“Senin sevgin neydi biliyor musun? Ben söyleyeyim. Senin sevgin, eline gizlice sakladığın bir hançerdi. Soğuk, pırıl pırıl, neredeyse güzel bile sayılacak kadar estetik ama ölümcül. Ve sen, o hançeri sevecen bir dokunuş gibi yaklaştırdın kalbime. Ben bunu sevgi sandım. Saflık sandım. İçimi ısıtan bir şey zannettim.Ama meğer o dokunuş, kanatacak ilk kesiymiş.” Elini elime aldım ve kalbime doğru götürdüm. “İlk başta acıtmadı. Yavaşça soktun içeri o hançeri. Daha ne olduğunu anlamadan batmaya başladı. Bir yandan gözlerime baktın, diğer yandan çevirmeye başladın o ucu. Her kelimen, her suskunluğun… içimde yeni bir çizik açtı. Ben hâlâ "seviyor beni" sanıyordum. Hâlâ "değişir" diyordum. Ama sen benim kalbimi oyarak içeriye kendini yerleştiriyordun." Elini kalbime daha çok bastırdım. “ İçimde seni buldun. Kendini yerleştirdin en derinime. Ama oraya sevgiyle değil, şiddetle, acıyla, kanla girdin. O hançerin bıraktığı boşluğa kendini sığdırdın. Sonra da adına ‘aşk’ dedin. Yaptığın her şeyi temize çekmek için ‘vicdan’ dedin. Kendini affetmek için ‘pişmanlık’ dedin. Ama bu sevgi değildi. Bu, benim kalbimin üzerine kurulmuş bir mezardı. İkimizin adını kazıdığın, ama yalnızca benim yattığım bir yerdi. Elini çektim ve boşluğa doğru savurdum. “Senin sevgin, beni büyütmedi.Beni parçaladı. Beni yok etti. Ve ben buna rağmen seni sevdim. O hançer hâlâ içimdeyken bile, seni korumaya çalıştım. Sana iyi gelmeye çalıştım. Yarası olan bendim ama seni teselli ettim.Kanayan bendim ama senin ellerini tuttum. Meğer sevilmek sandığım şey, yavaş yavaş ölmekmiş. Sen benim ölümümü izledin.”

Ailesi öldürüldüğünde Beril`in tek seçeneği ona yardım eden çeteye sığınmaktı. İntikam Beril için bu yolda ilerlemesini sağlayan duyguydu. Ama keşke iş sadece intikamda bitseydi.

Çete liderinin, öldürmek üzere yanlış kızı kaçırmasıyla başlayan ve herkesin kaderinin değişiminin hikayesi...

2022 yılında, doğu sınır hattında terör olayları giderek artmış, bölgede istihbarat zayıflamış, kritik yollar düşman kontrolüne geçmişti. Bu kaosun içinde bir tim vardı ki adını duyan korkudan geriye bakamazdı: Atmaca Timi. Ve o timin başında bir isim, düşmanın kâbusu, dostun sarsılmaz gücü: Kıdemli Üsteğmen Ekim Karaca. Düşmanları ona "Karayel" derlerdi. Çünkü estiği yerde düşman kalmaz, bastığı topraklarda huzur başlardı. Ancak bu kez karşılarında sıradan bir yapı yoktu; organize, iyi silahlanmış ve içeriden bilgi sızdıran güçlü bir çete vardı. Ekim, yaşanan küçük bir aksilikle birlikte biriyle tanışır. içinden bir ses onunla son karşılaşması olmadığını söyler. Günler sonra Atmaca Timi kritik bir noktaya sızma görevi alır. Operasyon başarıyla sonuçlanır, düşman mevzisi yok edilir. Fakat dönüş yolunda pusuya düşerler. Ekim, timinin başında ilerlerken kurşunların hedefi olur. Kurşun sesleri kulaklarında çınlarken, kurşunların şiddetiyle yere düşer. Tüm hayatı film şeridi gibi geçerken, boğuk bir ses duyar: "Dayan, ölmek yok!" Bilinç bulanıklığında tek hatırladığı şey, onun hayatını kurtarmaya çalışan adamın gözleridir.

Utangaç bir kız olan Mine lise 1`e gitmektedir. Lisede kendisinin bir üst sınıfta bulunan Mert`e âşık olmuştur. Bir gün cesaretini toplar ve âşık olduğu bu çocuk hakkında bilgi toplamaya başlar. Öğrenir ki bu çocuk Eskişehir de bulunan güçlü bir çetenin lideridir. Onu daha yakından tanımak isteyen Mine erkek kılığına girerek bu çeteye katılmaya karar verir. Bakalım Mine çeteye katılabilecek mi? Mert`i tanıyabilecek mi? Eğer merak ettiysen kitabı takip et.

"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. (Kan gömleğine yapışmıştı. Titreyen parmaklarımla kumaşın düğmelerini yırtarken, bir anlığına gözlerini açtı. Bakışı, ölümün bile geri çekileceği türdendi. “Dokunma!” dedi, sesi boğuk ama kesin. Sanki her hece bıçak sırtındaydı. “Yaran kötü.” dedim. “Eğer—” “Elini çek!” Bir an bile tereddüt etmeden söyledi. Ama ben çektim mi? Hayır. Diğer eliyle beni itti. Geriye doğru sendeledim düşmemek adına... Tam o anda gözüm, yırtılan gömleğin altından görünen tenine kaydı.Dövmeyle kaplı gövdesinden sanki nereye bakacağımı biliyormuşum gibi göğsündeki dövmeye takıldı gözlerim... Karanlık tenine kazınmış bir yılan… Ve o yılanın dişlerinin hemen altına kazınmış, kanla yazılmış gibi duran bir kelime: MÂRAN.) Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

“Aşk ya seni öldürür… ya da kendini unutturur.” Kaitlyn Taş’ın sıradan görünen hayatı, babasının yıllardır yanından ayırmadığı gizemli bir pusulayı ona emanet etmesiyle altüst olur. Pusulanın peşinde karanlık bir dünya, ölümcül düşmanlar ve geçmişten gelen sırlar vardır. Bir yanda aşık olduğu Oğuz, diğer yanda nefret ettiği halde kalbini karıştıran tehlikeli adam Timur Kandemir… Kaitlyn, dostluk ile ihanet, nefret ile aşk, ölüm ile yaşam arasında en zor seçimini yapmak zorundadır. Bir öpücük kadar yakın, bir kurşun kadar uzak… Seçenek basit görünüyor: Kill or Kiss.

Altı farklı Kalp, altı farklı can. Hepsi biribirinden farklı ve özel. Onlar gerçek kardeş değil. Onlar kader kardeşi. İşte karşısınızda Karga çetesi. Serçe kendini bildi bileli 5 abisi ile yaşıyor. Geçimini zenginden alıp kendilerine geçirerek sağlıyorlar. Buna onlar hırsızlık demiyor, sonuçta onlar zenginden fakirler. Ancak bir gün girdikleri evin sahibine yakalanırlar. Ama bilmedikleri bir şey vardı. Zorla girdikleri ev ünlü bir Mafya liderinin eviydi ve daha da kötüsü Serçe bu adamın ona olan bakışlarını hiç normal bulmuyordu.

Kötü bir hayat yaşadım, kalbim taşlaştı, canım yanamayacağı kadar yandı. Şimdi can yakma sırası bendeydi. *Acı içinde büyüyen bir seri katilden hiç kimse daha tehlikeli değildir.* Ve o Teoman Mezarkaya idi. Sadece can yakmak için hareket eden vicdandan yoksun bir adamdı, gizli bir diktatördü. Ve burası herkesin korktuğu, iğrenen gözleri ile bakıp korkuyla hareket ettiği yeraltı dünyasıydı. Burada acıma yoktu, seri katiller ise yalnız gezen delilerdi. Karga gakladı bize, doğruları fısıldadı. Karga gakladı bize, acıdığını haykırdı. Biz yedi kişi; bir evin içine yavaşça mezarlarımızı kazmaya başladık, beklemediğimiz kabuslar ise kapımızı çaldı. "Yolunu kaybedenlere veya hiç yolu olmayanlara"

İzge, tutkusu kadar zekâsıyla da öne çıkan genç bir gazeteciydi. Bir haberin peşindeydi. Fakat bir gece, mesafeli ama baş döndürücü bir yabancıyla yolları kesişti. Ve o tek gecenin sabahında, kendini Malta`daki Türk Büyükelçiliği`nde; bir daha hiç karşılaşmayacağını düşündüğü o yabancının karşısında buldu. İzge için artık geri dönüş yoktu. Her cevapsız soru onu daha da derine çekiyor, her bakış bu adama biraz daha bağlıyordu. PARADOKS, tutku, tehlike ve iç içe geçmiş sırlarla örülü bir aşk hikâyesi. 🪞 • Dark Romance • Zorunlu Yakınlık • Örgüt/Çete • Yetişkin İçerik

Bu kitap serinin son kitabıdır. İlk kitabı okumadan okumayınız. Oy ve yorumlarınız noksan olmaz inşallah.

Karakterler,yerler olaylar vb. GERÇEK değildir!

Okulda ismi bela olarak anılan Deniz Mehir Karaca sürekli bulaştığı adamın aslında başına bela olacağını bilmiyordu. Geçmiş ve şimdi arasında gelgitlere uğrayan Deniz artık kendini değiştirmeye yemin etmiş gibiydi. Yemininin bozulmasına sebep olacak şey ise küçük motorcu çetesinin iki gizli üyesiydi. Gizli üyelerin asıl amacı Denizin başına aldığı beladan onu uzaklaştırmak ve bir hırs uğruna dağılmasını engellemekti. Denize göre oldukça saçma olan bu olay zamanla gerçekliğini kanıtlamış ve Denizin sekteye uğramasına neden olmuştu. Peki, Deniz aynı yolun yolcusu olduğu Asil ile beraber mi savaşacaktı, yoksa dik başlılığını sürdürerek karşı mı gelecekti? ••• Gözlerime yerleşen duygusuzluğun aksine bağırıp çağırmak, elimdeki kaskı beynine geçirmek istiyordum. Başımı kaldırdım “Ben Denizim,” inatla Mehir diyeceğini bilerek devam ettim. “Yüzmeyi bilen kurtulur, bilmeyen boğulur” Beni dumura uğratan, alık alık yüzüne bakmamı sağlayan şey ise sözleri olmuştu. “Boğulduğum Denize zaafım bitmiyor” •••

•Türkiye`de profesyonel olarak dedektif olan Alaeva, hayatı bir mafya çetesi yüzünden atılan iftira ile kararır.• •Emekleri boşa gider, ellerinin arasından tüm çabaları kayıp gider ve artık son noktaya gelmiştir.• •Ve hayatının en karanlık kısmında bir ışık doğar.• •Ama bu ışık onu aydınlığa değil karanlığa götürecektir• •Dipnot:Gt var.• •İnstagram: @beyazgecelerinkizi •

5 kişilik bir kız grubu. Sadece okulun son günlerinde eğlenmek istemişlerdi. Sonraki günlerin bir felakete döneceğini nerden bilebilirlerdi? Peki aralarında bazılarının katil olacağını... Bazılarının bir katilin kalbine tutsak olacağını... Bilebilirler miydi? Kimlere güvenmeliydiler? Aşka, dostluğa, düşmanlığa ya da kanlı bir sırrın ağırlığına... Neye inanmalıydılar? Tüm ışıklar söndüğünde birbirlerinin ellerinin tutup karanlığa karşı koyabilecekler miydi? Yoksa bazıları çoktan o karanlığa tutsak olmuş muydu? Katil miydi suçlu olan yoksa katiline muhtaç olan mı? "En büyük gizem, ölümün ötesinde değil, bir dostun ihanetinde saklıdır. Aşk ise bu karanlık anlaşmanın tek şahididir." Kurguyu 2-3 kişi karışık yazıyoruz. Kurgudaki 5 kişilik kız grubu yazarlarında dahil olduğu gerçek arkadaş grubundan esinlenilmiştir. (isimler farklı ama karakterlerin kişiliklerini aynı yansıttık) Bir şans verip okur musun? 💖💖

İki çete lideri arkalarında iz bırakmadan ortadan kaybolur. Bu iki çete birbirine karşı düşmanlığı 10 yıl sürmüştür ama bu düşmanlık iki çete liderinin ortadan kaybolmasıyla ortada düşmanlık kalmamıştır ve bunun sonucunda ise bu iki çetenin yeni liderleri bu iki güçlü çeteyi birleştirmişlerdir.

İpek Gökovalı anne ve babasını kaybettiği için seneler sonra yeniden Bodrum`a anneannesi ve dedesinin yanına döner. Lise son sınıfı burada okuyacak olan İpek yeni liseye, yeni mahalleye ve yeni arkadaşlarına uyum sağlamaya çalışacaktır. Türkmen Mahallesi her an bir olaya kapı açan, gır gır ve şamatanın bitmediği bir mahalledir. Herkesin birbirini tanıdığı bu mahallede en önemli unsur herkesin birbirine sahip çıkması ve eğlencenin hiç bitmemesidir. Bodrum Çetesi adını verdikleri mahallenin yaramaz beşli grubu tüm mahalleli tarafından hem sevilen hem de yaka silktiren halleriyle yüreklerinize dokunacak.

Ada- Hoş çocuksunda çok edebiyat yapıyorsun be ortak. Ege Han- Ne güzel işte sana akrostiş falan yazarım. Ege Han-Sende bulmuşsun bunuyorsun kızım. Ada- Benim bir şey bulduğum yok, kafanda kurma. Ada- Ortak dedik diye götün kalkmasın. Ege Han- Senin canın yine ceza istiyor galiba :) Ada- Siktir git! Ege Han- Karşımda bu kadar konuşkan, değildin :) Ada- Han Ege Han- Efendim güzelim? Ada- :) bu var ya götüne girsin. ~Ege Han kişisi engellendi~

❗Kitabımın başka biri tarafından yayınlanması taktirnde yasal işlem başlayacağım❗ 📗Açelya İzgin, sıradan bir hayat süren, lise öğrencisi genç bir kızdır. Ancak ailesinin ev sahipleri tarafından ani şekilde evden çıkarılması, onun hayatını kökten değiştirir. İzmir`den İstanbul`a yapılan bu beklenmedik yolculuk, sadece yeni bir şehre taşınmayı değil, beraberinde yeni zorlukları ve bilinmezlikleri de getirir. Açelya, alıştığı düzenin yıkılmasıyla birlikte, karşılaşacağı zorluklarla yüzleşmek zorunda kalacak.

Benim çocukluğum yoktu, ailem de… Vardı yalnızca o gözler. Ve o gözler gittiğinde, ben de kül oldum. ‘Gide gide bir söğüde dayandım dayandım O söğüdün allarına boyandım gelin boyandım O söğüdün allarına boyandım gelin boyandım Ben o yare dağlar kadar güvendim güvendim Güvendiğim dağlar elime geldi elime geldi Güvendiğim dağlar elime geldi elime geldi, Radyo da çalan şarkıya eşlik ediyordum. O kadar dalmıştım ki, bana bakan bir çift kehribar gözlerden haberim yoktu. En sevdiğim şarkıydı. Ve ben hiç olmayan çocukluğumu, hiç olmayan ailemi bu şarkıya gömmüştüm. ‘Ölem ben ölem ben Kurban olam ağzındaki Dile ben gelin dile ben Ölem ben ölem ben Kurban olam ağzındaki Dile ben gelin dile ben, kurban olam ben dediğimde o gözlere çeviriyordum akı beyaz içi mavi gözlerimi. ‘Yüce dağlar size var mı zararım zararım Yar yitirdim uğrun uğrun ararım gelin ararım Yar yitirdim uğrun uğrun ararım gelin ararım Ben o yari her gelenden sorarım sorarım Güvendiğim dağlar elime geldi elime geldi Güvendiğim dağlar elime geldi elime geldi, Ben hayatımda kimseye güvenmemiştim ki. Güvendiğim tek insan karşımda duruyordu. Onu da kaybedeceğimi ben nereden bilebilirdim ki? ‘Ölem ben ölem ben Kurban olam ağzındaki Dile ben gelin dile ben Ölem ben ölem ben Kurban olam ağzındaki Dile ben gelin dile ben, Öldüm ben öldüm. Kurban olduğum iki çift göze öldüm ben. Güvendiğim dağlara varmış zararım. Ben bilemedim. Ben bir yaralı kuştum, ve beş güzel dostun kardeşin arasında hep zarardım. Ben o yare dağlar kadar güvendim de o bana bakınca anlatmaya çalıştığımı gözümden niye anlamadı. Bu bir imtihan biliyorum… Ama bu sefer yüküm omuzlarımda değil, ruhumun derinliklerinde. Kalbim değil, bütün ben sınanıyorum. Tüm hakları saklıdır ve bana aittir. Gülfem&Ateş için bir söğüdün allarına hep birlikte bulanmak için buyurun.

Bazı karanlıklar, bir daha çıkamayacağın kadar derindir. Esin Vural... Narkotik şubenin en zeki, en soğukkanlı dedektifi. Kurallara bağlı, geçmişe kapalı. Ta ki bir soruşturmanın ortasında, yıllar önce sadece bir gece tanıdığı o adamla tekrar karşılaşana dek. Araf Azer Karzun... Bir zamanlar yeraltı dünyasının karanlığında yaşayan, sonra her şeyi bırakıp kayıplara karışan bir adam. Ama intikam denen yara, kapanmadan kanamaya devam eder. Ve şimdi, aynı çeteye karşı yolları kesiştiğinde, Esin’le arasında kalmış geçmiş kadar, gelecek de tehlikeye girecek. O gece sustular. Bu kez konuşurlarsa, hem hayatları hem de kalpleri yanacak. Polisiye, tutku ve intikamın iç içe geçtiği bu hikâyede, kim dost kim düşman bilinmez. Çünkü bu dünyada adalet gri, aşksa ölümcül olabilir.

"Aşk bir zincirse, bazıları anahtarı içeride unutur..." Isadora Cruz, yanlış bir imzayla hayatını çepeçevre saran meksikanın kadın erkek karışık, karanlık bir hapisane`sinin içine düşer. Toro Negro ise bu karanlığın içinde doğmuş bir efsanedir. İki farklı dünya, aynı hücrenin soğuk duvarlarında çarpışırken; sırlar, ihanetler ve imkânsız bir tutku gölgelerde filizlenir. Aşkın Zincirleri, acının, suçun ve aşkın sınırlarında yürüyen iki ruhun hikâyesi.

Bazen beklenmedik olaylar olur, farkında olmadığın hislerle karşılaşırsın ama asla belli etmek istemezsin. İşte Esmeray hiç olmaması gereken birine duygular beslemeye başlamıştı; Hız Tutkunu`a Görev ve çatışmanın ortasında düşmüştü bu hisse. Yinede önceliği her zaman kendi kariyeri olmuştu...

Kara mahellenin adı sadece bir isim olarak koyulmamıştı. İçide adı kadar kara olduğu için koyulmuştu...

İmkânsız’a inanırdım ben ama imkânsız denilen her şey sadece küçük bir ihtimalmiş. İmkânsız diye bir şey yoktu; bunu bana o gösterdi, hem de en acı şekilde. Çığlık attım, ağladım, öldüm, yok oldum, paramparça oldum ve tüm bunları bana yaşatan tek bir isim vardı: Kaner Oktay Yaraslov. Bu isim kan gibiydi; dokunduğu her yerde iz bırakıyor, ruhu zehirliyor, insanı içten içe çürütüyordu. Bu isim ölümün ve ihanetin yankısıydı. Gitmişti. Ve arkasında bana yalnızca karanlığı, yalnızca yanık bir ruhun küllerini bırakmıştı. Gitmişti ve beni yokluğuyla cezalandırmıştı. Gitmişti ve bana sadece ızdırap bırakmıştı. Ama ben bir şeye inanırım: er ya da geç herkes bedel öder. Göze göz, dişe diş, cana karşılık can. Çünkü bazı yaralar kapanmaz; bazı acılar yalnızca intikamla susar. Bu, bir aşkın küllerinden doğan öfkenin, bir ihanetten doğan kararlılığın, bir kalbin yavaş yavaş karanlığa dönüşmesinin hikâyesidir. Bir kadının, her şeyini kaybetmesine rağmen ayağa kalkmasının ve kendi gölgesiyle bile savaşmasının hikâyesi. Bazı hikâyeler kanla yazılır, gözyaşıyla okunur. Ruhum öldü belki, ama intikam hâlâ yaşıyor. Karanlıkla beslenen bir kalp artık ışığa ihtiyaç duymaz. Aşk bazen yaşatmaz, sadece daha derin yaralar açar. Benim kaybım onların sonu olacak. Her ihanet, bir bedelin başlangıcıdır. Beni öldürmeyen şey, artık ben olmuştu. Küllerimden doğdum; şimdi sıra yanmakta. Ve unutma; bu dünyada en tehlikeli insan, kaybedecek hiçbir şeyi kalmamış olandır. _____________________________________________ Bu kitapta yer alan tüm karakterler, olaylar ve mekânlar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi, kurum veya olaylarla benzerlik göstermesi yalnızca tesadüftür. Burada anlatılan sahneler, kurgusal bir dünyanın parçalarıdır ve yalnızca edebi bir anlatım amacı taşımaktadır. Eserde şiddet, ihanet, kayıp, psikolojik çöküş, ölüm ve intikam gibi hassas temalara yer verilmiştir. Bu temalar, okurun duygusal olarak zorlanmasına neden olabilir. Özellikle travmatik deneyimler yaşamış kişilerin okurken dikkatli olmaları önerilir. Hikâye boyunca geçen ifadeler, karakterlerin iç dünyalarını ve yaşadıkları çatışmaları yansıtmak için kullanılmıştır; hiçbir şekilde gerçek hayatta şiddeti, nefreti, intikamı ya da zararlı davranışları teşvik etmez. Bu bir kurgu eseridir. Amacı, insan ruhunun karanlık ve aydınlık taraflarını edebiyat aracılığıyla sorgulatmaktır. Okurken unutmayın: Gerçek hayat çok daha değerlidir ve hiçbir acı, hiçbir kayıp, yaşamın kendisinden kıymetli değildir. Yayınlanma tarihi: 24/08/2025 KARABASAN: LABİRENTTEN KAÇIŞ YOK