Zaman geçer izi kalır derler ya işte ben tam onu yaşıyordum.Zaman geçmişti ama izleri hayatımda, ruhumda, bedenimde,ellerimde kalmıştı. . . . . Ben Saygın Sayar türkiye`nin hatta dünya`nın sayılı zenginlerinden biriyim . . . . Kim bilebilir ki çöpten bir milyarderin çıkacağını?

“Ben seni hiç bir zaman sevmedim Damla.” “Emin ol hislerimiz aynı.”

Sonsuz bir sessizlik vardı, ama o sessizlik beni boğuyordu. Her söz, her bakış, her gün biraz daha fazla vücuduma zincir gibi takılıyordu. Zihnimde yankılanan bir soru vardı: Bir insan, özgürlüğünü satmaya ne kadar dayanabilir? İşte o an, dayanmak ya da kırılmak arasında bir yerde duruyordum. Kendimi bu hayatın içinde bir yabancı gibi hissediyordum. Ailem, arkadaşlarım, herkes beni bir şekilde ‘yerime oturtmaya’ çalışıyordu. Ama oturduğum bu sandalyenin köşesinde, dışarıda bir fırtına vardı. İçimde büyüyen, sesini duyurmayan bir isyan. Ne dersiniz, başlayalım mı?