Hiç tanımadığı adamla evlendirilmek istenen bir Leydi... Ailesi için bile olsa kendi yolundan gitmeyi tercih etmez miydi? Leydi Eleanora da öyle yaptı. Sevdiği adama ulaşmak uğruna her şeyi göze aldı. Ama fark etmediği bir şey vardı. Sevdiği adam buna değer miydi?

Bu hikaye zümrüt yeşili gözlerden Esinlenilmiştir...

Bir yok oluştu her şeyi başlatan; bir gerçeğin var oluşuydu her şeyi; bu hayatı yeniden başlatan. O gün geldiğinde her şey bir bir gün yüzüne çıkmaya başlamıştı. Zümra, kendisini ve arkadaşlarını bir anda farklı bir evrende bulmuştu. Ama zaten arkadaşları ve özellikle aşık olduğunu sandığı kişi yani; Aren buraya ait değil miydi? Oysa onu burada bambaşka bir hayat; bambaşka bir aşk bekliyordu onu. Ve o aşkın altında yatan kimse tarafından bilinmeyen büyük bir gerçek. "Bazen boğulmak, nefessiz kalmak değildir. Bazen nefessiz kalmak, bir cümlenin ağırlında ezilmektir. Ve ben bu gerçeğin altında ezilip yok olmuştum..."

Tamamen büyünün hüküm sürdüğü bir gezegen; Uliana. Bu toprakların yöneticisi Lord Xavier, Karina`yı yaptığı bir hatadan dolayı cezalandırması gerekir. Normal şartlarda Karina`nın yaptığı hatanın sonucu infaz olması gerekirken Lord Xavier, Karina`yı bağışlayarak yaşamasına izin verir ama bir şartla; Karina`nın bütün büyüsünü ve güçlerini alıp onu sonsuz fanilikle lanetleyerek. Karina bu hayatı kabullenemez ve Lord`un yaşadığı topraklardan çok uzaklara kaçar; İkinci kıtaya. Kendisine ormanda bir yaşam kurar ve kendisini her şeye karşı eğitir. Bu dünyada gözünü açtığı her bir gün laneti bozarak Lord`dan intikam alacağına ant içer fakat işler pek de planladığı gibi gitmez.

"Sen zaten bana aitsin Lena," diyerek sol bileğimdeki damla şeklindeki yara izimden öptü ve öptüğü anda yaramın sızlaması geçerken, korkulu gözlerle ona bakmaya devam ettim. "Sadece bana aitsin." "Eğer beni öldürürsen duracak mısın Lord Darkthorn?" "Seni öldürmeyeceğim." dedi ve yüzünü yüzüme yaklaştırarak karanlığın gölgelediği kahverengi gözlerinde, zümrüt yeşili bir rengin parladığını gördüm. Gözlerine bakmak yerine başımı önüme eğdim, elimi ellerinden geri çektim ve korkuyla nefes verdim, verdiğim nefesle gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldıktan sonra gözlerini yeniden açıp bana bakmaya devam etti. Bir adım geriye gittim ve sırtımı duvara yapıştırdım. "Gücünü geri istemiyor musun?" Gülümsedi. "Sadece Shadowsların gücünü emebiliyorum ve onların gücüyle gücüme güç katabiliyorum Lena. Sen bir Luminarssın, asilkansın. Seni öldürmem, öldüremem." Başımı kaldırdığım anda yine göz göze geldik ve bu sefer gözlerimi gözlerinden kaçırmadan baktım. Değişik bakıyordu, bakışlarından ne düşündüğünü anlamam imkansızdı. Yüzünü, yüzüme daha da yaklaştırdı ve dudakları dudak hizamda dururken tebessüm etti. Gözleri de dudaklarıma kayarken, burnunu burnuma değdirdi ve "Benim ruhumu taşıyorsun." dedi. Ardından dudaklarını dudaklarıma değdirdiği esnada etrafımızı kırmızı bir toz bulutu kaplarken, zindanın içinde kıvılcımlar çaktı. Dudağımdan öpmeye başladı ve tam gözlerini kapatacağı esnada gözlerinin parlak bir yeşil renge bürünürken, çok fazla parladığını gördüm.

Ne zaman birisiyle iki günden fazla vakit geçirsem o kişi acı bir şekilde öldü ve ben lanetimle yaşamaya alışalı çok oldu. Daha sonra yaşanacak olaylar ise öyle herkesin kaldıramayacağı türlerdendi. Her şey pamuk saçlı ve değişik bir tonda mavi gözleri olan yaşlı bir adamın bana limonata vermesi ile başladı.

''Sıkıldım artık Ateş!'' İçeri bir hışımla girdi. Evin salonuna girer girmez çantasını ikili koltuğa attı. Kollarını birbine bağladı. Hızla çarpan sokak kapısının sesi ardından Ateş'in yüksek çıkan sesi duyuldu.

Olamaz, Voldemort geri mi döndü?

Bir karanlık lordunun normal bir kadınla birlikte olması sonucu dünyaya gelen melez varis her şeyin farkında olarak büyür fakat 24 yaşına girdiğinde onun başa geçme sırası gelecektir

HER SAVAŞTA DOĞAN BİR AŞK VARMIDIR ? . İNSAN KALBİNE SAHİP ÇIKABİLİRMİ ?. HAYATTA İSTEMEDİĞİMİZ ŞEYLERE KARŞI HAZIRLIKLI OLMALIYIZ AYNI HABERSİZ ÇIKAN SAVAŞLAR GİBİ