Bu romanda hayal olan çok az şey var. Gerçekte olan şeyler kurgu ve sembolizm ile duygu yoğunluğu altında harmanlanmıştır. Hüseyin Nihâl Atsız ve Sabahattin Ali`nin harmanı gibi...

“Yarım Kalanlar Kulübü" *Yağmur Çalışkan* —Yarım Kalanlar Kulübü sadece bir hikâye değil, herkesin kalbinde sakladığı ama hiç anlatamadığı duyguların sesi... —Bu kitapta; çocukluğuna uzanan yolları, yarım kalan sevgileri, sustuğum anları bulacaksın. Liva ve Miraç, belki bir hayal... —ama onların hikáyesinde kendini görmen hiç de uzak değil. —Çünkü bazı insanlar büyürken kırılır, bazıları severken eksilir. & —Ve bazen bir kitap, seni en çok sustuklarınla yüzleştirir. —Her sayfa bir iç çekiş, her kelime bir iz... Bu sadece bir son değil, belki de seninle başlayan bir başlangıç. #yarımkalanlarkulübü #yazarolmakistiyorum #yazarlar #romanhikaye #yenihikaye #Liva&Meriç *12.05.25* ~Yağmur Çalışkan~

İnsanın canını en çok ne yakar? Arkadaşla kavga? Aşk acısı? Anne baba kavgası? Ya da azıcık taze yenen azar? Herkesin canına tak eden nokta farklıdır. Buna göre çektiği acının da derinliği değişir. Fırtınalar kopar içinizde ve o acı öyle bir siner ki en derinlerinize, kimse içinizde ne fırtınalar kopardığını tam olarak kestiremez o acının. Ama bir gün öyle biri girer ki hayatınıza tam da o fırtınanın soğuk yeller estirdiği kalbinize; işte o insan anlar sizin fırtınanızı nasıl dindirmesi gerektiğini. Kader dediğimiz olgu, `Her şerde bir hayır vardır.` sözünü yüzümüzde acı bir tebessümle bize öyle bir anlatır ki, bir yanımız buruk bir acı ile kıvranırken bir yanımız içimizdeki fırtınayı dindiren insana sıkı sıkı bağlanmak ister ve bağlanır da nitekim. O yüzden kemerlerinizi iyi bağlayın, İstanbul`un en nadide semtlerinden birinde prensesler gibi büyümüş Erva-Eylül Sözeri kardeşlerin karşısına Karadeniz`in hırçın dalgalarıyla yetişmiş Yaman-Yağız Mertoğlu kardeşler çıkarsa ne olur görelim. Ve unutmayın; Herkesin hayatı hiç ummadığı anda değişir. Bir de; Her şeyden önce `Destek Olmaktır` AŞK.

Kendi güzel yüreği,güzel bir hanımefendi; bu hanımefendinin zorlu bir zamanında karşısına çıkan, yaralarına merhem olmak isteyen, hayatı islam yolunda geçmiş, haramlardan kendini muhafaza etmiş; yakışıklı,edepli iffetli bir beyefendi. Ve sonrasında yaşanacak hüzünlü,mutlu,huzurlu,acılı zamanlar... Kitabımın benzerini yazmak durumunda veya çalıntı durumunda hukuki işlem başlatılacaktır.

Batu: "Lan bebe!" Batu: "Bak, erkek olan benim." Batu: "Benim sana yavşamam lazım 🤨" "Batu: "Rolümü çalma 🤨😉😘" Parmakları sütyenimin dantel kenarına dolandı. "Batu, yapma..." diye inlerken, bedenim lanetli bir dua gibi ikiye bölündü: Bir yanım onun ateşine uzanmayı çok isterken, diğer yanım o odanın buzluğundan kaçmak istiyordu .... Ben; "Özledim desem, sen de özledim der misin Batu?" 0532505....; "Kapına bile gelirim, deli kız." Ben; "Özledim😞" 0532505....; "Aşağı insene, seni çok özledim." ... Sınırları aşmaya cesareti olanlar için, bu daha başlangıç. “Pekâlâ, sadece bekliyordum.” “Kimi?” “Seni. Yani seninki bittiyse, ben de bulutlarla konuşabilir miyim?” Aşk mı, intikam mı yoksa geçmişin derin izleri mi kazanacak? Paramparça olmuş hayatların, aşka ve öfkeye teslim olduğu bir hikaye… ... Kendimi bildim bileli hep bir şeyler yazıyorum... Derin duygularımı yazıyorum. Bir de o derin duyguları hissettiren, iyi yada kötü hiç kimseyi unutmamak için yazıyorum. Bu dünyadan çekip gittiğimde birgün, ardımda birkaç cümlelik izim kalsın diye yazıyorum.... Unutmamak için yazıyorum. Savaştıklarım için yazıyorum. Kaybettiklerim ve belki de hep kaybedeceklerim için yazıyorum. Çok sevdiğim için yazıyorum. Kendimi iyi hissetmek için yazıyorum... Ben yazdıkça eksiliyorum, siz okudukça çoğalın diye yazıyorum. Öğrenin ve duyun diye yazıyorum. Beni duymanız için yazıyorum. Sevmenin ve sevilmenin kıymetini bilin diye yazıyorum. Özgürce sevin, sevilin diye yazıyorum... Açıklama; "Tehlikeli duygular zıt kutuplarda yaşanırdı, bunu ikisi de biliyordu."

Doğar doğmaz annesini kaybeden, adı bile olmayan bir çocuk... Teladu`nun donmuş topraklarında büyüdü; sevgi görmeden, sadece hayatta kalmaya çalışarak. Bir gün, kendisine zulmeden bir muhafızı kırık bir cam parçasıyla öldürdü ve kaderini kendi elleriyle yazmaya başladı. Yıllar boyunca acıyla yoğrulan bu çocuk, bir savaşçıya, sonra da efsanevi bir lidere dönüştü. Paralı asker olarak başladığı yolculuk, binlerce kişilik bir orduya ve kendi adaletini kurduğu bir krallığa evrildi. Karalius`un tacı altından değil, acıdan dövüldü. Soğuk tepelerde, siyah zırhıyla bir hayalet gibi yürürken, karanlık geçmişiyle yüzleşmeye hazırdı. Yüzündeki yara izleri, çektiği acıların iziydi ama bu izler, onu çirkinleştirmiyor; aksine, karizmasına gölge değil, ağırlık katıyordu. Onu gören, bir kraldan fazlasını görüyordu. Karalius`un huzurunda suçlular diz çöküp af diliyordu. Ama Karalius`un adaleti merhametten değil, haktan geliyordu. KARALIUS SESLENDI "Adalet artık bir kelime değil, bizim ayak sesimizdir!" Küllerden doğan kralın gözlerinde, ne korku ne tereddüt var. Sadece adaletin sancağını taşıyor.

İçimden gelenler. Çeşitli şiirler.

Yıldızlar, hayatta bir yön gösteren umutlar gibi parlar. Ancak bazı insanlar, tıpkı kaybolmuş yıldızlar gibi, yolculuklarında kendilerini yitirirler. Bu, üç kardeşin, kaybolan yıldızlarını ve kaybolan kimliklerini bulmaya çalıştıkları bir hikaye.

Sevgilim, bana senin beni unuttuğunu ve artık yoluma bakmamı söylüyorlar. Söyle bana, uğruna kendimi bu denli kaybetmişken senden nasıl vazgeçeyim? Sarılışını, öpücüklerini, geçirdiğimiz şehvetli geceleri, sabahları yanımda uyandığında yüzünde oluşan o sevimli gülüşlerini... Söyle bana ben nasıl unutacağım seni? Sen sevgilim, kalbimden böylesine dolup taşmışken ben nasıl vazgeçeyim? Yol göster bana birtanem, ben sensizlikle sınanmaktan çok yoruldum. Eğer bir gün bu günlük sana ulaşırsa ve bu satırları okuyorsan aç o şarkıyı, bizim şarkımızı. Hatırlamadığın için şarkıyı yazıyorum, biliyorum ki unutmak hiç istemezdin sevgilim. Tak kablolu kulaklıklarını, aç sevdanın son vuruşunu. Bu sana yazdığım son satırlar, çünkü sanırım artık hatırlayacağına dair olan umutlarımı yitirmek üzereyim. Umarım şarkıyı dinlediğinde bizim için tekrar sende bir ışık yanar. Çünkü seni karanlıklara bırakmak istemezdim. 19.09.2025 Seni çok seven, V.

Her 4 çocuktan biri hayatını babası olmadan geçiriyor. Ama bu oran 11 yaşındaki Kuzey için yanlızce bir istatistik belirtmiyor __ bu onun gerçeği. Annesi ile birlikte, daracık bir odada paylaştıkları tek yataklı bir apartman dairesinde büyüyen Kuzey, bir babanın neye benzediğini bilmeden büyüdü. Ta ki bir gün her şey aniden değişene kadar...

Her hafta farklı bir şey yapacağız

Yıllarını adadığı bir adamın ihanetiyle darmadağın olan Derin, kendini bir sahil kasabasında bulur. Geçmişin izleriyle yeni bir hayat kurmaya çalışırken, kader ona ikinçi bir şansı fısıldar...

Bu kısa bir kitaptır. "Bazı insanlar birbirini bulur ama hep yarım kalır… Peki, kader bu kez tamamlanmalarına izin verecek mi?" Toygar ve İlayda, geçmişin acılarıyla büyümüş iki kayıp ruh. Yıllar önce bir hastane koridorunda yolları kesişti ama İlayda her seferinde ondan kaçtı. Şimdi, aynı üniversitenin kalabalığında yeniden karşılaşan ikili, yıllardır görmezden geldikleri duygularıyla yüzleşmek zorunda. Ancak bu kez, zamanın onlara sunduğu fırsat çok daha kırılgan… Birbirlerine umut olabilecekler mi, yoksa geçmişin gölgeleri aşklarının önüne mi geçecek?

Çünkü bazı sözler tekrarlanmaz, sadece beklenir. Zaman, onları geri getirene dek.

Karda yanan bir ateş, karın erimesine mi neden olur? Yoksa ateşin sönmesine mi?

İnsanlar birbirine iyi gelirdi. Herkesin ruh eşi vardır. Birbirlerine tutunarak destek olurlardı.

" Bazı aşklar yarım kalmalı belkide" sözü doğruymuş çünkü kadın; Birdaha aşık olmayacağına yemin etti Erkek ise birdaha bulamayacağı sevgiyi reddetti Kader miydi onları ayıran yoksa karar mıydı?bağlarını koparan Çok sevmek miydi yoksa onları birbirinden soğutan?

Bitti dediğiniz yerden yeniden başlayan hikayelerden biri onların ki. Sare`nin güncesinden Kartal`ın sesinden devamını okuyoruz.

@dargınprenses:Çarpraz sorguya mı çekiliyorum? @sevimliteyze2343: Çarpraz değil ama isteme sorgusu sayabilirsin canım @dargınprenses: nE? @sevimliteyze2343: Oy kıyamam heyecanlandın mı sen? @dargınprenses: Noluyooo @sevimliteyze2343: Şu oluyor: ALLAHIN EMRİ PEYGAMBERİN KAVLİYLE SENİ OĞLUMA İSTİYORUM Bu kişi tarafından engellendiniz * * * Bir şaka uğruna yaşadığım şeylere hâlâ inanamıyordum. Bu depo da kaldığımızdan beri kaç defa bunu düşündüm bilmiyorum ama içimde ki suçluluk hissi şuan başımda ki yaradan yahut etrafımda ki ateşten daha çok canımı yakıyordu. Buradan kurtulabilir miyim bilmiyorum ama artık için bir konu da rahattı. Kader kurtulmuştu... Elhamdülillah... - RÜVEYDAAAAAAAAAA Arya`nın sesi ile gözlerimi zar zor da olsa araladığım da üzerime doğru yanarak düşen dolap hatırladığım son şey oldu. İşte o an benim için zaman durmuş herşey önemini yitirmişti... Yapabildiğim tek şey kollarımı yüzüme siper etmek... Gerisi zifiri bir karanlık... * * * Herşey de eğlence arayan kızın Filistin ile değişen duyguları....

İşte bu bu benim benliğim; Safi rüzgâr, Safi deniz !

Bu kitap tamamen insanın içinde olup biten , duygusal ve okuyunca içinizin rahatlaması için yazılacak. Aile , okul, ruhsal durumlar gibi hayatta olan herşeyi içermektedir. Bir hikaye değil bir rahatlama kitabıdır.

Kim anlar ki kalbimdeki fırtınayı Kim duyar ki sessiz çığlıklarımı? nefretle yazılmış bir mektubum ben Cümlelerden akan kan gibi...

Engeller, engeller, engeller... Sahi neydi bu engeller?

Mihra İzel Arslan & Barlas Akay

Karakterin içsel çatışmaları, yalnızlık hissi, kendini keşfetme süreci ve ilişki arayışındaki belirsizlik, drama türünün temel unsurlarını taşıyor.