Yüreğime ilmek ilmek işledin kendini.

Gizem, yeni okuluna nakil olmuştu ama bilmediği bir şey vardı buradaki insanlar hiç de normal değillerdi. Belki de hayatını değiştirecekti...

``Gül!!`` Kulaklarımda çınlıyordu adım. Kalbim heyecanla dolmuştu ama tepki veremiyordum. Bütün duygularımı anlatmaya yetecek kelimeler yoktu içimde. Ben neredeydim, kaybolmuş muydum bir anda? Hayatımın ellerimden kayıp gidişi gözlerimin önüne sürüklendi. Küçük bir toz bulutu zihnimin önünü kapattı. Nefes sıklığım ölümün pençesinde dolandı. Neden ben diye düşündüm, neden bu kadar çaresizlik vardı hayatımda. Vücudumun acısını bana unutturan tek şey üzerimde hissettiğim annemin dokunuşlarıydı hayalimce. Kendimi avutmaya küçükken başlamıştım. Annesizlik insana bu kadarını borçluydu çünkü. Şimdi sesini duymamla yaşadığımı hissediyordum tekrardan. Beni bilmediğim uçurumun kenarına çıkarıp alan o adam bana daha fazlasını vermişti. Uzaktan duyuyordum adımı haykırışını. Bu koca ormanın içinde çınladı ismim kulaklarımda. Ben miydim o? Endişeyle sesini titreten o acı ben miydim? Onu görmüştüm kırık toprakların etrafında. Koşar adım geliyordu bana sanki yerde canıyla cebelleşen kendisiydi. Belli belirsiz bakışımda korku gördüm. O belirsizlikte bile yana yakılan elinden kayıp giden bazı şeylere şahit oldum. ``Gül!`` Bedenimin yanına diz çöktü. ``İyi misin?`` Yüzümü avuçlarının arasına aldı kırmaya korktuğu bir kuru gül gibiydim. Elleriyle saçlarımı kenara itti. Her yanım toz toprak içindeydi. Ağzımı açtım kısık sesimle nefesler çeke çeke: ``Yekta?`` Dudaklarımı zar zor oynatıp konuşmaya çalıştım. Bedenimin yorgunluğu ben buradayım dercesine bağırıyordu. ``Benim Gül, dayan güzelim dayan bitti yanındayım.``

Bu kitap lise kurgusudur. Normal bir kurgu değildir. Geçmişte yaşanan olaylar ortaya çıkacaktır. Keyifle okuyun canlarımm. Umarım beğenirsiniz seversiniz......

Belki dinerdi bu acı, kalp acısı, öyle acıttı öyle yaktı ki içimi ben kendimi bir oyunun içinde buldum. O oyun belki sonum olucaktı. Büyüklerin ve günahkarların oynadığı bu oyunun, cezasını neden masumlar çekerdi ki anlamıyorum...

Burslu olarak koleje giden İnci Su, okulun popüler çocuğu olan Giray`la ilk günden tartışır tartışma sırasında Sessiz çocuk olarak bilinen Sinan İnci`yi korur

“Ben seni kalbimle istedim Yusuf. Ama şimdi beni alırsan, kalbinle değil, töreyle alacaksın. Bu aşk mı olur? Bu sevda mı? Belki bir gün bana bakarsın… ama o gün çok geç olacak.”

Bir Alfa Kralı`nın güçlü, cesur, bilge, kararlı ve mükemmel olması beklenir. Alfa Kral Pietro, parçanın mükemmel olması dışında hepsi. Kraliyet ailesinin en çok beklenen varisiydi ama ...

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

Mavi gözlerini kilitlemişti gözlerime “Sende kimsin?” O kadar güzel bir kızdı ki. Silahımı ona doğrultmuştum. Korkudan yavaş adımlarla geri geri gidiyordu. Tek kelime etmedi. Çok hızlı nefes alıp veriyordu. Birkaç adım daha geri gittikten sonra hızla masadan aldığı bardağı bana fırlatıp kaçarak çığlık atmaya başladı. “İmdaat! Yardım edin!” Silahımı belime yerleştirdim. Arkasından gittim. Merdivenlerden yukarı çıktı. Bir odaya girip kapıyı üzerine kilitledi. İki omuz darbesiyle açtım kapıyı. Hızla elindeki telefonu alıp sert bir şekilde yere fırlattım. Bağırıyordu, kaçmaya çalıştı. Kolundan tuttum dolaba yasladım ………………… O iğrenç nefesini hissettim, boynumda gezinen iğrenç dudaklarını. Artık sessizce akıyordu gözyaşlarım. Belli belirsiz vurmaya, itmeye çalışıyordum onu. Kısık bir sesle ağlayarak. Celladımdan aman dili- yordum ama nafile. "Hayır, hayır lütfen!" Korkudan sesim titriyordu. Bedenime eşlik eder gibi. Hayatımda ilk defa ölmek istemiştim. Dayanamıyordum. Başımdan akan kan gözyaş- larıma karışmaya başladı. Ve o an ilk defa göz göze geldik.

Asel misafirlere ikramda bulunuyordu. O sırada Ayşe teyze konuştu, benim biricik oğlum Emir`in izni çıktı yarın mahalleye geliyor.

0536**: Korkma, arkandayım. 0536**: Tam on adım arkandayım.

Lamia ihanetten sonra bir kaçış yolu ararken karşısına çıkan bir vampir onun hayatını değiştirecekti. Lamia aslında normal birisi değildi devamı kitabımda

arkadaşlar karakterlerin kapalı ve yapabildiğim kadar dini hassasiyete özen göstermeye çalışıyorum ama tamamen olmuş değil çoğu yerler dini açıdan uygun değil cünkü bu bi kurgu ve tamamen uygulanamıyor şimdi diyeceksiniz ki bunu açıklamaya gerek yok benim içim rahat etmediği için bu açıklamayı yapıyorum tamamen uygun olmadığı için haytınızda bu böyle oluyor demeyin herkesin yanlışları olduğu gibi benim karakterlerimin de var o yüzden bunları düşünerek okuyun .Yüzünü görünce şok oldum oda beni görmüş olacak ki duraksadı ve “Şeyma? “Dedi bende şaşkınca” Enes?” dedim.Emine teyze’ nin oğlu Enes miydi?

Yorgunluktan dizlerimin bağı çözülmek üzereydi. Kolumdaki saate bakmak için bileğimi çevirdim. Saatin çok geç olduğunu görmemin ardından adımlarımı eve doğru hızlandırdım. Hızlı ve büyük adımlarım ile ilerlediğim, zifiri karanlık sokağın köşesini dönecekken arkamdaki adım sesiyle irkildim. Arkama bakmadan aynı hızda ilerlemeye devam ederken telefonumu cebimden çıkarıp arama kısmına girdim. "kaçamayacaksın." sesin ardından kolumu güçlü bir elin çekmesiyle, park halindeki iki arabanın arasına sürüklendim. çığlığımın yarısı bile duyulmadan ağzıma kapatılan mendille sersemlemeye başladım...

Bir hayat var acımasız, bit adam var sevdiği kadına Yaklaşananacımasız. `Burda durmam ben. Eşşek başımıyım lan ben?` `eşşek başısın diyen kim? Başımın tacı olan bunu demesi çok kötü.`

Aynı evde yaşamaya devam etmelerine rağmen gün geçtikçe birbirlerine yabancılaşan bir aile ve kendi içinde yanlızlaşan bir kız... Babasını ve üvey annesinin nefretiyle büyüyen ve hasta kardeşinin küçücük bir gülümsemesinden dahi güç bulabilen bir erkek... Ve onları bir araya getirecek beş maddelik bir listeden sonra sorulan o soru "𝗦𝗮𝗻𝗮 𝗮şı𝗸 𝗼𝗹𝗺𝗮𝗺𝗮 𝗶𝘇𝗶𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗶𝗿 𝗺𝗶𝘀𝗶𝗻"

Alya çok başarılı bir oyuncuydu en başarılarından Alya bir gün arkadaşı Sinemle kahve içerken telefonuna bir bildirim düşer…

Melis’in babasını hastaneye kaldırıldığında çarptığı kişiyi umursamaz çünkü hedefi sadece babasıdır ama çarptığının asla yer altının en güçlü mafya lideri olduğundan ve hem onun ailesi ,hemde karşısındaki adamın ailesi ile sıkı bir bağları olduğundan habersizdir… 🥒♠️🔥❤️🖕✨️🤬 (+18 yazma ihtimalim var!! Argo kelimeler mevcuttur!!)

Ahhh !!! Bu sorduğu soru muydu ? Tabii ki de ona sarılmak isterdim. Onun kollarında kaybolmak bir daha bulunmamak isterdim. Onunla bu yatakta, bu şekilde sonsuza kadar uyumak isterdim. 🌙

"Bazı anlar, farkına bile varmadan hayatını değiştirir. Küçük bir bakış, masum bir an, seni hiç tahmin etmediğin bir yola sürükleyebilir. Ve belki de o yol, geri dönüşü olmayan bir hikâyenin başlangıcıdır. Çünkü bazı karşılaşmalar sadece bir tesadüf değil, kaderin fısıldadığı bir başlangıçtır."

Zengin ve şımarık kızımız Umay Ekici, bir gün eve geç gelir. Kızımızın babası bu durumdan rahatsız olur ve ceza verir. Umay tabii ki söz dinlemediği için gece babasının arabasını gizlice alır. Arkadaşına giderken çeviri olduğunu görür. O an aklına ehliyet ve ruhsat almadığını hatırlar... Umay biran kendini Jandarma Genel Komutanlığı Karakolunda bulur... *Sizce Umay`ın başına neler gelecek?*

Her şey eski sevgilimi ararken numarayı yanlış tuşlamamla başladı. **** "Sana âşık olmak istiyorum." "Bana âşık olmanı bekleyelim o halde..." ... "Bekleyemiyorum Ahu, seni özlüyorum ben..."

(Final oldu) İstihbaratta gizli görevde olan Ali Haydar ve babasını aynı uğurda kaybetmiş Nazenin`in aile apartmanında geçen aksiyon dolu aşk hikayesi 💌 ~Adam sır küpüydü, kadınsa sabır... Adamın sırrı kadının sabrına mağlup olmamalıydı. Fakat hayat bu ya hep olmaması gereken olurdu. ♟️

AİLE SEVGİSİ GÖRMEMİŞ ELFİDA VE ONU YILLARDIR SEVEN KAÇIRAN ATEŞ ARSLAN... Geleli 5 dakika oluyordu ve herkesin bana bakışlarından bıkmıştım. Ne vardı sonradan Soyaslan ailesine katıldıysam. Tamam karışmıştım şaka gibi. Ben bunları düşünürken herkes gelmiş birileriyle bişeyler içip konuşuyorlardı. Ben etrafa bakarken telefonuma bildirim sesi geldi. 0537***: Arka bahceye gel seni özledim. Kim olduğunu anlamamak aptallıktı. Gözlerimi geldiğimden beri bana bakan Ateşe cevirdiğim gözlerini kısmış bana bakıyordu. Bu haline kıkırdayıp telefona mesaj yazmaya başladım. Siz: Peşimi bırak Ateş şuan keyfim yerinde ve bozmanı istemiyorum Telefonuna bildirim gelince mesajı okuduğunda sinirle bana doğru kafasını kaldırdı. Elleri hızla ekranda geziyordu. 0537**: Gelmezsen burada ki aileni umursamam yanına gelir alırım seni. Tamam gitmeliydim.