*4 sene önce* Deniz elindeki bardağı yere fırlatıp "Mantıklı bir açıklaman bile yok bana!" dedi. Gözümden düşen yaşı önemsemeden "Deniz.." dedim. Hiç bir şey diyemiyordum. Benden boşanmalısın. Buna mecburuz. "Ne Deniz ne! Ya bi açıklama yap! Tamam diyeceğim! Onu bile yapmıyorsun!" Arkasını döndü. Elim karnıma gitti. Boğazımı temizledim. Bunu yapmalıydım. Mecburdum. "Boşan o zaman benden. Madem inanmıyorsun!" Şaşkınlıkla bana döndü. "Sana inanmama izin vermiyorsun!" Yavaşça koltuğa oturdum. "Açıklamam yok çünkü!" Deniz sinirle evden çıktı. *1 ay sonra* Boşanmıştık. Bitmişti her şey! Eve girince etrafa bakındım. Mutfağa girmemle ocaktan perdeye yanan ateşi gördüm. Ocağa yaklaşmamla bi anda patladı ve ben geriye savruldum. Karnımda hissettiğim acıyla inledim. Yerde sürüne sürüne çıktım mutfaktan. Gücüm kalmamıştı. Elimi karnıma koydum ve kendimi karanlığa bıraktım.