her şey o zaman başladı önce gözlerimiz gözlerimize deydi zamanlada kalplerimiz deydi birbirine

“Kapanmayan Yaralar”, toplumsal baskılar, ailevi sorunlar ve travmalarla mücadele eden gençlerin hikayesini anlatan bir psikolojik kurgu romanıdır. Hikaye, Mert ve Simay`ın birbirlerine duydukları derin sevgiyle başlar, ancak aralarındaki ilişki, zorlu bir toplumsal ve psikolojik mücadelenin içine sürüklenir. Simay, ailesinin ve toplumun dayattığı normlarla sürekli savaşan, özgürlüğü ve kendi kimliğini bulmaya çalışan bir genç kızdır. Mert ise, ona kalpten bağlı, ancak aşkı ve hayalleri arasında sıkışmış bir gençtir. İlişkilerinin içinde, cinsel hastalıklar, tecavüz ve aile baskıları gibi çok ağır konular vardır. Simay, hayatının en zor kararlarını vermek zorunda kalırken, Mert ona desteğini asla esirgemez. Ancak, bu ikilinin birbirine olan sevgisi, hayatın onlara sunduğu zorluklarla test edilir. Kitap, Simay’ın cinsel hastalıkla mücadelesi ve bu durumun onun hayata ve geleceğe olan bakış açısını nasıl değiştirdiği üzerinde yoğunlaşır. Toplumsal namus anlayışının, gençlerin hayatlarını nasıl etkileyebileceğini ve bireylerin kendi hayatlarını yeniden kurabilmesi için ne kadar güçlü olmaları gerektiğini sorgular. Ailelerin baskılarının ve sosyal çevrelerin etkisinin, bireylerin kararlarını nasıl şekillendirdiği gösterilir. Aynı zamanda "Kapanmayan Yaralar", sevginin, dayanışmanın ve insanın kendi kimliğini bulma çabalarının ne kadar kıymetli olduğunu anlatan bir hikayedir. Her bölüm, bu zorluklar ve savaşlarla dolu bir dünyada, gençlerin hayatını ve içsel mücadelelerini gözler önüne sererken, toplumsal mesajlar da içerir. Kitap, toplumda sıkça göz ardı edilen, ancak bir o kadar da önemli olan cinsel hastalıklar, aile içindeki baskılar ve duygusal travmalar gibi konularda derinlemesine bir farkındalık yaratmayı hedefler. “Kapanmayan Yaralar”, sadece bir aşk hikayesi değil, aynı zamanda toplumsal normlar ve bireysel özgürlükler üzerine bir eleştiridir.

“Anıl!” dedim ama beni duymamıştı. Bu çocuk neden böyle yaptı şimdi? Sabır çeke çeke, önümde kırılan bardaklara basmamaya çalışarak yanına vardım. Arkadaşları kolundan çekse de Anıl’ın çocuğu bırakmaya niyeti yoktu. “Anıl!” diye yüksek sesle bağırdım bu sefer. Hem ben hemde karşı taraf nefesler içinde kalmıştı. Anıl`ı kolundan tutup çocuktan uzaklaştırdım. “Sen ne yapıyorsun Anıl delirdin mi?” Kafede çalışan garsonlar diğer kavgaları ayırmaya çalışıyordu. Kısa bir an garip bir sessizlik oluştu. “Nerede kaldın abla? Biz de sevgilinle tanışıyorduk!” dedi iğneleyici şekilde. “Anıl.. Anıl.. sana inanmıyorum!” Dişimi sıkmaktan kırılacak gibi hissettim. Aptal bu çocuk, kafamı yana yatırıp sabır dilendim. Kafede sorun çıkaranlar bir bir dışarı çıkarılıyordu. Ben ne yapacaktım şimdi? İçeride herkes birbirine girmişti ve bunu duyan dışarıdaki kalabalık kafenin önünde dizilmiş içeride neler olup bittiğini anlamaya çalışıyorlardı. Kardeşimin kavga ettiği kişiye döndüm, bakmaya ancak fırsatım olmuştu. Anıl da hasar olmasa da karşımdaki adam için öyle diyemeyeceğim çünkü üstü başı dağılmıştı. “Ben çok özür dilerim,” dedim adama mahcubiyetten bakamıyordum bile. “Ne özür diliyorsun abla ya?” dedi. Hala konuşabiliyordu ya yani gerçekten sabrım azalıyordu. Sabır! “Kes şu sesini!” Ceren soluk soluğa ancak gelmişti. “Ne olmuş burada?” dedi hayretle lakin ben karşımda neredeyse tariflerime birebir uyan çocuğa- pardon adama bakıyordum. Anın heyecanıyla artık nasıl koştuysam o bana yetişememişti. Adama baktım, yüzünde küçük küçük sıyrıklar vardı. “Kusura bakmayın ne olur, kardeşim Anıl…normalde yapmaz böyle şeyler çok akıllıdır,” dönüp Anıl`a baktım. “Ne olduğunu anlamadık!” dedim. Kaşları konuşmaya başladığımdan beridir çatıktı. “Avukatıma anlatın derdinizi.” deyip cebinden telefonunu çıkarıp bir numara tuşladı. Bir yandan da yürüyerek kafenin çıkışına ilerledi. Olamaz…

BEN ALAGÜL. ANLAMI RENGARENK GÜL OLAN AMA SOLMUŞ SİYAH BİR GÜE DÖNÜŞEN ALAGÜL.... Rüyamda gördüğüm bir şeyi ilerleterek bölüm yapmaya karar verdim.

Sonsuz bir sessizlik vardı, ama o sessizlik beni boğuyordu. Her söz, her bakış, her gün biraz daha fazla vücuduma zincir gibi takılıyordu. Zihnimde yankılanan bir soru vardı: Bir insan, özgürlüğünü satmaya ne kadar dayanabilir? İşte o an, dayanmak ya da kırılmak arasında bir yerde duruyordum. Kendimi bu hayatın içinde bir yabancı gibi hissediyordum. Ailem, arkadaşlarım, herkes beni bir şekilde ‘yerime oturtmaya’ çalışıyordu. Ama oturduğum bu sandalyenin köşesinde, dışarıda bir fırtına vardı. İçimde büyüyen, sesini duyurmayan bir isyan. Ne dersiniz, başlayalım mı?

Seongi, kişiliği ve hobileri yüzünden ailesi tarafından sevilmeyen, aşağılanan genç bir kız. Her zaman yaşadığı baskıları umursamadan, hayallerinin peşinden koşmuş, güçlü, herkese karşı duvarlar ören ve genelde soğuk tavırlar sergileyen bir kişiliğe sahip. Peki hayatını alt üst edecek, yeni duygularla tanışmasını sağlayacak olan o çocuk, Seongi`nin hayatını nasıl etkileyecek?