"Hakan, kendine gel kardeşim. Sana göre mi o kız. Bu kız Camiden çıkmıyor, sen ise bardan çıkmıyorsun. Bu kız hiç bir yabancı erkeğin gözlerine bile bakmıyor, sen daldan dala konuyorsun. Bu kızın elinden Kur`an-ı Kerim düşmüyor, senin elinden içki kadehi. O kadar ortak yönünüz var ki sayayım mı daha?" ** Gülsima eğik başını birden kaldırarak gülümsedi. Buğulu gözleri gülüşüyle birlikte ışıl ışıl oldu. Benliğini tarifsiz bir mutluluk sarmışken, Hakan`ın yüzünde gezdirdi bakışlarını. Şaşkınlığın ve sevincin verdiği değişik bir ifade vardı yüzünde. "Camiye mi gidiyorsun? Namaz kılmaya mı başladın sen?" ** "Bu asansörden mi çıkıyorum katlara? Kaçıncı katta Hakan`ın odası?" diye sevinçle sordu. Hakan`ı görme ümidi kalbini heyecanlandırmıştı. Onu görmek ve onunla konuşmak için sabırsızlanıyordu. "Durun hanımefendi," dedi danışmadaki kız ayağa kalkarak. "Hakan Bey sizinle görüşmek istemiyor.

“Efnan, gözlerini Alp’e dikti. ‘Peki… burası yolun sonu mu?’ Alp başını iki yana salladı, yavaşça elini tuttu. ‘Hayır. Bu… ilk kez gerçekten başladığımız yer.’ Yaralar iyileşebilir. Ama bazı kalpler, ancak birbirine dokunduğunda yeniden atar. Bir kazayla başlayan; geçmiş, aile, hastalık ve aşkla yoğrulan bir iyileşme hikâyesi. Bir kadının kendi benliğine, bir adamın ise kalbine yaptığı derin bir yolculuk... Doktor ile hastası arasında silikleşen sınırlar, güvenin ve duyguların iyileştirici gücüne dönüşüyor. Bu hikâye, sadece fiziksel bir uyanış değil; ruhun, kalbin ve aşkın yeniden dirilişi.

Savaşın gölgesinde büyüyen küçük bir yürek… Gazze’de yedi yaşındaki Yusuf’un gözünden anlatılan bu roman, bir çocuğun oyunla karışık hayallerine, bir annenin sessiz duasına ve bir halkın hiç sönmeyen umutlarına ses veriyor. Barış Geldi Dediler, bombaların gökyüzünü deldiği, toprakların sarsıldığı, ama yine de bir çocuğun kumdan kaleler yapmaya devam ettiği günleri anlatıyor. Gerçek, çarpıcı ve yürek burkan bir masal...

hayatlarını zor koşullar içinde şekillendiren iki gencin beklenmedik şekilde yollarının kesiştiği bir hikâye. 27 yaşındaki başarılı CEO, hayatının en büyük kararını almak zorunda kalırken, 20 yaşındaki genç kız, annesine olan sorumluluğunun gölgesinde yaşamını sürdürmeye çalışmaktadır. Birbirinden çok farklı dünyalardan gelen bu iki insan, ortak bir yolda ilerlerken, kalplerindeki duvarları aşmayı ve birbirlerine güvenmeyi öğrenirler. Bu hikâye, hayatta karşılaşılan zorluklar, aşkın ne kadar beklenmedik bir biçimde doğabileceği ve insanların birbirine nasıl güç verebileceği üzerine derin bir yolculuğa davet ediyor.

Beyza, bir gün bilinmeyen bir numaradan gelen mesajla yine birileri tarafından kandırıldığını düşünüp yazan kişiyi ciddiye almaz. Bilinmeyen, ısrarla yazmaya devam edince yazdıklarından dolayı onun düşündüğü gibi biri olmadığını anlar. Beyza`nın mavilerine görür görmez vurulan Melih`se, en başından beri yazdıklarında ciddidir. Tek istediği Beyza`nın sandığı gibi biri olmadığına inanıp kendisine "Küçük Bir Şans" vermesidir. İnancından dolayı kalbi ve aklı arasında kalan genç bir kız. Aynı inanca sahip olan ama bu konuda sevdiği kadar güçlü olamayan genç bir erkek. Kader, farkında olmadan ikisini aynı gökyüzünün altında birleştirmiş, aşklarını bir çift mavi ve kahve hareye yazmıştı. MELİH: Kaldır başını ay yüzlü güzel. MELİH: İzin ver bakayım o gözlere. Gördüğüm günden beri aklımdan çıkmıyorlar. MELİH: Senin gözlerinde bir şey var. Baktıkça çoğalası geliyor insanın. Binlerce olası ve tekrar tekrar bakası... ... Kitabımın tüm hakları bana aittir. Kitappad`deki "Küçük Bir Şans" isimli ilk kitaptır :) Kitap kapağı: Gizemliyazardemir0 (Aldığım en tatlı hediyelerden biri oldu, teşekkür ederim 🤍) ... Bu kitap, hayatın zorluklarından bir an olsun uzaklaşmak ve bunun için de kitaplara sığınan güzel okurlarının yüzünde, küçük de olsa bir tebessüm oluşturmak amacıyla tamamen "EĞLENCESİNE" yazılmıştır. Yorum yaparken ona göre yapmanız önemle rica olunur. ... Başlangıç: 14.02.2025

Son sınıf ilahiyat öğrencisi olan Feyza, aynı zamanda part time kuran kursu hocalığı yaparken, nereden bilecekti ki daha önce kavgayla tanıştığı adamla bir kez daha karşılaşacağını? Atlas hep modern yetişmiş, tam bir din düşmanı iken Feyza ile nasıl bir etkileşimi olacaktı? İşte atlasın ailesinin şirketi düzenlemis olduğu kuran kursu öğrencileri için olan kamp onlar için ikinci bir fırsattı... Atlas Feyzayla doğru yolu mu seçecekti? Yoksa hayatına aynen devam mı edecekti???? "Ne yapıyorsun sen ya?!" Kafasını çevirip yüzüme baktığında, gözlerindeki öfke o kadar keskindi ki, neredeyse fiziksel bir darbe gibi çarptı bana. Gözlerini kıstı, dudaklarını sıktı. Küçük düşürülmüş, hakarete uğramış gibi bakıyordu. Sakin kalmak mı? Hayır. Bu, sadece bir kaza değildi. Bu, o gözlerde yıllardır taşınan öfkenin bahaneye kavuşmuş hâliydi. Dik durdum. Yüzümde en ufak bir mahcubiyet izi bile olmadan, net ve keskin bir sesle cevap verdim: "Biraz dikkatli yürümeyi öğrenirseniz, başkalarını suçlamanıza gerek kalmazdı." İçimde en ufak bir pişmanlık yoktu. Bir adım daha yaklaştı. Gömleğinin üzerine düşen kahve lekesini göstererek, küçümseyici bir ifadeyle devam etti: "Tabii ya... Suçlu benim. Siz zaten masumsunuz, değil mi? Dünya sizin etrafınızda dönüyor nasıl olsa." Sesinde öyle bir kibir, öyle bir tahammülsüzlük vardı ki, birkaç masa ötedekiler bile kafalarını kaldırmış, bakıyordu. İçimde öfke kabardı, ama onu bastırmadım. Bastırmayacaktım. İnandığım değerler, böyle anlarda susmak için değil, konuşmak için vardı. İleriye bir adım attım, omuzlarımı dikleştirerek gözlerinin içine baktım. "Sizin küçük dünyanızda başkalarını ezmek kolay, değil mi?" dedim. "Ama ne benim kimliğimi, ne inancımı, ne de duruşumu kirletemezsiniz. Kirlenen tek şey gömleğiniz oldu, ruhunuz değilse şükredin." "Bu ülke sizin gibi kara çarşaflılar yüzünden ilerleyemiyor . "İlerlemenin bedeli ruhu satmaksa, bin yıl yerimizde saysak da razıyız. Biz, Allah`ın izniyle, ne kimliğimizi ne haysiyetimizi terk ederiz."

Zeyd, Bulgar İmparatorluğu`nda yaşayan Müslüman bir gençtir. Gizliden Müslüman olan iki arkadaşıyla ibadetlerini yapmak üzere bir gece köyünden ayrılmış, geri döndüğünde ise köyü ateşler içinde bulmuştur. Çok sevdiği annesini kurtarmak adına köyü basan haydutların peşine takılmayı aklına koyan Zeyd, kendini hiç beklemediği olayların içinde bulacak; kaleler, gizemli tüneller, kılıçlar ve alevli oklar hayatının bir parçası olacaktır. 932 yılında geçen bu hikaye okuyucunun hiç ummadığı yerlere yolculuk edecek, bu sırada Zeyd daima İslam`ın yolundan ilerlemeye çalışacak...

Aynı okulda birbirinden farklı 5 arkadaş onlarla aynı görüşte olmayan Esra`nın okuldan gitmesi için tuzaklar kurarken kendi içlerinde bilmedikleri bir yolculuğa çıkacaklar... Gerçek kişilerle kurumlarla hiçbir alakası yoktur. Tamamen kurgudur.

Özgür dirseklerin mutfak masasına yaslayıp öne doğru eğildi. "Seninle koşup oynamayı özledim." dedi Özgür. Burnunun ucuna doğru düşmüş olan gözlüğünü işaret parmağıyla eski yerine iterken. "Bende özledim" dedi Mutfak tezgahında uğraşırken. Başını yana çevirip kendisini izleyen Özgür`e bakarak. Özgür hafifçe tebessüm edip önünde ki bisküvili pastadan bir çatal aldı. Her zaman ki gibi bu tatlı da genç kızın yanındayken lezzetliydi. Yoksa, genç kız yanında yoksa bal, baklava olsa dahi tadını alamıyordu. "Şimdi de oyun oynayabiliriz" dedi Özgür hafif muzip sesiyle. Her zaman ki gibi, bir kaşını kaldırmış yüzünde hafif tebessümü vardı. "Ne?" Nükte`nin yüzünden şaşkınlık ve bir o kadar da anlayamamazlık okunuyordu. "Diyorum ki, eskisi gibi oyun oynaya biliriz. " "Ne oynayacakmışız? Nasıl olacak o?" Nükte`nin sesi alay doluydu. "Evcilik oynayabilriz. Sen anne olursun, ben baba." [Nükte: dikkat edince anlaşılabilen ince mâna. ] [Kapak tasarımı kendi şahsıma aittir. ]

Bu kitap, sadece bir dönüşüm öyküsü değildir. Aynı zamanda bir örneklik taşır. Tevhidin ne demek olduğunu öğrenmeye çalışan, şirkten arınmak isteyen herkes için sessiz bir rehber, sade bir yoldaş…

Kaderden kaçamazsın, istemediğin kadar ister, nefret ettiğin kadar seversin. Farklılıklar çıkmaz sokak olur, sonuna bakmadan koşarsın. Dengesiz, ukala tavırları ruhunda yer bulmuş bir adamla, huysuz ve asi bir kızın evlenmesi ne kadar doğruydu? Karakterleri zıtlaşmışken, yaşamsal farklılıkları bunlara harmanlanmıştı. Bahsettiğim şey, birinin doğrusu, onun yanlışıyken; onun doğrusu, birinin yanlışıydı. Hazırsanız, başlıyorum.

KALPLERDE ALLAH`IN AŞKI OLDUĞU MÜDDETÇE HUZUR BULUR KAPLERİMİZ.

Zeynep, küçük yaşlardan itibaren hayatın zorlu yüzüyle tanışmış, ailesine destek olabilmek için gençliğini işlerle geçirmişti. Üniversite hayali ertelense de asla vazgeçmemiş, sonunda kazanmayı başarmıştı. Tam her şey yoluna girmeye başlamışken, üçüncü sınıfın sonunda annesini kaybeder. Zeynep’in tek dayanağı olan annesi artık yoktur. Babasının onu, kendi yaşında bir adamla evlendirme isteği ise bardağı taşıran son damla olur. Kaçmaktan başka çaresi kalmayan Zeynep, bir gün kendisini ölümün eşiğinden kurtaran Aras’la yollarının yeniden kesişeceğinden habersizdir. Belki de bu karşılaşma, hayatının en büyük sınavı olacaktır… "Kimi zaman bir kaçış, aslında yeniden başlamaktır..." Kitabımın tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kopyalanması ve paylaşılması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

Elif`in yol arkadaşı

"Yıkılmaz dediğimiz en sağlam kaleler, bazen bir bakışta yerle bir olur..." Yaman… Herkese karşı dimdik duran, yıkılmaz bir duvar gibi görünen o adam… Ama o gece, o duvarın çatladığını gördüm. İçinde fırtınalar koparken dışarıya tek kelime etmeden susan o adam,bir panik atağın pençesinde nefessiz kaldığında, yardım isteyen gözlerle bana döndü. Ayaklarım beni hiç düşünmeden ona götürdü, kalbimse zaten çoktan oradaydı.Demirden duvarlarla çevirdiği dünyasına ilk defa adım attım. Ve onu ilk defa böylesine kırık gördüm. Benim cesaretim onun korkusuna sarıldı o an. "Beraber nefes alalım..." dedim, ve her nefesimizde biraz daha birbirimize karıştık. Titreyen elleri, çöken omuzları, yaşadığı iç savaş… Hepsine şahittim. Ve yine onu o karanlıktan ben çektim, tıpkı her seferinde olduğu gibi. “Gitme...” dedi gözlerini kaçırarak, “Gitme siyah inci, sen gittiğinde sığınağımı kaybetmiş gibi oluyorum, bir daha nefes alamayacağım sanıyorum…” O gece yine kaçmıştı kendinden... Şişenin dibinde huzur aramış ama bulamamıştı. Çünkü huzuru yanlış yerlerde arıyordu. Her yudumda biraz daha silinmişti gözlerindeki gurur. Alkol, onun zırhı gibiydi. Sertti, keskin ve yakıcı... Ama ne yaparsa yapsın, içindeki fırtınayı susturamamıştı. Panik atak sadece nefes darlığı değildi onun için. Bir geçmişin çığlığıydı, kimsenin görmediği yaraların yankısıydı. Ve ben…Her çöküşünde oradaydım. Sadece bir dost, sadece bir omuz değil… Belki de onun nefesiydim. "Işığım Sensin"… Çünkü bazen en karanlık gecelerde bile bir çift göz, tüm hayatı aydınlatabilir." ________ بِسْــــمِ اللّٰهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيـمِ Öncelikle selamün aleyküm bu benim ilk kitabım ve kusurlarım olabilir inşaAllah mazur görürsünüz. Biraz kitabımdan bahsedeyim. Kitabımda dinine düşkün sonradan İslam ile müşerreflenmiş bir kadın karakteri ve imanı olan fakat dininden pekte haberdar olmayan bir adamın hayatlarını birleştirmesini okuyacaksınız kimi zaman güleceğiz kimi zaman ağlayacağız ama her imtihanın bir mükâfatı olduğunu da unutmayacağız... Bence bir şansı hak ediyor. Sen de böyle düşünüyorsan. Hoşgeldin 🫧

Elif gibi bu dar-i Dünya`da dimdik ayakta duran sadece Allah Teala`nın huzurunda acizliğini gösteren bir kul. Elif ; Tek başına Anne olmaya hazırlanan 25 yaşında bir kadındır. İslam`ın gerekliliğini elinden geldiğince yerine getirmeye çalışan birisidir. ### Musab ; mesleğinden kaynaklı olarak da sert duruşlu ama içi merhametli 32 yaşında bir baba ### Bizim şer sandığımız bir durumda ne hayilarlar gizli. İmtihanda bu işte o şer ile karşılaştığında sabredicekceksin ve onun sonucunda sukrediceksin. Teslimiyet... İtmînân kelimesinin sözlük anlamı, sıkıntıdan sonra sükunete ermek, karışıklıktan sonra düzelmek şeklinde ifade edilebilir. Kur`an`da isim ve fiil olarak hemen on üç yerde geçen bu kavram, kalp ve gönlün bir şeye güvenip bağlanması ve bu güvenle huzura ermesi demektir.

Neden herşey bu kadar zor olmak zorunda ? Kaybettiğimiz herşey için neden güçlü olmak zorundayız ? İnsanlar neden bu kadar acımasız olmak zorunda? _ "Ama sen acımasız olmak zorunda değilsin" dedi kahve gözleriyle ona bakarken. O kahverengi gözleri bana bakarken masumdu , aşıktı . EVET! O kahverengi gözleri ona aşk ile bakıyordu . _ Ona yaklaştı ve sarıldı içini bir sıcaklık bastı bu sıcaklık 11 yıl önce babasına sarıldığındaki sıcaklıkla eş değerdi. 11 yıl önce son kez babasına sarıldığında ki sıcaklık hissini yıllar sonra tekrar yaşayacağını düşünmemişti. O sırada gözlerinden bir damla yaş aktı. Sevdiği kadının kolları arasında ağlamaya başladı . Yıllardır duygularını gizlemişti ve artık dayanamayarak duygularını dışa vurdu... Kadın ona karşılık verdi ona sarıldı . Kolların arasında sevdiği adam ağlıyordu ve teselli etmek için ona sarıldı . _ Adamı yüzüne kendi yüzüyle karşı karşıya getirdi. Gözyaşlarını sildi ve cebinden bir çikolata çıkardı adama bakarak "çikolata " dedi. Adam ona bakarak güldü ve çikolatayı aldı..

Ecmel, İstanbul`daki zorlu hayatını geride bırakıp Hakkâri`deki bir askeri hastaneye tayin edilir. Geçmişinden kaçarken hiç beklemediği birine takılır gözü. Ancak ona yaklaşmak sandığı kadar kolay olmayacaktır. Arkadaşı Gül`ün aklına sokmasıyla Ecmel, eski ve kullanılmayan bir hattı eline alır ve Yüzbaşı`ya mesaj atmaya başlar. Yüzbaşı,bu gizemli mesajların arkasındaki kişiyi bulmak için her yolu denerken, Ecmel için de işler kontrolden çıkmaya başlar. Oyun sınırlarını aşarken, sırlar açığa çıkacak, dengeler değişecek ve belki de en tehlikelisi, kalpler hiç hesapta olmayan duygularla yüzleşecektir. Bir mesajla başlayan gizemli bir hikâye… { Kapak tasarımı: @inciliinur0 }

İnsan neyle yaşar? Ya da ne için yaşar? Kendisi için mi, yoksa etrafındakiler için mi? Yaşamak istediği için mi, yaşamak zorunda olduğu için mi? Ya da yaşamak zorunda mıydı ki? Peki ben ne için yaşayacağım? Hayattan zevk alan var mıydı? Hayattan nasıl zevk alınırdı? Hayattan zevk almak isteyen kimdi ki zaten?... Herşeye rağmen ben olabilirdim belki... ~ O her yerde, hep yanımda yada hiçbir yerde ve ben yalnızım. Ya da öyle olduğumu sanıyorum. Beni istiyor, yanına gitmemi istiyor... Bedeninimin kontrolünü eline almak istiyor... ~ "Korkmuyorum karanlığınla yüzleşmeye."dedi genç kadın. "Bunu sen istiyorsun!" Dedi genç adam, duvara yasladığı kadının kulağına doğru eğildi ve fısıldadı; "Ve ben sana istediğini vermeyeceğim. Seninle birlikte bu dünyada benim cehennemimi yaşamayacağız." Kadın adamın ondan çekilmesine izin vermeden tıpkı onun gibi fısıldadı; "Seninle birlikte bu dünyadaki cennetimi yaşamak için uğraşacağım." ~ Bizde zaman darmaduman, biz darmadumanız. ~ 22 yaşında, etrafındaki kalabalığın içerisinde yapayalnız, hayatında kararları kendi başına alamayan genç bir kadın. 25 yaşında, kafasındaki sesleri susturma yolunda çabalayan genç bir adam. İkisi de darmaduman... İki darmaduman beden birbirini bulduğunda ne olacaktı? Birbirlerinin enkazlarının altında mı ezilecekler? Yoksa birlikte mi yükselecekler? Başlangıç: 10.06.2024 Bitiş:

Toprağın haykırışları oldu pusulam. Benliğimi bıraktığım kanatlarım ölümün habercisiyle buluştu. Sarmaşıklarına sarılı bedenler onun varlığında vücut bulurken, hayat verdiği topaktan can alacaktım. O kefene sarılmamış ruhları benim için süslerken, kasvetli havasını mavi kanatlarımla dağıtacaktım. Ruhu arşa çıkmış bu insanların, cellatlarının son tanıklarıydık biz. Varlığım yok oluşun miladı. Yaşamı var oluşun yok oluşu.

Acı yok! Gözyaşı yok! Merhamet yok! Ve en önemlisi güvenmek yok! Hepsi geride kaldı, hepsi o gecenin karanlığına gömüldü, boğuldu kaldı. Geriye nankörlük, iki yüzlülük, ihanet sağ çıkabildi o geceden. Tek çare, tek kan tanesi kalana kadar savaşmaktı, tüm benliğinle! Ya da kül olup savrulmaktı. Ya ikisi de birlikte olsaydı? Ya yana yana kül olan biri sonuna kadar savaşsaydı? 25 yaşında hayatını abisinin ölümünün ardındaki sır perdesini aralamaya adayan bir kadın ve diğerlerinin, kadının yoluna engeller dikenlerin hikayesi. Hayat bazen, bazı şeyleri kafana vura vura öğretirdi, o da o gün her şeyi böyle böyle öğrendi. Bu hikayede kimseye arkanı dönüp güvenemezsin! Kimseye kalbini yaslayamazsın! Tek çare sensin, ve tek kalmaya devam edeceksin.

İki yürek aynı acıyı tatmış olsa birbirlerinin dermanı kalplerine şifa olabilir mi ? Birbir evlatlarını kendi evladı görebilir mi?İmtihanla dolu olan bu dünya da sükunet içinde imtihanı verebilir mi.?

Bir yolculuk... Kalpten Rabbine... Tevhid, bu çağın en büyük hakikatle buluşmasıdır. Ve sen, bu buluşmayı önce kendi kalbinde başlatmalısın.

"Bir Demet Papatya" Hayat, bazen en sert sınavlarını en beklemediğimiz anda sunar. Mihri’nin yolu, hayalleri ve kalbinin en derin köşesinde sakladığı umutlarla doludur. Ancak genç bir hafızın sessiz dünyası, istemediği bir nişan ve aldatıcı bir insan olan Cengiz’in karanlık gölgesiyle sarsılır. Mihri, kendi ailesinin bile ona sırtını döndüğü bir anda, hayatının en zor kararını vererek kendini yeniden bulmak için uzaklara gider.. Ama papatyalar yalnızca bir kaçış değil, aynı zamanda kaderin bir davetidir. Mihri, Tarık’la – Geçmişinden ve inançsızlığından kaçan bir yabancıyla – burada tanışır. Ancak bu masalsı karşılaşma, beklenmedik engellerle sınanır. Aşk, inanç ve sabrın sınandığı bir hikaye. Mihri ve Tarık’ın yıldızlarla yazılmış kaderlerini okumaya hazır mısınız? "Bir Demet Papatya", bir papatyanın narin yapraklarında filizlenen büyük bir aşk hikayesini anlatıyor. Ay ve güneşin eşit olduğu gün, kalpler de eşitlenebilir mi?

İslam dinimiz hakkında bir tarihi yolculuk