Altaylar`dan Tuna`ya bir sevda hikayesi...

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yüreği yanan adam sevdası için her acıyı çekmeye hazırdı. Gerçekleri öğrendiğinde ise yandığı kadar yakacaktı… “Baktım ki sen gelmiyorsun, sevdiğim… O halde ben de senin yanına gelecek her yolu denerim…” Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Kapak tasarımı ChatGPT tarafından yapıldı. Kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

Uçaklardan korkan 14 yaşındaki küçük kız çocuğu o gün gördüğü f16`lara hayran hayran bakarken günün birinde o jetlerden birinin pilotu olmayı aklının bir köşesine yerleştirir. ... O an tepelerinde yüksekçe bir ses yankılandı. Türk f16`ları nizami uçuşlarında tepelerinde süzüldü. Doğukan gururla kabarttı göğsünü. Askeri lisede okuyordu. Daha önce çokça işledikleri jetlerdi onlar. "F16 onlar," dedi. "Türklere ait savaş uçakları." "Bende onlardan kullanabilir miyim?" Başını salladı. "Kullanabilirsin tabi. Ama okulunu okuman ve eğitimini alman gerek." Asiye "o zaman bende savaş uçağı pilotu olcam."

Kitabım yayından kaldırılan zor sevda tekrar sizler karşısında sunulacaktır.

Annelerinin şehit düşmesiyle yolları ayrılan Tomris ve Alparslan… Çocuklukta birbirlerinin sırdaşı olan bu iki genç, yıllar sonra kaderin sürpriziyle yeniden karşılaşır. Tomris, hem MİT ajanı hem Askerî Ceza Savcısı; Alparslan, TSK’nın en gözde askeri. Geçmişin gölgesi, gizli görevler ve tehlikeler arasında, “Yıldız” ve “Gece” lakaplarıyla birbirlerini hatırlayan iki eski arkadaşın yolları yeniden kesişir. Gecenin Yıldızı, aksiyon, gizem ve duygusal derinlikleriyle, okuyucuyu ilk sayfadan sona kadar sürükleyen bir askerî macera. Başlangıç: 15:08:2025 Bitiş (sezon finali):

“Asteğmen Kaya. Bundan sonra benim timimdesin.” Ses tonundaki mesafe, dudaklarındaki sertlik… Kalbim daha hızlı çarptı ama bunun sebebi öfkeydi, tabii ki öfke! “Emredersiniz, komutanım,” dedim, sesimi titretmemeye çalışarak. O ise sadece kaşlarını kaldırdı. “Burada işini doğru yap. Benim timimde hata yapanın ikinci şansı olmaz.” İçimdeki ses gülerek fısıldadı: Hoş geldin Melis. Daha ilk dakikadan seni delirtti bu adam.

Zorlu şartlarla başa çıkmayı öğrenmiş, hayatta kalmış bir kızı yıkabilir misiniz? Hiç sanmıyorum. Sanmıyordum . Ben Eftelya. Eftelya Erkenci. Erkenci holdingin sahibi Ali Erkenci`nin tek kızı ve pekte sevilmeyen çocuğuyum. Ama her şeyden önemlisi ben Eftelya, kendi yolunda ilerleyen, bin kere düştüyse bin kere kalkan Eftelya. Ailemin baskılarından, sevgisizliğinden kurtulup hayalim olan meslek için evi terkettiğimde aslında her şeyi göze almıştım. Ama yıllar sonra gelen o telefon,işte o telefon beni bir kere daha yıktı. Kalkar mıyım? Kalkabilir miydim bir kere daha? ‼️‼️Kitaptaki kişiler , olaylar kurum ve kuruluşlar hayal ürünüdür. Gerçekle ilgisi yoktur.

Vatan için , Asker , Ailem için , intikam için... Güçlü kadın asker , Dostlar , Amca , Aşk , Binbaşı , Yeni Dostlar ....

Bir varmış, bir yokmuş”la başlar her hikâye; Ama yalnızca adam kadını sevdiğinde, bir ömürlük mutlu son yazılır.Ayrı kalan kalpler bir gün yeniden birleştiğinde, ya her şey olur, ya da hiçbir şey. Çünkü bazı aşklar vardır; ya kalpten kalbe köprü kurar, ya da sonsuza dek yıkılır.

Bunca hayatı bi karıştırılma yüzünden yaşanmamıştı

Bir insan vücudunda 2 tane kalp olur mu?Tıpta olmaz ama benim kalbimde bir üsteğmenin kalbi var ve işin kötüsü ben ne yapacağımı bilmiyorum.Ya o kalbi söküp eline vereceğim ya da içimde taşımaya devam edeceğim...

İLK BİR KAÇ BÖLÜM KİTAP FİNAL VERİNCE DÜZENLENECEKTİR. İLK KİTABIM YAZIM YANLIŞI VEYA CÜMLEDE HATA OLURSA KUSURA BAKMAYIN DİKKAT ETMEYE ÇALIŞIYORUM ELİMDEN GELDİĞİNCE. ~ Kucağındaki kızı daha sıkı tuttu küçük kolları ile bahçenin bir köşesine geçti. "Şşt... tamam küçük kız ben yanındayım korkma." Dedi. Mihriban`ın küçük elleri Alparslan`ın tişörtünü tutmuştu sımsıkı Alp kızın korktuğunu anlamıştı ve daha da sıkı tutu . Mihriban Alparslana tutundu. Alparslan Mihriban`ı sımsıkı tuttu. Kader ağlarını iki küçük çocuk için örmüştü, o gece birbirini kazanan iki küçük çocuk. Yıllar sonra bir arada olucaklardı belki de ama bunu bilinmezdi. Mihriban, bir gecede her şeyini kayıp etmişti... Alparslan, bir gecede büyümüştü küçük kız için... ~ YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR!❌ ÇALINMA V.B. DURUMLARDA ADLİ İŞLEMLER YAPILACAKTIR. KİTAPTA GECEN KARAKTERLER VE OLAYLAR KESİNLİKLE KURGUDUR.

Eğer o dolunay gecesi o beni kurtarmasaydı, o kıyafet dolabında teroristler beni öldürseydi Herşey o dolunay gecesi bartu’nun beni kurtarmasıyla başladı…

"En sevdiğin çiçek ne peki?" Hiç düşünmeden cevapladım: "Lavinia Çiçeği." "Anlamını biliyor musun?" Kafa salladım. Lavinia, ölümün çiçeğiydi. Güzelliği için seven çoktu. Ama ben… anlamını öğrendiğimde sevdim onu. O, Gölge Timi’nin içindeki iki kadından biriydi. Ama karanlıkta en çok o fark edilirdi. Gözleriyle karar verir, kurşunlarıyla mühürlerdi. Geçmişinden kaçmıyor, onunla savaşıyordu. Dişi Kurt — Karşısına geçmeye cesaretin var mı?

"Dışarıda bombalar patlarken en kanlı savaş benim içimdeydi. Vatan Çiçeği olduğumu anladığımda solmak üzereydim." Alışılagelmişin dışında bir asker hikâyesi. Bilinmezliklerle örülü bir geçmiş ve karanlıktan habersiz, umut dolu bir gelecek. Birbirine bağlı, kaderleri savaşın gölgesinde şekillenen askerler... Bitmeyen ümitler ve sönmek üzere olan hayaller. “Vatan Çiçeği”, görünmeyen savaşların, suskun direnişin ve kırılgan cesaretin hikâyesi. Ben istediğim kadar yazayım, siz istediğiniz kadar okuyun, bir şey yapamayacağız. Plastik çiçekleri ne kadar sularsak suluyalım, onları açtıramayacğız. Şarkıda da dediği gibi, "Su vermeye benzedik plastik çiçeklere..." -0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0- Dikkat! Bu hikayede geçen tüm olaylar, kurumlar, yerler ve kişiler tamamen hayal ürünü olup hiçbir gerçeklik payı barındırmamaktadır. Bu hikaye, şiddet ve argo içermektedir.

"Aşk bazen bir dokunuşta değil, kalp ritminde başlar..." Nazlı... Aldatılmış, yalnız bırakılmış ama asla teslim olmamış genç bir kadın. Karnında taşıdığı minik kalple yeni bir hayata doğru yola çıkarken, geçmişin izlerini ve geleceğin belirsizliğini Hakkâri dağlarında göğüslemeye hazır. Savaş... Adı gibi sert, bakışları gibi soğuk bir asker. Kimseye açmadığı kalbini, bir kadının sessiz gücüne ve doğmamış bir bebeğin tekmesine kaptıracağını nereden bilsin? Bir karargâh... Sessizlikle büyüyen bir bağ, söylenmeyen cümleler, dokunulmayan duygular... Ve o kalp atışı... Sadece bir bebeğin değil, kırık bir adamla yaralı bir kadının da yeniden başlamasının sesi. Bu hikâyede kan bağı yok... Ama can bağı her şeyin üstünde.

Ailesinden ayrı yaşayan, soyadını değiştirmiş bir kadın ailesinin öz olmadığını öğrenen ve yeni bir time komutan yardımcısı olan Yüzbaşı Asena Karakurt ve Timene yeni gelen Askeri gözlemleyen Baran Arslan

"Kimsesiz olduğum için mi bu kadar kolay arkanı dönüp gidiyorsun?" İlk defa dile getirdiğim gerçekle boğazımdaki yumru yutkunmamı, göğsümdeki acı nefes almamı engelliyordu. Bana doğru döndü, donuk ifadesinin altında pişmanlık ya da üzüntü aramaya çalıştım ama hiçbir duygu barındırmıyordu. Ondan gelecek şeye hazırlamaya çalıştım kendimi ve o, asla duymak istemediğim o kelimeyi söyledi. "Evet."

Beni ben yapan anlar, küçük detaylarda gizliydi aslında. Dedemin garajındaki o eski lastiklerin kokusu, rüzgarın yüzüme vurduğu ilk yarış pistindeki heyecan, Büyükannemin umut dolu ama yorgun bakışları... Hepsi bir araya gelip bugünkü beni şekillendirdi. Ama hayat, bildiğimizden çok daha karmaşıktı. İnişler kadar çıkışlar da vardı. Ve ben, en tepedeyken bile nelerin beklediğini asla tam anlayamamıştım. Şimdi ise karşımdaki adamın gözlerine bakarken beni neyin beklediğini bilmek dahi istemiyordum. Ruhum bugüne, bu ana aitti.

Yüzbaşı Kuzey BAYROVA. Namı diğer Fırtına. Korkusuz komutan. Vatanı için her şeyi göze alırken bir çift yeşil gözün her şeyi darmaduman edip ilk önceliği olması ise kaderin cilvesiydi. İSİMSİZ KAHRAMANLAR bütün acısı, vahşeti, göz yaşı ve aşkı ile burada. Sizde onların hayatına eşlik etmeye ne dersiniz? Çünkü ölmek gibi bir şeyde bile o, fazlasıyla güzeldi. İsimsiz Kahramanlar

Oyunculuk eğitimi alan Lavinia Arıkan, Okuluna gitmek için bir otobüs seferi yapmaktadır. Otobüste 7 saatlik bir yolda karşısına oturan adam ile 2 saat boyunca bakıştıktan sonra konuşmaya başlar. ve işte o an kurgu başlar karşısında oturan adam, Kıdemli Üsteğmen Çağıl Mert Karadır. " Uzun bir süre bakışmanın ardından bana yazdığı mesajlar çok dikkat çekiciydi. Otobüsten indik ve son kez birbirimize baktığımızda bana söylediği tek bir cümle vardı ve bu bir şiirdi. otobüste karşılaştığım ve kendini bana çeken o adamın dilinden dökülen kelimeler: ___Sana gitme demeyeceğim. Üşüyorsun ceketimi al. Günün en güzel saatleri bunlar. Yanımda kal. Sana gitme demeyeceğim. Gene de sen bilirsin. Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim, İncinirsin. Sana gitme demeyeceğim, Ama gitme, Lavinia. Adını gizleyeceğim Sen de bilme, Lavinia.____ ve birbirimize baka kaldık. Arkama bakmadan ilerledim. ama aklımdan çıkmayan bir isim vardı kıdemli üsteğmen Çağıl Mert Kara.

Anka timinin yüzbaşısı bir gün operasyonda şehit düşer ve Time başka bir yüzbaşı atanır. Batu Soykan Time geldikten sonra olaylar başlar. ~ Biz Kimmiydik? Yüzbaşı Batu Soykan Kıdemli Üsteğmen Alara Sarp Teğmen Yiğit Aslan Asteğmen Levent Özkan Astsubay Kıdemli Başçavuş Erdal Bayrak Astsubay Başçavuş Hakan Sönmez Astsubay Kıdemli Üstçavuş Yusuf Bozkurt Astsubay Üstçavuş Doruk Şahin Astsubay Çavuş Aras Toprak Biz ANKA Timiydik. Her şeye rağmen ayakta duran, savaşmaktan vaz geçmeyen, Küllerinden yeniden doğan o ANKA`ydık.

Bu gerçekten farklı sıradan değil be.. Bu kız kimsesiz annesi babası askerdi öldü abisi onu terk etti ama gizliden takip etti bu kız bu kız isminin anlamı olan ışık saçan parlayan kız karanlığın ta kendisi oldu.. Bu kız Ezgi Karasoy...

İşaret ve orta parmağıyla önünde ki o bile ona kısa gelen mikrofona iki kere vurdu. Başından beri ondan ayırmadığım suskun gözlerimi sanki ilk defa onu görüyormuşum gibi tekrar bakışlarımı ona diktim. İki elini arkasında birleştirdi. Üniformasının bile gizleyemediği pazuları daha da şişmişti. Adeta ben askerim diye bağıran geniş omuzları şaha kalkmıştı. Keskin çenesini kaldırdı. Göz kapakları aşağı çekildi. Böylece bize daha yüksekten baktığının bir başka kanıtıydı. İfadesiz, sert bakışlarını bizde gezindirdi. Dudakları aralandı. Ve o tok, sert, erkeksi sesi kulağımı doldurdu. "Ben Yüzbaşı Kunter Alpay Karakan. Mahallenizde yaşanan terör saldırısı sebebiyle evleriniz kullanılamaz hale gelindiği tespit edilmiştir. Bunun nihayetinde, siz 18 sivil halkı bir süreliğine burada misafir edeceğiz." Her cümlesi adeta resmiyetinin sesi olmuştu. Her cümlesi benim bile ismini bulamadığım başlığın yazısı gibiydi. Tok sesin sahibi o adamın hayatımdaki başlığının başrolünü oynayacağını bilmiyordum. Bilemezdim. Kız çocuğu elinden tutacak bir el ister. Şafak çöker, kızıl baş çeker. Kara örtü, göze çarşaf olur. O adamın, kız çocuğunun içindeki lâlin tetiği, onun kaderinin başlı başına bir alın yazısı olduğunu asla bilemezdim. "Peri kızlarının hikayesi."

İhanetin ortasında güvendiğiniz insanlar artık bir süpheliye dönüşür, size gerçeğin bile gerçekliğini sorgulatırdı. Korumaya çalıştığınız inançlarınızı sarsan tek bir ihanet bütün dünyanızı yerle bir edebilirdi. En zoruysa sırtınıza saplanan bu bıçağın nereden geldiğini bilememekti. Peki ya, bu savaş alanında duygulara yer var mıydı? Evet, vardı. Çünkü duygular, olasılıkları dinlemez, seçtiği kişiye atardı. Ve eğer kader, kırmızı ipinizin diğer ucuna kalbinizin seçtiği kişiyi koyarsa, o zaman ölüm bile sizi ayıramazdı. Mira, çocukken anne ve babasını toprağa vermiş bir vatan emanetiydi. Ailesinin izinden giden Yüzbaşı Mira Ela BOZKURT bu yolda hiç beklemediği olaylarda yer alacaktı. Bu olaylarda en beklenmeyeni ise, bir zamanlar rakip olarak aynı parkurda koşmaya başladığı Savaş Kaden ÖZTÜRK ile aynı yolda yoldaş olacağıydı. Bu Gülpembe ve Umut`unun hikayesi; Bir çocuk iken başlayıp, sonsuzluğa uzanan...