GÜÇ SANDIĞIMIZ KADAR KOLAY OLMASA GEREK? Yaşadıkça ölüme yaklaşıyorsak yaşam ölümün ta kendisi midir?Kendine bile yabancı olan kişi ölümü nasıl bu kadar yakından taniyabilir. Bir defa değil defalarca ölen biri nerede yanlış yapıyor olabilir? İstediği tek şey iyilik iken bu masum kız nasıl bu kadar duygusuz birine dönüşebilir. Zaten en sevdiklerimiz bizi zaaflarımızdan vuranlar değil midir? Ya da kanayan yaralarımızın üzerine daha derin yaralar açan? Kırgınlıklar sadece gözyaşlarında mı belli olur? Kimse içimdeki düşünce okyanusunda boğulduğumu göremiyor mu? ~Gecenin karanlığında parlayan o kutup yıldızıydım ve beni takip eden senin duygularındı~ Sorina✨☄️🪐

8 yaşındayken ailesi tarafından sokağa atılan genç Ateş sokaklarda iş bularak geçinmeye başlar. En büyük tutkusu ise fotoğrafçılıktır. Turistlerin de çok fazla fotoğrafını çeken Ateş 18 yaşında artık İstanbul sokaklarında tanınan biri haline gelmiştir. Bir gün tesadüfen yolda karşılaştığı Metin Bey , yere düşen cüzdanını geri vermesi ile ona zengin ve lüks otelinde bir hafta kalmayı teklif eder. Ancak Ateş bunu reddeder. Şans eseri otel çıkışında zengin ve güzeller güzeli Asena ile karşılaşır. Ateş Asena`yı gördüğü anda aşık olur. Onun gönlünü almak için ise kendisine verilen teklifi kabul eder. Çok zaman geçmeden Asena`nın da kendisine boş olmadığını farkeder. Onların büyük aşkını ise yalanlar bitirecektir.

Küçüktüm gerçekten küçüktüm daha kaçtı ki yaşım? 17 ya sadece 17 ama yok " Sen kızsın okuyup başımıza adam mı olacaksın?" Demişti babam. Liseyi bitirmeme bile izin vermesi mucize gibi geliyordu tıpkı seni görmem gibi, hakkım olmadan sevmem gibi hâlbuki sen benim Matematik öğretmenimdin bir rica sonucu gönüllü olarak hizmet edip gidecektin ama ben senden gidemedim. Her bakışın kalbimi yaktı, her sözün mıh gibi kalbime çakıldı. Bir çift mavi değildi gözlerin her baktığımda iki elimle geçmeye çalıştığım bir okyanustu. Sevdim ama masum ve safça sende sevdin mi hocam beni? Ayıptı, haksızlıktı biliyorum ama kaltpti ve lanet olsun ki kendi seçiyordu kapılarını kime açacağını. Küçüktü, çok küçük çocuktu benim için halbuki sadece güzel bir şey yapıp gidecektim buradan yapamadım o kadar güzel, o kadar masumdu ki baktıkça sanki bakışlarım kirletiyor gibi masumluğunu yapamadım. Adın Kardelendi, kıyamadım narin taç yapraklarına dokunmaya.

Freni boşalmış bir kamyon üzerime doğru geliyordu. Kaçmak için koştum ama ezilmiştim. Ölümümün böyle olacağını tahmin bile edemezdim. Cehennem sürecim başlıyor olmalı... Gözlerim kapandığında sonsuz bir boşluktaymış gibi beyaz bır ışık görmüştüm. Sonra huzursuzca kıpırdandım. Gözlerim açıldığında iki kişi kollarımı tutuyordu. Ne oluyor lan galiba zebaniler beni cehenneme götürüyor!!! _____________________________________________________

Eksikti bir tarafım sorularım vardı. Şimdi sorularım cevaplanacaktı ama ben duymaya hazırmıydım bilmiyorum. O kadar çok düşünde vardı ki aklım da fakat bir yanım rahatsızdı sanki gelecek cevaplardan. "Sakin olmaya çalış" "Ya kötüyse" "Ne olursa yanındayım ben bunu biliyorsun"

Öldüm, hayatımın bittiğini düşünmüştüm ama okuduğum bir romana reenkarne olacağımı hiç düşünmemiştim... NOT: KAPAK TASARIMI BANA AİTTİR!!

"Her kilidin bir anahtarı vardır, tıpkı her kalbin bir sahibi olduğu gibi... Yıllar önce birbirlerini bulabilmek için mühürlerini bedenlerine kazıyan Asena ve Yaman, kaderin sert rüzgarlarıyla savrulmuştu. Yıllar sonra, karşılaştıklarında ise Yaman, geçmişin izlerini unutmuş, Asena`yı bir terörist sanarak vurmuştu. Oysa mühürleri onları bir araya getirmek için oradaydı... Adaletin, aşkın ve kaderin kesiştiği bu yolculukta, mühür gerçekten sahibini bulabilecek mi?"