Korku onların, Zafer bizimdi.

Başarılı bir veteriner olan Mavi, Ayvalık’ta bir veteriner kliniğinin başındadır. En yakın arkadaşı Lara ve Buğra ile güzel ve imrenilecek bir dostlukları vardır. Birkaç yıl önce bir haber bile vermeden başka bir şehire okumaya giden Toprak, yeniden doğup büyüdüğü şehir olan Balıkesir’e döndüğünde onu neler bekleyecektir? Çocukluğunun aşkı Mavi, eskiden tanıdığı kadın mıdır? Mavi’nin Toprak üzerinde bıraktığı etkiler hala dün gibi taze midir?

0551****: Kes artık halay çekmeyi! 0551****: uyumam gerek sahura kalkacağım 0551****: Başım şişti kardeşim nedir bu yaa 0551****: ben senin halay çekmeni dinlemek zorundamıyım hı? 0551****: lütfen sus. (Görüldü) Kitabımın çalınması veya kopyalanması durmunda adli işlemlemler başlatılacaktır. Kurgu bana aittir. Gerçek hayattan esinlenerek kurgulanmıştır.

Bu kitap madamosiella ve cruelladevil tarafından yazılmaktadır. Gözlerini gözlerimden bir saniye bile ayırmadan aramızdaki mesafeyi kapatarak karşıma dikildi. Sadece birkaç santim ötemde postalları postallarıma değiyordu. Kolunu başımın yanından geçirip aynaya yaslandı. Geriye doğru bir adım atıp etkisi altından çıkmaya çalışsamda zihnim için gereksiz bir çabadan ibaretti bu davranışım. Sırtım aynanın soğuk yüzüyle bütünleşince çelik yeleğe saplanan kurşunun unutmaya çalıştığım acısı sırtıma yayılarak varlığını yeniden hissettirdi. Katlanarak artan ağrı bedenime daha derin bir acı vermeye başladığında bütün çabalarıma rağmen yüzümün kasılmasına engel olamamıştım. Uzun kemikli parmakları belimi kavrayarak aynadan ayırırken acımı azaltmak istercesine belli belirsiz dolaştı bulunduğu yerde. Acı ufak bir sızıya dönüşmüştü evet ama artık onunla burun burunaydım. Bal rengi irisleri yüzüm ve gözlerim arasında mekik dokurken usulca kulağıma yaklaştı ve sıcak nefesinin tenimi yalayıp geçmesine izin verdi. "O küçük iğneli dilin bazen sınırlarımı fazla zorluyor." Sıcak nefesi yeniden nefesime karışırken, başımı dikleştirdim ve ona meydan okudum. Aramızdaki ast üst ilişkisini yok sayarak tıpkı onun bana yaptığı gibi kulağına doğru yükselerek fısıldadım. "Senin sınırların benim sınırlarımı zorladığın yerde son buluyor Atmaca. Sınırların geçilmesin istiyorsan önce benim sabrımın sınırlarında dolanmaktan vazgeç."

Bu kitap madamosiella ve cruelladevil tarafından yazılmaktadır. Gözlerini gözlerimden bir saniye bile ayırmadan aramızdaki mesafeyi kapatarak karşıma dikildi. Sadece birkaç santim ötemde postalları postallarıma değiyordu. Kolunu başımın yanından geçirip aynaya yaslandı. Geriye doğru bir adım atıp etkisi altından çıkmaya çalışsamda zihnim için gereksiz bir çabadan ibaretti bu davranışım. Sırtım aynanın soğuk yüzüyle bütünleşince çelik yeleğe saplanan kurşunun unutmaya çalıştığım acısı sırtıma yayılarak varlığını yeniden hissettirdi. Katlanarak artan ağrı bedenime daha derin bir acı vermeye başladığında bütün çabalarıma rağmen yüzümün kasılmasına engel olamamıştım. Uzun kemikli parmakları belimi kavrayarak aynadan ayırırken acımı azaltmak istercesine belli belirsiz dolaştı bulunduğu yerde. Acı ufak bir sızıya dönüşmüştü evet ama artık onunla burun burunaydım. Bal rengi irisleri yüzüm ve gözlerim arasında mekik dokurken usulca kulağıma yaklaştı ve sıcak nefesinin tenimi yalayıp geçmesine izin verdi. "O küçük iğneli dilin bazen sınırlarımı fazla zorluyor." Sıcak nefesi yeniden nefesime karışırken, başımı dikleştirdim ve ona meydan okudum. Aramızdaki ast üst ilişkisini yok sayarak tıpkı onun bana yaptığı gibi kulağına doğru yükselerek fısıldadım. "Senin sınırların benim sınırlarımı zorladığın yerde son buluyor Atmaca. Sınırların geçilmesin istiyorsan önce benim sabrımın sınırlarında dolanmaktan vazgeç."

NOT: Eski ismi Gölge Timi Hayatında hiç aşık olmamış,sert,kararlı,azimli,kimseye baş eğmemiş kadın timini bir hain tarafından kaybeder ve kendisi suçlar. İnsanlara olan güvenini kaybeden bu kadın,insanlardan tamamen uzaklaşmak istese de kardeşlerinin kanını yerde bırakmamak için savaş alanını asla terk etmez. Kadın kimseye güvenemese de bunu tek başına başaramayacağının farkındadır. Bu yüzden yeni bir şehire tainini ister. Yeni timinde kimseye bağlanmak ismeyen kadın başına geleceklerden habersizdir. GÖLGE TİMİ onun herşeyi olacaktır.

Sessiz bir gecenin karanlığında silah kayışını sağ omzuna takmış dolunaya dalıp gitmişsindir. Önünü aydınlatanda o`dur, korkunu bastıran da. Ya o dolunay kara bir bulutun arkasına girerse ? Her çekirge sesini mermi vızıltısının; her ateş böceği parıltısını susturucu takılmış bir namlu kıvılcımı`nın yerine koyarsın. Kafanı dağıtmak için sevdiklerini ve onlarla geçirip geçmişte kalan eğlenceli günlerini düşünürsün. Lakin bu da bir yere kadardır. O korku bastırılmaz. Belki o an kucağına bir aylık bir bebek verseler bir ordunun veremediği cesareti verir o yalnızlığına. Yalvarırsın için için, isyan edersin tuttuğun nöbete; " Bit lan artık bit !!! " Nöbetinin bitmesine sekiz dakika kala ensende ılık bir nefes hissedersin. O hissetmeni istediği için hissedersin. Dönüp bakmak gelir içinden ama buna ne tutulan başın izin verir, ne de kasılan baldırların. Eğer Türk askeriysen o nefes sana can olmaya gelmiştir. Yok değilsen; KARA MUHAFIZLAR`ın kara listesine çoktan girmişsindir. Ne arkanı dön; ne de o yüzü gör ! Bekle !!! Soğuk metalin boğazına yaydığı o sıcaklığı sadece bekle ! Bu hikaye 1998 yılında, 10 yaşında kaçırılıp ölüm makinasına dönüştürülen sekiz tane ana kuzusunun hikayesi. Not: Gerçek kahramanların, gerçekten yaşanmışlıkları ile harmanlanmış bir genel kurgudur. İçerisindeki kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür !!!

M.S 680 yılında `Börü Budun` ismi ile doğdular. Kutluk Kağan tarafından kurulan, Devlet`in zor günlerine destek çıkan, Devlet yıkıp Devlet kuran Aksakallılar`ın önderliğinde, Türk-İslam toprakları ve milleti uğruna ailesinden koparılıp ölüm makinasına dönüştürülen çocuklardır KARA MUHAFIZLAR! Adım Soyadım Rahman ALGANOĞLU! 12 yaşındayım. İki yıl önce, aynı beşikte sallanarak büyüdüğüm arkadaşım Koray ile birlikte okulumuzun önünden kaçırıldık. Hayatımda ilk defa deniz ile tanıştığım yer bu uçsuz bucaksız, yosun kokan ada olmuştu. Filmler ve kitaplar`ın doğru söylediğini, deniz suyu`nun tuzlu olduğunu Korhan Yüzbaşı`nın uyguladığı işkence eğitiminde anladım. `İşkence anında sevdiklerinizi getirin aklınıza. Canınız az acıyacaktır.` diyorlardı. Ama bilmiyorlardı ki; Annem`in yaşlı gözleri aklıma geldiğinde daha çok yanıyordu canım. Burada öğrendim. Uzaklarda! Çok uzaklarda sevmemiz, uğruna canımızı, ailemizi fedâ etmemiz gereken Vatanımız varmış. Ben, mahallemizdeki Karakolda nöbet tutan asker Abilerime bakıp selâm verdiğimde; `Allahım inşAllah ben de asker olurum.` diye dua ederken hayâl ettiğim bu değildi. Biz farklı olacağız. Fırtına olup eseceğiz, kan içip kin kusacağız. Adı Soyadı : Rahman ALGANOĞLU Yaş : 22 Kod Adı : KaraBasan Rütbesi : ALFA Görev Yeri : Doğu Türkistan Görevi : İNFAZ * Not: Kahramanlarımız`ın gerçekten yaşanmışlıkları ile harmanlanmış, uzun bölümleri`nin gerim gerim gereceği bir genel kurgudur. * İçerisindeki kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür...

Genç asker buğulu gözlerini hızla kapatıp açtı karşısında sadece gözleri görünen, yüzünü puşiyle gizleyen adama bakıyordu. Adam biraz daha yaklaştığında ilay amber gözler ile karşılaştığında duraksadı, kendi gözleri de açık kahveydi ama bu renk bir başkaydı, sanki güneş vardı o gözlerde, İlay bacağında bulunan silahı almak için hamle yapmıştı ama karşısında ki adam ondan daha hızlı olup üstüne doğru gelmeye başladı adam iyice yaklaştığında kalan tüm gücü ile kafa attı genç teğmen ardından ise kayan gözlerine yenik düştü. ____________________________________________________ " Elbet bir gün tekrar karşılaşacağız ama o zaman her şey çok farklı olacak." İ.A. " O turan gözlerin de benim gibi birisine yer var mı acaba süverce" D.A. "KEHREBAN İSİMLİ İLK HİKAYEDİR." Hikayede geçen kişiler ve olaylar tamamen kurgusal olup gerçek ile bağlantısı yoktur.

adavet : düşmanca davranış, düşmanlık. ... Hep sorulur. Gidene mi zordur yoksa kalana mı? Asıl soru; geri dönene mi zordur yoksa geri dönene kapısını açana mı? Hiç gidememiştir ki hiç tam kapatamamıştır kapısını. Çünkü ne giden geri döner ne de kapıyı kapatan bir daha açar. Aşk budur işte; sokağın köşesini dönememek, kapının sürgüsünü çekememektir