Bir karanlık içinden pembeler içinde bir umudun uyanışı,bir kızın nasıl anka kuşu misali pembe tüylerle doğduğu anlatılır...

İnsanlar "sandığım kadar yalnız değilim ne de olsa dünyada milyarlarca insanın içinde en kötü hayata ben sahip olamam" diye kendilerini kandırmaya bayılıyorlardı ve bunun farkında bile değillerdi

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

İki düşman ailenin senelerce olan düşmanlığı yüzünden birbirinden ayrılan iki insan…

Hazal, hikâye yazmaya tutkuyla bağlı bir kızdır ve yazdığı her hikâyede platonik olarak etkilendiği Atlas Efe’yi başrol yapar. Hikâyelerini gizlice bir internet sitesinde paylaşırken, beklenmedik bir şey olur: Atlas Efe bu hikâyeleri keşfeder. Gerçekle hayalin iç içe geçtiği bu karşılaşma, ikisinin hayatını tamamen değiştirecektir.

Mavi grinin uyumu sadece bir çift gözdeydi.. Sıradan olmayan bir gerçek ailem kurgusu istiyorsanız buyurun gelin •Abimin arkadaşı •Gerçek aile •yaş farkı var

fikirlerimiz uyuşmuyordu hatta hemfikir olduğumuz konular pek azdı. sürekli didişir, birbirimize meydan okurduk ama farklılıklarımıza karşın, tek bir ortak noktamız vardı. birbirimiz için deli olurduk. yarı texting kaktüs ve lavinia

Yeni okukuna giden Emma`nın okulda üç zorbayla ugrasmasıyla aşk mı olurmuş?

Ben bir ihanetin kurbanıyım. Benim hikayem kanatları kesilmiş bir kuğunun kanatlarıyla dans etme çabasını anlatıyor. Siren sesleri susmuyor. Hissettiğim acı geçmiyor. Bana seslenmeye çalışıyorlar, anlıyorum. Benim için korkuyorlar, seziyorum. Fısıldayıp elleriyle beni gösteriyorlar. Görmeden görüyorum. Etrafımda hareketlilik vardı. Siren sesi her saniye daha çok yaklaşıyordu sanki. Birkaç ses bağırdı bana ama kim olduklarını anlayamıyordum. Zar zor nefes almaya çalışıyordum ama kaburgalarım ciğerime batıyor gibiydi. Gözlerim hafif aralandı ama benim yaptığım bir şey değildi. Bedenimde eller hissettim ardından da havalandığımı. Bir yere taşıyorlardı beni ama ben ölmek üzereydim. Hissediyorum, iliklerime kadar hissediyorum. Ben ölüyorum. Öldüğümü hissediyorum. "Nariya!" diye seslendi gür bir ses. Tanıyordum sesin sahibini. Benim için her şeyi yapabilecek biri. Gözlerimi açmadım ama varlığını hissettim. Onun varlığını hissetmek bile ölüm korkusunu sarsmıştı. Ne derdi hep bana. Abiler kardeşlerini korumak için vardır. Var olduğum sürece varlığım senin güvencendir. Ama nerde kalmıştı bunca şey olurken? Ben hayallerimle ölüm döşeğine gelene kadar neredeydi? Her zaman beni anlamıştı. Korktuğum gecelerde koca cüssesine sığınırdım. Büyüdükçe korkunç geceler gitti ama korkunç insanlar geldi. O insanlardan kaçmak için de ona sığınırsam güçlü biri olamazdım, abim de güçlü olmak istediğimi anlardı ve önüme geçip korumak yerine arkama geçip beni desteklerdi. O benim çocukluğumdu. Benim ergenliğimdi. O benim belki de gençliğim olacaktı. "Kalp atışları çok zayıf, dayanamayacak!" "Kan kaybı var, hemen kan bulunması lazım!" Yabancı sesler çok kalabalıktı. Etrafımda neler olup bittiğini bilmiyorum ama sanırım artık bitmişti. Ya da ben öyle sanıyordum. Bu fısıltıyı duyana kadar "Dayan yaralı balerin

Arkadaşının `Emir` ismiyle açtığı fake hesaba istek attığını sanan Mahperi, yanlış kişiyle konuştuğunu anlar ancak çok geçtir.

" Ben sevmeyi de sevilmeyi de senden öğrendim Meleğin Kızı..." Birce`ye aniden bir mesaj gelir Gelen mesaj anonimdir Hayatı değişir Bakalım bu değişikliğe sebep olan kim...

Siz: Portakal sizin evinizde olabilir mi acaba? Aras: Portakal sevmem. Siz: ??? Kediden bahsetmiştim. 04.10.2025 & aras & lina <3

Lidya ailesi ile yeni bir yere taşınarak yeni bir hayata başlarlar fakat Lidya yeni okulunda olan zorba olan Ayaz ile karşı karşıya gelir ve düşman olurlar bu düşmanlıkları sürdükçe hisleride değişir ve bu düşmanlık gittikçe aşka dönüşür.

Lara`nın hayatına girelim mi?

6 yaşındaki Başak, bebekliğinden beri şiddet gördüğü ailesinin aslında kendi ailesi olmadığını öğrenir...

Neden ben diye hep soruyorum kendime ama cevap bulamıyorum ben defne ela ve bu benim hikayem ama ya istenmezsem ben güçlü biri gibi duruyordum ama dokunsan ağlicak bir insandım Ama yeter onlarada boyun eğmicektim yada temmeli gidecektim Her anlamda

Kolumdan tutmasıyla ona döndüm. .. Sana söyleyemem ama gösterebilirim.

İntikam bir oyunsa, bu oyunun kuralları çoktan yazılmıştı. Ve bu kurallar, iki kişinin verdiği sözle mühürlenmişti: Biri intikam alacağına yemin etti, diğeri ise o yemini gerçeğe dönüştürmeye ant içti… Ailesiyle bağları kopan Diana Aydoğan, geçmişinin karanlık gölgelerinden kaçarak Fransa’yı terk eder. Annesinin memleketi Türkiye’de kendine yeni bir hayat kurar. Zeki, disiplinli ve görünürde kusursuz bir psikiyatrist olarak kısa sürede herkesin güvenini kazanır. Ama kimse bilmez… Onun için asıl oyun şimdi başlamaktadır. Bu oyunda üç kural vardır: 1- Susmayı bil. Çünkü sesin çıkar çıkmaz zayıflığın silaha dönüşür. 2- Arkadaşlarının geçmişini araştır. Aksi halde sen onların oyuncağı olursun. 3- Ve en önemlisi… Hastana sakın âşık olma. Yoksa oyunu kaybedersin. Diana bu kuralları biliyor. Ama bilmek yetmez… Çünkü intikamın bedeli, her adımda daha da ağırlaşmaktadır. Geçmişin sırları, tutkunun tehlikeli yüzü ve akılla delilik arasındaki ince çizgide ilerleyen bir hikâye…

Ailemin intikamını almak için erkek kılığına girip, mafyaların arasına sızdım. En fazla ne olabilirdi ki? "En başından beri kadın olduğunu biliyordum..."

Ve bazen insan ne yapacağını şaşırır, ne diyeceğini, nasıl davranacağını kestiremez. Bu gibi durumlarda insan ne yapar? Bana kalınca soluğu bir kulaklık, bir de soğuk karyolada bulabiliyordum. Ne bir ana kucağı ne de bir baba koruması olmuştu hayatımda. Hayatım en kötü şekliyle ilerlerken yapabileceğim tek şey kendime sarılmaktı. Burda herkesin dostları vardı. Benim de olabilirdi belki ama ben onlara kıyasla gariptim, ben ötekiydim. Kimse gelip de Kayra nasıl demedi. Hiç kimseye de kötü yanımı açmadım. Hep sessiz ve sakindim. Belki hapların, belki yaşadıklarımın etkisiydi. Okulda, yurtta, her yerde yüzüm mahkeme duvarını andırırdı. Kimse yanıma yaklaşmaz, benden tedirgin olurlardı. Yurttakiler - özellikle benim yaşıtım olanlar- benim büyürken çektiklerimi gördükleri için beni ayrıca yadırgarlardı. Çünkü ben onlar gibi değildim. Ayakta durmam için birkaç kutu depresan ve kendim hariç kimseye tutunamazdım.

Kimsenin birbirinin arkasından konuşmadığı , herkesin birbirini kolladığı , birlikte eğlendiği, birlikte üzüldüğü , komşuluğun ölmediği, çocukların sabahtan akşama kadar sokakta oynadığı bir mahalle düşünün. Yakamoz Mahallesi .İşte bu güzel mahallenin birde güzel ruhlu bir tarih öğretmeni var : Ahu Yaman. Bu hikaye Ahu`nun hikayesi. Bize katılın, Ahu`nun hikayesini birlikte okuyalım. ____________________________________________________________________________________________________________ ``Bize gelen belgeye göre, Ahu hocanız farklı bir okula tayin edilecektir. Daha fazla karmaşa çıkarmanızı, kargaşa koparmanızı istemiyorum. Lütfen sakin olun ve derslerinizi dinlemeye devam edin. `` Burcu hocanın yaptığı açıklamadan sonra başımı önüme eğmiştim. Sınıfta ilk birkaç dakika süren sessizlik sonrasında Batuhan`ın gür sesi sınıfı doldurdu. ``Başka bir okula tayin edilecek öyle mi ? Ben zaten `` böyle bir hocayı bize nasıl verdiler? `` diye şaşırmıştım. Çünkü biz size göre iyi olan hiç bir şeyi hak etmiyoruz, değil mi? Biz kendilerinden hiç bir şey beklenmeyen çocuklarken o , bize istediğimiz her şey olabileceğini gösteren tek öğretmendi. Bizim için uğraştı. Siz ` liseyi bile bitiremeyecekler , nasılsa bunlardan bir şey olmaz. ` diye tüm kapıları kapatıp çıktığınızda , o bize ışığı gösterdi. `` Sizden de olur dedi. Şimdi bu öğretmeni bizden alacaklarını söylüyorsunuz ve diyorsunuz ki kargaşa çıkrtmayın, sakin kalın ; size inanan tek öğretmeni elinizden alıyoruz ama siz sessizce oturun diyorsunuz, öyle mi ? Öyle yağma YOK! Batuhan`ın tüm sınıfı inleten sesiyle gözümden bir damla yaş aktı. Okulda kalayım ya da gideyim, fark etmezdi artık. Ben başarmıştım , ben bu çocuklara kendi yüreğimdeki umutla yol göstermiştim. Benim çocuklarım başarmıştı artık vazgeçmeyeceklerdi ; kendileri için çabalayacaklardı...

Gerçek ailem kurgusudur! 5 yaşında öz bildiği anne ve babasını kaybettikten sonra yetimhaneye verilmiş 16 yaşında gerçek ailesinin Diyarbakır’da en zengin mafya ailesinde olduğunu öğrenir. Deflin Ala Gökçelik..

-O benim uzak dur ondan -Daha seni tanımıyor bile komiksin.

Güneş Çevik ve arkadaşları kendi halinde geçinen bir grupken birden etrafın kararması ve bayılmalarının ardından kendilerini bir mağrada bağlı olarak bulurlar.

Yıllar önce öldü olarak gösterilen bebek Asya Dışarıdan mutlu gibi görünen ama içi kan ağlayan kız