Önsöz Bazı insanlar, kaderin fısıltısıyla girer hayatımıza. Sessiz, usulca… Ne zaman geldiğini, nasıl yer ettiğini anlamazsın bile. Ama bir bakmışsın; gülüşünde bir hüzün, gözlerinde bir eksiklik, yüreğinde tarifsiz bir sızı var. İşte bu sızı, içimde kalan sen… Bu kitap, söylenemeyen sözlerin, gidilemeyen yolların, dokunulamayan ellerin hikâyesi. Kalbinin bir köşesinde saklayıp kimselere anlatamadığın o kişiye yazılmış satırlar gibi. Bazen bir veda, bazen bir hayal… Ama her şeyden önce, bir iç yangını. Belki de bu satırlar, senin de içinde kalan birini hatırlatacak. Belki bir yarayı kanatacak, belki de yıllardır susan bir kalbi konuşturacak. Çünkü herkesin içinde kalan biri vardır, ama herkesin cesareti yoktur yüzleşmeye. Şimdi sen bu sayfaları çevirirken, ben sana sadece tek bir şey fısıldayacağım: O, içimde kaldı… Ama hiçbir zaman eksilmedi.

Önsöz Zaman, bazı anları unutturur; bazılarını ise bir ömür boyu içimize mühürler. Kırık Saatler, işte o mühürlü anların iç sesidir. Bu satırlar; yarım kalan bakışların, söylenemeyen cümlelerin, geri dönmeyenlerin ardından duyulan özlemin, yitip giden aşkların izlerini taşır. Her şiir, içimde sessizce yürüyen bir Yusuf`un adımıdır. Gözlerimin değdiği her uzaklıkta, kalbimin içinde çatlayan bir saate rastladım. Ve her çatlakta bir şiir doğdu. Bu kitapta; ne zaman tam, ne de kalp bütündür. Ama belki tam da bu yüzden samimidir. Çünkü aşkın saati kırıldığında, zaman durur ve şiir başlar.

Önsöz Her insan bir hapishanede yaşar. Kimi dört duvar arasındadır, kimi geçmişinde, kimi de kendi kafasının içinde... Bu hikâye, zincirlerin yalnızca bilekte olmadığını bilen bir adamın hikâyesidir. Tolga, adaletin ne olduğunu bilen biri değildi. Çünkü ona verilen ceza, işlediği suçtan daha ağırdı. Herkes kaçmak ister; ama kaçmak, sadece bedeni sürüklemek değildir. Kaçmak, aklını, vicdanını ve geçmişini de peşine takmaktır. Ve bazen en büyük kaçış, kendinden uzaklaşmak değil, kendine doğru gitmektir. Kaçış Noktası, adını bir haritadan değil, ruhun en dip noktasından alır. Bu bir kurtuluş değil; bir hesaplaşmadır. Bir adamın, yaşadığı tüm karanlığa rağmen hâlâ bir çıkış yolu aramasıdır. Belki de en büyük suç, hiçbir zaman affedilmemektir. İlk adımı atarken şunu unutma: Kaçan sadece bedenin değilse, bu yolun geri dönüşü yoktur.