Küçükken hayal kurmayı bıraktı. Masallara dudak büktü, aşkı bir kandırmaca sandı. Gözyaşlarını ayaklarının altına gizleyip, sahnede yüzüne gülümsemeyi astı. Kimse bilmedi, alkışlar bittiğinde içinden sessizlik geçiyordu. Derken biri geldi. Ne büyülü sözler söyledi, ne pembe vaatlerde bulundu. Sadece baktı… görebildi. O an başladı yeniden içindeki kırık hikâye kendi masalını yazmaya. Bu, sadece bir aşk hikâyesi değil. Bu, bir insanın yeniden kendine inanmasının, karanlığın içinden geçip sahnenin ışığında gözlerini açmasının hikâyesi. Çünkü bazen bir adım, bir bakış, bir an… Bütün bir geçmişi susturur. Ve yeniden başlatır.

Bu hikayeyi genç arkadaşlara armağan ediyorum herşey herkese rağmen bu hayatı yasayın kimseyi dinlemeyin

“ VE BAŞLADI “ gülümseyip Kamere döndüm “ Araştıralım bakalım şu Kadir’i ne yapar ne içer nereye gider ne işle meşgulmüş sonra öldürecek miyiz süründürecek miyiz ona karar verirsin bizde ona göre yol çizeriz “ dediğim ile Kamer kafa sallayıp onayladı ve Elisa ile bakıştık “ Eee hadi daha bir sürü işimiz var ben nerde yaşadığına bakayım öğreneyim arkadaş çevresine bakayım Meva sende işine bakarsın nerelere takılırmış onuda Kamer bakar sonra da nasıl ilerleyeceğiz karar veririz” dediğim ile kafalarını ı salayıp hepimiz işe koyulduk ilk önce nerede oturduğunu bulmalıydık Elisa o`konuda çok iyi ve tecrübeliydi çünkü bir ” hacker “ bilişim uzmanlığı okumuştu bu işleri çok iyi biliyordu “ Kamer telefon numarası dosyada yazıyor mu ? “ Elisanın dediği ile Kamer dosya bakış atıp “ evet yazıyor “ dedi dosyayı uzattı Elisanın Kadirin oturduğu semti bulması dakikalarını almadı.