❝Yüreğindeki ateşin içinde cayır cayır yanıyordu kadının ruhu. Mahkum edildiği hayatı istememişti oysa... çocukluğu gibi çalınıp alınmıştı gençliği de. Güvendiği her limanın onu yarı yolda bırakmasına da alışmıştı, diğer birçok şeye alıştığı gibi. Şimdi ise içine düşmüş olduğu bir diğer bilinmezliği anlamaya çalışıyordu. AŞK`tan haberi olmayan bir kadındı o, güvenemezdi. Sevemezdi de... Sevmeyi bilmeyen adam ise ona AŞıK olamazdı. Üzer ve kırardı... Bu hikayenin birden fazla kahramanı vardı, lakin hepsi galip gelir miydi... işte orası büyük bir muammaydı. Kıran kırılırdı, üzen üzülürdü. Ama adalet er ya da geç yerini bulurdu.❞ 🌑 3 0 / 1 0 / 2 0 2 1 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇

1999’un o uğursuz sabahında deprem sadece binaları yıkmadı… henüz birkaç günlük olan bir bebeği de ailesinden kopardı. Yıllar geçti. Ece, o depremde hayatta kalmış bir bebek olduğunu bilmeden başka bir aileyle büyüdü. Ta ki bir gün… karşısına üç yabancı çıkıp şu cümleyi kurana kadar: “Sen bizim kardeşimizsin.” Ece o an evlatlık olduğunu öğrendi. Ve yıllardır ait sandığı hayatı, bir anda tuzla buz oldu. Ama işin tuhaf yanı şu: o gün sadece bir gerçek ortaya çıkmadı… bir hikâye başladı. Çünkü ece’nin kalbinde en çok yer kaplayan kişi olan çocukluk arkadaşı rüya da bu ailenin içine dâhil oldu. Ve birbirine kan bağıyla değil, kalple bağlanmış iki kız kardeşe dönüştü. Şimdi bu evde: ▫️ geçmişin yasını tutan ama geleceğe tutunan bir rüya, ▫️ “Aşk`la işim olmaz” diyen bir çağrı, ▫️ yıllar sonra ilk kez kalbi atmaya başlayan bir ece, ▫️ ve kalbini asla kapatamamış bir tarık var. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu: > bir kayboluşun nasıl bir aileye dönüşmesinin, kalpten kalbe uzanan yolların nasıl bir ömürlük iyileşmeye dönüşmesinin hikâyesi. “Bazen bir deprem sadece binaları değil… senin sandığın hayatı da yıkar. Ama bazı yıkıntıların altında, yepyeni bir aile doğar.”

Her insanın hayatında zaman zaman oldukça zorlandığı anlar olmuştur. Gülce`nin hayatının diğer hayatlardan en büyük farkı ise hayatının her anının zor geçmesiydi. Daha on dört yaşındayken uğraştığı sorunların yanına bir de biyolojik ailesi gelmişti. "Ben bir ağaçtım dalları kırılan, ilerde kimseye baş kaldırmayayım diye her seferinde susturulan." Biyolojik ailem kurgusudur. *Bu kitapta aile içi şiddet, taciz ve intihar gibi unsurlar bulunmaktadır lütfen bunun bilincinde olarak kitabı okuyunuz.

"Bu evliliğin senin için de benim için de cehennem olacağını biliyordum başkalarına cehennem olma diye kabul ettim."

Göreve gittiğim de azerbeycanlı bir kızı kurtardık en fazla ne olabilir ki dedim kendime ama bu kızın her şeyim olacağını bilmiyordum.

Zorla başlayan bir evlilik, ne kadar zor ve zahmetli olabilirdi? Bir kadın onu istemeyen kocasına karşı ne kadar sabırlı olabilirdi? Peki ya adam sevmediği bir kadına nasıl duygularının değiştiğini anlatabilirdi.? Bu evlilik hiç bu kadar zahmetli olmayacaktı.

Esin: beni hatırladın mı? Akın: Hayır. Hatırlamadım. Esin: Beni biliyor musun? Akın: Biliyorum. Esin: Seni...

0537; Şimdi bu mesajı görünce büyük ihtimalle bir durup düşüneceksin 0537**:Kim bu diyip, korkacak hatta belki de engelleyeceksin 0537**: Ama her ne olursa olsun ben ilk defa cesaretimi toplamışken bunu yapmak zorundayım. 0537**: Ben o yeşil kaplı defterde üzeri karalanmadan kalmak istiyorum 0537**: Doğum günün kutlu olsun hanımeli 0537**: Ne olur bu sefer kutlu olsun.

“Bazı yollar unutulmaz bazı sokaklar sadece ayak izini değil, kalbini de alır yanında…” Zaman geçti. Sözler suskunlaştı. Ama içimde bir sokak hep yürümeye devam etti. Adını fısıldadığım o eski yol, her gecede bana geri döndü. Rüyalarımda, uyanamadığım sabahlarda, içime çöken sessizliklerde… Bu kitap, eksik kalanların, söylenemeyenlerin ve hiçbir zaman tamamen silinmeyen izlerin hikâyesi. Bir sokağa adanmış bir kalbin, geçmişe yazılmış bir mektubun ama en çok da kendine dönüşün hikâyesi… Bu bir kavuşma değil belki Ama bir buluşma… Kaybettiklerimle, vazgeçtiklerimle, affedemediklerimle. Ve elbette, adını kalbimde taşıdığım o yolla. Çünkü bazı insanlar unutulmaz ve bazı sokaklar, sonsuzlukta bile beklemeye devam eder. ADINI FISILDAYAN SOKAĞIM KİTABIMIN ÜÇÜNCÜSÜDÜR :)

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

`Tohum sabırla beklerse kayaları aşıp filizlenir. İnsan tevekkül ederse en olmazlar oluverir.` Bir mahalle hikayesi.

Nil Tiryal üniversite ikinci sınıf bir organizatördür. Yaklaşan spor festivali için de birtakım hazırlıklara girişip yine kendi düzeniyle ilerleyeceğini düşünmektedir ama hayat aynı fikirde değildir ve okulun popüler basketbol kaptanı ile iş birliği yapması gerekir.

Benim kendi şiirlerimdir.konu olarak her konu yaza bilirim. İstediğiniz konuyu yazarsanız şiir yazarım ve atarım.

Korku en büyük silahtır ve herkes bu silahı bir gün kendine sıkmak zorundadır. Çünkü ilkler her zaman korkuyu,korku acıyı acı ise hüsranlar çıkarır ortaya. "İlk darbe herzaman ilke atılır." "Zamanla ise o ilk hep çürük kalır" "Arkadaki ise sadece izleyici kalır" Normal bir hayatı olan Eliz Erber bir gün ansızın çiçek ve not alması ile hayatının düzeni yavaş yavaş değişmeye başlar ve ortaya yeni sırlar çıkmaya başlar ama çıkan sırlar,yaşanılan olaylar bazı duygulara engel olamaz . "Güneş yıldızlar görünsün diye batar. Karanlık ışığın olsun yolun hep aydınlık olsun yıldız çiçeği"

Schlimazel,şanssızlığı kronikleşmiş, sürekli olarak şanssız olan ya da kısaca "doğuştan kaybedenlere" denir.

Bazı aşklar vardır kavuşması mahşere kalan belki de yapılan dualar kabul olur da bu Dünya `da kavuşmak nasip olur....

Ailesini kaybettik sonra kasabaya taşınan ve yeni olaylara adım atan cemrenin hikayesi

Yetim bir itfaiye şefi ve onun annesiz oğlu. yalanlarla yanlışlarla büyümek zorunda kalan adam. Barut Aslan. Muhtarın doktor kızı. Yalnız aşık. Sevdasını kalbine gömmüş bir kadın. yalnız bir adamla adamın yalnızlığına kendini gömmüş kadının aşkını okumaya hazır mısınız?

Geçmişi yüzünden hayatında türlü zorluklar yaşayan Mayıs Demirel, sahilde kendi halinde yürürken Mirza Bozova ile şans eseri karşılaşırlar. Ayrılmak zorunda kaldıklarında ise Mirza, ilk görüşte aşık olduğu kadını korumak için elinden gelenin en iyisini yapar. Hislerini kabul edemeyen Mayıs, zaman içinde Mirza`ya karşı farklı duygular beslediğini fark eder. İkisinin tek amacı kötü geçmişkerine rağmen mutlu olmaktı ve güzel bir gelecek yaşamaktı. İkisi de yaşadıkları şeylerin bir hayal olduğunu sanır ama aslında her şey gerçektir.

Kaderimiz her zaman anlımızda yazdığını düsünürdüm.Pekiya o pis aileden kurtulup, gerçek bir aile bulursam bu da kader mi? Yoksa benim seçimim mi? Yoksa başkasının mı?

"Ve ben, hiçbir zaman gülmemiş bir kız olarak bu defa mutlu olacağım..."

"Sana kıyamam" diyenler değil miydi en çok bize kıyanlar. Zaten en çokta kıyamadıklarımız kıymaz mı bize?. Küçük bir gerçek; insanlar değişir, değişmez dediklerin bile. Hem yarasın hem yarabandı. "yarım kalmaz, yara kalır..."

BU Bir KELEBEK SIRRI. Bu hikayede her an yanılabilir başa dönebilir ve kaybolabilirsiniz. ~ Biz kelebeklerin en büyük sırrıydı zaman.~ Farklı olanlara gelsin...

Güzay`ın hayatı babasının iflasıyla bir gecede değişir. Ailesini kurtarabilecek tek kişi Güzay ve Dağhan`ı istemez, bu yüzden çaresiz kalan babaları Güzay ve Dağhan`ı Kıbrıs`a, halalarının yanına gönderir. Lakin Güzay orada bambaşka bir tehlikenin içine sürüklenir ve bu tehlikenin tam merkezinde Yenal Karayer vardır. Kendisini korumak için Yenal`ın söylediği cümle ise yeni bir başlangıcın temeli olur. "Karım olur kendisi," dedi karşısındaki adama bakarken. "Müstakbel karım daha doğrusu."

İmkansız aşktan doğan mükemmel aşk… Belki de umut gelecek sayfadadır. Ayrılığı hiç düşünmezken aldatıldığımı kabullenmek kolay olmadı. Yıllar sonra hayat bizi yeniden bir araya getirse de evlendiği gün kalbimde ölmüştü. Hayat iki seçim arasında ya geçmiş ya gelecek peki sen hangisini seçerdin ?