{Murat ALACALI} Dudakları feci şekilde beni ıslatırken altımda kıvranan bedenini sabitlemek için kollarını omzuma sardım. Yarım kalan kemeri zorlarken gözlerini açtı…. Siyahta parlayan gözlerinde buz mavisi vardı… karnıma giren kramplar ile dikkat kesildim. Gözleri… ilk defa detaylıca bakıyordum. “Mavi?” Dudaklarım ilk defa istemsiz hareket etmişti. Gözleri bana odaklanırken dudaklarımız arasındaki mesafe onu hiç etkilememişti. Açıklama yapmaya hazırlanırken yüz ifademi süzüp konuşmaya başladı; “Evet…. Ailemden kalma bir şey o. Genelde gözlerim büyüdüğünde, heyecan duyduğumda yada sevindiğimde o köşede parlar..” “Ben… hiç denk gelmedim…” Somurtkan duran suratı, kızarık yanakları ve alaycı gülüşü ile yine cezbediyordu beni. “Çok kez denk geldin Murat… ama sen gözlerime değil. Ruhuma bakıyordun… beni korumaya çalışıyordun.”

+18 Dayısının düşmanının kızını yangından kutarırken yanık izi taşıyan Giray 12 yıl sonra kızın okuluna öğretmen olarak giderse

17, yıl önce karıştırılmış bir bebek, ve yeni arkadaş çevresine ayak uydurmaya çalışan, yaz’ın serüveni

Kadın ve adamın arasında "10 YAŞ"vardı. Ama benim hikayemde"BÜYÜK"olan KADINDI...

"NİHÂİ SORU" adlı öykümde, orta yaş bunalımındaki S.`nin eski sevgilisini unutabilmek için bir arkadaşlık uygulamasından eşleştiği bir kadın ile buluşur. Muhabbet sarmayınca, kadının kahve falı baktırma teklifi cazip gelir. S. burada kendi gerçeği ile yüzleşir.

Yeni yaşıydı 24 . Beklentileri çok fazlaydı aslında , yaşı 24 tü çünkü. Niye böyleydi neden böyle hissediyordu cevabı da belliydi gerçi ama elinden hiç bir şey gelmiyordu . Bekliyordu o bilinmez geleceğin getireceklerini yarından umudu yoktu bugündende . Anı yaşamaya odaklanmaya çalışmak çok zordur aslında o hep bunu getirmeye çalışıyordu aklına ama her zaman bir engel varmış gibiydi onun için sanki bir şeyler izin vermiyordu onun o ana odaklanmasına geleğin bilinmezliği içerisinde sarhoş oluyordu sanki ne mutluydu ne mutsuz ama huzurlu değildi neyin ona huzuru getireceği ise bir bilinmez di onun için . Yorgundu sıkılmış ve gerçekten bunalmıştı elinden gelse çıkıp gidicekti ama yapmak zorunda olduğu şeyler vardı . Kimi zaman o kadar zorlanıyordu ki çekip gitmek , pes etmek , kaçmak geliyodu içinden bunları yapsa belkide iyi gelicekti ona ama o her zaman savaşmayı sonuçları ise kestiremesede göze almayı tercih etti kimse yanında olmasa bile dimdik ayakta durdu çünkü kimsenin ona ondan başka yardım etmeyeceğini biliyordu katlanmak zorundaydı bazı şeylere elinde sonunda geçicek bu günleri ha bugün ha yarın ama minnetsiz