Woldyren sihir ve dövüş Akademisine gitmek isteyen Lilith 16. yaşına girince sevgilisi ile birlikte Woldyren`e giderler.Orada hızlı bir şekilde yükselir ve okulda üyelerden ve kurucudan başka kimsenin bilmediği dyren adlı bir gruba üye olur. Dyren`ın üyeleri düşmanları olan sorean ve darkmon kolejinin açtığı herhangi bir savaşa karşı savaşacak olan öğrencilerdi. yaklaşık 12 kişiden oluşan bu grupta dostluk, düşmanlık ve aşkta vardı.Açılan bir savaşta tanışan Boris ve Lilith birbirlerlerine karşı bir şeyler hissetmeye başlar.Ama bir dakika Boris Darkmoon akademisinin öğrencisiymiş. [Düşmandan aşka]

Adal kelimelerin kadınıydı. Yazmak onun nefesiydi, ta ki bir dostun ölümü o nefesi kesene kadar. O günden sonra her sayfa bir mezara, her cümle bir ağıta dönüştü. Kelimeler ondan kaçtı; o ise bu kez yakalamaya bile çalışmadı. Günden güne sessizleşti. O sessizlik sadece kelimeleri değil, Adal’ın içindeki kadını da susturuyordu. Bir gün, o sessizliğin labirentine biri girdi. Alaz Merih Karan. Sıradan olmanın yanından bile geçemeyecek bir psikologdu Alaz. Sözleri sadece insan zihninin kapılarını açmıyor, aynı zamanda ruhun en karanlık dehlizlerini de aralıyordu. O kapıların ardında insanın değil, uyanışın sesi yankılanıyordu. Adal, Alaz’ın karanlığına çekildikçe bir dünyanın değil, kendi doğasının kapısını aralıyordu. Ve Alaz, o labirente girdiğinde yalnızca Adal’ı değil, kadim bir sırrı da uyandıracaktı. Sahra’nın Kliniği. Orada Tanrı’nın unuttuğu kadınlar nefes alıyordu. Hava, geçmişle bugünün arasına sıkışmış dualar kadar ağırdı. Hepsi bir hikâyenin, bir lanetin ve bir devrimin parçasıydı. Adal’ın dostunun ölümüyle çıktığı bu yol, onu insanlığın unutulmuş köklerine, ateşin efendisine ve yılanların diline götürdü. Orada öğrendi: Kadın yasla değil, ateşle arınır. Bu sadece bir kadının değil, bütün kadınların uyanışının hikayesidir. Adal’ın doğumu sancılı, uyanışı unutulmaz olacaktı. Ve o gece, hiçbir dua işe yaramayacaktı. Dolunay yükseldiğinde, tüm dünya tek bir cümleyi hatırlayacaktı: “Yılanları Uyandır.”

Sigaraya alerjisi olan fakat kokusuna bayılan yazarlık hayatında ilham alırken tütsü yerine sigara yakıp koyan Kadın: Lilith Lilith adını efsanelerden alıyor evet peki efsaneler ne kadar gerçek...? Lilith sigara içerse ne olabilirdi? Yazarken ona ilham veren tek şeyin ona ne kadar zarar verebildiğini bilmesi gerekirdi. Başarılı yazar Lilith aynı zamanda çok güzel bir kadın. Fakat annesinin katı kuralları yüzünden nefes alamıyor. Peki ya sigara içerse? KAYIP HAKİKAT: YOSAHİNA

"Karanfiller" dedi Lavin buz grisi gözlerinin içinden. Bense eski tanıdık o hikayeyi perde arkasında okurken konuştum. "Karanfillerin hikayesini bilir misin?" Bilinmezliğin sırrını aralamak için bana cevabını verdiğinde ise o tanıdık hikayeyi, hayatımı anlatmaya başladım. "Hz.Meryem, Hz.İsa çarmıha Yahudiler tarafından gerildikten sonra oğlunu görür ve olduğu yerde dizlerinin üzerine çökerek ağlamaya başlar. Gözyaşları toprağa kavuşunca bir mucize yaşanır ve karanfiller ortaya çıkar." "Karan..." Ardından Lavin`in dudaklarından bütün gerçekliği kendisine söylüyormuş gibi benimle buluşturdu. "Lacrimosa." Lacrimosa, ölümün getirdiği gam, karanfiller ise ölümün ardından gelen gözyaşlarıydı. Bu çoktan ölümü sırtlanmış ruhun darbesiydi. Bu kemikleri ve kanadı kırık, sadece nefes almak için yaşayan, ruhu olmayan adamın hikayesiydi.

Gecenin kralı ay, güneşi kendine hayran bırakırken ay herşeyden habersiz zifiri karanlığa nur kadar parlak gölgesini etrafa yansıtıyordu. İnsanlar güneşin yokluğunda hiçbir şey yapamazken, güneş aşkından geceyi kendisine bağlamak istiyordu. Yüce Tanrı Zeus bunu red ederken güneş kavucuru sarı ışığının günden güne söndüğünü hissediyordu.. aydınlığın kraliçesi güneş Zeustan habersiz yaptığı bu olay yıllarca sürgün edilmesine bile engel değildi. O sadece karşılıksız sevdiği ay gibi, ışığını söndürüp onunla yan yana olmak istiyordu. Günden güne istediğine yaklaşırken artık eskisi kadar kavurucu ve parlak değildi. Güneş`in ışıkları tamamen sönerken, karşısında birden beliren ay ile göz göze geldi ve bir anda yıldırım gibi patlamasıyla bütün parçaları etrafa saçıldı. Güneş`in ay`a olan aşkı her yerde dilden dile dolandı yıllarca. Ay hayatına devam ederken imkansız aşık Güneş, ölümlü olmaya sürgün edildi.

"Bir gün tek dtek dizim üzerine çöküp sana evlenme teklifi etmeyeceğim, tek dizim üzerine çöküp sana benimle evlenmen için yalvaracağım Lilith"

Yıllar sonra ortaya çıkışlar, vazgeçişler ve ölümler... Öldüler, ama dirildiler. Vazgeçtiler ve bir daha geri dönmediler. Asırlar sonra, insanlar ikiye ayrıldı; Elfler ve Asiller. Elfler her zaman Sungurlara karşı daha güçlü oldu. Sungurlar ise Elflere karşı daha zekiydi. Büyük yenilmeler, yıkımlar oldu. Ama ilk defa bu denli bir felaket onları bekliyordu. Lilith; öldü, tekrar doğdu. Yaşamak onun en büyük günahı oldu. Ölüm, en büyük gücü... Aşk, bu savaştaki en büyük yenilgi ve güçsüzlüktü. Tutku, en büyük düşmandı. Güç, en büyük silahtı. Ve Lilith, aşka yenildi; ölüm ona değdi ve bir daha doğuş o günden sonra bir daha asla gerçekleşmedi. ⋆༺𓆩🌪️𓆪༻⋆ Bu kadarı fazlaydı. Hem de çok, çok fazlaydı. Can yakıcıydı. İhaneti açık, açık kabul ediyordu. "Bunu yapmadığını söyle," kalbim acıyla kasıldı. Hissiz gözlerle bakıyordu. Duygunun yasak olduğu dünyada, duygusuzlaşmış gibiydi. "Ama yaptım." Diye fısıldadı. Avazım çıktığı kadar bağırmak istedim. Ama o an yapabildiğim tek şey, geriye gitmek oldu. Gözlerinde tek bir duygu vardı, o da gururdu. Yaptığı şeyler gurur duyuyordu... Oysa yaptığı şey o kadar paramparça etmişti ki beni, bir daha onun yüzünü görmek isteyeceğimi sanmıyordum. Her zaman sırtımda taşıdığım küçük silahı çıkarıp ona doğrulttum. "Bu yaptığından pişmanlık duyman gerekirdi..." O da benim gibi silahını çıkardığında, geri dönüş yollarının kapandığını hissettim. "Sen, büyük bir aptalsın. Hiçbir şey anlamadın bile. Gözümün önünde acı çekişin zevk verdi." Hiç yıkılmayan ben, yıkılacak gibi oldum. Ama yıkılmadım. Hayır, yıkılamazdım, sadece sarsıldım. Ve bir kez daha kimseye güvenmemem, hiç kimseyi gözümde büyütmemem gerektiğini anladım. Silahlar ateşlendi. Birimiz vuruldu, birimiz yaşadı. Yaralar kapanmadı, kanadı. O yaralarla birlikte toprağa gömüldük.

"Bazı insanlar ölümü hak eder. Ve ben, o hakkı teslim ediyorum." Geceleri gelen bir kadın var. Yüzünü kimse görmedi, adını bilen olmadı. Ama alnında bıraktığı kanlı öpücük izini, herkes tanıdı. Asil Eyan, gündüz sıradan bir gazeteci. Ama geceleri, "Lilith" adıyla suçlulara kanla hüküm giydiren bir seri katile dönüşüyor. Kadınları öldüren erkekler, çocukları katleden caniler artık onun listesinde. Delil yok. Tanık yok. Ama her cinayetten sonra geriye bir mesaj kalıyor: "Adalet gecikir... ama geldiğinde merhamet göstermez." Polis yakalayamıyor, mafya onu durduramıyor. Dünya onun kim olduğunu merak ederken, o sadece yeni kurbanlarını seçiyor. Çünkü Lilith için artık tek bir kural var: "Kan yoksa adalet de yok." Lilith geldi. Kimin tarafındasın? . . . . . . . Kitap ve kapağı şahsıma aittir. Kitapta bulunan yer mekan ve kişiler tamamen HAYAL ÜRÜNÜDÜR.

Sherion diyarının sonu gelmemesi için annesinin ona verdiği hançer ile belirli ışık varisini öldürecek olan Alis,ve onun öldüreceği varis ile aynı okulunda geçirdiği maceralar ve daha önce görmediği alışkanlıklar.

Kanımdaki insanlıktan bedenimdeki muhtaçlığa kadar sahip olduğum her şeyi karanlığın efendisine veriyorum. Ruhum ve soyum bundan sonra ebedi yaşamının en sadık kölesidir

Şeytan iyilik ve kötülüğün asırlardır süren büyük savaşında Lilith tarafından işaretlenmiş 7 aileden her elli yılda şeytan tarafından lanetlenmiş ve ona hizmet etmek için kötülüğü yaymak için bir kız bebek doğar bu bebekler zamanı geleaiye kadar fark edilmez fark edildiğindeyse "şeytanın gelini" denir. İzem Kaya sadece bunlardan biriydi şeytanın gelini

"Ailemin intikamını en acı şekilde alıp gideceğim.Dikkat et de tutulma." "İş işten geçtikten sonra mı diyorsun bunu?" &