Bazı hikâyeler gürültülü başlar. Gökyüzünü yaran bir çığlık gibi, kapıları çarpan bir öfke gibi... Ama bazıları sessizce sızar hayatına. Hiç beklemediğin bir anda bir gülüşte, bir bakışta, bir cümlenin tam ortasında... Koray ile Gupse’nin hikâyesi, işte öyle bir anda başladı. Ne büyük sözlerle, ne dramatik karşılaşmalarla... Bir proje ödevi kadar sıradan, bir şarkı sözü kadar etkiliydi. Biri kalabalıkların çocuğuydu. Hayatın kolay yönünden gelmiş, ama içinde hep bir boşlukla yürüyen. Diğeri tek kişilik dünyasında, sert çizgileriyle var olmaya alışmış, ama kalbinin bir yerinde hâlâ inanmayı bekleyen... Birbirlerinin zıttıydılar belki. Ama müziğin ortasında, bir bakışın ucunda, bir yürüyüşün sessizliğinde... Aynı hikâyenin cümlesi oldular. Bu, “seninle olmadan önce nasıldım ben?” sorusunun cevabını arayan iki ruhun hikâyesi. Bir züppenin, pembe saçlı bir devrime tutulması. Ve devrimin, gözlerinin içinde büyüyen bir çocuğu fark etmesi. Bu hikâye onların. (Bu bir yan hikayedir. "Dilerim ki" nin yan karakterlerinin oykusu. Profilimden ulasabilirsiniz.

Elissa’nın Anlatımından Dinlenmeye fırsat bulamadan, aceleyle Turgut Albay’ın odasına çağrıldım. Beş dakikalık soluk bile çok görülüyordu. Odaya girdiğimde içeride yalnız olmadığımı fark ettim. Gıcık Giray da oradaydı. “Beni çağırtmışsınız Albayım,” dedim, tok bir sesle. “Geç Soykan,” dedi Turgut Albay. Yüzbaşı`nın yanına geçip hazırolda durdum. Albay kısa ve net konuştu: “Bir çeteyi çökertmek için sizi görevlendiriyoruz.” Giray hemen sordu: “Emredersiniz Albayım. Görevin detaylarını alabilir miyim?” Albay masasından bir dosya uzattı, yüzü ifadesizdi. “Sahte evlilik yapacaksınız, Yüzbaşı. Herkes sizi dışarıdan gerçek bir çift sanacak. Operasyonun başarısı, rolünüze ne kadar iyi adapte olduğunuza bağlı. Diğer detaylar dosyada.” Bir an kulaklarımın beni yanılttığını düşündüm. Şaka olmalıydı bu. Bu… odunla mı evlenecektim? Cidden mi? “Soykan, görevi kabul ediyor musun?” Saniyelik bir sessizlik oldu. İçimde bir yanım ‘kaç’ dese de, diğer yanım o tanıdık sesi fısıldadı: “Bana gelen her emir kutsaldır.” “Görevi kabul ediyorum Albayım,” dedim. Albay başını salladı. İçimdeki karmaşa büyüyordu ama dışarıdan buz gibiydim. Belki de bu işin en zor kısmı bu olacaktı: sahte bir hayatı, gerçekmiş gibi yaşamak.

Tür: Aşk / Komed Karakterler: Zehra - inatçı, özgür ruhlu, kitap kurdu. Yusuf - sakar, espirili, kendi halinde bir genç --- Zehra ve Yusuf, İstanbul’da iki farklı hayata sahip ama aynı apartmanda yaşayan iki gençtir. Zehra, edebiyat tutkunu, düzen takıntılı ve biraz da alaycı biridir. Yusuf ise hayatı akışına bırakmış, biraz sakar ama içten bir gençtir. İkisi de 23 yaşındadır ve birbirlerinden habersiz, aynı kısmet uygulamasında yanlışlıkla eşleşirler. Gerçek hayatta sürekli atışan bu ikili, dijital dünyada birbirlerine aşık olduklarını fark etmeden konuşurlar. Olaylar, komik yanlış anlamalar, gizli kimlikler ve romantik sürprizlerle sarpa sarar.

-katilsin sen katil nereni seveyim senin diye sordu? -ben katil olmayı senden öğrendim senden dedim annem olacak kadının suratına -ne saçmalıyorsun -sonuçta en kusursuz cinayet yaşama sevincini öldürmektir bu kusursuz cinayetin bana ilham oldu...

SON GÜNEŞ “Aşk bazen düşman bildiğin bir kalpte saklıdır.” Yeraltı dünyasının en çok korkulan isimlerinden birinin oğlu Yener Avcı, hayatı boyunca karanlıkla iç içe yaşamış, güveni yalnızca silahına bırakmıştır. İlay Karahan ise adaletin simgesi olan bir savcının kızıdır; ilkeleri, değerleri ve doğru bildiklerinden asla şaşmayan güçlü bir kadın. Bir gün, tesadüf gibi görünen bir karşılaşma, ikisinin de hayatını geri dönülmez bir şekilde değiştirecektir. Ancak bu hikâyede kader yalnızca aşkı değil, geçmişin kanla yazılmış sırlarını da beraberinde getirir. Çünkü İlay’ın babası, Yener’in babasını yıllar önce hapse gönderen adamdır. Aşk ile intikam arasındaki çizgi giderek silinirken, gerçeği öğrenmek ikisi için de bir dönüm noktası olur. Şimdi soru şudur: Aşk mı kazanacak, yoksa karanlık mı galip gelecek?

Herkesin gelecek için planları vardır ama kaderin bizim için olan planını bilemeyiz!

**Giriş:** Baharın ilk günlerinde, doğanın uyanışıyla birlikte küçük bir Anadolu kasabasında hayat yavaşça dönmeye başlıyordu. Ancak bu güneşli günler, bölgede köklü geleneklerin ve sert kuralların hâkim olduğu aşiret ve aile hayatında tam anlamıyla bir huzur getirememişti. Aşiret ağası olan Boran, uzun yıllar boyunca kan davasının ve alınan intikam kararlarının gölgesinde büyümüştü. Varlıklı ve kudret sahibi olan Boran, bu yolda yürürken ruhunun derinliklerinde bir başka zaaf ile mücadele ediyordu: Sevdası. Diğer yandan, kasabanın yeni atanan doktoru Büge, şehre dönebilmek için umutsuzca fırsat arayan genç bir kadındı. Modern tıbbın inceliklerine hakim, hayat dolu Büge, kasabanın derin gelenekleri ve kanunlarıyla zıtlaşan bir yaşam tarzına sahipti. Ama bu kasabadaki her birey gibi, o da yavaş yavaş geleneklerin kıskacında debelenmeye başlıyordu. Bir akşam, Büge’nin klinik kapısını çalana kadar her şey sıradan görünüyordu. Boran’ın hastaneye getirdiği yaralı bir köylü, dosdoğru geçmişin hayaletlerinin peşinden gelen Boran ve Büge’nin yollarını kesiştirdi. İkisi de birbirinden farklı dünyalarda yaşıyor olsa da, zamanla birbirlerinin hayatlarında derin izler bırakacaklardı. Fakat, aşiret gelenekleri ve töreler, bu yaklaşık aşkı tehdit eden karanlık gölgeler gibi, her an her yerde beklemekteydi. Büge, bir yanda kendi çağdaş düşünceleri ve hayalleriyle, diğer yanda Boran’ın üzerindeki sorumluluklar ve aşiret kültürünün baskısıyla, belirsiz bir yolculuğa çıkmaya hazırlanıyordu. Yüzyıllardır süregelen bu görkemli fakat acımasız geleneklerin arasında, aşk ile onur arasındaki ince çizgide duracak olan Büge ve Boran, hem kendi içsel savaşlarıyla hem de dış dünyanın dayatmalarıyla yüzleşmek zorundaydılar. Hayatın acımasız öğretisinde, ikisinin de neyi seçmeleri gerektiğini bulmaları hem bir mücadele, hem de bir sınav olacaktı.

Bir boksörün ilk görüşte balerinden etkilenmesiyle hikayemiz başlıyor:)

Her kalbin bir sırrı vardır. Ve bazı sırlar sadece Araf`ta ortaya çıkar… Hiçbir şey göründüğü kadar basit değildir. Bazı bakışlar, kelimelerden daha çok şey anlatır. Bazı sessizlikler, çığlıklardan daha derindir. Ve bazı karşılaşmalar… bir ömürlük yıkım ya da mucize olabilir. O bir kadın… Sakinliğin ardında fırtına taşıyan biri. Kimseye göstermediği bir geçmişi, kimsenin dokunamadığı bir kalbi var. Bir adım geri duruyor hayattan. Çünkü bazen yaklaşmak, daha çok acıtıyor. O bir adam… Sert, mesafeli, hesaplaşmadığı karanlıklarla çevrili. Gözleri konuşmaktan çok yargılıyor. Ama kimse bilmiyor, içindeki sessizlik ne kadar gürültülü. Aynı şehir, aynı ofis, aynı zaman diliminde iki yabancı. Ama onları bir araya getiren şey kader değil yalnızca. Sanki görünmeyen bir çizgi, ikisini Araf’ın en ince sınırında buluşturmuş. Her şey açık gibi görünürken, asıl olan gizli. Konuşmaların ardında saklanan niyetler, Bakışların içinde kaybolan sorular, Ve kalbin en dip köşesinde kıpırdayan, henüz adı konmamış bir his... Bir tarafını bırakmadan diğerine geçemeyen iki ruhun hikâyesi bu. Ne tam aydınlık, ne tam karanlık. Ne tam aşk, ne tam nefret. Sadece bir yer var: Arafın Kıyısı… Ve bazı hikâyeler, sadece orada başlar. Ön yargılarınızı kırın ve bana bir şans verin , pişman olmayacaksınız. ©️ Tüm hakları saklıdır.

Okulun popüler çocuğu grup projesi için sessiz kıza yazar