İkisi de bilmiyordu,nazik centilmen bir çocuk büyüdüde nasıl böyle bir adam olmuştu.Bazen hala aynı olan küçük tatlı kız,bu adamı tanıyamıyordu...

** ay" diye ses geldi kafamı çevirdiğimde elindeki büyük pastayı taşımaya çalışıyordu önüne çıktım "b-ben halledeyim" diyerek pastayı tuttum iki elim ellerinin üstüne değmişti ne o pastayı veriyor nede ben alıyordum donmuştuk kalabilirdik böyle saatlerce "ıhım ıhım" sesi ile ellerimizi ayırmıştık ben pastayı tutmuştum oda geri çekilmişti bu ortamın katili yine annem olmuştu "çooocuklaaarrr bende hadin gidelim diyecektim işleri de halletmişsiniz sıra bizim evde" ** Kardelen artık dayanamayacak gibi hissetti. Gözleri Yamaç’a, sonra Emre’ye kaydı Yamaç’ın kıskançlığı ve Emre ise ısrarlı halleri belli oluyordu Kardelen derin bir nefes aldı kararlı bir şekilde: “Artık konuşmam gerekiyor… ama birbirinize zarar vermeyin.” kendi kendine söyledi: “Kalbim için bir karar verme zamanı.”

Derin, çok başarılı bir komiserdi. Derin Özyılmaz, adaletin peşinden yürümeyi değil, onun için savaşmayı seçmişti. Zeki, cesur ve doğru bildiğinden şaşmayan. İnandığı tek şey ise "Suç kimin elinden işlenirse işlensin, cezası olmalıydı." Çocukken hoşlandığı erkek büyüyünce savcı olarak karısına çıkar ve yolları yine kesişir "İyi geceler sayın savcım" "Size de komser hanım" Okumaya başlasan mı

Öncelikle yazım hataları için özür dilerim ilk deneyimim Bazen içinize sığmamış düşünceler vardır ya konuşsanız konuşamıyorsunuz sussanız kafanız patlayacak gibi oluyor belki de yalnızlıktan bu düşünceler oluşuyor bilmiyorum aslında bende bunları sizinle paylaşmak istedim

Ahu, kendi hayatında sakin bir kızdı. Evden işe, işten eve giden biri. Hayatı yolunda giderken birden tepetaklak olmuştu. İlk aşkı, çocukluk aşkı, mahalle aşkı yeniden çıkmıştı karşısına. Peki şimdi ne olacaktı? Eski duygular Yeniden başlayacak mıydı? yoksa Ahu çoktan o sevdayı gömmüş müydü?