“Bazen insan, en çok kaçtığı yere doğru yürür. Ve en çok nefret ettiğini sandığına, en derininden bağlanır.” Defne... Üç kardeşin en büyüğü, sorumlulukların omuzlarına erken yüklendiği bir kız çocuğuydu. Kendi acılarını susturmayı, başkalarının sesine kulak vermeyi küçük yaşta öğrendi. Yıllar geçti ama bir şey değişmedi: Hayat onun için hâlâ bir hayatta kalma savaşıydı. Derken bir sabah, bilinmeyen bir evde, tanımadığı bir adamın gölgesinde uyandı. Kuzey… Soğuk, mesafeli, tehlikeli. Ama aynı zamanda fazlasıyla dikkatli… Ve fazlasıyla tanıdık. Onu tanımıyordu, evet. Ama Kuzey onu biliyordu. Her hâlini. En sevdiği kahveyi. Sustuğu yerleri… Çalamadığı kemanın hikâyesini bile. İki yabancı. Bir tanıdıklık hissi. Ve saklanan bir geçmiş. Defne kaçmak istedi, kaçamadı. Çünkü zamanla fark etti… Onu bu adamdan uzak tutan şey, korkusu değilmiş. Yakınlaşmasına engel olan da nefret değilmiş. Bu, yalnızca bir aşk hikâyesi değil. Bu, birbirinin yarasına dokunan iki kırık ruhun dansı.

Hızlı koşuyordu Naz taki dev cüssesi olan birine çarpasara kadar Kusura bakmayın beyefendi Üniversite sınavına yetişmem gerek çok pardon Adam daha cevap veremeden Naz geri döndü PARDON DA BEN NİYE ÖZÜR DİLİYORUM VAHŞİ YIRTICI AYI GİBİ DİKİLMİŞSİN ORDA Naz sınava gireseye kadar söylensede onun başı artık beladaydı

Nisa arkadaşımın kitabıdır macera birazda güç kibri anlatan bir kitap

Asel Ezgi ve Karan Arın Saygı, Asel Ezgi,bir öğretmendir ve kötü bir evlilik geçmişi vardır zorda olsa eşinden boşanır ama aynı mahkemede başka bir kişide boşanır,boşana kişi gelecekteki en yakını olur ve bir mafyadır... Karan Arın Saygı,Bilinmiş bir mafya,kötü bir evlikik geçmişi vardır,boşanma için gittiği mahkemede gelecekte en yakını olacak kişiyi görür. Ayrıca Karan Saygı Iblis Çeğirdeğini ele geçirmek için çeşitli projeleri vardır...