Bazı hikâyeler doğarken yazılır, bazı yaralar yıllar geçse de kabuk bağlamaz. Alara, kaderin oyunuyla bir gölge gibi büyüdü, Aybars ise yıllarca sustuğu bir gerçeğin peşine düştü. Bir bakış, bir an, iki hayatı geri dönüşü olmayan bir yola sürükledi. Aşk, karanlığın içinde bile filizlenebilir ama geçmişin izleri silinmez. Bazı yollar, geri dönülmezdir. Ve bazı hikâyeler, en derin yaralarımzı kanatarak sona ererdi. ... "İz bırakan düşler gerçeğe dönüşür mü?" diye sordu, zifirî sessizliğin içinde yankılanan bir fısıltı gibi. Sesi, karanlığın içinde asılı kalmış bir soru işaretiydi; cevabını bekleyen, ama belki de hiç duymak istemeyen bir soru gibiydi. Hiç bekletmeden cevap verdim, çünkü biliyordum. Çünkü hissettiğim şey, içimde çoktan kök salmış bir gerçekti. "Dönüşmezsine gerek kalmaz," dedim usulca. "Çünkü düşlerimizde saten izler var, izlerimizde düşlerden ibarettir"