Karanlık bir odada, gözlerini açtığında ne hatırlarsın? İsmini mi? Mesleğini mi? Yoksa seni kaçıran adamın sesini mi? Alev Keskinöz. Polisliğe başlamasının daha ikinci yılında Azad Zehir tarafından kaçırılmak mı? Sadece onun başına gelirdi. Alev yaşadığı şeylere dayanamayarak artık Azad`ın ininden kaçmayı başardı. Ne kadar başardı bilinmez, çünkü öğrendiği bilgiler Azad`ı piyasadan silecek bilgilerdi. Peki ya Alev öldürülenlerin intikamını almak için, ve de Azad`ı alaşağı etmek için kurulmuş 4 kadından oluşan SİS örgütünün bir parçası olursa? Gerçek neydi? Ölüm gerçek miydi? Her şey sadece bir satrançsa, şah kim? Gerçek ne kadar gerçek? Ve Alev… kimdi? “Sen nesin Alev Keskinöz? Bir insan nasıl her anlamda kusursuz olabilir?” Gülümsemekle yetindi Alev. "Kusursuzluk en büyük kusurdur Azad. Yanacaksın, seni yakanların içinde bende olacağım çünkü ben bir alevim. Doğam böyle." Gerçeklik algınızı yerle bir edecek, tahtından edilen bir kraliçenin yeniden doğuş hikâyesine hoş geldiniz. "ONLAR BENİ YOK ETMEYE ÇALIŞMAYA DEVAM ETSİNLER, BEN ZATEN BİR KRALLIKKEN BENİ NASIL YOK EDEBİLİRLER Kİ?" İyi okumalar. @Tüm Hakları Saklıdır.