Adım, Evan. Yaşamayı seviyorum. Etrafım, arkadaşlarım ve ailemle çevrili. Sevdiğim ve sevildiğim harika bir hayata sahibim. Girdiğim koma sonucu gözlerimi burada açtım. Buraya ait değilim. Hayır, tüm hayatım bir yalan. Yaşadığım dünyadan silindim. Ben hiç var olmadım. Diyar bizi çağırıyor. Burası benim gibi kaybolmuşlarla dolu. Ve bir de o var. Benim yalancı İnci’m. O gözümün önünde kendini feda ediyor. Ama ben onu görmezden geliyorum. Adım, Amaya. Etrafımdakileri kurtarmak için kendimi hapsettiğim evden uzağım. Bu dünyayı tanımıyorum. Getirildiğim akademiyi tanımıyorum. Diyar bizi çağırıyor. Güce hükmetmemizi emrediyor. Her zaman farkındaydım ama kabullenmeyeceğim. Kendimden nefret ediyorum. Başka kimse kendinden nefret etmesin diye yalnız savaşıyorum. Onları kurtaracağım, hayallerini yok etmek pahasına. Ölümsüzlüğün öldürücülüğünü görmeyecek kadar aptallar. Ve bir de o var. Benim iyimser tarafım. Benden nefret ediyor, diğerleri gibi. Ama hayatım, hayatına bağlı.

Beklemediği anda kasıklarına tam isabetle çarpan dizim ile acı dolu bir nida döküldü dudaklarından. Nefesinin kesilmesini fırsat bilip onu çevirip tam üstüne oturdum. Bir elim boğazını sararken dağılmış saçlarımla üstten baktım. "Sana gardını ne olursa olsun düşürmemeni söylemiştim, Yüzbaşı..." "Tüm geleceğimi baltaladın!" dedi can çekişir bir tonda. "Üzgünüm, kaşındın..." Sırıtışımı gizleyemiyordum. Yerim de rahat olsa gerek hiç kalkasım gelmiyordu sanırım hâlâ oturduğuma göre... "Ulan... Tüm neslimin amına koydun... Hâlâ kaşındın diyorsun!" Kahkahamı bastıramadım. Bu kadar çaresizken gerçekten çok güzel görünüyordu. "Böyle işin ızdırabını..." Neyse ki kalkmak aklıma geldi. O ise hâlâ yerdeydi. Ben kalkmak için hareket edecekken beni kolumdan yakalamasıyla neye uğradığımı şaşırdım. Tutup tek hamlede üstüne çekti. Şimdi yüzlerimizin arasında milimetre vardı. "Senin yüzünden hiçbir hemcinsin tarafından kabul edilmezsem, ömür boyu kâbusun olurum, Kara!" dedi sıkılı dişlerinin arasından. "Ne yapabilirsin ki? Hakkımla dövüştüm ve kazandım." Aramızdaki mesafeye rağmen mantıklı cümleler kurabildiğime inanamıyordum. "Eğer öyle bir şey olursa az önce bineceğin dalı kestin demektir, Kara!" 03.09.2024 ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz.

Geçmişini hatırlamayan kendi benliğini arayan Asena`nın elinde yalnızca bir pusula ve çiğdem çiçeği vardı. Asena ve Altay`ın vatanı uğruna birleşmesi ile oluşan kaosları hep beraber okuyalım

Denizler, geceleri kan kırmızısına bürünen ayın gölgesinde fısıldar. Hiçbir limanın kabul etmediği, hiçbir krallığın boyun eğdiremediği o lanetli geminin adı herkesin dilindedir: Kanlı Ay’ın Mürettebatı. Kaelvar, zincirlenmiş fırtına tahtının esiri… Ayselva, geçmişinden kaçarken geleceğin pusulası olan genç kız… Ve kanlı geçmişleriyle birbirine bağlanmış tayfa… Bu gemide dostluk da vardır, ihanet de. Özgürlüğün bedeli zincirlerle, zaferin gölgesi kanla ödenir. Kanlı Ay yükseldiğinde, denizler ya özgürlüğe uyanacak ya da sonsuz karanlığa gömülecek.

"Gökyüzü artık mavi değil. Denizler kurudu. İnsanlık dört kabileye bölündü: *Gölgeliler* yer altında, *Maviler* virüsle bütünleşmiş, *Kodcular* dijital bir tanrı yaratıyor, *Çeperliler* ise kanun koyuyordu... > > 17 yaşındaki Elra, babasının ölümünden sonra tek mirasını buldu: Üzerinde *bilinmeyen bir yönü* gösteren kırmızı ışıklı pusula ve sırlarla dolu bir defter. İçindeki mesaj çarpıcıydı: > "Işık dışarıda sönse de içeride hala yanabilir."* > > Ancak keşfettiği şey, bir umuttan fazlasıydı: > *Hücre-9 virüsü canlı bir düşmana dönüşmüştü.* > *Maviler onu avlıyordu.* > ⌛*Kodcular`ın lideri Node-9`u kontrol ediyordu.* > > **Tek silahı geçmişin sırlarıydı. Tek müttefiki ise *düşman kabilesinin* bir ajanı...** > > "Bu kitap, küllerinden doğan bir kıvılcımın dünyayı nasıl yaktığını anlatıyor. *Soluk almayı unutacaksınız."

*Bu kitap ne olursa yolundan dönmemiş, pusulası puslansa bile mücadelesine devam etmiş; anahtarının doğru kapıyı açacağına inananlara ithaf edilmiştir. Saatinizin durmaması dileğiyle. "O ne?" Kaşları çatıldı, işaret ettiğim zincire baktı. Yüzünde saniyeler içinde ufak bir gülümseme oluşurken elini cebine daldırdı. Kızına öğretmeye çalışan bir baba misali yüzüme dikkatlice baktı. Vereceğim her tepkiyi, yüzümün alacağı halleri kaçırmak istemiyor gibi bir hali vardı. "Pusula," Kendime engel olamayarak araya girdim. "Ormanda değiliz, biliyorsun değil mi?" Başını sallayıp güldü. Başı kahkahasının etkisiyle hafif arkaya düşerken ademelması gözler önüne serilmişti. "Senin olmayan hiçbir şeye güvenemezsin. Güvenemediğin her şey seni kaybeder." Yalnızlığında kaybolmamak için pusulayı yanında taşıyordu. "Senin olan bir şey güvenini boşa çıkarırsa?" Yüzündeki gülümseme silinirken ellerinin arasındaki pusulaya baktı. "Pusulan puslanır. Yine kaybolursun." - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Yasef ve Poyraz`ın anne ve babası, onlar daha çok küçükken kaybolur. Yasef, onları bulmak için yola çıkarken Poyraz`ı da yanına almayı ihmal etmez. Cebinde babasının pusulası, kalbinde kimsesizliğin ağırlığını taşıyan bir adam koca bir oyunun içine düşerse ne olur? Üstelik, hiçbir kuralın olmadığı bir oyuna. Yasef ve Poyraz`ın pusulaları şaşmak üzere, hangi saat onların zamanını ifade edebilir? Hangi anahtar onlar için doğru kapıyı açabilir? - - - - - - - - - -- HERHANGİ BİR ÇALINTI- KOPYALAMA DURUMUNDA YASAL YOLLARA BAŞVURULACAKTIR.

Hayat pusula kadranı kadar derlerdi, Ölmek ,yön kaybetmek ile eş değerdi Çocukların toplandığı ve kader ağının bazılarını sinsice kavradığı o akşam; kız oğlana uzandı "Geçmişi geçiştirmek için yaktıklarını sorsam sana" göz kapaklarına çöken ağırlığa inat oğlandan ayırmadı bakışlarını "Listenin başı belli ;Sigara" gülümseyişi ay ışığına boyanan dudaklarını ortaya çıkardı ,oğlan kızın sırtındaki hançeri almak için -kızın dikkatinin dağınıklığında beynini dağıtmak için- ona uzandı "sigara bile kül tabakasında oturacak kısım buluyor avcının kardeşi" sinsi bakışları ile orantılı olarak kız farketmeden hançeri belinden aldı, "Seni kalıplandırabilecek bir kişin bile yok" dedi acımasızca. Ardından ikisini de avcılara yakalatacak o sözleri söyledi "Kader ağı üzerinde olsun!" Bağırışı ormanda yankılanırken hançeri kızın kalbine sapladı,ama bakışları,işte onlar hiç birbirinden sapmadı. Kader ağı nüfus fazlalığı olarak görülen fakir kesimin çocuklarına bir yaşama fırsatı verildiği fakat avcılar tarafından yakalandıklarında öldürüldükleri bir yaşam savaşıdır her şey zengin kesimden bir çocuğun kader ağına girmesi ve vcıkuralların ezberinin bozulmasıyla başlar