"Bazı yaralar, zamanla iyileşmez… Yalnızca insana, onlarla yaşamayı öğretir." Hayat, küçük yaşlarda acıyı tanımak zorunda bırakırsa, çocuklar büyümeyi çok erken öğrenmek zorunda kalır. İlay Gökçe, bir çocuğun kaldırabileceğinden fazla yükle tanıştı. Annesinin kaybı, ona hayatın sert yönlerini öğretti. Ama bir gün, başkalarına şifa verecek bir doktor olma hayaliyle büyüdü. Şifa bulmaya çalışırken, en büyük yarasının, kendi içinde olduğunu fark etti. Araf Ali, asker disiplininin içinde büyüdü. Zorlu bir dünyada, tek başına güçlü kalmayı öğrendi. Ama kayıpları, ruhunun derinliklerinde hep bir boşluk bıraktı. Ne kadar büyüse de, içindeki eksiklik hep var kaldı. Çocukluklarında yolları kesişen İlay ve Araf, birbirlerinin acılarına tanıklık etti. İkisi de hayatın en zor sınavlarıyla karşılaştı, ama aynı zamanda birbirlerine birer yoldaş oldular. Zamanla yolları ayrıldı. Fakat geçmişin izleri, onlara yeniden bir araya gelme şansı tanıyacak mı? Yoksa, kaybolan her şey geri dönmeyecek kadar uzak mı? "Ayrılıklar, bir son değil, belki de yeni bir başlangıcın ilk adımıdır." Zaman her şeyi değiştirir. İnsanları, duyguları, yerleri… Ama bazı bağlar, zamanla derinleşir. Kaybettiklerimiz bizden asla tam olarak uzaklaşmaz. Bu hikaye, kayıpların, acıların ve yeniden buluşmanın öyküsüdür. İlay ve Araf’ın hikayesi, büyümek, kaybetmek ve yeniden bulmak üzerine… Gerçek bağların zamanla nasıl kök saldığı ve her ayrılığın ardından büyüyen bir sevdanın nasıl var olduğu üzerine unutulmaz bir yolculuk. Bazı hikayeler sadece sabırla yazılır. Bazı kayıplar ise, hayatın en derin sırlarını açığa çıkarır. 〰🦋

"Karanlığın içinde parlayan ışık, bir kalbin ritmini değiştirebilir mi?" Karanlık ve aydınlık arasındaki ince çizgide, iki ruh bir araya gelecek… Ve dünya, bir daha asla aynı olmayacak. Vadim Petrov, Rusya`nın en güçlü motorcu çetelerinin lideri. Hızı ve gücüyle nam salmış, suçun derinliklerinde kaybolmuş bir adam. Geçmişi, ardında silinmez izler bırakmışken, hayatı yalnızca özgürlük ve hızla şekillenmektedir. Fakat bir gün, her şeyin anlamını yeniden tanımlayacak bir karşılaşma yaşar: Anya Ivanova. Anya, Rusya`nın en prestijli bale okuluna girmeye hazır, büyüleyici bir balerin. Zarafeti, disiplini ve tutkusuyla herkesi etkileyen bir genç kadındır, ama kalbinde bir boşluk vardır. Bir gün, hayatını değiştirecek bir anla karşılaşır; karanlık bir adamın, Vadim Petrov’un gözleriyle. İlk bakışta, birinin motorunun gürültüsü, diğerinin dansının zarafetiyle bir araya gelmesi imkansız gibi görünse de, zamanla aralarındaki bağ, birbirlerinin eksikliklerini tamamlayan bir köprüye dönüşür. Vadim, geçmişinin karanlık gölgelerinden Anya’yı korumak için her şeyi göze alırken, Anya da Vadim’e hayatın en derin anlamlarını, dansın ötesinde, kalbinin ritmini öğretmeye başlar. Suç dünyasının acımasız gerçeği ile balenin saf ışığı arasındaki bu tezat, aralarındaki büyük aşkın yolculuğunda birleşir. Her bir adım, hem tehlikeli hem de tutkuyla doludur. Ama bir soru kalır: Gerçek aşk, tüm karanlıkları aydınlatmaya yetecek kadar güçlü olabilir mi? "Sonsuz hızda bile, kalbim yalnızca sana doğru çarpıyor, Anya. Çünkü seninle her an, bir ömre bedel." –Vadim Petrov Adrenalin, tutku ve cesaretin birleştiği bu hikaye, ruhunuza dokunacak ve sizi, zıtlıkların içinde parlayan bir aşkın büyüsüne sürükleyecek.

Bazı insanlar unutulmaz. Bazı anlar yıllar geçse de silinmez. On yıl önce, onu ilk kez gördüğümde, gözlerimi ondan alamamıştım. O an, hayatımın geri kalanında peşinden gideceğim bir yol çizildi. O, farkında bile değilken ben onun hakkında her şeyi öğrendim. Kendi hayatıma devam ederken bile, onu uzaktan izlemekten asla vazgeçmedim. Ve şimdi… On yıl sonra, yollarımız yeniden kesişti. Ama yanlış bir zamanda, yanlış bir yerde. Annesini kaybettiğinde yanında olmak istedim, ona "buradayım" demek istedim ama yapamadım. Yüzüme baksa, beni tanır mıydı? Hatırlar mıydı? Ya da en kötüsü, beni öğrendiğinde korkar mıydı? Ona yaklaşmanın bir yolunu bulmalıydım. Onu hissettirmeden hayatına dokunmalıydım. Bilinmeyen bir numaradan gelen mesajlar… Belki de onun dünyasına girmenin tek yolu buydu. Ama ya fark ederse? Ya gerçeği öğrenirse? On yıl boyunca hayalini kurduğum o gözler, bana hiç bakmamış gibi kaybolur mu? Bu sadece bir takıntı mıydı, yoksa kaderin bizi birbirimize bağladığı bir oyun muydu? Tek bildiğim, onu kaybetmeyi göze alamayacağımdı… "Hayat, bazen uzaklardan izlemekten daha fazlasını istemekle başlar."

Bir post, bir mesaj ve ardından gelen merak… "Bazı savaşlar kaybedilmeye değerdir. Çünkü bazen bir yenilgi, kalbine dokunan en büyük zafer olur." Eflin, sıradan bir geceyi değiştiren bir mesaj aldı. Sadece birkaç kelime… Ama içinde saklı anlam, onu hiç tanımadığı birine doğru çekmeye yetti. Kimdi o? Neden kelimeleri, Eflin’in içindeki boşluğu böylesine dolduruyordu? Bir yabancı… Ama aslında hiç de yabancı değil. Aynı okulda, aynı koridorlarda, belki de yanından defalarca geçtiği biri. Ama bazı insanlar, bulunmak istemediklerinde en iyi saklananlardır. Ve bazı duygular, ne kadar saklansa da sonunda kendini ele verir. Bu bir oyun muydu, yoksa çoktan başlamış bir hikâyenin devamı mı? Peki ya asıl soru şuydu: Bir yabancı, insanın en yakın hissedebileceği kişi olabilir miydi?

Dora, arkadaşlarıyla doğruluk cesaretlik oynarken cesaret görevini seçer ve okulun popüler çocuğuyla mesajlaşmak zorunda kalır. Başta sadece bir oyun gibi görünen bu görev, Dora`nın kalbinde beklenmedik duygular uyandırır. Her kelime, her cümle bir adım daha yaklaştırır onu. Aşk, cesaret gerektirir ve Dora, bu anla birlikte ne kadar cesur olabileceğini keşfeder. Bazen en basit bir adım, hayatında iz bırakan bir dönüşüm yaratabilir. Aşk ve cesaretin birleştiği bu hikayede, kalp ne zaman ve nasıl atar? "Bazen kalbin bal gibi tatlı olur, bazen de kül gibi soğur. Ama her ikisi de seni değiştiren duygulardır."