni daha net görmeye başladı. Bir süre bana baktı, hareket eden adem elmasından yutkunduğunu anladım. Bizim hikayemiz bir dağ başında yıldızların altında başlamıştı. Hayalet ve Ateş Parçası`nın hikayesi...

Adam, bir çift yeşil`e aşıktı. Kadın, bir çift mavi`den nefret ediyordu. Adam kadın için her şeyi gözden çıkarırdı. Kadın, ilk adamı gözden çıkarmıştı. Adam, kadın için dünya`yı yakardı. Kadın, adamı yaktığı dünyayla beraber yakardı. Balamir ve Maria... Geçmişin küllerinden doğan bir yalan uğruna birbirlerini bittirmeye yemin etmiş iki düşman. Aşk`mı bu? İhanet mi? Yoksa yakıcakları cehennemin orta yerinde yanacaklardı kader mi? "YERALTI FERİŞTAHI " Yeni bir aşk Damarına kadar ihanet Ve yeraltına sığmayacak bir intikam hikayesi... Yakacaksın. yanacaksın. ama en çokta seveceksin.. Bu isimde ilk kurgu

"Bazen en uzak olduğun yer,ait olduğun yerdir." ILGAZ SARE BOZKURT, yıllardır yalnız. Ne ailesi var,nede geçmişine dair bir iz. Kendini adadığı tek şey bu aziz vatanın her karışını son nefesine kadar korumak. Taki bir gün kapısı çalana kadar. Ve iki yabancı "biz senin aileniz" diyene dek. Şimdi Ilgaz Sare yıllardır kaçtığı geçmişle yüzleşmek ve kendisine ait olan ama hiç bilmediği bir hayatı araştırmak zorunda ama bu defa düşmanı değil kendini bulmak için savaşacak. "Alışır mı yüreği bir sofranın sıcaklığına, Kabullenir mi onu, geçmişini bilmeyen eller? Bir yabancıya “anne”, “baba” denir mi yıllar sonra, Eğer hakikat kapıyı çalıyorsa sessizce, Kırık bir bağ, yeniden örülür mü geçmiş kanarken hâlâ?" _____________________________ Gölge serisi 1. Kitabı olan gölgenin kimliği aidiyet, kayıp ve yeniden başlama üzerine soluksuz okunacak bir kitap beğenmeyi ve beni diğer hesaplarımdan takip edip destek olmayı unutmayın.

Güç bedende değildir. Akılda, ruhta ve kalptedir. Bir kişinin dış görünüşüne bakarak güçlü diyemezsiniz. Bir kişinin gücünün kapasitesini öğrenmek için ya aklına, kalbine girmeli ve vazgeçilmezi olmalısınız yada ruhunu görmelisiniz. Bedeni yaşayan bir ruh görünmez değildir. Bir göz temasıyla, bir damla gözyaşıyla, bir acı tebessümle ruhu apaçık bir şekilde görebilirsiniz. Cesaretse yüreğin saklısındadır. Kalbini birine kaptırdığın zaman o cesaret, esaretinden kurtulur ve hürlüğe kavuşur. Cesaret iyidir derler ya aslında öyle değildir. Her cesaret beraberinde gözyaşlarını da getirir. Gözyaşları zayıflıktır ama gözyaşlarını gün yüzüne çıkarmamakta cesaretsizlik. Yoksa gözyaşları mıydı bizi acıtan, kalbimiz miydi sonsuz acı salgılayan? Hangisi bize ihanet etti? Acısıyla kanayan kalbimiz mi, ardı ardına akarak kor gibi yakan gözyaşları mı? En büyük çığlık, çaresiz hıçkırıklardır. En büyük ateş gözlerden akan yaşlardır. En büyük kalp sızısı, kalbe düşman olan aşktır. Aşk ölümdür. Aşk acıyı göze almaktır. Aşk içten içe kanayıp dudaklara en içten tebessümü yerleştirmektir. Ve aşk yalan sevgi oyunlarıdır. Kalbe girdiğinde tüm güzellikleri yok eder ve geçici mutluluk eşliğinde eceli getirip avuçlarının ortasına yerleştirirdi. Adeta ‘bak’ derdi. ‘Bak gör bu aldandığın mutluluğun sonuçlarını. Şimdi ağla, haykır, kır dök, öl ve çek zayıflığının acısını ben artık yokum.’ Her mutluluğa aldanmamak gerekir. Çünkü her mutluluğun arkasında acı bir haykırış saklıdır. Her güzelliğin bir sonucu vardır. Tıpkı güzel bir bedeni acı geçmişin kirletmesi ve tüm güzelliği gölgede bırakması gibi. Güzel bir bedeni herkes severdi, önemli olan bir kadının ruhunu ve geçmişini sevebilmekti. Her anlamda karanlığa kuşanmış bir kadına gönlünü kaptıran bir erkek, o kadının karanlığını silmek zorundaydı. Karanlık, karanlığı silebilir miydi? İşte bunu zaman gösterecekti.

Bir imparatorluk camdan inşa edilebilir mi? Peki ya kanatlar, sadece umuttan yapılabilir mi? Alparslan Kayacan için hayat; kontrol edilebilen rakamlardan, üzerine mükemmel oturan takım elbiselerden ve etrafına ördüğü aşılmaz duvarlardan ibaretti. Kayacan Holding`in Veliahtı, duyguları bir zafiyet, insanları ise birer yatırım aracı olarak gören, soğuk ve mesafeli bir adamdı. Devrim Soysal içinse hayat; kardeşinin içten bir gülümsemesi, eski bir bilgisayarın fan sesi ve imkansızlıklara karşı verilen inatçı bir savaştı. Zekası en büyük silahı, ailesi ise en hassas noktasıydı. Kayacan Holding`in düzenlediği bir proje yarışması, bu iki zıt kutbu aynı yörüngeye soktuğunda, büyük çarpışma kaçınılmazdı. Biri için sadece bir yatırım ve yetenek avı olan şey, diğeri için bir umuttu. Biri için sistemdeki bir hata, diğeri için hayatının şansıydı. Peki, camdan yapılmış kanatlar, çelikten bir kalenin duvarlarını aşabilir miydi? Aşk, en büyük sistem hatası olabilir miydi? Camdan Kanatlar; bir aşk, fedakarlık ve imkansızı deneme hikayesi.

Bir kadın asker ama kimse onun asker olduğunu bilmiyor herkez onu doktor sanıyor birgüm bir timle kaçırılıyor ve olaylar başlıyor

SUÇSUZ DİVA “Kimin Hikâyesi?” Bu hikâyeyi okurken taraf tutma. Çünkü ben ne kahramanım... ne de kurban. Bir zamanlar gözlerime baktığında sadece sessizliği görürdün. Ama şimdi... Orada yangın var. Külleri hâlâ sıcak. Sana bir şey anlatacağım. Birinin adını asla unutmaman gerektiğinde neler yaparsın, biliyor musun? Ben öğrendim. Ezberledim. Ve o ismi silmek için ne gerekiyorsa yaptım. Bu hikâye; bir kadının suçsuzluğuyla, bir adamın ihanetiyle, ve herkesin bedelini ödediği bir sessizlikle yazıldı. Ben Vera. Kimseye yemin etmedim. Ama kendime söz verdim: > Yaşayan herkes konuşacak. Ölen herkes susacak. Ve ben, ikisinin arasındaki tüm sessizliği yok edeceğim. ---

Attığı bir fotoğrafa aldığı yanıt yüzünden telaşa kapılan İclal, paranoyak bir genç kızdır. Bu korkunun onu sürüklediği yeri bu kitabımda sizlere sunuyorum. *Bir texting kurgusudur!!

25 yıl sonra gerçek ailemi bulursam nolurdu acımı yoksa sevinç mi peki ben hiç bişey hissetmesem "ben almira dolunay soylu şimdi ne yapacaktim onlara güvenmeli miydim ya yine ykılırsam bu sefer bunu kaldıra bileceğimden emin değildim ... "

Karanlık bir odada, gözlerini açtığında ne hatırlarsın? İsmini mi? Mesleğini mi? Yoksa seni kaçıran adamın sesini mi? Alev Keskinöz. Polisliğe başlamasının daha ikinci yılında camiada en çok korkulan örgütün lideri Azad Zehir tarafından kaçırılmak mı? Sadece onun başına gelirdi. Alev yaşadığı şeylere dayanamayarak artık Azad`ın ininden kaçmayı başardı. Ne kadar başardı bilinmez, çünkü öğrendiği bilgiler Azad`ı piyasadan silecek bilgilerdi. Peki ya Alev ülkedeki kadın cinayetlerini bitirmek, öldürülenlerin intikamını almak için, ve de Azad`ı alaşağı etmek için kurulmuş 4 kadından oluşan SİS örgütünün bir parçası olursa? Azad`ın en yakın sandığı adam aslında bir polisse ve Azad`ın inine ajan olarak sızmışsa? Ya bu adam Alev`in hafıza kaybı yaşamadan önce tanıştığı bir adamsa? Ya SİS örgütünden biri hain çıkarsa? Ya da bu bir oyunsa? Gerçek neydi? Ölüm gerçek miydi? Her şey sadece bir satrançsa, şah kim? Gerçek ne kadar gerçek? Ve Alev… kimdi? “Sen nesin Alev Keskinöz? Polis mi, hain mi, cadı mı?” Gülümsemekle yetindi Alev. "Ben senin yutamayacağın kadar büyük bir lokmayım Azad. Ve seni kendi oyununda boğacağım." Gerçeklik algınızı yerle bir edecek, tahtından edilen bir kraliçenin yeniden doğuş hikâyesine hoş geldiniz. ONU ALT EDEMEYEN HERKES ONU CADI İLAN ETTİ. OYSA O SADECE TAHTINI GERİ ALIYORDU... İyi okumalar. @Tüm Hakları Saklıdır.

karanlıktan korkan bir kadınla, karanlığın içinden gelen bir adamın, zorlu ama derin bağlarla örülü aşk yolculuğunu anlatır.

Siz Efsun ile beraber ortalığın içinden geçmeye var mısınız? "Canımı yakacak kadar Cesareti olanın, Sonuçlarına katlanacak kadarda gücü olmalı" ~Efsun KARA --------------------- Ölüm değildi bizi öldüren intikamın ta kendisiydi, ölümden de beter olan intikam alamamaktı. ~Amber Çiçeği~

"Ya başlangıçlar vardır, insanı hayata zincirleyen; ya da sonlar vardır, üstüne toprak serpen. Sen, o toprağın altında kalmaktan korkma. Bırak anlamasınlar; aptal sansınlar seni. Çünkü asıl hikâye, cehaletin hüküm sürdüğü yerde değil, karanlığın bağrında filizlenir. Görmediklerinin ardında büyüyen o kökler, bir gün yeryüzünü sarsacak."