Küçükken düşünür müydük büyüyünce kalbimizin parçalara ayrılacağını? Asıl sorun bizdik. Kalplerimiz değil.

Ben Şevval. Henüz on altı yaşındayım ama yaşadıklarım, omuzlarıma yaşımdan büyük yükler yüklemiş durumda. Annem öldüğünde, sadece on yaşındaydım. O gün bugündür, evimizde ne düzen kaldı ne de huzur. Annemin ardından, babamın üzerine kuma olarak gelen Hanife kadın, beni hiçbir zaman sevmedi. Bunu biliyorum, hissediyorum. Oysa annem... Annem bambaşkaydı. Annem ince uzun boylu, yüzünde her zaman bir bahar esintisi taşıyan, kocaman yürekli bir kadındı. Saçları koyu kestane, gözleri zümrüt gibi parlayan bir yeşildi. Abilerime düşkündü; başlarına bir şey gelecek diye gözüne uyku girmezdi. Bizimle güler, bizimle ağlardı. Annem, evimizin kalbiydi. Ama şimdi... O kalp durmuştu. Hanife kadın bambaşkaydı. Soğuk, otoriter ve hep hesap kitap içinde biriydi. İşin doğrusu, bu evde kimsenin ondan hoşlandığını sanmıyorum, ama babam sessiz. Belki annemin yokluğunun ağırlığı altında eziliyor, belki de buna boyun eğiyor. Ama benim, asla boyun eğesim yok! Yine çağırdı beni. “Şevval! Gel ortalığı toparla!” diye seslendi salonun bir köşesinden. Sesindeki buğulu ton, her zamanki gibi mideme bir yumruk gibi oturdu. Oysa ortalığı kimin dağıttığı belli; kızlarıyla, gelinleriyle sabahtan akşama kadar oturup dedikodu yapar, her yanı karmakarışık ederler. Ama iş temizliğe, düzenlemeye gelince iş hep bana kalır. Neden onlara söylemez? Neden hep ben? Bilmiyorum. Ya da biliyorum ama kabul etmek istemiyorum. Çünkü benimle uğraşmaktan, bana yük olmaktan keyif alıyor. Ayağa kalktım. Hızlıca salona yöneldim. Yerlerde, halının üzerinde çay bardaklarının izleri, tabakların dökülen kırıntıları vardı. Pencereler, günlerdir silinmemiş gibi kir içindeydi. Derin bir nefes aldım. “Yapacağım,” dedim kendi kendime, “Ama bir gün bu evden çıkıp gideceğim ve hiçbir şey beni geri getiremeyecek.” Bir köşede, yavaşça yere çömelip camları silmeye başladım. Ellerim çalışıyordu ama zihnim annemdeydi. Annem olsaydı... Şimdi yanıma oturur, belki de sessizce saçlarımı okşardı. Gözlerim doldu. Ama ağlamayacaktım. Hanife kadın gözyaşlarımı görse, bunu bile bir zafer sayardı. Son camı sildiğimde bir nefeslik mola verdim. Salondaki sesler kulaklarımda uğulduyordu. Kendi aralarında konuşuyor, arada dönüp beni işaret ediyorlardı. Ama duymuyordum artık. Annem gibi olmayı hayal ettim bir an. Güçlü, sevgi dolu, kendi ayakları üzerinde duran bir kadın... Belki bir gün... Ama o gün çok uzak gibi görünüyordu.

❝ Öyle güzelsin ki.. Ve sadece benimsin.. Keskin’in Safir’i…’ ‘Karan hala senin değilim..’ ‘Sen her anlamda ve her zerrenle benimsin yavrum.’ ‘Her anlamda olmak istiyorsam peki? Tüm yeraltının Keskin`i iken Sadece Safir`in Keskin`i olacağını o bile tahmin edemezdi... Ona KESKİN derler! ❝ YETİŞKİN İÇERİKLİ SAHNELER MEVCUTTUR!

Wattpad’de +1,5 Milyon 🎉 "Söylediğin hiçbir şeye inanmıyorum Çınar! Bana yaklaşma nedenin sadece Masal`ın biyolojik babası olmandı. Beni hiçbir zaman sevmedin! Sen, sadece kızını yurttan alıp bunca yıl anne gibi büyüten kişiye duyduğun minneti aşk sandın!" .... `Tek Suçum Doğurmamış Olmam mı?` ... Bir babanın varlığından 5 yıl sonra haberdar olduğu minik kızını çaresizce arayışının ucunda, hayatın ona sunduğu aşk ve sevgi dolu Bir Küçük Masal"

Evet, her şeyin bir bedeli olurdu. Üniversite değiştirip abimin evine taşınmanın da elbette bir bedeli olacağını biliyordum. En azından bir süre için. Ama ev arkadaşının da bu bedellerden biri olacağını düşünmemiştim. Zade Walkers hayat boyu nefret ettiğim tek kişiydi. Öyle kalmasından da memnundum. Ama onunla aynı evde yaşamak zorundayken nefretimi de kendime saklamak zorundaydım. En azından şimdilik... "Her şey tepetaklak oldu! Ondan nefret etmiyordum, ona aşık olmuştum"

Hayatı boyunca kimseyi sevmemiş, tek derdi vatan, bayrak ve ülkesi olan asker ile hiç sevildiğini hissetmemiş, kalabalık içinde yalnızlığı hisseden bir doktorun hikayesidir. Asker & Doktor kurgusudur. İçerik, konu ve kapak şahsıma aittir.

Kitap sevgilisinin düğününe giden bir aşık ile başlıyor . Hayatı tam bitti derken küçük bir karşılaşmayla tepe taklak oluyor.

Telefonumun ışığı yine söndü, tekrar açtım. Miğdeme kramplar giriyor, miğdem bulanıyordu. Arkadaşlarla tiktokta bir oyun oynuyorduk, oyun şöyleydi; Ekranda bir takım görevler çıkıyordu ve efekt kimin yüzüne gelirse görevi o yapıyordu. Şansıma tüküreyim ki "abinin arkadaşına özledim yaz" görevi bana geldi. ***** Görev için abisinin arkadaşına yazan ceylan, sonrasında yaşanan olay silsilesi ile kendini kaybediyor. Bu hikayeyi beraber okuyalım mı?

Çok önceden tanışmış ruhlar ve isimler, şimdi resmen tanışmış ve tekrar aşık olmuşlardı birbirlerine. Çünkü Toprak, zaten aşıktır Yağmur`a. Yağmur da delicesine severdi onu. Onların hikayesi de isimlerinden doğmuştu. Yağmur, tekrar uğramıştı Toprak`a.

İnsanların gözünde, Türkiye`nin sayılı zenginlerinden biri olan Kahraman Hancı`nın biricik kızı gibi görünüyor olabilirdim ama aynaya baktığımda gerçeği gören sadece bendim. Babası tarafından hiç sevilmemiş, yıllarca zorlu eğitimlerle ve antrenmanlarla ince ince işlenmiş, asi ruhumu zapt etmek için korkunç cezalardan nasibini almış ve en sonunda da amacına ulaşılmış bir proje. Profesyonel bir hırsız... Ama hikâyem bu değil. Yani bütünüyle değil demek istedim... Bilemezdim, yıllarca vücuduma kod gibi işlenen tüm bu yeteneklerimin, bambaşka bir noktada hayatımı kurtaracağını... Ben İzel İzem Hancı... Bir gün inadım yüzünden bir adamı öptüm... Nazik, kibar ve düşünceli bir adam... Her genç kızın hayallerini süsleyecek türden... Hayır sorun adamda değildi, o gerçekten öyle biriydi. Sorun o adama takıntılı olan başka bir kızdaydı. Başta klişeleri oynuyorduk. O, okulun popüler kötü kızı, bense okula yeni gelmiş burslu, normal bir üniversite öğrencisi... Onun beni tanımadığını düşündüm ama asıl onu tanımayan bendim. Hayatımı nasıl bir belaya bulaştırdığımı bilmeyen... ~~~ Klişenin nasıl bir noktaya evrildiğine inanamayacağınız bir evren sizleri bekliyor. Aile baskısı, özgürlük mücadelesi, hacker savaşları ve doğuştan psikopatların bir arada olduğu bir dünya. Ve İzel ve Savaş`ın soft ama bir o kadar da tutkulu aşkı...