0551****: Kes artık halay çekmeyi! 0551****: uyumam gerek sahura kalkacağım 0551****: Başım şişti kardeşim nedir bu yaa 0551****: ben senin halay çekmeni dinlemek zorundamıyım hı? 0551****: lütfen sus. (Görüldü) Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Gerçek hayattan esinlenerek kurgulanmıştır.

Neydi hayat... Ben ırmak 15 yıldır bu aileden kurtulmak istiyorum ama olmuyor. Ailem beni 10 yaşında Zorla kapatmıştı. Eğitim hayatımı elimden almamaları için adeta çırpındım ve başarılıda oldu liseyi okuyordum. Ama nerden bile bilirdim hayatımın bir yanılma ile mahfolduğunu benden 15 senenin çalındığını.

Ecmel, İstanbul`daki zorlu hayatını geride bırakıp Hakkâri`deki bir askeri hastaneye tayin edilir. Geçmişinden kaçarken hiç beklemediği birine takılır gözü. Ancak ona yaklaşmak sandığı kadar kolay olmayacaktır. Arkadaşı Gül`ün aklına sokmasıyla Ecmel, eski ve kullanılmayan bir hattı eline alır ve Yüzbaşı`ya mesaj atmaya başlar. Yüzbaşı,bu gizemli mesajların arkasındaki kişiyi bulmak için her yolu denerken, Ecmel için de işler kontrolden çıkmaya başlar. Oyun sınırlarını aşarken, sırlar açığa çıkacak, dengeler değişecek ve belki de en tehlikelisi, kalpler hiç hesapta olmayan duygularla yüzleşecektir. Bir mesajla başlayan gizemli bir hikâye… { Kapak tasarımı: @inciliinur0 }

Nilüfer hastanede karışmış ve hiç bir bağı olmayan bir ailede 17 yılını geçirmiştir. 17 yılı ona bataklık eden bir aile. Diğer taraftan kızları onları sevsin diye her şeyi yapan başka bir aile. Gerçeği bilmeden geçen 17 yıl. Peki ya bir kız hayatını berrak sularda yaşarken diğeri neden bataklıkta yaşadı? Nilüfer değişen hayatıyla Allah`tan istediği gibi kurtuluş olarak görerek alışmaya mi çalışacak? 5 abi bir ikiz bir de kardeşi ona bu kurtuluşu çok mu görecekler? -Bir gerçek ailem kurgusudur. Benim ilk kitabım. Bana şans verirmisiniz:)

Tarihi Osmanlı turağsının baskısı olan bir mühür. İki kardeşin arasında ki manevî bağı bir an da koparıp atar. İki kardeşten birinin hatalarını yazdığı roman aile hatırası olarak nesilden nesile aktarılır. En son ailenin en büyük kızı Lamra Ökmen romanın sahibi olur. Osmanlıca yazan kitap Lamra`yı ne kadar zorlasa da okutup içinde geçen diğer aileyi merak eder. Diğer ailenin kim olduğunu, kimlerden gelip nerede hayat kurduklarını öğrenmek ise Lamra`dan başkasını ilgilendirmiyordu. Lamra hem o aileyi hem de mührü bulabilecek miydi? Yıllar sonra bütün gerçekler su yüzeyine çıkmaya hazır mıydı? - Tüm hakları benim üstüme! Çalıntı, alıntı durumlarında sıkıntı çıkar söyleyeyim!

Siz: Tüm cami`nin megafonlarından Siz: Ne duyuluyor biliyor musun? Siz: Ahmet`in nasıl Hamdi amca`nın kızına aşık olduğu duyuluyor! Siz: Umarım Hamdi amca uyuyordur Siz: Yoksa Ahmet için iyi olmaz Siz: Seni uyarmak için yazıyorum. Siz: Aman Cool imam bakmasın mesajlara! (Görüldü) Bu kurgumu kıymetlim, Emine Ateş`e armağan ediyorum. Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır.

Beyza, bir gün bilinmeyen bir numaradan gelen mesajla yine birileri tarafından kandırıldığını düşünüp yazan kişiyi ciddiye almaz. Bilinmeyen, ısrarla yazmaya devam edince yazdıklarından dolayı onun düşündüğü gibi biri olmadığını anlar. Beyza`nın mavilerine görür görmez vurulan Melih`se, en başından beri yazdıklarında ciddidir. Tek istediği Beyza`nın sandığı gibi biri olmadığına inanıp kendisine "Küçük Bir Şans" vermesidir. İnancından dolayı kalbi ve aklı arasında kalan genç bir kız. Aynı inanca sahip olan ama bu konuda sevdiği kadar güçlü olamayan genç bir erkek. Kader, farkında olmadan ikisini aynı gökyüzünün altında birleştirmiş, aşklarını bir çift mavi ve kahve hareye yazmıştı. MELİH: Kaldır başını ay yüzlü güzel. MELİH: İzin ver bakayım o gözlere. Gördüğüm günden beri aklımdan çıkmıyorlar. MELİH: Senin gözlerinde bir şey var. Baktıkça çoğalası geliyor insanın. Binlerce olası ve tekrar tekrar bakası... ... Kitabımın tüm hakları bana aittir. Kitappad`deki "Küçük Bir Şans" isimli ilk kitaptır :) Kitap kapağı: Gizemliyazardemir0 (Aldığım en tatlı hediyelerden biri oldu, teşekkür ederim 🤍) ... Bu kitap, hayatın zorluklarından bir an olsun uzaklaşmak ve bunun için de kitaplara sığınan güzel okurlarının yüzünde, küçük de olsa bir tebessüm oluşturmak amacıyla tamamen "EĞLENCESİNE" yazılmıştır. Yorum yaparken ona göre yapmanız önemle rica olunur. ... Başlangıç: 14.02.2025

Sessiz sakin bir şekilde kendi hayatınızı yaşarken birden gökyüzünden geldiğini iddia eden ve prens olduğunu söyleyen bir adamın evlilik teklifini kabul eder miydiniz?

Afife`nin hikayesine hoş geldiniz. Afife`nin islamla tanışmasını konu alıcaz. Bakalım bizi neler bekliyor..

“Bazen en derin yarayı, en sessiz kişi taşır.” Gökçe Akçay, psikoloji son sınıf öğrencisidir. Mezun olabilmek için bir danışanla terapi süreci yürütmesi gerekir. Ancak karşısına çıkan sıradan biri değildir: Sessiz, yaralı ve geçmişiyle savaşan bir asker. Kendi içindeki karanlıkla ve ailesinin baskısıyla mücadele eden Gökçe, henüz kendini iyileştirememişken başkasına umut olmaya çalışır. Bu terapi, sadece bir akademik görev değil; kalpleri birbirine dokunan iki ruhun zorlu ve içten bir yolculuğuna dönüşecek. ❗Tüm hakları yazara aittir. Kopyalanmasına kesinlikle iznim yoktur.

Onlar iki yabancıydı… Biri vatan nöbetinde bir asker, Diğeri sabrın en sessiz hâliyle sınanan bir öğretmen. Dualar bir yerde birleşti. Kalpler bir ayetin gölgesinde buluştu. Ve aşk, en derin yerden filiz verdi.

Dora Kalender, Gizli İstihbaratçı Yavuz Kalender`in kızı. Doğduğu andan beri annesiyle İran`da yaşayan Dora, baba özleminden dolayı annesinden gizli Türkiye`ye gider ve babasını aramaya başlar fakat hiç düşünmeden hareket ettiği için kendini bir karmaşada bulur. Babasını çok tehlikeli bir işte çalıştığına tanık olan Dora, üstüne birde babasının kaçırıldığını ve öldürülmek üzere olduğunu öğrendiğinde işte o zaman kendini tamamen hiç bilmediği ülkeye, Türkiye`ye bağlar ve belki de hiç bilmediği hislere. "Öleceğini, ailesini ardında bırakacağını bile bile bu işten vazgeçmeyen Yavuz Kalender`in kızıyım ben, bu karardan dönen Dora Kalender`in gözü kör olsun." "Gözü kör mü olsun?" "Evet, sizin burda böyle demiyorlar mı?"

Biri düşünün Osmanlı`da yaşamış, büyümüş ve katıldığı savaşta kafasına aldığı darbeyle düştüğü yerden kalkamamış. Gözlerini açtığında ise İstanbul`un en gözdesi olan Sultanahmet camisinin avlusunda bulmuş kendisini. At arabaları gibi dönen tekerlekleri olan araçlar, yüksek sesle konuşanlar, yabancı konuşanlar,bağıran esnaflar, korna sesleri neresiydi burası, nereye gelmişti. Bi an araftamıyım diye düşündü. Arafta olsaydı böyle mi olurdu.İnsanlar böyle mi olurdu. Cennet olamayacak kadar kötü cehennem olamayacak kadarda iyi idi. Olduğu yerde sadece durdu. Hiç bir şey yapamadı.

"Bir şey söyle Gülşehide!" Uzun zaman sonra sevdiği adam tarafından ismi telaffuz edilince içinden bir şeyler kopup gitmişti sanki. Duyduğu çatırtı, yüreğinden ayrılan buz parçasına ait olmalıydı. Bakışlarını genç adamın yüzüne tırmandırdı. Hiçbir zaman uzun uzun bakamadığı yüzün her santiminde öfke belirtisi vardı, gözleri ise ayrı bir hikayeydi. Son cümlesindeki ses tonundan da anlayabildiği üzere kırgın ve bitkin bir adamın gözleriydi bunlar. Genç adamın bakışlarını çekmemesinden cesaret alarak iki alev çukurundan çekemedi gözlerini. Şimdiye kadar bunu yapmaktan hep haya etmişti. Ama yiğitliği kadar iffetine ve ahlakına da şahit olduğu adam bakışlarını çekmeyerek ona bir şeyler anlatmak ister gibiyken nasıl çekebilirdi bakışlarını? Harelerinin güzelliği yutkunmasına sebep oldu, bir an tüm yaşananları unutarak baktı genç adama. Sevdiğine kavuşmuş bir kadın gibi, birazdan gülümseyecekler ve birbirlerine sımsıkı sarılacaklarmış gibi baktı. Aklından geçenler onu şaşırtırken adamın bakışlarının da bir anlığına yumuşadığını fark etmişti. Evet, o da onun gibi hissetmiş olmalıydı. Hayır, bu kendini kandırmaktan başka bir şey değildi. Cihangir ona karşı filizlenen hislerini koparıp atalı çok olmuş olmalıydı. Kim kendisini bırakıp giden bir kadını hayırla yâd ederdi ki? İstiğfar çekerek bakışlarını önüne indirdi ve bu efsunlu ana son verdi. Cihangir odadan çıkmak üzere hareketlendi. Onunla konuşmak isterken, olanları anlatıp bir mazeret sunsun ve yüreğindeki yerine geri konsun isterken Gülşehide`nin aralarına ördüğü duvar buna mani oluyordu. Ne ileri gidebiliyordu ne geri. Konuşmadığı yetmiyormuş gibi bir de sevdasını hararetlendiren bakışlar atıyordu ona. Derdi neydi bu kadının? Tekrar sinirlendiğini hissediyordu ancak bu sefer siniri kendisineydi. Kadının onun yüreğindeki yeri değişmemişti ki. Kadının yapacağı açıklama ancak zihnindeki dengeleri düzeltebilirdi. Boğazını temizledi. "Şimdi gidiyorum, tekrar geleceğim." dedi. "Yalnız kalacağın bu süre zarfında sorularıma vereceğin cevapları düşünmek için yeterince fırsatın olacak." Kapıdan çıkmadan önce son bir şey söylemek için masanın üstünde elleri ile oynayan kadına döndü. Gülşehide baksaydı, adamın boynundaki hareketlenmeye şahit olacaktı. "Bir dahakine bu kadar tahammülkâr olmayacağım, Gülşehide."

Devrim Özden, hayatı zorluklarla geçen 22 yaşında, üniversite mezunu genç bir kızdır. Yaşadıklarını anlatıp huzur bulduğu tek dostunu, Hülya`sını kaybetmek onu yaşadıklarından daha da büyük acılara boğarken içine sığdıramadıklarını yazmaya başlar kullanılmadığını sandığı o hatta. Ailesinin izni üzerine ölen arkadaşının hattı satılmıştır. Satılan hattın yeni sahibi Savcı Alparslan Demirel, aldığı mesajlara cevap yazmaz. Kim olduğunu bilmediği ama yazarken içinin rahatladığını söyleyen o kızın elinden bunu almak istemez ve mesajları gizliden okur. Mesajlar bir gün gelmeyi bırakınca dayanamaz bu sefer de o cevap yazmaya başlar. Olaylar da, işte tam bu noktadan sonra başlar. Onların aşkı önce bir mesajla başladı. Anlaşmalı evlilikle devam eden bu yolculuk, zamanla iki yaralı kalbin birbirine yaslanarak tek bir yürek haline gelmesiyle devam etti. Başta yabancıydılar birbirlerine; kurallar, mesafeler ve duvarlar vardı aralarında. Ama kalbin dili susmazdı. Gözlerden dökülen her bakışta, sessizce büyüyen bir sevda filizlendi. Ve şimdi... bir zamanlar sadece bir mesajla başlayan o hikâye, iki yabancıdan bir yuva kuran, kalpten kalbe akan bir sevdaya dönüştü.

hayatlarını zor koşullar içinde şekillendiren iki gencin beklenmedik şekilde yollarının kesiştiği bir hikâye. 27 yaşındaki başarılı CEO, hayatının en büyük kararını almak zorunda kalırken, 20 yaşındaki genç kız, annesine olan sorumluluğunun gölgesinde yaşamını sürdürmeye çalışmaktadır. Birbirinden çok farklı dünyalardan gelen bu iki insan, ortak bir yolda ilerlerken, kalplerindeki duvarları aşmayı ve birbirlerine güvenmeyi öğrenirler. Bu hikâye, hayatta karşılaşılan zorluklar, aşkın ne kadar beklenmedik bir biçimde doğabileceği ve insanların birbirine nasıl güç verebileceği üzerine derin bir yolculuğa davet ediyor.

İnsanlar öylesine karşılaşmazlar başlarına gelen her olay onları yürüdükleri yolda ilerletir çıkmaz sokakta geri adım atmak ilerlemektir Eflal de hatalar yaptı ama yolun sonu onun için çiçek bahçesi haline geldi

“Efnan, gözlerini Alp’e dikti. ‘Peki… burası yolun sonu mu?’ Alp başını iki yana salladı, yavaşça elini tuttu. ‘Hayır. Bu… ilk kez gerçekten başladığımız yer.’ Yaralar iyileşebilir. Ama bazı kalpler, ancak birbirine dokunduğunda yeniden atar. Bir kazayla başlayan; geçmiş, aile, hastalık ve aşkla yoğrulan bir iyileşme hikâyesi. Bir kadının kendi benliğine, bir adamın ise kalbine yaptığı derin bir yolculuk... Doktor ile hastası arasında silikleşen sınırlar, güvenin ve duyguların iyileştirici gücüne dönüşüyor. Bu hikâye, sadece fiziksel bir uyanış değil; ruhun, kalbin ve aşkın yeniden dirilişi.

Kendini ararken Rabbini, Rabbini bulurken gerçek ailesini bulan bir kızın hikayesi. İman kanında, ailesi duasındaydı.

Kızı kurtarmışlardı, artık özgürdü! Düşüncesi bile kızı mutlu ediyordu. Ama kaçmak hala kıza kötü hissettiriyordu çünkü heran bulunabilirdi ve hiç istenmeyen olaylarin yaşanması an meselesiydi. Eğer kaçmasa olacaklar pekte iç açıcı şeyler değildi. Kız hala çok korkuyordu belkide adama hiç yaklaşamiyacak adamın ona yaklaşmasına hiç izin vermeyecekti kızın kalbine o korku bir kere düşmüştü onun hayatını kurtarsa bile artık çok geçti... Kızın hayatı mahvolmuştu bir daha nasıl normal hayatına dönecekti? Bu soruyu siz cevaplayın. Merhaba bu kitabı yazmak benim için çok güzel bir o kadar da üzüldüğüm bir kitap umarım okuyup beğenirsinizz✨ Ayrıca bu kitap ve konu şahsıma aittir çalınma veya kopyalanma durumunda gerekli işlemler yapılacaktır.

"Mutsuz bitmedi." Bilgisayar ekranına bakarken yüzünde buruk bir tebessüm vardı. "Ben aslında unuttuğumuz gerçeği yazdım." "Ölümü..." "Sen bir delisin Ela" "Biliyorum canım ama sende en çok bunu seviyorsun."

Her genç kızın bir travması olabilirdi. Önemli olan o travmayı seninle beraber sırtlayacak bir hayat arkadaşına sahip olmaktı. Talha Yasir 🌞 Afra *** ... Elime ne ara aldığım kahve fincanı titremeye başladığında fincanı sıktım. Yanımda oturan adamın da gözlerinin fincanda olduğunu anladığım an yerimden kalktım. Gözler yeniden beni buldu. Hissettiğim heyecan daha fazla arttı. Fincanı masaya koymak istediğim an fincan altlığı elimden kaydığında onu almak için harekete geçmiştim ki başka bir el fincan altlığını tuttu. Masaya koydu. Hemen yanıma baktığımda bu kişinin Talha olduğunu gördüm. Bana bakmıyordu ama yan yüzü bana çok da yakındı. O an kısık sesi bana ulaştı. Benden başka da kimse duymadı. " Sakin ol. Titremekten bayılacak gibisin. Cevabın hayır ise şimdi hemen benden uzaklaş ve yerine otur. Ama evet ise elindeki fincanı masaya bırak, Afra." Yutkundum. Lan kendimi neden kitabın içinde gibi hissediyorum. Bu laflar ne? İç ses! Ses versene be! En önemli yerde yoksun. Ne yapacaktım. Düşün Afra düşün kızım. Sen zeki kızsın. Sayısal derslerde başarılı değilsin diye salak olmuyorsun. Sadece birkaç saniye içinde dilimin farklı sözler sarf edeceği kelimelerin aksine fincanı titreyen ellerime inat masayanın üstüne yavaşça bıraktım.

Bana yazan özel numaraya cevap versem en fazla ne olabilir ki?? (Kapak her an değişebilir)

-BİR WATTPAD KİTABIYDI- . "Ne bağırıp duruyorsun? Konağı ayağa kaldırdın!" Karşımda dikilen adama yumruğumu gerçirmemek için içimde verdiğim mücadeleden söz bile edemezdim. Etki eder, etmezdi. Şuan tek isteğim tüm gücümle tekme tokat ona girişmekti. "Sen Mardin`i kaldırmadığıma duâ et!" İkimizde deli gibi bağırıyorduk. Diklenmeli konuşmamla yüz ifadesi bir an değişecek gibi olsa da toparladı. Bakışlarına merak da işlenirken "Hayırdır ne bu hâller, yürek mi yedin?" Diye sordu. Yüreği de dalağı da ben sana yedirtecektim şimdi de haberin yoktu. Aramızda kısacık bir mesafe vardı. Günaha girmemek adına bir iki adım gerileyerek, ellerimi başıma koydum. "Asıl sana hayırdır? Ya sen nasıl sağda solda kendini benim müstakbel kocam olarak tanıtırsın, nasıl millete evleneceğimizi söylersin?!" diye bağırdım. "Ne!" "Oha!" "Vışş!" "Yok artık!" _____________________________ Klasik bir kitap değil bizimkisi. Yani karakterlerimiz her iki bölümde bir hastaneye uğramıyorlar. Ya da sürekli bir kavga içerisinde değiller. Acı, mutluluk, gözyaşı, kahkaha... gerçekte de başınıza gelebilecek olaylar dönüyor. Ee ne bekliyorsun? Gelsene içeriye;) İslam dininin temelde olduğu bir kitaptır. . . Başlangıç Tarihi; 12.06.2021 Kitabı (Ç)almamanızı rica ediyorum.♡ #1 - zühre #1 - alkan #1 - din #1 - yürek #1 - başörtü #1 - pişmanlık #1 - gerilim #1 - tesettür #2 - islam #2 - hikaye #2 - sinir #3 - hoca #3 - genelkurgu #4 - ağa

0551****: kimsiniz? 0551****: dün geceden beri arayıp duruyorsunuz! Siz: yaw benim işte dostun Zübeyir! 0551****: ya ne dostu manyamısın sen! Siz: ses kaydı* Ali benim ya bir şaka yapayım dedim dostun değilim falan diyorsun. (Görüldü) ... ¹⁹ yaşımın armağanı🫀✨