BU BİR ASKER KURGUSUDUR. "Sen nasıl özel kuvvetsin ya? Mayına bastım diyorum. Kasaturayla falan imha etsene yüzbaşı!" Bir yandan da hönkürerek ağlıyordum. "Kal böyle de aklın başına gelsin. Belki akıllanırsın ağlayan bela." Ağlarken küfrettim."Senin gelmişini geçmişini..." Beni durdurup sırıttı. "Sana yardım edecek yegâne kişi benken küfür mü edeceksin?" Telaşla bağırdım. "KÜFÜR YOK! VALLAHİ BİLLAHİ TİLLAHİ YOK!" "Tamam sus artık kızım ya! Yardım edeceğim." Bu sefer de sevinçten ağladım. "Şimdi ne yapacağız komutan. Sen benim yerime bassana şuna ben yoruldum." Yere bakmadan parmağımla işaret etmiştim mayını. Hayretler içerisinde bana baktı. "Yok yok ben gidiyorum. Dünya için bu iyiliği yapmam gerekiyor." "Ölüme mi terkedeceksin beni?" "Tek seferde anlamana sevindim." Arkasını dönüp gidecekken durup hala zırlayan bana baktı. "Neyse sana ufak bir kıyak yapayım. Sakın ayağını oynatma. Yoksa uf olursun. Hadi rastgele." Yürümeye başlamasıyla ağlayarak tek bir cümle çıktı dudaklarımdan. "ANNEMİ İSTİYORUM BEN!" *. *. *. Yüzbaşı Cihangir Demiralp. Pilot Teğmen Devrim Işık Uluöz.

"Vatan toprağının sessiz bekçileri, sınır çizgisinde yazılan isimsiz kahramanlıklar…" O bir asker… Sessiz, sert ve duygularını bastırmakta usta. Vatanı korumak için ant içmiş, kalbini susturmuş bir adam. O bir öğretmen… Yüreğinde umut taşıyan, inadından ve iyiliğinden vazgeçmeyen bir kadın. Tehlikeye rağmen gitmeyen, gitmekten korkmayan biri. "Ona git" dedi Çünkü kalırsa ya ona bir şey olursa diye değil ya ben bir şey hissedersem diye korktu. Her karşılaşmaları biraz daha yaklaştırdı onları. Her veda, biraz daha geç kalınmış bir itirafa dönüştü. Kurşunların gölgesinde filizlenen, suskunlukla büyüyen, bakışlarla anlatılan bir aşk bu. Kimi zaman bir görev kadar ağır, kimi zaman bir veda kadar sessiz… Ve her satırında yüreğe işleyen bir hikâye. Karaca, sevmekten korkan bir adamla, korkuların üzerine yürüyen bir kadının kader yolculuğu…

İki kız kardeşin hayatlarının dönüm noktası...

"Ey kahraman Türk kadını! Sen yerlerde sürünmeye değil, omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın." -Gazi Mustafa Kemal Atatürk Albeyaz Yeminler Ceylan Savaş, 28 yaşında bir terörle mücadele savcısı ve geçmişin acılarıyla şekillenen bir kadındır. 1998`de terkedilen küçük bir kız olarak, Türk konsolosluğunun yardımıyla ülkesine döner ve onu büyüten kişi, evlat edindiği babası Albay Kaan Savaş`tır. Albay Kaan, sevgiyle büyüttüğü kızının ülkesine adanmış bir kadına dönüşmesine tanıklık eder. Alpkan Aslan, 29 yaşında Özel Kuvvetler Kıdemli Üsteğmeni, küçük yaşta ailesini kaybetmiş ve devletin kollarında büyümüştür. Zorlu görevleriyle tanınan Alpkan, Cizre`deki "Savaşçı" timinin komutanıdır. 2018`de bir kaza sonucu tanışan Alpkan ve Ceylan, yıllar sonra, 2025`te Cizre`de tekrar karşılaşır. Ceylan, babasının komutanlık yaptığı timle çalışmak için Cizre`ye gelir ve burada Alpkan ile yolları kesişir. "Albeyaz Yeminler", bir aşk hikayesi değil, aynı zamanda bir kahramanlık destanıdır. Cesaret, kayıplar ve yeminlerle dolu bu yolculuk, onları yalnızca birbirlerine değil, ülkenin geleceğine ve büyük bir savaşa da sürükleyecektir. Eğer hoşunuza gitmişse kitabıma göz atmayı unutmayınn ❤️

kim demiş kadın asker olmaz, öylede bir olur ki aklın hayalin şaşar 🦁

Çocukluğunu gençliğini ve yetişkinliğinin bir kısmını geçirdiği insanların gerçek ailesi olmadığını öğrenen bir kızın hikayesi. Arkadaşları ve ailesi dışında kimseye güvenmeyen hep tetikte olan bir kız. Ezgi`yi tam olarak tanımayan insanlar onu "Yabani" olarak tanımlıyorlar. Sakın bu dediklerimden sonra Ezgi`ye önyargılı davranmayın ne de olsa onun neler yaşadığını ve iç dünyasını asla tam olarak bilemeyiz.

Dalgalandığın yerde Ne korku, ne keder... Gölgende bana da, Bana da yer ver. Sabah olmasın, Günler doğmasın ne çıkar: Yurda ay yıldızının ışığı yeter. Arif Nihat ASYA Bu kurgu gerçek olay ve karakterlerle hiçbir alakası olmadığı gibi, tamamen hayal ürünüdür.

İki tim, tek hedef! Biri kurt gibi sarıp düşmanı çökerten Kurt Timi, diğeri mantığıyla şah mat eden Turan Timi. Şimdi, tarihlerinin en büyük tehdidine karşı birleşmek zorundalar. Bir terör örgütü, geçmişte küçük yerlerdeki okul ve hastaneleri patlattı. Ama artık daha büyük bir hedefleri var: Geleceğin mühendislerini yok etmek ve İstanbul’la başlayıp Türkiye `yi ele geçirerek dünyaya korku salmak hatta ele geçirmek! Onları durduracak tek güç: Bu timler ve onların sarsılmaz bağı! ✅ Askeri ve diğer olaylarda gerçeklik payı olmayıp tamamen HAYAL ürünüdür! ✅ Bahsedilen örgüt hiçbir kuruluşla veya kurumla bağlantılı değildir. TAMAMEN KURGUSALDIR!

Herkesin bir hayali vardır. Çoğumuz da gerçekleşmesi için çabalarız. Bazen çabalarımız meyve verir, bazense bir hiç uğruna çabalamış oluruz. Önümüze binbir türlü engel çıkabilir. Bazen bu çevremiz olur. Mesela karşı komşumuz veyahut herhangi bir tanıdığımız. Bazen ailemiz olur. Ki bence en zor geçilmesi engel ailedir. Aile herşeydir. Dünya üzerindeki kan bağınızın olduğu sayılı insan topluluğudur. Bu yüzden bazı şeylere onlar istediği için boyun eğmek zorunda kalabiliriz. Ama bu demek değil ki onlar için hayatımızdan hayallerimizden vazgeçelim. İstediği şeyi kafasına koyan birinin önüne kimse çıkamaz. Bu onu büyüten anne-babası olsa bile. Annemin `Asker olursan benim senin gibi kızım olmaz` diyen sesi kulaklarımda çınlarken yazmıştım tercih formuna o okulu. Yine annemin sesi çınlarken açmıştım sonuçların açıklandığı internet sitesini. Anneme o okulu kazandığımı söylerkende aynı ses çınlıyordu kulaklarımda. 3-4 yaşlarında polis olmaya karar vermiş; 10-11 yaşlarında da asker olamaya karar vermiş ve tonlarca yemin etmiştim olacağıma dair. İlk başlarda daha yaşım küçük olduğu için ailem çok ciddiye almamıştı. Ama zaman geçtikçe fikrimin değişmediğini görüp vazgeçrimek için çabalamışlardı. Ama ben ailemin bütün çabalarına rağmen o okula gitmiştim. Her şey o kadar yolundaydı ki anca bir rüya bu kadar yolunda giderdi herhalde... Ama sonrasında başıma gelenler... *Kitap tamamen bana aittir! Herhangi bir telif hakkı ihlali sonucunda yasal işlem başlatılacaktır! Lütfen emeğe saygı gösterelim!* Anlaşıyınız için teşekkür ederim. Keyifli okumalar dilerim...

Savcımız bir teşkilata seçilirse ne olur? Onu eğitecek olan komutanla tanışır. Ve olaylarrr Hepinizi bekliyorum asker kurgusu okuduğunuzu hissedebileceğiniz bir kitap. Kapak için @marsell arkadaşıma çok teşekkür ediyorummm

Aileye, vatanına aşık, asker olmak isteyen bir kadın gerekliydi o da ben oldum sizlere hikayemi anlatmak isterim..

Gece yavaş yavaş çökmeye başlamıştı. Yavaşça sert kayaların arkasına sinerken , birkaç metre ötede tim askerlerinin varlığını görebiliyordum. Gözlerim etrafta gezinirken ,sol çaprazdan gelen hafif kıpırtıyla o tarafa döndüm. Terörist silahını çekmiş , timi hedef almıştı. Hiç düşünmeden silahımı kaldırıp, tek hamlede kafasına sıkarken, timdeki herkesin gözleri beni buldu. Bu sırada arkamdan kafama dayanan namlunun soğukluğunu hissettim. Hızlıca arkama dönerken, gözlerim onun yeşil gözleriyle tekrar kesişti. O an bir görevin bitip, yeni bir görevin başladığını anladım...

Minicik bedenlerinde sevgiyi nereye kadar götürebilirler.... "taa ki 15 yıl sonra o kara günde karşılaşıncaya dek..." -Gülce şahin -Doğu Kılıç Aslan

"Yaşamak için nefese ihtiyaç yoktur. Varsa nefesim diyebileceğiniz biri, zaten yaşıyorsunuz demektir" KURGU, TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEKLİKLE HERHANGİ BİR ALAKASI YOKTUR, BİRÇOK HATA VE YANLIŞLIK BULUNABİLİR

Mine vatan aşkı ile yanıp tutuşan genç bir kızdır. Babası ve ağabeyi gibi asker olmayı istemiş fakat bazı şartlar imkan vermemiştir. Ağabeyinin arkadaşı olan, Yekta Erman ile başı dertte olan Mine Er yıllar sonra Van`a atandığında uzun zamandır görmediği Yekta ile yaralı askeri kurtarmaya çalışırken karşılaşırlar. Aynı yerde görev yapmaları tesadüf mü? Yoksa bu kaderin onlar için hazırladığı sürpriz miydi? Mine ve Yekta`nın hikayesine ortak olmak ister misiniz?

Bensu, babası ile birlikte bomba patlamasında şehit düşerek Güneş tekrardan öksüz kalmıştı. Koruyucu babası ve kardeşi ile tek kalan Güneş, Bensu`nun iki emanetini sahip çıkarak büyür. Kız kardeşi ve mesleği. Güneş büyüdükten sonra Bensu`nun mesleğine ele alarak Hakkari`ye atanır. Hakkari`ye atanmasından 5 hafta sonra teröristler tarafından kaçırılır. Hakkari`de görev yapan Ateş timi ise, Güneş`i kurtarmak görevini alır. Güneş`in öğrencisi olan Alphan`ın babası, Ateş timin komutanı ve yüzbaşı Pars Erdinç ise, Güneş`i kurtarır. Pars, oğlunun öğretmeni ile tekrardan karşılaşınca hikayeleri sonsuz olacak derecede kaderde yazılmıştı. Aslında hikaye, iki yetimhane çocuğu bir hayat üzerinde olan bir hikayeydi...

Nerden bilebilirdi ki gittiği yer ona aşkı öğretecekti. Nerden bilebilirdi ki gittiği yer Ona yuva olacaktı. Nerden bilebilirdi ki gittiği yerde birinin vatanı olacaktı. Kıdemli üsteğmen Cihan Korhan 🤍 Türk dili ve edebiyat öğretmeni Gülce Akay

Gerçek ailem kurgusu dur kızımız bir asker ve komutanı onun yıllar önce yaşadığı olaylarından abisi çıkması kızın bunu yıllar sonra öğrenmesi ve 2 tane abisi olması,1 ablası ve üçüzlerinin olduğunu öğrenmesi.

"Bana bak Kızıl Şeytan!" "Kızıl Şeytan değil asker! Benim bir adım var! Ayperi! Doktor Ayperi!" "Öylemi Doktor Ayperi! Tanıştığıma hiç memnun olmadım!" Bir doktorun en zor zamanlarında, en zor imtihanı.

Abisini şehit vermiş bir kız kendine yeni hayat kurmaya çalışırken, kader en çok korktuğu ve istemediği bir aşkı karşısına çıkarır. Ne olduğunu anlayamadan askerlerin arkasından daha uzun biri ortalarından çıkarak karşıma dikildi. Bu karşı komşum Fırat`ın ta kendisiydi öylece durmuş bana bakıyordu, sonradan fark ettiğim şey elindeki silahı ve kaskıydı. Ulan adam askerdi ve ben bunu yeni öğreniyordum şok içinde adama baktım, "ben Kıdemli Üsteğmen Fırat Ateşoğlu, Umay hanım konserinizi iptal etmek durumundayız. Bomba ihbarı var." Demesiyle olduğum şoktan çıktım.

"Vatanın her karış toprağı mukaddes, uğruna can verenler ise vuslatı yüreğinde saklı birer yiğittir…" Yüzbaşı Altay ÖZTÜRK, hayatını milletine ve mukaddes bildiği değerlerine vakfetmiş bir askerdir. Gözü pek ve kalbi metin bu adam, harp meydanlarında karşılaştığı nice acıyı yüreğinde saklarken, kaderin cilvesiyle karşısına çıkan Umay, onun kararmış ruhuna bir bahar rüzgârı gibi dokunur. Lakin Umay, yalnızca güzelliği ve masumiyetiyle değil, yaşadığı felaketlerin gölgesinde yeşerttiği metanetiyle de Altay’ın kalbinde yankılanır. Bu hikâye, yalnızca iki yüreğin değil; aynı zamanda vatan ve adalet uğruna verilen mücadelenin de destanıdır. Altay ve Umay’ın yolları bir terör belasıyla kesişir. Onların yazgısı, yüreklere işleyen bir ayrılık türküsü ile kavuşma ümidinin bir arada yoğrulduğu bir kaderdir. Altay’ın mertliği ve Umay’ın sabrı, birbirlerine tutunan bu iki ruhu zamanın ve kaderin pençesine karşı koymaya zorlar. "Bu eser, yalnızca bir aşkın hikayesi değil; milletin istiklaline, yüreğin mukaddes bağlarına, insanın sabır ve vefa ile büyüyen umuduna yazılmış bir methiyedir."

Yalnızlığın ağırlığını omuzlarında taşıyan bir adam... Kalbine saplanan ihanetin sesini sadece tetiği çekerken duydu. Bir adam... Bir kurşun... Ve arkasında kalan sessizlik...

Herşey Dlovan kod adlı teröristin askerlerden kaçıp hain yolu ile peçelinin masasına koydurduğu mektup ile başlamıştı.Vee dördüzleri hem vatanları için hemde öğrendikleri gerçek ile savaşıp bakalım herşeyin üstesinden gelebilecekler mi ???....

Annelerin tanıştırdığı iki genç... Biri vatan sevdası ile yanıp tutuşan bir asker, diğeri ise silahlardan korkan, yüreğinde geçmişten kalan bir acı ile yaşayan bir öğretmen... "Beni istiyorsan şayet silahını bırakacaksın Özgür! Başka türlü olmaz bu iş!" "Yüreğimde ki yangının sahibidir bu vatan, nasıl bırakırım? Yapma, Leyla! Beni sınama bununla..." "Ya silahın ya ben Özgür!" Elleri barut kokan adamla,elleri mürekkep kokan kadının aşkını merak ediyorsanız, beklerim!

"Yeni Teğmen mi?" Arka tarafımdan gelen ses ile önümdeki tim oraya doğru bakmaya başladı. Albay biraz yana döndü ve bende tam arkamı döndüğüm sırada "Evet, yeni Teğmen." dedi. Döndüğümde ise gördüğüm zifir kara gözlerle durdum. Sadece durdum. İkimizin de gözleri birbirine kenetlenmişti. Olduğum yerde nefesim kesilmişti. Etraf üstüme üstüme geliyormuş gibiydi. Aynı rüyalarımda olduğu gibi. Hayalden bir el boğazımı sıkmaya başladığında kendimi zorladım ve esas duruş aldım. "Teğmen Güz Altan, Adana. Emredin komutanım!" "Üsteğmen Pars Kurter Karamanlı. Karal Timi`ne hoş geldin Teğmen!" Hoş mu gelmiştim bilmiyorum. Ne olacağını da bilmiyordum. Tek bildiğim şey bir daha asla eskisi gibi olmayacaktı. Şimdi önümde komutanım olarak duran kişi, benim lise yıllarımdı. Benim mutluluğum, sevincim, mutsuzluğum, hayal kırıklığımdı. Eskiden her şeyini bildiğim, her anımda yanımda olan kişiydi. Uzun zamandır ise birbirimize karşı sadece birer yabancıydık. 🦋