Element ruhlarının yönettiği bir dünyada, güç bir armağan değil; taşınması gereken bir yüktü. Ruhlar lanetlendiğinde, geçmiş de onlarla birlikte yeniden doğdu. Eski hayatlarını hatırlayanlar ve hatırlamayanlar… Hepsi aynı sorunun peşindeydi: Bizi kim öldürdü? Cevaplara giden yol savaşsız değildi. Ama bu savaş kılıçlarla değil; öfke, suçluluk ve bastırılmış intikamla veriliyordu. Birlik olmak zorundaydılar...Çünkü yalnız kalmak, yok olmak demekti. Peki Arafları ayakta tutan nedir? Sevgi mi… yoksa nefret mi

Lyeane, yeni adım attığı bu yabancı dünyada, bildiği tüm gerçeklerin aslında ustaca örülmüş birer yalandan ibaret olduğunu öğreniyor. Ve herkes arasında, bu dünyanın kalbinde özel bir yere sahip olmasına alışamıyordu. Elfan diyarında asla sahip olamadığı her şeye burada sahip oluşu, genç kızı bu dünyaya hem daha çok bağlıyor hem de aklını kemiren büyük sırrın kapılarını aralıyordu. Ve bundan sonra aşkı, dostları ve ailesi için canını verebilecek kadar onları korumaya kararlıydı. --- Lyeane & Darven

Bu şehirde ölüler susmaz Onlar sadece sıranın sana gelmesini bekler Sıradaki sensen eğer kurtuluş için tek çare burada. "Bu şehirde yağan yağmur günahları temizlemiyor, sadece sokaktaki kanı görünmez kılıyor."

Her zaman gördüğüm o siyah ejderhayı yine görüyordum arkası bana dönüktü ama yüzünü görebiliyorum o ise beni fark etmiyordu yüzündeki dikenlerin ucu altın rengindeydi siyah derisi göz kamaştırıyordu. Eski gördüklerimden tek farkı yerde kan vardı hemde çok fazla kan vardı ona yaklaştıkça kanın siyah ejderhadan geldiğini anladım. Biraz daha yaklaştım ve kafasının olduğu yere yakın oturdum acıyla inliyordu ne yapacağımı bilemediğim için gözlerim dolmuştu. Elimi kafasına doğru yaklaştırdığımda gözlerini açtı

" Günahların rüzgarı olsaydı yeryüzünde hiç kimse kalmazdı. " 🕯️ Kalbi kırık göğüs kafesinin arasında kalmış bir mahkum. Ve bu mahkum özgürlüğü için bir mücadele verememekte. Çünkü zihninde ölen cesetler onun özgürlüğüne gölge düşürmektedir. Göğüs kafesi boşluğunda bir ağrı vardı sebebiyse içinde çürüyen ruhlardı. Onların varlığının yaydığı karanlıktı. Emira yaşadığı her şeyin gölgesinde saklanarak hayat mücadelesi veriyordu. Kendi yalnızlığınızda boğulup kalmışken birden onu farklı bir dünya kendisine çeker. Ve o dünya da gizemlerle dolu hayatlarla karşılaşacaktır. Geçmiş geleceği olacak, geleceği ise geçmişi. Zaman kavramı yitirilecek ve her şey sonsuz bir zaman dilimi içerisinde var olup zamansız ana hapsolacak. Her yeni gün dünün acı bir hatırasıdır. Onun acılarından nefes alıp yaşamaktır. Her yeni gün dünün sancısıdır. Onun yaralarının sızısını sonsuza kadar hissetmektir. Emira bilinmeyen bir fantastik dünyada gizemli kapıları aralayrak gizemli sırlara ulaşır. Ondan saklanan ve öğrenilmesi istenmeyen sırları keşfeder. Bu sırlar açığa çıkarken yaşamında onu derinden sarsan bir aşk onu bulur. Ama sandığı şeylerin çok farklı olduğu gerçeğiyle yüzleşir. Aşk, ihanet ve dostluk... Bu üç kelime onun hayatında büyük bir devrim yaratır. ⚖️🛡️⚖️

Kızımız Helin`in doktorluk hayatına başlamasıyla bazı gerçekleri öğrenir. Ailesinin yıllardır zengin ve varlıklı olmasının tek nedeninin holding ve şirketleri olmadığını öğrenir. Babasından annesinin ölümüne neden olmasından dolayı nefret dolu olsada kız kardeşi Ecem için yanında olmak zorunda kalır. Ama öğrendiği gerçekle beraber hayatı tamamen değişir. Babası ve abisinin mafya olduğu gerçeğiyle yüzleştikten sonra ise babasının yerini abisi değil onun alması gerektiğini öğrenip doktorluk kariyerinin yanı sıra Türkiye`nin en büyük Mafya masasına geçmesi gerekmektedir. Nedenini öğrendiğinde ise aslında onu daha büyük bir sürpriz ve yeni bir hayat bekler. Abisinin yakın arkadaşı ve masanin başı olan Kara ise onun en büyük sürprizlerinden biridir... Arkadaşlar tanıtımı atıp gidicem hergün bölüm atamicam ama elimden geldiğince atmaya çalışcam. Yeni kitabimda benimle birlikte olursanız çok sevinirim. Sizi çok seviyorum kitabımda görüşmek üzere 😘

Toprak bin yıllık uykusundan uyanırken, Azerhal da nefes aldı. Ona “Ölü Kral” dediler. Unutuldu. Mühürlendi. Ta ki en derin yarığın kalbinde çatlayan bir lanet, kadim efendisine yeniden can verene kadar. Büyüler çöktü, dünya titredi ve Karanlık, kralını selamladı. Onu uyandırmak için hiçbir gücün kalmadığı söyleniyordu… ta ki adı fısıltılarla anılan kızıl saçlı Mucize, adım adım karanlığın içine düşene kadar. Şimdi Kral Azerhal uyanık. Aç, öfkeli. Ve tek bir arzuyla yanıyor: o kızıl saçlı Mucizeyi bulmak. Çünkü bazı şeyler bir kere kaybolduğunda, dünya onu geri almak için yanıp kül olmalıdır. Kızıl saçlı Mucize, ya kurtuluşu ya da kıyameti getirecek. Kan ve gölgenin kadim yeminine hapsolmuş melez kralı, sadece Gece`nin Kızıl Anahtarı olan kızıl saçlı kız uyandırabilirdi; fakat uyanış, karanlığın en eski sırrını da zincirlerinden boşaltacaktı.

Pusulanın dört yönünün tam merkezinde onlar vardı. Geceleri sokaklarda gezinen, kendileri gibileri bulup onlara güçlerini kullanmayı öğretmek üzere gruplarına götüren onlardı. Kamer hayatının çıkmaza girdiğini bildiği bir anda kaderinin kollarında hiç bilmediği bir yere doğru sürüklenir. Gözlerini açtığında kendini bir efsanenin içinde bulur. Onlar Ay’ın Çocukları… Ay’ın Çocukları yıldız yapabilme gücüne sahip kimsesizlerdi.

Dünyada gökyüzünü gözlemlemeyle başlayan olaylar örgüsü Dünya dışı canlılarla temasla birlikte aklının sınırlarını zorlayan bir uzay yolculuğuna dönüşür. Öz farkındalığı kaybolma sınırlarındayken kara deliklerle karmaşık bir durum merkezinde bulur kendini.

Dayanamıyorum, bu ızdıraba artık dayanamıyorum. Kaç kez öldüm? Kaç kez geri döndüm? Her seferinde biraz daha fazla acı, biraz daha az insanlık. Adım Atilla. Bir sabah gözlerimi açtığımda kendimi tanımadığım bir dünyada, tanımadığım bir bedende buldum. Ölüm döngüsüne hapsolmuşum. Kılıçla kesiyorlar, yakıyorlar, boğuyorlar, parçalıyorlar… Ve ben her seferinde aynı yere, aynı ana geri dönüyorum. Ama bu kez farklı bir şey var: Hatırlıyorum. Her ölümü, her çığlığı, her damla kanı hatırlıyorum. Abim yanımda öldü. Alya beni kurtarmaya çalışırken gözlerimin önünde eridi. Felix… Felix artık insan değil. Ve ben? Ben her döngüde biraz daha karanlığa gömülüyorum. Bu dünya beni kırmaya çalışıyor. Jutsu, Lilith, kristaller, yasak kitaplar, lanetli kılıçlar… Hepsi benim için burada. Hepsi beni sonsuza dek bu cehennemde tutmak için. Ama çok yakında öğrenecekler: Ölüm artık benim lanetim değil. Silahım. “Bir daha öldüğümde, bu sefer gülerek öleceğim. Çünkü bu kez sıra onlarda.” ⚠️ Uyarı: Bu hikâye sizi rahatsız edecek. Bazı bölümler okurken nefesiniz tutulacak. Bazı ölümlerden sonra kitabı kapatıp bir süre bakmak istemeyeceksiniz. Ama kapatamayacaksınız. Çünkü Atilla bir kez daha gözlerini açtığında, siz de onunla birlikte geri döneceksiniz. #darkfantasy #ölümdöngüsü #isekai #acımasız #kanveintikam Hazırsan, döngü başlıyor. Hoş geldin. Bu sefer kim ölecek?

Taş duvarlar, yasaklı büyüler ve suskun koridorlarla çevrili bir akademi. Bilginin güç, hatıraların ise tehlike olduğu bir dünya. Linda Waldwin, akademinin sadece teori derslerinden ibaret olmadığını, diyarın ne kadar karanlık sırlar barındırdığını öğrenemk üzeredir. Büyü, psikolojik gerilim ve dark academia atmosferiyle örülü bir hikaye sizi bekliyor.

Kader, çoğu için tek bir yol demektir… Ama onların kaderi dört yüzlüydü. Almea, geçmişinin gölgesinde yürüyen güçlü ama kırılgan bir savaşçı. Nerea, başka bir dünyanın sırlarını üzerinde taşıyan sessiz bir yabancı. Arwen, farkında olmadığı güçlerin eşiğinde duran karanlık bir yolcu. Ve Arwen’in arkadaşı"Rivan" sadakati ile tehlike arasına sıkışmış, kendi yüzünü gizleyen biri. Dördünün yolu, gecenin en koyu anında kesişti. Onları bir araya getiren şey bir tesadüf değildi; evren onların ruhlarına çoktan mühür vurmuştu. Gizemli işaretler, kayıp bir kehanet ve dört yüzlü bir kader… Her biri kendi gerçeğiyle yüzleştikçe anladılar: Kader sadece yaşanan bir şey değil— karanlık tarafından seçilenlerin taşıdığı bir yüktü. Dört yüz, dört sır, tek bir son. Ama son, kimin yüzüyle yazılacaktı?

Rible`ye soğuk bir kış vurmak üzeredir. Kral ve kraliçe kışı atlatmanın planalrı içinde boğulmuşken, krallıkta hapsolmuş Avcı Angela`nın omuzlarında ise çok daha ağır yükler bulunmaktadır. Mantıklı kararlar almak zorunda olan avcının önüne ise büyük engeller tek tek gün yüzüne çıkmaktadır.

Konu: Yedi tanrıdan biri olan Kaos, canavarlarla süregelen savaşta insanlarla güçlerini paylaşarak fânilerin işine karışmıştır. Kadim düzeni bozan Kaos Tanrısı, kardeşlerinin gazabını üzerine çekmiştir. Rivayet odur ki; bir ceza olarak hapsedildiği insan vücudundan sadece sevgiyi ve merhameti öğrenince kurtulabilecektir. İnsanlar tarafından "canavar" olarak adlandıran özel ırkların, bu savaşlarda soylarının tükenmesi üzerinden yüzyıllar geçmiştir. En azından Elbis böyle biliyordu... Ta ki kendini bir anda özellerin gittiği Nyxhaven Akademisi`nde bulana kadar. Herkesin birbirinden tehlikeli olduğu bu akademide sıradan bir insan olan Elbis; güçlü dostluklar ve kaçınılmaz düşmanlıklar kuracak. Aklın sınırlarını zorlayacak dersler, maskeli balolar, kaybolan sınıf arkadaşları yetmezmiş gibi; dünyayı tehdit eden bir organizasyonun hedefi haline gelecek.

bir diyar içinde ise on dört krallık ve hepsi tehlike altında peki tüm krallığı kim kurtaracaktı Ana karakter Jack valerith diyarının bir krallıkların`dan biri olan braxos krallığın tek varisiydi ama doğduğunda bir kıyametin tam ortasında doğmuştur düşman krallık tan gelen cadıların tek amacı braxos kralının oğlusunu ele geçirip onu öldürmekti ama braxos kraliçe`si Diana kendi oğlunun iyiliği için onu dünyaya kendi insan ailesinin yanına annesinin yanına göndermiştir acaba Jack büyüdüğünde bütün bu olanları hatırlayıp gücünü kazanıp ailesini bulup krallığını kurtarabilecek mi ..

Şeytanla yapılan her anlaşma bir bedel ister. Lal, neyi kaybettiğini bilmeden bir yemin etti. Şimdi ateşin içinden geçmek zorunda. Ruhu Rehin: Ateşlerin Yemini İlk bölüm.

Marloya neden izin verdin? Acıya aşık mısın gerçekten?O halde sana unutamayacağın bir şey verebilirim. Kan kokan toprakların içinde acıya aşık bir kız...Aşk kokan kan,

“Artık ailemle kalmak istiyorum” diye devam etmesiyle gözyaşlarıma engel olmak istesem de beceremedim. “Peki, benim ailem, lan bir tek o var zaten, sen de biliyorsun patron olduğum gibi onu öldürecekler, ne istedin ondan? Ben sana dedim ‘Bu yolun sonunda patron olmak yok!` dedim, niye yaptın bunu ona?” diye haykırdım, gözlerimden süzülen yaşlarla beraber. Gözlerini yüzüme kilitledi ve “Zorundasın” dedi ve odadan çıktı. Hayır, hayır, hayır, buna izin veremem, yapamaz, gidip kimliğini açıklamasına izin veremem.

İkisi bir araya geldiğinde, geçmişin karanlık sırları, aşk ve kaybın ölümsüz etkisiyle gün yüzüne çıkacak, yıllar süren bir arayış nihayet sonuca ulaşacaktı. Zamanın, aşkın ve ölümün birleştiği bu gizemli yolculukta, Gülşah ve Kürşad’ın hayatları birbirine dokunacak, ancak geçmişin ağır yükü onları sonsuz bir döngüye hapsedecekti. Geçmişten günümüze uzanan bir aşk hikayesi... Gülşah ve Kürşad`ın hikayesi... Tüm hikaye bir kurgudan ibarettir.

Okyanuslar...berrak ve tertemiz sular. Evet, çoğu kişi okyanuslar için bu tanımı kullanırdı. Lakin belkide yanılıyorlardı. Belki de Okyanuslar göründüğü kadar da masum sular değildir. Belki derinliklerinde binlerce artık iskelete dönüşmüş cesetler vardır. Belkide kıyıya uzak yerlerde büyük gemiler vardır ve bu gemilerde belkide elini kana bulamış korsanlar vardır. Evet, şuan bu anlattığım kulağa bir korsan masalından çıkma bilgiler olarak geliyordu belkide size. Lakin Irene Evans, da korsanların bir masal olduğuna inanan bir kızken korsanların varlığına inanır olmuştu. Irene, hayatını akıl hastanesinde bir deli misali geçirirken bir gün kaçırılması ardından gözlerini o elini kana bulamış korsanlar arasında açmıştı...

Kaybolduğunu sandığında belkide sadece başka bir evrene adım atmışsındır

Ölüm uşaklarını peşime salmıştı. Soluğum korkunun soluğuna karışmıştı. Koşuyordum. Sivri dalların berelediği bacaklarım hiç durmadan hareket ediyordu. Göğsüm inip kalkıyor, kalp atışlarım boğazımda hissediliyordu. Karanlığın bağrında yalpalayan adımlarım kör bir noktaya takıldığında, bedenim tek seferde yere serildi. Dizlerime saplanan dikenler dilime canhıraş bir çığlık yuvarladı. Daha fenası yaklaşan adım seslerinin içime boca ettiği keskin ürpertiydi. "Yardım edin! Biri bana yardım etsin." Avuçlarımı kurumuş yapraklara bastırdığımda, yükselen çıtırtıları kulaklarımı tırmaladı. Kalkmak istedim, karnımda yine aynı kıpırtıyı hissettim. İçimde nereden geldiği, nasıl benimle olduğunu bilmediğim bir şey vardı. Tıpkı benim gibi çaresizce kıpırdanıyordu. Titreyen parmaklarımla karnıma dokundum. Islak yüzümü köhne ormanın derinliklerine çevirip daha güçlü bağırdım. "Yardım edin! Biri bize yardım etsin!" Yeniden koşmaya başladım. Dizlerimden akan kanların çıplak ayaklarıma süzüldüğünü hissedebiliyordum. Güçlükle ayakta tuttuğum bedenim bu kez bir ağaca çarptı. Kendimi sırt üstü yerde bulduğum an gözlerim korkuyla açıldı. Çaptığım şey ağaç değil bir yabancının sert gövdesiydi. Ancak o, bir çınar ağacı kadar uzun ve yapılıydı. Karanlık tüm ayrıntılarını ustaca gizlerken, üzerimde tepkisizce gezdirdiği bakışlarını ve silüetini ele veriyordu. Dirseklerimin üzerinde kalkmaya çalıştım. Buraya kadardı, gücüm tükenmişti. "S-sen..." Bir adım attı. Büyük ve yara izlerinin barındığı parmakları önüme uzandı. "Yardım istiyordun, değil mi?" Sesinin bir rengi olsaydı, bu kesinlikle siyah olurdu. Sesi, şavkı kırık bir siyahtan ibaretti. Şeytanın adaletsiz oyununda bana sunulan başka bir seçenek yoktu. Çaresizdim. Titreyen elimi soğuk avuçlarına bırakırken, üzerime eğilen çehresi bir an için karanlıktan sıyrıldı. Gözlerini gördüm. Kısık bakan safir gözlerini müthiş bir tehlike ele geçirmişti. O, kaçtığım gözlerden çok daha acımasız bakıyordu. O, peşimdeki yangın değil, ateşin ta kendisiydi.

Minerva, dünyaya yalnız gelen bir çocuktu. Ve öyle sanıyordu ki yalnız da ölecekti. Ama hayat, bir çarpışmayla son bulmadı; asıl orada başladı. Zincirlerle örülü bir kader, küllerinden doğan bir kimlik ve bir daha asla göremeyeceği bir annenin kanıyla yazılmış duası... Minerva artık sadece sokaklarda hayatta kalmaya çalışan bir kız değil; o, büyünün hüküm sürdüğü bir dünyada şeytanlaşmış soy olan Decterx ailesinin varisi olan Leonardo Decterx `in kayıp kızıydı..... İkinci yaşamında annesinin ölümüne neden olan kişilerden intikamını almaya ant içmişti. Ama kendi geçmişi kadar karanlık bir gerçeği hâlâ bilmiyordu: Bazen gerçek, geçmişten gelen bir yankıdır. Nefretten doğan kin ise geleceğin aynasıdır....

Dikkat! İçerik uyarısı : içeride ağır bir dille anlatılmış psikolojik rahatsızlıklar(çoklu kişilik bozukluğu ve kimlik kaybı, depresyon, anksiyete vb.) aynı zamanda korkunç çocukluk travmaları, güzellik takıntısı ve kendine zarar verme gibi unsurlar bulunmaktadır. Bunlardan rahatsız olmayacak olan kişilerin okuması tavsiye edilir. Tanıtım metni: Gerçek sandığın şey, bazen sadece kırılmış bir ruhun yansımasıdır. Karanlıkla aydınlığın birbirine karıştığı, zamanın ve kimliğin sınırlarını zorlayan bir evren... Burası, insanların görmediği gerçeklerin, susturulmuş duyguların ve geçmişin gölgelerinin hüküm sürdüğü bir dünya. Ve o dünyanın tam ortasında, kendini bile tanımayan bir kız. Yaralı karakterler, yasaklı ırklar, mühürlenmiş kaderler ve suskun evrenler arasında geçen destansı bir yolculuk. Burası sadece bir hikâye değil — her satırda içinize işleyen bir çığlık, her karakterde kendinizden bir parça bulacağınız bir sığınak. Ters Dünya, sadece fantastik bir evren değil… Ruhunla yüzleşmeye cesaretin varsa, belki de senin evin. "Adaletin sesi kısılmış olabilir. Ancak Halkın melodisi susmaz,"

Ashkareth’te pas hayatta kalmanın bedelidir. Aurelion Akademisi’nde ise gümüş. Aria, ait olmadığı bir dünyaya zorla sürüklendiğinde tek bir gerçeği öğrenir: Bu akademi öğretmez. Öğütür. Kadim Duman, sırlar, gözetmenler ve tehditler arasında; Aria hayatta kalmak için ya sessiz kalacak… ya da her şeyi yakacaktır. Burada herkes izler. Ve bazı bakışlar, kılıçtan daha keskindir.