İdil Duru onu aldatan eski sevgilisinden hesap sormak için ona yazar ama numara yanlıştır ve İdil okulun kekosuna yazmıştır İdil: sadece bir açıklama yap İdil: neden yaptın bunu bana İdil: en yakın arkadaşımla neden beni aldattın İdil: lütfen artık cevap ver bana Cihan İdil: her şeyi öylece bırakıp kaçamazsın 0543*: Bir haftadır bildirimlerin anasını ağlattın 0543*: Hayır yazmıyorum da belki sıkılırsın diye 0543*: Yok anam yine yazıyon 0543*: Bacım yanlış numara

Tuğçe, 29 yaşında olmasına rağmen, insanların gözünde her zaman bir ikon gibi parlayan bir genç kadındı. Şehirde adım attığı her ortamda, bakışlar ona yönelirdi; kusursuz simetrisi, pürüzsüz teni ve bakımlı, dümdüz saçları bir ressamın tablolarından çıkmış gibi etkileyiciydi. Onun güzelliği yalnızca fiziksel değildi; duruşu, özgüveni ve zarif tavırları da onu özel kılıyordu. O gün sabah erkenden uyanmıştı. Güneş ışığı pencereden odasına süzülürken, Tuğçe aynanın karşısında durdu. Saçları, uzun ve dümdüz, omuzlarından akıp iniyor; hafif bir parlaklık saçıyordu. Yüzündeki kusursuz hatlar, her zaman olduğu gibi, ona hem güç hem de dinginlik veriyordu. Kendini inceledi; üzerinde modern, lüks bir elbise vardı. Kumaşın dokusu, vücudunu zarifçe sarıyor, seçilmiş aksesuarlar duruşunu tamamlıyordu. Tuğçe, sadece görünüşüyle değil, içinde taşıdığı kararlılık ve özgüvenle de büyüleyiciydi. Kahvesini yudumlarken, bugün iş yerinde büyük bir toplantı olduğunu hatırladı. Moda ve sanat dünyasının önde gelen isimleri bir araya gelecekti; Tuğçe ise bu ortamda hem profesyonel hem de kişisel olarak dikkat çekecek bir konumdaydı. Ama onun için en önemli şey, dış görünüşten öte, kendine olan güveniydi. Her adımında kendine hâkim, her sözünde net ve kararlıydı. İnsanlar onun yanında huzur ve hayranlık duyuyordu. Toplantıya vardığında, Tuğçe ortamı kısa sürede domine etti. Bakışları keskin ama sıcak, gülümsemesi doğal ve samimiydi. O, sadece bir kadının güzelliğini değil, aynı zamanda karakterini ve zekasını da yanına almıştı. İnsanlar, onun tarzını ve duruşunu konuşurken, kimse gözlerini ondan ayıramıyordu. Lüks ve zarif elbisesi, ona ayrı bir hava katmıştı; ama esas büyüleyici olan, onun özgüvenli yürüyüşü ve sağlıklı enerjisiydi. Öğleden sonra, Tuğçe işten ayrılıp şehrin en sevdiği kafelerden birine geçti. Orada, dostlarıyla buluşacaktı. Her zaman olduğu gibi, masaya oturduğunda, arkadaşlarının gözleri ona hayranlıkla kaydı. Konuşmalarında zekası ve esprili tavırları ile ortamın enerjisini yükseltiyordu. Ama Tuğçe için en önemlisi, kendi mutluluğunu ve rahatını hissettirebilmekti. Güzellik ve stil, onun için bir gösteriş aracı değil, kendini ifade etme biçimiydi. Akşamüstü şehri gezerken, Tuğçe bir an durup çevresine baktı. Şehrin ışıkları, modern binalar, insanlar… Hepsi bir araya gelmişti ve Tuğçe, bu karmaşada kendine özgü bir duruş sergiliyordu. Her adımında güç ve kararlılık vardı; tıpkı hayatını kendi elleriyle şekillendiren biri gibi. 29 yaşındaki bu genç kadın, sadece dış görünüşüyle değil, kişiliği ve kararlılığıyla da göz kamaştırıyordu. O gece, evine döndüğünde aynanın karşısına tekrar geçti. Gülümseyerek kendi yansımasına baktı; bugün olduğu gibi yarın da güçlü, sağlıklı ve kendine güvenli olacağını biliyordu. Tuğçe, sadece bir kadın değildi; o, güzellik, zarafet ve özgüvenin bir sembolüydü. Ve yaşamının her anını, kendi hikâyesinin kahramanı olarak yazmayı sürdürecekti.

Aydan Miller, patronunun ona evlenme teklif edeceğini asla hayal etmemişti. Özellikle bu şekilde değil. İstanbul`un en güçlü adamlarından birinin asistanı olarak yıllarını onun hayatını düzene sokarak geçirmişti. Şımdi ise, onunla evlenmesini istiyor. Aşksız. Sadece bir çıkar evliliği. Güç ve lüksle dolu bir ortaklık. Ancak nişan ilerledikçe, Aydan bu kusursuz milyarder maskesinin ardında çatlaklar fark etmeye başlar. Onun geçmişi, beklediğinden daha karanlıktır. Ve artık ona ne kadar yaklaşıyorsa, görmezden gelmesi o kadar zorlaşmaktadır. Aşka inanmayan bir adamla evlenebilir mi? Yoksa "evet" demeden önce kaçıp gidecek mi ??

Adım Deniz. Adımı duyan herkes bir deniz kadar sakin olduğumu sanıyor. Oysa ben, kendi dalgalarımda boğulan bir denizim. Annemin kahkahası duvarlarda asılı bir fotoğrafta kaldı. Babamın yorgun tebessümüyle büyüdüm. Ve bir gün... "Anonim" adında biri, o sessizliğin içinden bana seslendi. Her mesajda kalbim biraz daha ısındı, Her cümlede bir dalga üzerime kapandı. Belki de ben, hep birini bekliyordum. Kim olduğuna değil, beni gerçekten gören biri olduğuna inandım. Ben Deniz... Her dalgamda biraz kırılan, ama sevilmeyi hâlâ umut eden bir deniz.

Birce, uzun yıllar sessizce sevdiği Egeden vazgeçmek üzeredir. Nişanlanır ve önüne bakar. İşte o anda, Ege onun günlüğüne ulaşır ve bu saf sevginin peşine düşer. Amacı Birce`yi nişanlısından ayırmak ve kendine saklamaktır. Ama bu öyle kolay değildir

Genç kız annesiyle sadece şakalaştığını düşünürken annesi gerçekleri vurdu. O gerçek annesi değildi. Peki ya gerçek annesi kimdi?

O, kanun adına yemin etti. Ama en büyük sırrı, kendi soyadında saklıydı. Savcı Öykü Miray Yılmaz, adaleti savunurken kendi ailesinin suç dosyalarıyla yüzleşmek zorunda kalır. Yıllar önce terk ettiği evine geri döndüğünde, karşısına yalnızca geçmişi değil, kaderi de çıkar: Mert Soydan — düşman safındaki adam. Gerçeğin ve aşkın sınırları bulanıklaştığında, adalet kimi korur, kimi yargılar? “Savcının Sırrı” her sırrın bir bedeli vardır.

Karşımda dikilip bana üstten üstten bakarken konuştu. “Beni çağırmışsın, buyur?” Sesi tok, ifadesi sertti. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu, çok uzun boyluydu. Zihnim, bana ihanet edercesine beş saniye boyunca tamamen devre dışı kaldı. Çünkü az önce söylediği şeyi sindirmekte zorlanıyordum. Beni? “Beni çağırmışsın” mı?! Hani şu göbekli, kel, yaşlı adamlar olur ya.. Sabahları kahvede çay içip gazete okuyan, mahallenin gençlerine “Oğlum, sen kimin çocuğusun?” diye soran tipler.. İşte ben tam olarak öyle biriyle karşılaşmayı bekliyordum. Ama kader, yine o kendine has mizah anlayışıyla, karşıma bambaşka bir şey çıkarmıştı. Daha doğrusu, birini. Karşımda duran adam, yaşlı bir muhtardan çok “anaların maşallahı, kızların inşallahı” kavramını çağrıştırıyordu. Esmerdi. Uzun boyluydu. Bakışları sertti. Kaslı kolları, gömleğinin sıvanmış kollarında tehdit gibi duruyordu. Bir de üstüne, o ifadesiz yüzle bana bakıyordu. Bu bir şaka mıydı? Bir kamera falan olmalıydı. İstanbul’a yeni gelenleri trolleyen bir sosyal deney.. Ama sonra yanımdaki kızın “işte muhtar bu” bakışıyla birlikte gerçekler acımasızca yüzüme çarptı. Ben şoka girmiş vaziyette ona bakarken, o da bana bakmayı sürdürüyordu. Kaşlarını hafifçe çattı. “Beni çağırmışsın, buradayım?” Göz kırptım. Sonra tekrar. Derin bir nefes al menekşe. Kontrolü kaybetme. Belki de rüya bu. Belki de hâlâ Manisadasım. Ama hayır. Tartıştığım adam orada, anahtar ise hâlâ elimdeydi. Ve sinirim, zirve yapmış bir halde bana eşlik ediyordu. Sonunda, mantıklı bir cümle kurabildim. Gerçi ne kadar mantıklı olduğu tartışılırdı. “Ben muhtarı çağırdım.” Derken kollarımı göğsümde birleştirmiştim. “Bir yanlışlık oldu sanırım, sizle ilgili bir durum yok sağolun.” Adam ifadesizce kaşını kaldırdı. “ Muhtar benim zaten.” Gözlerimi kıstım. “Hayır.” Kaşlarını kaldırdı. “Evet.” Direndim. “Hayır.” Çevremizde durup bizi izleyen insanların bazılarının sessizde olsa güldüğünü duyabiliyordum. Tahammülünün azaldığını belli eden bir ses tonuyla, “İmtihan mısın kızım sen?” Diye sordu. “Ama muhtar-“ Ellerini siyah kumaş pantolonun ceplerine sokup başını gökyüzüne çevirdi. Sabır dileniyordu galiba. “Muhtar benim diyorum sana. Yinelemeyeceğim bunu, sorunun ne olduğunu söylüyorsan söyle söylemiyorsan işim gücüm var.” Öfkeli sesi geri adım atmama neden olmuştu. Yine de gururumu ve inatçılığımı devreye sokarak “Ama ben amca bekliyordum..” Dedim. Yunan heykeli kılıklı muhtarın dudakları hafifçe yana kıvrıldı. Kaşları yukarı kalktı. Ardından alayla konuştu. “Özür dilerim, öbür sefere daha yaşlı olmaya çalışırım. Şimdi problemin ne olduğunu söyleyecek misin? Sabrım tükeniyor.” ___ Menekşe&Cihan.

Yasemin İstanbul`a yeni taşınır ve başına gelmeyen kalmazz

Okulun dedikodu sayfası mı? Bayılırım! Bu güzel dedikodular yanlış paylaşım sonucu ile yok olacaktı. Ya da Eliz öyle sanıyordu. O zaman dedikodu yapmaya hazırlanın gençler, çünkü bu kitabın bile dedikodusunu yapacağız!

En yakın arkadaşının abisiyle tek gecelik ilişkiye girip hamile kalan Aysu ve demirin hikayesi

Yıllar önce Bige`yi ninesine abilerini de yatılı okula bırakan Timurhan Bey şimdi onları geri kazanmak için tekrar yanına almıştı. Ama bilmediği şey artık evlatlarının onun bıraktığı gibi kalmamasıydı, özellikle Bige`nin. Çünkü o, köylerindeki küçük evde öğrendikleri ile ömrü boyunca kendine tutsak kalacağını öğrenmişti. Bige`yi kendine tutsak eden neydi? Timurhan Bey neden evlatlarını evden göndermişti? daha da önemlisi neden şimdi yanında istiyordu?

Bir imza, iki ayrı yabancıyı tek bir çatı altında birleştirdi. Bir anlaşma ile başlayan evlilikleri, zamanla en büyük sınavlarına dönüştü. Çünkü yatak odasının duvarları, hiçbir anlaşmayı tanımadı. Bir bakış ve bir dokunuş bütün sınırları yok etti. Leyla Öztay`ın ve Rüzgar Sancaktar`ın hikayesine hoşgeldiniz.

Arkadaşının `Emir` ismiyle açtığı fake hesaba istek attığını sanan Mahperi, yanlış kişiyle konuştuğunu anlar ancak çok geçtir.

"Albino bir birey olmak benim suçum değildi. Kar Aktan, yıllarca hırsızlık yaparak yaşamaya çalışan genç kızımız. 23 yıl sonra gerçek ailesine kavuşuyor. Ancak ailesiyle gitmek yerine onları kendisiyle beraber kalmaya davet ediyor. Ancak abileri buna izin vermeyip onu Karadeniz`e kaçırıyor. "Beni kurtarıcak kimse yok, gelmeyecekler" "Kar Aktan yalnız degilsin ben varım. "

Burçe aniden telefona gelen mesajla irkilir gelen lesaj anonimdir bakalım kim bu anonim??

Bilinmeyen numara: O yüzden bin gemi katla ve beni gör Yazdığın notları tek tek okuyan Her yaptığın gemiyi saklayan Yaptığın gemileri yüzdüren Beni gör

Guruba yanlışıkla bir kız eklerler... Gurupta hem eğlence hem düşmanlık hem aşk herşey var🐻‍❄️

Bilmem isim falan düşünmedim ama içerik guzell

"Ne yapaysun la orada!Düşecen patlatacan ha u kafayi!"diye bağırışmalarını duydum. "Bağa bir şey olmaz Cevher Kaptan!Rahatuna bak hele."Çağan Abi diyince kısık sesle "Sikeyim böyle işi."dedim. "Ha,oradaki kimdur la?"diye sorunca Cevher Kaptan,tekrar onlara baktım. Yakalanmıştım!

"Benden kaçamayacağını anlaman için daha ne yapmalıyım!..." 🔞 Şiddet sahneleri olacaktır, rahatsız olanlar okumasın.

Amerika`da başarılı bir estetik cerrahı olan Ahu Soydan annesinin rahatsızlığı üzerine yıllar sonra İstanbul`a döner. Geçmişiyle ve bastırdığı duygularla Ahu için dönüş, bir kaçış değil; yeni bir başlangıcın sancısıdır. Annesinin ortağı olduğu, İstanbul`un en prestijli estetik kliniğinde göreve başladığında karşısına kibirli, ukala bir o kadar egoist ama aynı zamanda yakışıklı bir çapkın çıkar: Yiğit Arslan. Aynı kliniği devralacak bu iki doktor yalnızca işlerini değil aralarındaki üstünlüğü de paylaşamaz. Kelimelerin ardında bastırılan duygular çatışmanın içinde kor gibi yanmaya başlar. İstanbul`un kalbinde yaşayan iki yalnız ruh... Bazı kalpler iyileşmek için değil kırılmak için yeniden atar.

18 Yaşındaki Aselin 23 yaşındaki Alaz ile ailesi tarafından evlendirilmesi ve evlendikten sonraki hayatı konu edilir.

Bir anda karşınıza çıkan bir kız size anne derse bu sizin hayatınızı ne kadar etkiler ki? Ah işte o durumlar o kadar kolay olmuyormuş. Her şey birbirine girdi. Bu saatten sonra ne olabilir derken aslında hikayenin daha yeni başladığını anladım. ~Lütfen kitabımı herhangi bir yerde paylaşmayınız. Telif hakkı bana aittir. Başka bir yerde herhangi bir şey olacaksa benden izin almanızı isterim. Şimdiden teşekkür ederim.🐣

17 yıl boyunca gerçek ailesinden ayrı kalan inci gerçekleri öğrendiğinde annesi ve babası onu istemez ve gerçek ailesinin yanına gitmek zorundadır.(klasik aile kurgusu)