Yarı Texting İş için yanlış numaraya her gün mesajlar atan İzge Karca`nın mesajları bir hafta sonra görüldü olur..

" Sakın ol Eslem... Bu sadece yıllardır hayalini kurduğun staj görüşmesi. Yani büyük ihtimalle burnunun ucuyla konuşan yöneticiler, soğuk kahveler ve topuklularla ayakta kalma savaşı. Peki ya... Tanıdık bir göz, tanıdık bir ses ve hiç tanımadığını sandığın biriyle çarpışma ihtimalin? Onu hesaplamadın bile değil mi? " Eslem Özüpek : Karadeniz`in deli dolu rüzgarında büyümüş, hayalleri büyük, enerjisi bol, iç sesi yüksek olan gençliğinin baharında bir genç kadın. Yıllardır hayalini kurduğu şirkette staja başlarken, geçirdiği bir kaza ve sonrasında hayatına giren o fazla tanıdık ama yabancı adam tüm planlarını alt üst eder. Çınar Karayel : Gözleri tanıdık, sesi huzurlu, bakışlarıysa... Bir kez yakalanınca kolay kolay unutulacak cinsten değildi. Ama Eslem için o sadece nazik, kibar ve fazla etkileyici bir yabancıydı. Oysa Çınar için Eslem hiçbir zaman yabancı olmamıştı. Karayel Şirketi`nin tek varisi ola Çınar, yıllar sonra kaderin ince hesaplarıyla karşısına çıkan o kızı... Çocukluğunun en parlak anısından, beraber oynadığı oyunlardan ve verilen bir sözden hatırlıyordu. Aslında hiç unutmamıştı ki hatırlasın. Eslem ise... Ne o sözü hatırlıyordu ne de o sözü kimin söylediğini. Ama Çınar her gün hatırlamıştı. Her gün unutamadığı o bakışı, o gülüşü zihninin ve kalbinin en derin yerine saklamıştı. Zamanla atışmalar yerini bakışmalara, Öfke yerini meraka, Mesafe ise yerini içten içe büyüyen yakınlığa bırakacaktı. Ve belki de en zor soru gelip kalplerine dayanacaktı. " Biri unutmuşsa, diğeri unutamamaya ne kadar dayanabilir diğeri? " "Tanıdık Yabancı" Birinin geçmişini, çocukluğunu ve verdiği sözğ unuttuğu, diğerinin ise hiç unutamadığı bir aşkın hikayesi. Kimi zaman kahkaha attıran, kimi zaman iç sesi susturmayan; kimi zaman ise kalbe dokunan bir aşk yolculuğu masalı. 🩷🩵

Özgür dirseklerin mutfak masasına yaslayıp öne doğru eğildi. "Seninle koşup oynamayı özledim." dedi Özgür. Burnunun ucuna doğru düşmüş olan gözlüğünü işaret parmağıyla eski yerine iterken. "Bende özledim" dedi Mutfak tezgahında uğraşırken. Başını yana çevirip kendisini izleyen Özgür`e bakarak. Özgür hafifçe tebessüm edip önünde ki bisküvili pastadan bir çatal aldı. Her zaman ki gibi bu tatlı da genç kızın yanındayken lezzetliydi. Yoksa, genç kız yanında yoksa bal, baklava olsa dahi tadını alamıyordu. "Şimdi de oyun oynayabiliriz" dedi Özgür hafif muzip sesiyle. Her zaman ki gibi, bir kaşını kaldırmış yüzünde hafif tebessümü vardı. "Ne?" Nükte`nin yüzünden şaşkınlık ve bir o kadar da anlayamamazlık okunuyordu. "Diyorum ki, eskisi gibi oyun oynaya biliriz. " "Ne oynayacakmışız? Nasıl olacak o?" Nükte`nin sesi alay doluydu. "Evcilik oynayabilriz. Sen anne olursun, ben baba." [Nükte: dikkat edince anlaşılabilen ince mâna. ] [Kapak tasarımı kendi şahsıma aittir. ]

Asel ve deniz yıllar sonra bir arada Asel doktor deniz asker denizin aselin unutamaması ama aselin denizi unutması.Yeni başlangıçlar.acılar. onca şeye rağmen Asel ve deniz birlikte olabilecek mi? Asel ve denizi neler bekliyor ve en önemlisi birlikte olabilecekler mi? Kitabıma bir şans verin.

`merhabalar,sokakta bir kedi buldum.tasmasında bu numara yazıyor,acaba siz sahibi misiniz?` `ahh,sonunda dori`m benim,çok teşekkür ederim.neredesiniz? kedimi hemen almak isterim,` Bu fic, bir BL ficidir,ayrıca ot8`dir;hyunlıx,chanmın ve minsung.birtek jeongbin yok (onları nedense yazamiyorum :(

"Bu arada siz beni kaçırmadınız ben hazırlandım ve kendi isteğimle geldim. Ayrıca bu patronunuz ne zaman gelecek yine kimi öldürmüşüm merak ettim. Ay ben çok fazla sisteme girdim hatırlamıyorum da sizin adınız nedir" ses yok. Bir anda içeri bir adam girdi. "Demek Ahu Kaya sensin?" evet. "Çok tanıdık bir isim" bana yaklaştı "Ben de Bora Çelik yani Girdap" bu sefer büyüğümü bulduğumu hissediyorum ama umarım sen değilsindir.

Bu yaz diğer yazlar gibi olmayacaktı. Bunu kalbimin en derinlerinde hissediyorum.

Gümüş ve Baran… Çocuklukları birlikte geçmiş, ama kader onları ayrı yollara sürüklemiş iki eski dost. Yıllar sonra, hayat onları aynı yerde yeniden karşılaştırır: Gümüş, yaralı bedenleri ve ruhları iyileştiren bir doktor; Baran ise vatanı için savaşan bir üsteğmen. Geçmişte söylenen acı sözler, unutulması mümkün olmayan yaralar bırakmıştır. Gümüş, Baran’ın o sözlerini hala içinden atamamaktadır. Baran ise sevdiği kadına zarar vermemek için verdiği mücadelede yıkılmıştır. Şimdi, iki kırık kalp arasında sessiz bir savaş başlamaktadır. Hem geçmişin gölgeleriyle, hem de kendi içlerindeki acılarla yüzleşmek zorundadırlar. Aşk, sadakat ve affetmenin sınandığı bu güçlü hikayede, “Yaralı Gönül: Kaderin Sesi” seni bekliyor.

Düşman olmamız için gözlerime bakması yeterli. Orada olan hırs ve nefreti çok net bir şekilde görecektir Konusu; Çocuklugundan beri birbirleriyle büyüğen Anatoly ve Elena`nin düşmanlığı. Anatoly her zaman Elena`ya bir şey olucak diye korkarken en büyük zararı o verdi. Onların arasında gecicek hikâyeye hazır misinizz? 🤍

Arya yeni taşınan karşı komşularının çocukluk arkadaşı olan Onur olduğun hatırlar. Arya`yla Onur biraz daha zaman geçirdikçe birbirlerinden hoşlanmaya başlarlar.

Eskiden arkadaş olan, sonra büyük bir kavga sonucu aralarındaki bağ kesilen iki gencin hikayesidir. Anneleri sayesinde tanışan Lidya ile Bartu, 15 yıl sonra tekrar karşılaşırlar. Ama bu sefer arkadaş değillerdir. Aralarındaki bağ çok farklı bir boyuttadır. Bu iki gencin hikayesini okumak ister misiniz?

“Ya Pamir, biz neden hâlâ evlenmedik lan? Bak, benimle evlensen sabahları küfürle uyanırsın, akşamları da seni tokatlarım. Çok eğlenceli olur.” Göz ucuyla baktı, dudaklarının kenarı hafif kıvrıldı. “Sadece akşamları mı tokatlıyorsun?” dedi. “Gündüz de serbest, ama sırası gelen yiyor. Nasılsın, memnun musun?” “Koleksiyonum tamam gibi. Bir de yüzük eksik.” “Salak,” dedim. “Sen daha salaksın,” dedi.

ÖRGÜTÜNÜN İLK KURUCUSUNU KURTARMAK İSTERKEN HAPİSHANEYE DÜŞEN VE ÇOCUKLUK ARKADŞIYLA KARŞILAŞAN BİR KADIN… (BÖLÜMLER CMT YA DA PZR AKŞAMI)

Kitaplar hakkında konuşmaya bayılırım. Bu konuda yazabilirsiniz. Yorumlarda da fikirlerinizi belirtin. Hep beraber yazalım kitabı... Her okur benim için bambaşkaaa. Özellikle okurlarimla sohbet etmek çok güzel bir his. Bol bol sevgi bırakıyorum her satırımın sonuna... Kitabımı okuyunca kocaman kocaman gulumseyinnnnnnn :)

17.09.2014 kimisine göre öylesine bir tarihti, ama benim için intikam günüydü... Üniversitenin ilk gününde Çınar, Yavuz, Gökçe, Güneş, Duru çocukluğumuzda adını `Gizli alan` koyduğumuz yerde oturuyorduk. Elimizde biralarımız, sessize aldığımız telefonlarımız, gülüşmelerimizin yanı sıra kendini belli edene Ankara ayazı. Güzel bir gündü bizim için. Üniversitenin ilk günüydü. Her zaman olduğu gibi orada da ayrılmamıştık ve ayrılmayacaktık. En azından böyle düşünüyorduk. Taa ki gelen 3 el silah sesine kadar... Bundan sonra ne olacaktı?bilmiyordum. Bildiğim tek bir şey vardı. Bu saatten sonra tüm hayatım değişecekti. Almam gereken bir intikam vardı, fakat bu intikamı almak için önümde Uzun Bir Yol olduğunu unutmamalıydım...

Aydın`da küçük bir köyde çiçekçi olan Gece, Abisinin iş yaptığı Şehir olan İzmir`e gitmek ve işine İzmir`de devam ettirmek ister. Uzun zaman sonra güzel tatlı ve pek pahalı olmayan satılık dükkan bulur. ve dükkanı alır. Fakat işe başladıktan az uzun süre sonra bir adamın sürekli olarak geldiğini fark eder.

Nova,ailesi ile çocukluk arkadaşı Ayana`nın olduğu siteye taşınır.Ama bilmediği şey o sitede diğer yakın çocukluk arkadaşlarınında olduğudur.Birgün Nova bir gruba eklenir ve tanıdığı tek kişi Ayana`dır,ya da o öyle sanıyordu...

İnsanın hikayesi ne zaman başlar? Doğduğunda mı yoksa ana rahmine düştüğünde mi? Benim ve Ayaz`ın hikayesi henüz biz doğmadan anne ve babalarımız tarafından yazıldı. Beşikten bile önce kertilen insanlara ne denir? Ben cevabı bilmiyorum. Beni bir fil dişi kulede Ayaz`la büyüttüler. En yakın arkadaşımı doğurup sonra beni ona düşman ettiler. İki yakın dost, kanlı bıçaklı nasıl olur? İşte bunun cevabını çok iyi biliyorum. Ayaz`la Diyar gibi olur. . . . . . . . . . . Ceviz ağacının tepesine tünemiş Ayaz`ın gelmesini bekliyordum. Her zaman olduğu gibi üç bilemedin beş dakika sonra bizim evin kapısına gelecek ve elbette ki ağaçtaki beni görmeyecekti. "Ahh." Bacağına isabet ettirdiğim ceviz yuvarlanarak taş zeminde ses çıkardığında kafamı gizlediğim yerden çıkarıp zaferle aşağıda kıvranan avıma baktım. "Bu beni yanına almadığın için." İkinci cevizi de karnına isabet ettirip mutlulukla sapanımı havaya kaldırdım. "Bu da Jülide`yi bana güldürdüğün için." Sinirlendiğini ağaçtan bile görebiliyordum. Yerdeki cevizlerden birini hırsla bana doğru fırlattı ama tabii ki de isabet ettiremedi. "Varsa bir cevizin daha onu da sana sapan kullanmayı öğrettiğim için tam başıma at." Atmıştım da. İsabet ettirmek istediğim yer kaşı değildi ama kaşına gelmişti. Akan kandan korkup bağıra çağıra, "Ayaz`ı öldürdüm." diye ağlamaya başlamıştım. O zamanlar cevizin açtığı bir yarığın Ayaz`ı öldürebilecek kadar güçlü olduğunu düşünüyordum. Sonuçta henüz 10 yaşında bir kız çocuğuydum.

Askeri kurgudur. Başrol kızın çocukluk arkadaşıyla karşılaşması ile her şey başlar.

Köyde beraber büyüyen iki küçük çocuğun yani Zeynep`le Yağız`ın hikayesi.

- Güliz Efendim Ömer abi diyerek ona döndüğümde elini ensesine atıp önce kaşıdı sonra dudaklarını oynatarak konuşmaya başladı şey aslında birlikte şey ağzının içinde lafları gevelerken isyankâr bir tınıyla efendim Ömer abi diyerek tekrar sordum bir anda bana doğru yaklaşıp sarılınca ne yapacağımı idrak edemedim öylece donup kaldığımda direk geri çekilip arkasına bakmadan çekip gitti ve ben öylece orda kaldım.