Sen benim cehennemimsin ve ben cenneti arkamda bırakarak geldim sana. Bu hikâye en başından ihanetle çevriliydi ve aşk bile bile yanmaktır... Çok konuşmayacağım sevgilim, hikâyenin aptalı bendim. Sen ateştin ve yaktın sadece. Ardına dönmeyi bilmeyen bendim. Çocukluğuma ver, boyumdan büyük işlere kalkışmak hep huyumdur. Sadece bu sefer gerçekten yaralanacağımı göremediğim için beni mazur gör. Artık bir geri dönüş yok. Hiçbir zamanda, hiçbir ihtimalde. Yalnızlığında boğulman dileğiyle... -Sarışın

düştüğünde yerden kalkmayı bilmiyosan kimse sana el uzatmaz ....

Kumsalın hayattan bezişi, bıkışı, herkesten nefret edişi , kendini bir boşlukta buluşu ve orda sürünüşü sonra kendisi gibi aynı şeyi yaşayan denizle karşılaşması...