Karlı bir gecede yaşanan o olay Lavin’in hayatın da ne gibi değişikliklere neden olacak?

Hayatını psikolojiye afamış psikolog lera Nın hayatını bir vaka hayatını değiştirir

"Sana bir sır vereyim mi? zaaflarınızı kimseye anlatmayın, çünkü kimin sizi nereden vuracağınızı bilemezsiniz.."

Çocukluğu da baskı ve aile sevgisi görmeyen,sevgilisi tarafından en yakın arkadaşıyla aldatılan bir kızın hikayesi

Acımasız bir hayat yaşayan aurora New York`ta doğdu ama bir zaman sonra yani küçükken Türkiye`ye gelmek zorunda kaldılar zengin bir hayat yaşarken ailenin tüm parası bitti ve iflas ettiler tüm mal varlıklarını kayıp ettiler. Ancak tanıdıkları bir arkadasinin evinde kaldılar.Kucuk kız yıllar sonra tüm acıları öğrenir ve hayatı yerle bir olur.Aurora her şeyi öğrendikten sonra hayatı çok değişir. Yıllar boyunca içinde bir unutulmazlik yaşar

Ailesiyle yaşayan Sedef, aşk hayatına yeni bir adım atmaya başlar, ancak bu adımlar başına gelen bir felaketten dolayı durur. Sedef, beş arkadaşıyla birlikte ayrı bir eve çıkar. Sedef ve arkadaşları, İstanbul`dan İzmir`e yerleşmiştir. Arkadaşları Berk, Polat, Bade, Araz ve Şule, Sedef`i çok sevmektedir ve onun için ellerinden gelen her şeyi yapmak istemektedirler. Ancak, Berk`in herkesin başını yakacak bir felakete bulaşması sonucunda işler karışır.

Komutan Altay Uğur, yeni bir tim kurmak üzereydi. Önündeki askerlerin dosyalarını incelerken sıra ona gelmişti... Asena Bozkurt ismini gördü. Ardından dosyadaki resme baktı. Sarışın ve genç bir kadındı. Genç bir kadının asker olmasına şaşırmıştı. "Gerçekten mi?" Kendi kendine sordu. Dudaklarından alaylı bir ses çıktı, sesi alaylı bile olsa sert çıkıyordu. "Bir kadını, nasıl böylesine önemli bir time alabilirim?" Yine de bir şans vermek istedi. Dosyasında yazanları okuduğu her an daha da şaşırıyordu. Asena, daha önce açığa alınmış bir askerdi. Gözü kara ve vatanı için her şeyi göze alırdı. Altı ay önce bir teröristi tutuklamak yerine öldürdüğü için açığa alınmıştı. Altay bunları okuduktan sonra Timi hazır hale getirmişti. Şu an ise, önündeki askerlere bakıyordu. Cenan, Emre, Metehan, Özgür, Doğan, Emrah ve Asena... Hepsini sırayla inceledi. Gözleri Asena`da durmuştu, büyük bir ciddiyetle ona bakarken Asena da ona aynı bakışlarla bakıyordu...

Sen hiç gördün mü 3 gözlü bir adam Sen hiç gördün mü Yaşarken ölü bir çocuk

zkdkdksldjhgghjkk

İntikam alınmalı mı?

"Zihnimin kuytu köşe yerlerinde onun varlığını hissediyordum. Evet, artık emindim bu ilk tanışmamız değildi. Onu çok daha önce görmüştüm. Bu duygular, hisler tesadüf olamazdı."

"Her şey aslında bir silüet`den ibaretti ama kimse farkında değildi."

Ben Gece Umay Asena göründüğü gibi biri değilim herkes beni boks şampiyonu gölge olarak tanır aslında ben Türk Askeriyim

Kafesler sadece kuşlar için miydi ?Eğer öyle ise bende bir kuş`um.. Kafesinin kapıları açık lakin bir türlü kurtulamayan fırtınalarda savrulan bir kuş.. Dram, hayat zorlukları ve imkansız bir sevda.. Gerçek Yaşanmış Bir Hikaye..

Günlerden pazar ve çarşı iznimi kullanıyorum . Şimdi merak edersiniz sen kimsin işin ne? Ben Türk Özel Kuvvetleri Ateş Timinin yüzbaşısı Efe Gökpınar . Ben bu işi liseden beri merakla bıkmadan usanmadan kara harp okuluna hazırlandım .Hayatım boyunca gözümün önünde bir sürü askerimi şehit verdim . Onlar bayrak için vatan için yarenlerini kadınlarını nişanlılarını kızlarını hatta belki de anne babasını geride bırakıp vatan için canını feda edenler bile vardı . Peki ya ben , ben kimi geride bırakıp vatan için canımı feda edicektim...?

"Adımdan belli değilmi kaderim?"

Mihael, annesiyle yaşayan orta yaşlarda bir adamdır. Yalnızlığın resmini çizmeye çalıştığım bu romanda, hem durgun hem sürükleyici bir anlatımı denedim. Ana karakter Mihael bizden biridir. Hepimizin ruhuna biraz benzeyen bir ruhtur. Hayatın yükleri sırtında olan bu adam bir çıkış aramaktadır..

~Umut ışık değildir, ışığı bulmanızı sağlayan yoldur.~ Doktor konuştu "Siz Çakır ailesinin çocuklarısınız..." Berbat bir hayattan, ailesiz, yoksul ve acı dolu hayatlarına karşın, onlara ait olan mutlu bir hayat, güzel bir aile, zenginlik ve sevgi dolu hayatı mı seçecekler?

Üzerimde beyaz bir gelinlik vardı aylar öncesinde. Karşımdaysa seviyorum dediğim adam. Ellerimin arasında onunla barabee topladığımız çiçekleri tutuyordum. Üzerinde benim seçtiğim damatlık vardı. Hayallerimi süsleyen adam gerçeğin en acı haliyle karşımda duruyordu. O gün bizim düğün, benimse ölüm günümdü. Yanında bir kadın vardı onun. Bu ben değildim. Kadın ona dokunuyor, ona gülümsüyordu. O gün bizim düğün günümüzdü. Yanında bir kadın vardı. Gözlerimin içine bakıp bu kadın benim karım diyordu... O gün sıcak tüm Mardin`i kavuruyordu. Bugünse Mardin onun ayıbını örtmek ister gibi beyaza bulanmıştı. Üzerimde siyah bir gelinlik vardı. Onun üzerindeyse karısının seçtiği damatlık. Karşımda duruyordu. Bugün bizim düğün günümüzdü. Bizim düğün günümüz, onlarınsa ölüm günüydü. Karşımda duruyor, gözlerimin içine bakıyordu.... Bugün benim günümdü...

"Vazgeçebilir misiniz majesteleri?" dedi Serhat. "Saçlarınızdan, özgürlüğünüzden, kendinizden vazgeçebilir misiniz?" "Evet"dedim hiç düşünmeden. Düşünseydim eğer vazgeçebilirdim. Bundan korkuyordum. Vazgeçmekten. Geri dönemezdim. Bunu kendime, halkıma, o faniye yapamazdım. "Vazgeçerim. Gözümü bile kırpmadan yaparım bunu." Serhat bana bakarken ne diyeceğini bilmiyor gibiydi. Son kez denemek istedi şansını."Peki gururumuz, ondanda vazgeçebilir misiniz majeste?" İşte bu en zor olanıydı belkide. Kendimi ezdirmekten hep nefret etmiştim ve şimdi ben kendimi ezmeye gidiyordum. Ama bu kadar şeyi göz ardı etmişken aptal bir gururun peşine düşemezdim. "Vazgeçtiğimi yeterince belli etmiyor muyum Serhat. Gidiyorum işte, bundan büyük kanıt olabilir mi?" Serhat dolu gözlerle bana bakarken belimdeki hançeri çekip çıkardım. Zamanım yoktu. Serhat`ın hamle yapmasına izin vermeden saçlarımı tutup kısacık kestim. Yıllarım, ruhumdan bir parçam, saçlarım ayaklarımın önüne,yere düşmüştü, Serhat öne doğru bir adım atmıştı ama yetişememişti. Canımın nasıl yandığını derinlerde hissediyordum. Saçlarımın rengi hemen solmuştu, oracıkta ölmüşlerdi. O kızıl saçlarım birden bire simsiyah kesilmişti. Kör gibi siyah ve ot gibi kısacık. Asmadım yüzümü. Kimse yıkıldığımı görmemeliydi. Şimdi vazgeçemezdim. Daha yolun başındaydım. Ve saçlarımın üzerine iki damla yaş düşmüştü. Biri yıllarına ağlayan kadından biri ise sevdiği kadının kıyamadığı saçlarının kesilmesine ağlayan bir adamdan. Arkamı dönüp hızla çıktım salondan. Konuşmak istemiyordum. Buraya kadardı. Yol burada ayrılıyordu. Kraliçe tacını burada bırakıyordu. Gururunu,kimliğini, ruhunu, kendini ve paha biçemediği herşeyini. Hiçbir şey işin herşeyinden vazgeçmişti kraliçe.

Yaşanmış bir aşk, yaşanacak tüm acıların anahtarı olabilir miydi?

birbirini seven ama bunu kabul edemeyen, kaybetmekten korkan fakat bunu itiraf etmeyen, geçmişleri yaralı olan fakat bunu kimseye göstermeyen iki genç... peki ya bir gün aralarına aileleri yüzünden kan davası çıkarsa ne olur? birbirlerini seven iki genç birbirlerine zarar verebilir mi birbirlerine kıyabilir mi? ya kıyarsa? hayatlarında ne değişecek?

"Rüya`nın kardeşi içerde kâbusu yaşıyor madem, Kâbusun kardeşi olsun o zaman. O acı çekiyorsa içerde, ben de acı verirdim dışarıda!" Sokakta tacize uğrayan kardeşini, haftalarca psikoloğun ve doktorun kapısında bekleyen Rüya, artık susmaktan bıkmıştı. Susamazdı çünkü susarsa, daha çok susturulacaktı. Kardeşi bir odanın içerisinde, erkek biri görüp korkacak diye cam kenarına bile geçmezken, Rüya kardeşini koruyamadığı için suçlu hissediyordu kendini. Ama o suçluluğu atabileceği bir fikir geldi aklına: İNTİKAM! O gün söz verdi Rüya; hem kendine, hem kardeşine... O artık Rüya değil, Kâbus olacaktı.

Ailesine inat kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan Elif. Hiç beklenmediği anda karşısına bir adam çıkar. Aradan zaman geçer ve Elif bu adamın gönlünde yer edindiğini anlar.

Sınır dışı operasyonlar dahil, çoğu görevde başarı sağlayan bir tim. Komutanı kadın olan, eğitimlerdeki gayretini bir an bile kaybetmeyen bir tim. Ve verilebilecek en önemli görevlerden biri... Başarısız olması durumunda ülkenin bir savaşa yönelebileceği sınır dışı bir görev. Ve gönderilen tim: İntikam Timi. Timin komutanı olan Albina, bu meslek için yıllarını, kanlarını, hayallerini veren bir kadındı. Timin komutanı olmayı en çok hak eden kişiydi. Önemli görev için bir komutan daha time eklenene kadar... Bir hafta içinde ulaşmak istedikleri yere yürüyerek ulaşabileceklerdi. Karların hakim olduğu beyazlıklar, ayak izlerini barındıracaktı. Bir ülkeye sahte kimliklerle giriş yapacaklardı. Ancak, yürüyebilecekler miydi? Onların ardından gönüllü yola çıkan gençlerin niyetleri peki... İyi miydi? Hainler de girmiş miydi ülkeye? "Bir tarihi anımsatıyor şuan bulunduğum konum... Tarih olur muyuz biz de? Belki sarıkamış değil, dağlar derler bize sadece. Belki duymazlar adımızı bile? Belki duyup ertesi gün unutulur adımız şanımız... Belki şehit olduğum gün değil, ertesi gün akıllarda günlük sorular canlanınca ölürüm..."