Bazı sabahlar vardır, güneş doğar ama içimiz aydınlanmaz. O, gidişiyle ardında yalnızca bir boşluk değil, bitmeyen bir gece bıraktı. Şehir kalabalık, yollar tanıdık, zaman ilerliyor… ama onun sesi, gülüşü, dokunuşu artık yok Her yeni gün, biraz daha uzaklaşıyor; ve ben, her sabah yeniden, sana uyanmayan bir hayata uyanıyorum aşkın, özlemin, yalnızlığın ve tutkuyla karışmış hüznün sayfalara dökülmüş hâli Belki de en çok, adını söylemeden sevmenin romanı.

"Havlumu ver !" Banyo duvarına asılı duran havluyu arkamı dönemden uzatırken bir yandan da vereceği davet listesini okuyordum. "Davet liseteniz bu kadar. Eklemek istediğiniz başka isim var mı ?" Duşa kabinin kapısı aralanıp çıktığında bende arkasýndan ilerlemeye başladım. Yatak odasının kapısına geldiğinde kapının eşiğinde durdu ve bana döndü. "Kendi ismini ekle. Bu sefer sende geliyorsun ." Tam ağzımı açmaya hazırlanırken yüzüme kapanan kapı ile cevabımı çoktan almıştım. Ben Maral Zâde. Giray Erarslan nın Fedaisi ...

Devam ettiği yürümeye kız nefesi düzelmeye başlamıştı. Ardında bıraktı o evi, elinde sımsıkı tutuğu silahı yürümeye devam ederken önce gevşetti sonra tamamen bıraktı, boş sokakta silahın yere düşerken çıkardığı metal sesi yankılandı, tak… bir de kızın kahkahası hahaa...… Aylin; ay ve yıldızların ışık çehresi, ay parıltısı demek. Aylin güneşi olmayan o çocuklardan biriydi, onun yolunu da ay ışığı aydınlatıyordu

Eski arkadaşlıkların yıllar sonra bir mektupla devam etmesi… Aras,uras,batu,ege,peri🫶🏻