Bazı insanlar karanlıkta kaybolur bazılarıysa yıldız olup oba yön buldurur...

Normal bir okul gününde normal bir kızın eve geldiğinde odasında bir mücevher bulması ve bu mücevherin bu kızın hayatını değiştirmesi.

Merhaba, ben Gece. Yıllardır bu hastanede kalıyorum. Burası artık evim gibi oldu; soğuk duvarları, gece lambalarının hiç sönmeyen ışığı, hemşirelerin sessiz adımları... Ama bir süredir bir tuhaflık var. Aynı hemşireyi aynı anda iki farklı yerde gördüm. Önce koridorda ilaç dağıtıyordu, sonra odamın kapısını çaldı. Göz göze geldiğimizde bir şey fark ettiğimi anladı. Gülümsedi ama o gülümsemenin içinde gizli bir şey vardı—bunu hissettim. İrem ve Eylül ile bu sırrı paylaşmaya karar verdim. Çünkü artık eminim: Bu hemşireler aynı kişi değil. Bir şeyler dönüyor… ve bunu kim yaptıysa, öğreneceğim.

Ali sürekli aynı yere gidip duruyordu

Kağan Eryılmaz, NEUROLIFE adlı mega şirketin içinde çalışırken tesadüfen korkunç bir sırrı keşfeder: Şirket, yüksek zeka ve hafızaya sahip insanların bilinçlerini izinleri olmadan kopyalayarak klon pazarı kurmuştur. Bu klonlar, devletlerin emrinde çalışmak, savaşmak, hizmet etmek ya da zengin müşteriler için "zihin tatili" sağlamak amacıyla üretilmektedir. Kağan bu bilgileri dünyaya duyurmadan önce şirket onu yakalar. NEUROLIFE`ın karizmatik ve acımasız CEO’su Dr. Livia Hekim, Kağan`ın bilincini tamamen silmek ister. Ancak işlem sırasında bir hata olur: Kağan’ın bilinci, bir suçlunun klonlanmış bedenine aktarılır.

O, herkesin peşinden gittiği ışıktı — ta ki karanlık onu alana kadar. Sırlar, ihanetler ve imkânsız seçimlerle parçalanmış bir dünyada, Newt yalnızca hayatta kalmak için değil… bir zamanlar kim olduğunu hatırlamak için savaşıyor. Labirentten önce. Bulaşmadan önce. Elveda demek zorunda kalmadan önce. Bu, Newt’un anlatılmamış hikâyesi — kırık bir gülümsemeye ve solmakta olan bir umuda sahip çocuğun. Ya o ışık aslında hiç kaybolmadıysa? Ya hâlâ geride bıraktığı kalplerde yaşıyorsa? Ya kurtulduysa? Kaosun hüküm sürdüğü bir dünyada, hafızalar, pişmanlıklar ve sönmekte olan umut ışıkları arasında geçen dokunaklı bir yolculuğa dal.

iyi okumalar .

Not: Savaş sahneleri dolayısıyla +13 yaş üzeridir. İmkânsızı başarmak mı? Cosmora Uzay Araştırma Şirketi, cüce gezegenleri araştırmak için bir yolculuğa çıkar, ancak astronotlardan birinin aklı en karanlık gezegendedir. TrES-2 b. Oraya gitmek fiziksel olarak imkânsız gibidir ve astronotumuz Sullivan, bir makine göndermeye karar verir. Ancak ayarları yaparken ufak bir sıkıntı çıkar ve kapı açılmaz. Makine ile birlikte mekikten çıkarlar ve hedef gezegene ulaşırlar. Üstelik en yakın arkadaşı Kael, çılgın astronotumuzu yalnız bırakmamak istemiştir. Peki, bu gezegende hayat var mıdır gerçekten? Bir insanın yaşayamayacağı bir gezegen, onun kaderini değiştirebilir mi? Tüm bu soruların cevabı TrES-2b Terra Soul`da sizlerle 🪐

Deneysel kazadan sonra oluşan olaylar

Uyandığımda burnuma gelen ağır metalik kokusu yüzümü buruşturmama sebep olmuştu. Etrafımdaki sessizlik normal değildi. Gözlerimi araladığımda mavi ışıkların hareketini izledim. Bir anda uzay gemisinin alarm sesleri yükseldi. Bu beklediğim uyanış değildi.

Kampa giden dört arkadaşın başına gelen paranormal olaylardan dolayısı ormanda mahsur kalırlar 1 haftanın sonunda arama kurtarma ekipleri tarafından bulunurlar ancak Özlem Keskinin ufak bir dikkatsizliği sonucu heyecanla ayağa kalkarken uçurumdan düşer ve kafasını sertçe vurar ve komaya girer komadayken sevdiği çocuğun gerçek yüzünü öğrenir.

Rusyalı bilim adamlarının zombi salgınına sebep olmasının sonrasında virüsü Türkiye`nin İstanbul iline salmasıyla başlayan bir "İSTİLA" Kız arkadaşları ile haftasonu ormanda kamp yaparak geçireceği güzel haftasonu hayali ile alışveriş merkezine alışveriş yapmaya giden Tanya`nın olacaklardan haberi dahi yoktu. Gizli bir sığınak ile başlayan on gencin arkadaşlığı,bu istalada onları nerelere sürükleyecek...? "Bu bir `istila` sonuçta değil mi arkadaşlar.Tek kaçışımız diğer dünya olurdu değil mi...?"

İnsanlığın çözmeye çalıştığı en büyük sır, evrenin ta kendisiydi. Bilimle yıldızları ölçtü, inançlarla anlam aradı ama her seferinde, cevap burunlarının ucundayken, evrenin kendisi ustaca bir sis perdesi çekti. Gerçeklik, bu hakikati gölgeledi. Kozmos, sanki çözülmesini istemezcesine, insanlığı sonsuz bir merak döngüsünde tuttu.

Önsöz — Gerçekliğin Kırıldığı Yer. Bu bir hikâye değil. En azından senin alıştığın anlamda değil. Bu, bir sabah gözlerini açtığında odasını henüz yazmadığı bir kitabın posterleriyle kaplı bulan bir yazarın—ya da belki de artık bir yazar olmayan birinin—hikâyesi. İki uzaylının “ya bu kalemi kara deliğe atsak ne olur?” diye başlattığı o aptalca fikir, evrenin dokusunu yırttı. Gerçeklik; çürük bir kumaş gibi, hayal ve hatıranın dikişlerinden sarktı. Artık zaman doğrusal değil, düşünceler kesin değil ve her kelime… kaderi yeniden yazıyor olabilir. Bu evrenin adı yok. Çünkü adlar sabit kalmaz. Ve anlatıcı bir kişi değil. Belki sensin. Belki de seni yazan, şu an bu cümleyi düşünen başka bir versiyonun. Hazır mısın? Çünkü bundan sonrası rüyasal bir gerçek.

Gerçek ailem kurgusu. Umarım beğenirsiniz

Bana takıntılı bir çocuk ahh gene mi??

Bir sistem inşa ettiler. Kusursuzdu. Hatasızdı.Sessizdi. Ama insan hatayı sistemden önce yapmıştı. Bir laboratuvarda başlayan proje , bir kararla sınırı aştı. Kodların içinde yalnızca işlev değil, öfke de doğdu. Ve şimdi o öfke , seslendi: Boşuna merhamet için yalvarmayın.Sizin için çok geç ." Bu roman , sessizliğin yükseldiği bir dünyada, bir cümlenin yankısı ile başlayan dijital kıyametin hikayesi . Ve bazen en korkunç şey , bağıran değil ... Hiç susmayan bir zekadır.

Her insan, hatırladığını sanır. Oysa bazı anılar silinmez; çünkü hiç var olmamıştır. Bu roman, hafızası sıfırlanmış bir kimliğin, adını hatırlamadan varlığını ispat etme savaşını anlatıyor. Bir akademi... dışarıdan bakıldığında prestijli, içeri girildiğinde ürpertici. Bir sistem... sorulara değil, sessizliğe değer veren. Ve bir çiçek: Asfodel. Ölümle yaşamın arasında, hafızanın kıyısında açan bir çiçek. Bu hikâye, yalnızca bilimkurgu ya da karanlık akademi anlatısı değildir. Bu, "ben kimim" sorusuna verilen en karanlık cevaplardan biridir. 313 sadece bir numara değil. O, sisteme karşı ilk çatlağın, hafızasız bir devrimin başlangıcıdır. Eğer bu sayfaları çevirmeye cesaret ettiysen, bir uyarı: Gerçek her zaman kurtuluş değildir. Bazen uyanmak, kabusun kendisidir

bir anadolu lisesinde yaşanan bi deney sonucu ortaya çıkan virüsün 18 yaş üstü insanlara bulaşmasıyla liseli çocukları yaşam savaşı

Geleceğin yapay zeka dünyası

3 günde bir bölüm [ @ryuzakii ile birlikte yazıyoz ] || Karuma Mothsi, ormana gezmeye çıkar. Ormanda tanımadığı birini görür ve kendisinin ruhsal bir varlık ve aynı zamanda duygu olduğunu söyler. Arkadaşlarını da çağırır ve Motshi`ye bir teklifte bulunmaya gelmişlerdir. Teklifi kabul eden Motshi, bu duyguları yaşadığında yeni güçler kazanır. Bu olaylar yaşanırken, lise hayatını devam ettirip, âşkla da uğraşır.

"Sayın seyirciler bugün haber konumuz ne yazık ki yayılmak üzere olan salgın. Herkesi tedirgin eden bu salgının adı kelebek, insan vücuduna girdiği an tamamen kontrol bu virüstedir. Endişe etmeyiniz sadece kısa bir süreliğine evden dışarı çıkmayınız. Sağlık bakanlığımız ve çalışanlarımız bu konu hakkında çalışıyorlardır."

17 yaşındaki Aras, uzaya olan takıntısı yüzünden ailesi ve çevresi tarafından artık "fazla hayalperest" olarak görülüyor. Herkes onun sadece biraz fazla kitap okuduğunu, çok belgesel izlediğini ve gerçeklerden koptuğunu düşünüyor. Ta ki bir yaz akşamı arkadaşlarıyla çıktığı bisiklet gezisinde gökyüzünde gördüğü o garip cisim, her şeyi değiştirene kadar... Bir kaza, bir ışık patlaması ve ardından gelen rüyalar… Jüpiter`de taç takan bir varlık, yankılanan bilinmeyen bir dil ve "seçilmiş biri" olduğuna inanan gizemli bir kız. Artık Aras için her şeyin anlamı değişiyor. Gerçeklik ve hayal arasında gidip gelen bir bilinç... Peki ya tüm dünya yanılıyorsa? Ya Aras gerçekten Jüpiter’e kral olmak için seçildiyse? Bu bir kaçırılma hikayesi değil. Bu bir uyanış hikayesi. Gökyüzüne bakmaya cesaretin var mı?

bu kitap size iyi ihsetiricek huzurlu bi kitap iyi okumalar

Normal bir günde çizgi roman okuyan hannie yatağının karşısındaki aynada yansımasının olmadığını fark etti...