“Melina, hayatının en karanlık anında, kendini tamamen yabancı bir dünyada, mitolojik tanrıların ve efsanelerin temsilcileri arasında bulur. Kaderin acımasız oyunları ve büyülü sırlarla örülü bu paralel evrende, aşkın ve gücün sınırlarını keşfedecektir. Hayatın bittiği yerde, gerçek başlangıçlar gizlidir.”

Laçin bir rüya gördü. İçinden kırmızı bir ışık sızdı. Şimdi gerçeklik çatlıyor, duvarlar fısıldıyor. Ve o ses hâlâ kulağında: ‘Uyan, Laçin… her şey yeni başlıyor.’

Bugün Andora`da çok büyük bir hazırlık vardı. Bugün on yılda bir düzenlenen mühür kutsaması vardı. Mühür kutsaması, 18 yaşını doldurmuş veliahtların kan mührüyle eşlerini buldukları, evli eşlerin de evliliklerini kutsadığı bir tür ayindi. Bu seferki kutsama gökyüzü krallığında olacaktı. Andora`da dört büyük krallık vardı: Gökyüzü Krallığı, Ateş Krallığı, Orman Krallığı ve Okyanus Krallığı. Bu krallıklar dört elementi temsil ediyordu. Bunların yanı sıra kara büyücüler, cadılar, kurtlar, vampirler ve daha birçok varlığın olduğu bir yerdi Andora... Bu gün Efruz`un da ilk kutsamasıydı. Sırayla tüm veliahtlar kutsal ateşe kanlarını damlatıp mühürlüleri ni bulmuşlardı. Sıra Efruz`a geldiğinde çok tuhaf birşey olmuştu...

Hansel ve Gretel bir cadı avında başarısız olur ve kendilerini bilmedikleri bir dünyada bulurlar.

"B-Ben... ben yapmadım..." diyebildim çaresizce, "neden bana inanmıyorsunuz ben yapmadım!" Hepsinin şüpheli bakışları üzerimdeyken bana inanan tek kişide şuan yerde kanlar içinde yatıyordu. "Ben hasta değilim..." diyerek fısıldadım acı içinde, "ben deli değilim..." Korkuyordum, delirmekten korkuyordum. Etrafımdaki insanlar beni anlamamakta ısrar ediyordu. Lanet olsun ben deli değildim, eğer deliysem okuduğum bu günlükte yazanlar neden bir bir başıma geliyordu!?