Babam`ın sürekli bana damat adayı bulmasından sıkılmıştım. Sürekli holding sahibi adamların, aşırı pohpohlanan züppe oğullarından gına gelmişti artık. Bu sabah aldığım bir mesajla kendimi burada bulmuştum. Merakla bekliyordum mesajın içeriği ile ilgili konuyu birinin detaylıca anlatmasını. Ofisin siyah ve beyaz detayları olan odasında sıkılmış bir vaziyette saate baktım. O sırada kapı açıldı, içeri siyah takım elbisesi son derece şık, kirli sakallı,esmer, mavi gözlü, yakışıklı bir adam girdi. Masanın etrafında dolaşıp karşımdaki sandalyeye oturdu ve son derece cezbedici bir ses ile; -" Hoşgeldiniz Nilüfer hanım ben Alpaslan Egemensoy tanıştığımıza memnun oldum" dedi. Peki ben memnun olmuşmuydum? Zaman gösterecekti....

Kucağımdaki minik, onun uzattığı oyuncaklarla kendince gülüp, mırıldanıyordu. Ben ise sanki yerime çakılmış gibi, otura kalmıştım burada. Tek yaptığım Duru`nun saçlarıyla oynayarak oyalanmaktı. Onu ise ben oturduğumdan beri suratıma baktığını gayet hissede biliyordum. 1 hafta önce duyduklarımın şokuyla ne hiss edeceğimi bilmeyerek, suratına bile bakmıyordum. "Ahu." diye bana seslenmesiyle sadece "hm" dedim suratına bakamazken. Aniden çenemde hissettim parmaklar, kafamı ona doğru döndürdü. Bakışlarını kısaca Duru`ya değdirdikten sonra hayranmışcasına bana baktı. "Bizim de bundanımız olsun mu?" deyip beni hem dumura uğrattı, hem de bedenimdeki bütün kanın yüzüme hücum etmesini sağladı.

Bir kızın ilk aşkı babasıdır. Ama her kızın değil. Küçüklüğümüzden beri baba sevgisinden mâhrum büyüdük. Büyüdük derken kendimi tanıtmayı unuttum ben Beyza ve beraber büyüdüğüm, kardeşim sayılan can dostum Elif, keşke tek bu kadarlık olsaydı. Bir meteor gibi hayatımızın tam ortasına düşen Arda ve çağrı, ilk başlarda her şey iyiydi tek sorun ailemizin bize zaman ayıramamasıydı. Sonra ise işler değişti söylenen yalanlar, oynan oyunlar, aldanışlar ve daha bir çok şey, hani derler ya her insanın iki yüzü vardır diye doğruymuş ama keşke bunu babalarımız sayesinde öğrenmeseydik... Ama birde iyi yönden bakmak lazım. Belkide biz bunları yaşamasak hayatımızın aşkıyla karşılaşma şansımız olmayacaktı. Şimdi sizlere soruyorum Aşk Kaç Beden Giyer?

Sadece geçmişten olan kesitler gerçek hayattan esinlenmiştir! __________ "𝘽𝙚𝙮𝙖𝙯 𝙗𝙞𝙧 𝙠𝙖𝙡𝙥, 𝙜𝙚ç𝙢𝙞ş𝙞𝙣 𝙢𝙖𝙨𝙪𝙢𝙘𝙖 𝙮𝙖ş𝙖𝙣𝙢ış 𝙖𝙣ı𝙡𝙖𝙧ı𝙣ı 𝙩𝙖şı𝙧; ç𝙤𝙘𝙪𝙠𝙡𝙪𝙠 𝙖ş𝙠ı 𝙞𝙨𝙚 𝙯𝙖𝙢𝙖𝙣ı𝙣 ö𝙩𝙚𝙨𝙞𝙣𝙙𝙚 𝙝𝙚𝙥 𝙪𝙣𝙪𝙩𝙪𝙡𝙢𝙖𝙯 𝙠𝙖𝙡ı𝙧."

arkadaşlar karakterlerin kapalı ve yapabildiğim kadar dini hassasiyete özen göstermeye çalışıyorum ama tamamen olmuş değil çoğu yerler dini açıdan uygun değil cünkü bu bi kurgu ve tamamen uygulanamıyor şimdi diyeceksiniz ki bunu açıklamaya gerek yok benim içim rahat etmediği için bu açıklamayı yapıyorum tamamen uygun olmadığı için haytınızda bu böyle oluyor demeyin herkesin yanlışları olduğu gibi benim karakterlerimin de var o yüzden bunları düşünerek okuyun .Yüzünü görünce şok oldum oda beni görmüş olacak ki duraksadı ve “Şeyma? “Dedi bende şaşkınca” Enes?” dedim.Emine teyze’ nin oğlu Enes miydi?

Yüreğime ilmek ilmek işledin kendini.

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

-Kısa Hikaye- Bir duvar. İki daire. Ve mesajlarla kurulan bir bağ. Mert, sessizliği seven bir adam. Lara, sessizliği asla kabul etmeyen bir kadın. Aynı apartmanın iki farklı ritmi, aynı melodide buluşabilir mi? Karşı Daire, mesajlarla başlayan, yanlış kutularda, yanlış saatlerde ama tam zamanında gelişen bir hikâye.

Deniz Yazgı yılmaz Hayır sil Deniz Yazgı Aksoy Hayır sil Sadece Deniz Yazgı... 17 yıl sonra ortaya çıkan aile mi? Ne kadar da saçma öyle değil mi? Bunca sene ortada olmayan ailem şimdi karşıma çıkıyor. Bunu bana başkası söylese gülerdim lakin gerçekten başıma gelmişti. Kim benim gibi bir belayla uğraşmak ister ki? Ya da kim tanımadığı bir kızı evine alır, ilk kelimesini bilmediği kıza annelik-babalik yapar ya da yapabilir mi? Pekii ne yapacaktım kabul mü edecektim onları yoksa görmezden mi gelecektim? Ne yapmam gerektiğini bilmiyorken nasıl onlarla tanışacaktım? ---------------------------------------- Eğlenceli aynı zamanda dram, genç bir kurgu olsun ama heyecanli da olsun, arkadaşlık ilişkisi olsun ama aynı zamanda da bir aile kurgusu olsun diyenler için...

Yıllar önce yanlış adamı seçmenin bedelini, bugün baba evine elinde küçük bir çocukla dönmek zorunda kalarak ödüyordu Bahar. Anne babasını dinlemeyerek komşularının oğlu Serdar`la değil de, Kendi seçtiği adamla evlenerek en büyük hatayı yapmıştı zamanında. Şimdi nedamet vaktiydi genç kadın için, şimdi maziye dönme vaktiydi... Giderken son gördüğü de, döndüğünde ilk bulduğu da yine Serdar olacaktı. Artık savaş pilotu, binbaşı F-16 Çelebi olan Serdar...

``Gül!!`` Kulaklarımda çınlıyordu adım. Kalbim heyecanla dolmuştu ama tepki veremiyordum. Bütün duygularımı anlatmaya yetecek kelimeler yoktu içimde. Ben neredeydim, kaybolmuş muydum bir anda? Hayatımın ellerimden kayıp gidişi gözlerimin önüne sürüklendi. Küçük bir toz bulutu zihnimin önünü kapattı. Nefes sıklığım ölümün pençesinde dolandı. Neden ben diye düşündüm, neden bu kadar çaresizlik vardı hayatımda. Vücudumun acısını bana unutturan tek şey üzerimde hissettiğim annemin dokunuşlarıydı hayalimce. Kendimi avutmaya küçükken başlamıştım. Annesizlik insana bu kadarını borçluydu çünkü. Şimdi sesini duymamla yaşadığımı hissediyordum tekrardan. Beni bilmediğim uçurumun kenarına çıkarıp alan o adam bana daha fazlasını vermişti. Uzaktan duyuyordum adımı haykırışını. Bu koca ormanın içinde çınladı ismim kulaklarımda. Ben miydim o? Endişeyle sesini titreten o acı ben miydim? Onu görmüştüm kırık toprakların etrafında. Koşar adım geliyordu bana sanki yerde canıyla cebelleşen kendisiydi. Belli belirsiz bakışımda korku gördüm. O belirsizlikte bile yana yakılan elinden kayıp giden bazı şeylere şahit oldum. ``Gül!`` Bedenimin yanına diz çöktü. ``İyi misin?`` Yüzümü avuçlarının arasına aldı kırmaya korktuğu bir kuru gül gibiydim. Elleriyle saçlarımı kenara itti. Her yanım toz toprak içindeydi. Ağzımı açtım kısık sesimle nefesler çeke çeke: ``Yekta?`` Dudaklarımı zar zor oynatıp konuşmaya çalıştım. Bedenimin yorgunluğu ben buradayım dercesine bağırıyordu. ``Benim Gül, dayan güzelim dayan bitti yanındayım.``

Asel misafirlere ikramda bulunuyordu. O sırada Ayşe teyze konuştu, benim biricik oğlum Emir`in izni çıktı yarın mahalleye geliyor.

Gerçek bir hayat hikayesinden uyarlanmıştır... "Bir kere, bir kere olsun beni dinleseydin her şey düzelecekti. Sen beni dinlemeye bile tenezzül etmedin." demeye çalıştım hıçkırıklarımın arasında. O isa karşımda durup ifadesiz gözlerle bana bakıyordu. "Bitti mi?" deyip yüzüme son bir kez bile bakmadan gitti. Arkasından, sokağın ortasında çığlık ata ata ağlarken bir kez bile bakmamıştı. Nasıl aşık olmuştum ben böyle birine?

Zorla evlilik aşiret🙃

Okulun son günü tatil planları yapan 4 yakın arkadaşın yaz tatili için gittikleri Antalya da yaşadıklarını konu alıyor. Aşırı eğlencel maceralar yaşayan bu 4 arkadaşın anılarınıokuduğumuz bu kitapta oldukça güleceksiniz.

Yetişkin içerik! “Kıskançlık, insanın içindeki tüm duyguları sömürür.” Beren, hayatı boyunca kendini kocaman sahnelerde binlerce kişinin önünde şarkılar söylemeyi hayal eden genç bir kızdı ancak en yakın arkadaşı Şaheste’nin yıldızı çoktan parlamak üzereydi. Beren, kendisinden çalınan ışıkların intikamını almak istiyordu. Bu sebeple de ciğerlerinden yüreğin ve ardından zihnine dolanan zehirli sarmaşıklarla birlikte soğuk bir aralık gecesi tüm öfkesini söndürecek bir şey yapar: Şaheste’yi öldürür ve kendisine ömrü boyunca yardımcı olacak adam olan Kutay’ın yardımı ile tüm kanıtlardan kurtulur. Beren, Kutay’ın aracıları sayesinde çeşitli eğitimler alır ve bir şarkıcı olabilmek için profesyonel denebilecek her şeyi yapar ve en sonunda Türkiye’nin sayılı şirketlerinden biri ile sözleşme imzalama onuruna erişir. Altı sene içerisinde tüm türkiye’nin sevdiği ve saydığı bir sanatçı olmayı başaran Beren, tüm tehlikelerden kurtulduğunu sanır ama yanılıyordur. Şaheste’nin savcı olan erkek kardeşi Kenan, görev yerinden kilometrelerce uzaktaki memleketindeki dosyanın açılması için gerekli görevlileri devreye sokar ve dava tekrardan açılır. Bunun haberini alan ve geçmişteki yaşantısı ile yüzleşmek zorunda kalan Beren’i birden fazla şey bekliyordur. Artık geçmişinden kaçamayacak ve yaptığı her şeyle yüzleşmek zorunda kalacaktır ama en önemli soru şudur: Beren’in katil olduğu anlaşılacak mı?

Gizem, yeni okuluna nakil olmuştu ama bilmediği bir şey vardı buradaki insanlar hiç de normal değillerdi. Belki de hayatını değiştirecekti..

“Ben seni kalbimle istedim Yusuf. Ama şimdi beni alırsan, kalbinle değil, töreyle alacaksın. Bu aşk mı olur? Bu sevda mı? Belki bir gün bana bakarsın… ama o gün çok geç olacak.”

Bir Alfa Kralı`nın güçlü, cesur, bilge, kararlı ve mükemmel olması beklenir. Alfa Kral Pietro, parçanın mükemmel olması dışında hepsi. Kraliyet ailesinin en çok beklenen varisiydi ama ...

Bu kitap lise kurgusudur. Normal bir kurgu değildir. Geçmişte yaşanan olaylar ortaya çıkacaktır. Keyifle okuyun canlarımm. Umarım beğenirsiniz seversiniz......

Mavi gözlerini kilitlemişti gözlerime “Sende kimsin?” O kadar güzel bir kızdı ki. Silahımı ona doğrultmuştum. Korkudan yavaş adımlarla geri geri gidiyordu. Tek kelime etmedi. Çok hızlı nefes alıp veriyordu. Birkaç adım daha geri gittikten sonra hızla masadan aldığı bardağı bana fırlatıp kaçarak çığlık atmaya başladı. “İmdaat! Yardım edin!” Silahımı belime yerleştirdim. Arkasından gittim. Merdivenlerden yukarı çıktı. Bir odaya girip kapıyı üzerine kilitledi. İki omuz darbesiyle açtım kapıyı. Hızla elindeki telefonu alıp sert bir şekilde yere fırlattım. Bağırıyordu, kaçmaya çalıştı. Kolundan tuttum dolaba yasladım ………………… O iğrenç nefesini hissettim, boynumda gezinen iğrenç dudaklarını. Artık sessizce akıyordu gözyaşlarım. Belli belirsiz vurmaya, itmeye çalışıyordum onu. Kısık bir sesle ağlayarak. Celladımdan aman dili- yordum ama nafile. "Hayır, hayır lütfen!" Korkudan sesim titriyordu. Bedenime eşlik eder gibi. Hayatımda ilk defa ölmek istemiştim. Dayanamıyordum. Başımdan akan kan gözyaş- larıma karışmaya başladı. Ve o an ilk defa göz göze geldik.

Lamia ihanetten sonra bir kaçış yolu ararken karşısına çıkan bir vampir onun hayatını değiştirecekti. Lamia aslında normal birisi değildi devamı kitabımda☝

Yorgunluktan dizlerimin bağı çözülmek üzereydi. Kolumdaki saate bakmak için bileğimi çevirdim. Saatin çok geç olduğunu görmemin ardından adımlarımı eve doğru hızlandırdım. Hızlı ve büyük adımlarım ile ilerlediğim, zifiri karanlık sokağın köşesini dönecekken arkamdaki adım sesiyle irkildim. Arkama bakmadan aynı hızda ilerlemeye devam ederken telefonumu cebimden çıkarıp arama kısmına girdim. "kaçamayacaksın." sesin ardından kolumu güçlü bir elin çekmesiyle, park halindeki iki arabanın arasına sürüklendim. çığlığımın yarısı bile duyulmadan ağzıma kapatılan mendille sersemlemeye başladım...

Bir hayat var acımasız, bit adam var sevdiği kadına Yaklaşananacımasız. `Burda durmam ben. Eşşek başımıyım lan ben?` `eşşek başısın diyen kim? Başımın tacı olan bunu demesi çok kötü.`

Aynı evde yaşamaya devam etmelerine rağmen gün geçtikçe birbirlerine yabancılaşan bir aile ve kendi içinde yanlızlaşan bir kız... Babasını ve üvey annesinin nefretiyle büyüyen ve hasta kardeşinin küçücük bir gülümsemesinden dahi güç bulabilen bir erkek... Ve onları bir araya getirecek beş maddelik bir listeden sonra sorulan o soru "𝗦𝗮𝗻𝗮 𝗮şı𝗸 𝗼𝗹𝗺𝗮𝗺𝗮 𝗶𝘇𝗶𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗶𝗿 𝗺𝗶𝘀𝗶𝗻"