Hakkâri’deki şehir hastanesinde çalışan Doktor Alin Defne Akay, hayatını insanları iyileştirmeye adamıştı. Ama hastanenin duvarları, onun bilmediği bir gerçeği saklıyordu: En güvendiği iki kişi, en karanlık sırrın ortağıydı. Hastanenin altında gizli tüneller, iz bırakmadan yapılan ameliyatlar ve korkulan bir çete… Alin, bu düzenin içinde farkında olmadan kullanılıyordu. Kaçakçılık şebekesini çökertmek için bölgeye gönderilen bordo bereli komutan Evren Demir Vural, Alin’in adım adım yaklaştığı tehlikeyi ilk fark eden kişiydi. Gerçekler ortaya çıktıkça Alin’in güveni, sevgisi ve hayatı parçalanmaya başlar. Bazen bir ihanet, bir insanın tüm dünyasını yakmaya yeter. Ve bazen bir yabancı, o karanlıktan çıkaran tek ışıktır.

Hapishanenin soğuk duvarları, Songül’ün ilk yuvasıydı. Annesi doğumda öldü, babasıysa kızına sadece tek bir cümle bıraktı: > “Seni koruyacak biri var. Ona güven.” Ama güven, Songül’ün hayatında hiç kolay olmadı. Zalim ellerden, acımasız işkencelerden, yıllarca süren suskunluktan sonra… 20 yaşına geldiğinde zincirlerini kırdı. Kaçtı. Ama özgürlük, göründüğü kadar basit değildi. Tuğrul — disiplinle çevrili, duygularını kışlada bırakmış bir asker. Görevi: Songül’ü korumak. Gerçeği: Onunla evlenmek zorunda kalmak. İkisi de kendi savaşını verirken, geçmişin gölgeleri onları yeniden bulur. Ve bazen en ağır mahkûmiyet, demir parmaklıkların ardında değil… Kalpte başlar.

“Seviyorum seni, İzmirli…” dedim. Sesim titremedi, ama içinde bütün geçmişim, tüm kırgınlıklarım ve hâlâ yanmakta olan o derin, saf sevgi vardı. Gülümsedi. Öylece, yüreğinden gelen bir gülümsemeydi bu. Gözleri dolu ama umutluydu. “Ben de seni... Hem de çok, be Aslım.” dedi. Söylediği her kelime kalbime işliyordu. Kırılmış yanlarım onarılıyor, unuttuğumu sandığım duygular yeniden filizleniyordu.

Asker & Eski Asker Gözlerimi gözlerine diktim. "Süsünden eksik olmuyorsun be kızım," dediğinde gözünün içi gülüyordu. "Yine hangi makyaj veya takı. Söyle güzelim. Söyle çünkü bunları bir tek senin için yaparım." Yüzümde tebessüm yer edindi. "Bana mermi verir misin peki?" Bir hata her iki hayatında sonu olmuştu . Kitabı yüzde yüz seveceğinize o kadar eminim ki. Okumadan bırakmayın

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yüreği yanan adam sevdası için her acıyı çekmeye hazırdı. Gerçekleri öğrendiğinde ise yandığı kadar yakacaktı… “Baktım ki sen gelmiyorsun, sevdiğim… O halde ben de senin yanına gelecek her yolu denerim…” Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Kapak tasarımı ChatGPT tarafından yapıldı. Kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

Yıllar önce babasının ölüm haberiyle yıkılan Zümrüt çelik babasının neden öldürüldüğünü bulmak için senelerdir bulunamayan karan ertunganın inine sızmayı başarır ama beklemediği şeylerle karşılaşan Zümrüt bu hikayenin sonunu değiştirecek tek bir kelimeye hazır değildir Evet Hayır Sizce hangisi?

Bir insan vücudunda 2 tane kalp olur mu?Tıpta olmaz ama benim kalbimde bir üsteğmenin kalbi var ve işin kötüsü ben ne yapacağımı bilmiyorum.Ya o kalbi söküp eline vereceğim ya da içimde taşımaya devam edeceğim...

Ben Umay; Üsteğmen Umay Asena kurt. Namı diğer: Hayalet. Mardin`e tayinim çıktı.timim gözlerimin önünde parçalanarak şehit düştü,onlardan sonra ilk timim olacaklar,açıkçası time katılmayı istemezdim ama üstler emir verdiği zaman bana da yapmak düşer,görevim bu çünkü bunu ben seçtim...

Küçük bir mesaj sayesinde adam sevmeyi kadın ise sevilmeyi öğrenmişti. Adam Yüzbaşı kadın ise doktordu, kadının doktor olması belki kaderiydi bilinmez ama Yüzbaşının kaderi daha onbeş yaşındayken başlamıştı ve seçilmişti. . . . (ASKER KURGUSU umarım beğenirsiniz) . . .

esir düşen Helin Subaşının Alaşafak timi tarafından kurtarılması Bozkurt timinden ayrılması ve üzerinden geçen olaylar

"Ben bir Asena’yım. Tereddüt etmeden veririm bu canımı; çünkü kalbim ve nefesim vatanıma ait."

"Sadece kafesinin sahibini değiştirdin, Vera. Ve benim kurallarım babanınkilerden çok daha acımasız."

Babasının ve Abilerinin görev yaptıkları şehire atanan Asena,Silopi`de beklenmedik bir şekilde hayatının aşkını bulacağından habersizdi.

Biri dağların sessizliğine gömülmüş bir asker, diğeri denizin özgürlüğüne tutunan bir kadın… Aynı gökyüzünün altında, birbirine dokunmadan yaşayan iki yabancı. Ta ki bir tur gemisinde patlayan hain bir operasyon, kaderlerini tek bir çizgide buluşturana kadar. Yanlış zamanda, doğru kişiyle karşılaşmanın hayatı nasıl değiştirebileceğini anlatan bir hikâye.

133K OKUNMA alan kitabımı yayınlamaya başladım. Askeri , Platonik, Aşiret karışık gel oku pişman olmayacaksın. Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Kitabımın kopyalanması , çalınması durumunda yasal işlem başlatılır.

Bu gerçekten farklı sıradan değil be.. Bu kız kimsesiz annesi babası askerdi öldü abisi onu terk etti ama gizliden takip etti bu kız bu kız isminin anlamı olan ışık saçan parlayan kız karanlığın ta kendisi oldu.. Bu kız Ezgi Karasoy...

"Gök gözlü"diye bir ses duyunca arkamı döndüm revirin önünde duruyor anlamsız gözler ile bana bakıyordu " Anlayamadım?"dedim elimdeki şırınga ile ona doğru döndüm Gök gözlü demişti doğru duyduğuma emindim ama bu ne demekti? "Gök gözlü " Dedi tekrar bu sefer bana doğru bir Adım attı "gözlerin gök yüzüne benziyor" Dedi sesinde bir netlik vardı

Bir insan kendi mezarını saatlerce izler mi?

05* Aynı kelimeleri tekrar etmekten nefret ederim o yüzden soruma cevap ver kimsin? Siz Beni bırak sen kimsin? 05* Yüzbaşı Siz Memnun oldum bende halaybaşı Dikkat! Bu kitap tamamen eğlencesine kaleme alınmış bir kurgudur. Dolayısıyla kitapta geçen olay, kişi, zaman, mekan gibi unsurların gerçek hayatla hiçbir ilgisi yoktur. Wattpad platformunda yazılmış, daha sonra Kitapped`e taşınmıştır.

doktor olan hüma yıldırım ailesinden uzak kalmamak için izmire döner ve babasının albay olduğu karargahın sağlık ocağında doktor olarak çalışmaya başlar en fazla ne olabilir ki ...

Biz Şafak Timi Geldiğimiz bu yolda Vatan için savaşmaya Ant içtik

Alazın askere gider onun ve ekibini bekleyen tehlikenin farkındadır ve babasının yaptığı askerliği sürdürmek ister

Bir yüzbaşı ve bir aşiret ağasının yolları Şırnak’ın topraklarında kesişti. Biri görevle, diğeri suskunluğuyla savaşıyordu. İki ayrı dünya, iki ayrı yemin… Ve aralarında, adı konmamış bir bağ vardı. Devletin sert gölgesiyle aşiretin susmayan sesi çatışırken, bir bakış her şeyi değiştirdi. “Meftun olduğum gözleri, küf yeşiliydi,” dedi adam. O an, ne emir kaldı ne kural. Bir dosya açıldı, geçmişle hesap kesildi, sadakat yeniden tanımlandı. Kimi zaman bir sorgu odasında, kimi zaman dağ yollarında yürüdüler. Ama asıl mücadele, kalplerinin sessizliğindeydi. Küf Yeşili, yasak bir yakınlığın, çözülmemiş sırların ve susarak anlatılan bir aşkın hikâyesi. Sınır çizgilerinin ötesinde, duyguların tam ortasında…

Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

"Seni kurtarmak için buradayız ancak pek ihtiyacın kalmamış gibi?" Yüzbaşının sesindeki şaşkınlığı hissetmiştim. Kendi kendime gururlanırken yüzbaşının zümrütlerine bakarken sırıttım. "Siz bir hayli geç kalınca bende kendi kendimi kurtarayım dedim." Sesim ironik çıktığında yüzbaşının tek kaşı havaya kalkmıştı. Kendime engel olamadığım alaylı gülümsememi gözlerinden çekemedim. Haklıydım. Gelmeleri gereğinden fazla uzun sürmüştü.