Ölmek veya yaşamak ikisinin arasındaki ince çizgiyi gerçekliği yitirerek yaşarsak ne olur?.. Ben o gün gerçekliğimi yitirmiştim, ölmemiştim. Belkide yeni bir yaşama uyanarak ölümü yenmiştim, ama bir daha hiçbir şey o günki gibi olmamıştı.

Şehir sessiz. Sokaklar boş. Gökyüzü soluk. Ama asıl tehlike, gölgelerin içinde değil. İçimizde. Dünya, adı konmamış bir salgının pençesinde. İnsanlar birer birer kayboluyor. Kimi bedenini kaybediyor, kimi aklını… kimi de inancını. Ve ortada kalan bir kız var: Ne tam insan, ne tam canavar. Adı Nox. Hayatta kalmanın değil, kendin kalmanın savaşını veriyor. Yalnız değil — ama güvende de değil. Gizli laboratuvarlar, çürümüş şehirler, hızla evrimleşen yaratıklar ve sadece onun görebildiği bir çocuk çizimi… Hasta Sıfır kim? Kurtuluş gerçekten var mı? Yoksa bu dünyanın sonu, birinin başlangıcı mı? Karantina başladı. Ama bu hikâye bir karantinadan fazlası. Bu... bir uyanış.