0536**: Korkma, arkandayım. 0536**: Tam on adım arkandayım.

Cinayetler, yolsuzluk, rüşvet skandalları, yeraltı örgütleri ve adaletin çoktan unuttuğu kayıp ruhlar… Şehir çürürken, Dedektif Kurtis Varlov gerçeği ortaya çıkarmaya yeminli. Keskin zekâsı ve umursamaz tavırları, onu hem tehlikeli bir düşman hem de vazgeçilmez bir müttefik yapıyor. Polis müfettişi Maximilian ile arasındaki bağ, dostluk ve düşmanlık arasında ince bir ipte sallanıyor. Ama Kurtis’in peşinde olduğu tek sır başkalarına ait değil—onun en karanlık vakası, kendi geçmişinde gömülü. Peki hakikat mi daha ölümcül, yoksa onu aramak mı?

Bir hayat var acımasız, bit adam var sevdiği kadına Yaklaşananacımasız. `Burda durmam ben. Eşşek başımıyım lan ben?` `eşşek başısın diyen kim? Başımın tacı olan bunu demesi çok kötü.`

Yorgunluktan dizlerimin bağı çözülmek üzereydi. Kolumdaki saate bakmak için bileğimi çevirdim. Saatin çok geç olduğunu görmemin ardından adımlarımı eve doğru hızlandırdım. Hızlı ve büyük adımlarım ile ilerlediğim, zifiri karanlık sokağın köşesini dönecekken arkamdaki adım sesiyle irkildim. Arkama bakmadan aynı hızda ilerlemeye devam ederken telefonumu cebimden çıkarıp arama kısmına girdim. "kaçamayacaksın." sesin ardından kolumu güçlü bir elin çekmesiyle, park halindeki iki arabanın arasına sürüklendim. çığlığımın yarısı bile duyulmadan ağzıma kapatılan mendille sersemlemeye başladım...

Kendimi zor tutuyordum düşüp bayılmamak için. Allah`ım bu nasıl bir şeydi böyle. "Yalvartacak mısın kendine önünde diz mi çökeyim söyle? Eğer buysa istediğin yaparım, yalvarırım Gül" Deyip kolumu tutmaya yeltendi. Bana dokunmasına izin vermeden çektim sertçe. Gözlerimde hayal kırıklığı vardı. Başıma gelmesine en çok korktuğum şey. "Sakın! Dokunma bana! Hiçbir şey istemiyorum senden yoluma çıkma yeter." Sesimdeki hiddet beni yerle yeksan etti tıpkı karşımdaki adam gibi. Daha çok yaklaştı önümde. "Ne diyorsun sen Gül? Ağzından neler çıkıyor böyle? Amacın beni çıldırtmak mı?" Gözlerinden alevler çıkıyordu sanki. Benim gönlümde çıkan yangından habersizdi. "Rahat bırak artık beni yüzünü görmek istemiyorum. Senle ben... Ne sandın ya sen beni heh?" "Ne diyorsun sen Gül!" Demesiyle dayanamadım gözlümden akan yaşa mani olmadan düştü yere. Yekta aynı hızla baktı o yaşa yüzünde anlamsız bir duygu vardı. Görüyordum hissetmek istemesem de görüyordum her şeyi. Kolumdan tuttu kendine doğru çekti her zaman yaptığı gibi ama bu sefer farklıydı artık her şey değişmişti. Kendim sert bir şekilde çektim canımın yanmasını umursamadan. "Niye böyle yapıyorsun Gül? Ne oldu birden bire? Ulan anlamıyorum kafayı yiyeceğim. Karşıma geçmiş bana git diyorsun şu söylediklerin ne demek oluyor? Bana bir şey söyle sakinleşeceğim, geçerli sayacağım bir şey?" Sakin olamıyordu ben ise çoktan yenilmiştim sesimin dahi çıkmaya dermanı yoktu. "Sana diyecek lafım yok var git yoluna, daha da karşıma çıkma bundan sonra." Dedim ifadesiz. "Gülll... Delirtme beni bak kendime sahip çıkamıyorum." Sesi haddinden fazla sert çıkıyordu. Yediremedim kendime tüm bu olanları. Gözlerimizden çıkan o alev körüklemişti yangınımı. "Gördüm sizi, gördüm tamam mı? O kadını öptüğünü gördüm." Dememle gözlerinden hızlı bir şok dalgası geçti. Artık ne anlam ifade ederdi ki bunca şeyden sonra Ah Yekta ah..... Boynumdaki kolyeyi koparıp eline verdim sertçe. Yalancısın sen yalancı...

Aynı evde yaşamaya devam etmelerine rağmen gün geçtikçe birbirlerine yabancılaşan bir aile ve kendi içinde yanlızlaşan bir kız... Babasını ve üvey annesinin nefretiyle büyüyen ve hasta kardeşinin küçücük bir gülümsemesinden dahi güç bulabilen bir erkek... Ve onları bir araya getirecek beş maddelik bir listeden sonra sorulan o soru "𝗦𝗮𝗻𝗮 𝗮şı𝗸 𝗼𝗹𝗺𝗮𝗺𝗮 𝗶𝘇𝗶𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗶𝗿 𝗺𝗶𝘀𝗶𝗻"

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

Alya çok başarılı bir oyuncuydu en başarılarından Alya bir gün arkadaşı Sinemle kahve içerken telefonuna bir bildirim düşer…

arkadaşlar karakterlerin kapalı ve yapabildiğim kadar dini hassasiyete özen göstermeye çalışıyorum ama tamamen olmuş değil çoğu yerler dini açıdan uygun değil cünkü bu bi kurgu ve tamamen uygulanamıyor şimdi diyeceksiniz ki bunu açıklamaya gerek yok benim içim rahat etmediği için bu açıklamayı yapıyorum tamamen uygun olmadığı için haytınızda bu böyle oluyor demeyin herkesin yanlışları olduğu gibi benim karakterlerimin de var o yüzden bunları düşünerek okuyun .Yüzünü görünce şok oldum oda beni görmüş olacak ki duraksadı ve “Şeyma? “Dedi bende şaşkınca” Enes?” dedim.Emine teyze’ nin oğlu Enes miydi?

Melis’in babasını hastaneye kaldırıldığında çarptığı kişiyi umursamaz çünkü hedefi sadece babasıdır ama çarptığının asla yer altının en güçlü mafya lideri olduğundan ve hem onun ailesi ,hemde karşısındaki adamın ailesi ile sıkı bir bağları olduğundan habersizdir… 🥒♠️🔥❤️🖕✨️🤬 (+18 yazma ihtimalim var!! Argo kelimeler mevcuttur!!)

Ahhh !!! Bu sorduğu soru muydu ? Tabii ki de ona sarılmak isterdim. Onun kollarında kaybolmak bir daha bulunmamak isterdim. Onunla bu yatakta, bu şekilde sonsuza kadar uyumak isterdim. 🌙

"Bazı anlar, farkına bile varmadan hayatını değiştirir. Küçük bir bakış, masum bir an, seni hiç tahmin etmediğin bir yola sürükleyebilir. Ve belki de o yol, geri dönüşü olmayan bir hikâyenin başlangıcıdır. Çünkü bazı karşılaşmalar sadece bir tesadüf değil, kaderin fısıldadığı bir başlangıçtır."

İlk görüşte aşk mı, yoksa tehlikeli bir oyun mu? Hesaba katılmayan bir şey vardı: Aşk!… Lunaparkın cıvıltıları arasında, o köşede, Erez’in ve Alara’nın mutlak kaderi çiziliyordu. Bu oyunu kuran Rauf bey bile bu ikisinin sonunun ne olacağını kestirememişti. Oysa farkında değildi. Onların kaderini ilahi kalem yazmıştı. Karşılaşmaları, Rauf beyin bu oyunu kurarak oğlunu o kıza itmesi… Hepsi ilahi gücün işiydi. Niyazi Mısrî’nin de dediği gibi: Olacak olmuş, olmamış da olacak. Ömür dediğin yazılanı okuyacaktı. Not!!! Kitap yetişkin içeriktir! İlk bölümler sakin sakin ilerliyor olabilir fakat sonradan neden böyle tekdüze gittiğini anlayacaksınız. Arada yaş farkı var, lütfen bunu göz önünde bulundurup ona göre okuyunuz. Gerçek yaş farkı da ilerleyen bölümlerde karşımıza çıkacak.

Zengin ve şımarık kızımız Umay Ekici, bir gün eve geç gelir. Kızımızın babası bu durumdan rahatsız olur ve ceza verir. Umay tabii ki söz dinlemediği için gece babasının arabasını gizlice alır. Arkadaşına giderken çeviri olduğunu görür. O an aklına ehliyet ve ruhsat almadığını hatırlar... Umay biran kendini Jandarma Genel Komutanlığı Karakolunda bulur... *Sizce Umay`ın başına neler gelecek?*

Her şey eski sevgilimi ararken numarayı yanlış tuşlamamla başladı. **** "Sana âşık olmak istiyorum." "Bana âşık olmanı bekleyelim o halde..." ... "Bekleyemiyorum Ahu, seni özlüyorum ben..."

(Final oldu) İstihbaratta gizli görevde olan Ali Haydar ve babasını aynı uğurda kaybetmiş Nazenin`in aile apartmanında geçen aksiyon dolu aşk hikayesi 💌 ~Adam sır küpüydü, kadınsa sabır... Adamın sırrı kadının sabrına mağlup olmamalıydı. Fakat hayat bu ya hep olmaması gereken olurdu. ♟️

AİLE SEVGİSİ GÖRMEMİŞ ELFİDA VE ONU YILLARDIR SEVEN KAÇIRAN ATEŞ ARSLAN... Geleli 5 dakika oluyordu ve herkesin bana bakışlarından bıkmıştım. Ne vardı sonradan Soyaslan ailesine katıldıysam. Tamam karışmıştım şaka gibi. Ben bunları düşünürken herkes gelmiş birileriyle bişeyler içip konuşuyorlardı. Ben etrafa bakarken telefonuma bildirim sesi geldi. 0537***: Arka bahceye gel seni özledim. Kim olduğunu anlamamak aptallıktı. Gözlerimi geldiğimden beri bana bakan Ateşe cevirdiğim gözlerini kısmış bana bakıyordu. Bu haline kıkırdayıp telefona mesaj yazmaya başladım. Siz: Peşimi bırak Ateş şuan keyfim yerinde ve bozmanı istemiyorum Telefonuna bildirim gelince mesajı okuduğunda sinirle bana doğru kafasını kaldırdı. Elleri hızla ekranda geziyordu. 0537**: Gelmezsen burada ki aileni umursamam yanına gelir alırım seni. Tamam gitmeliydim.

Hayatında hiçbir ışık bulamayan genç kız, karanlık düşüncelerle bir kış gecesi şehrin en yüksek çatısına çıkar. Yaşamına son vermek üzereyken, karanlıkta beliren gizemli bir yabancı onun kaderini sonsuza dek değiştirir. Bu adam bir vampirdir ve kızı ölümden kurtarmaz... Onu ölümsüz bir lanete mahkum eder. Uyandığında artık sıradan bir insan değildir. Kan arzusu, yeni güçler ve içinde kabaran karanlık bir tarafla yüzleşmek zorundadır. Ancak yalnız değildir. Onu vampire dönüştüren carlos, geçmişten gelen karanlık sırlarla doludur. Ve yanında olan tek kişi de o değildir. Carlosun vampir kardeşi henry. Carlos, Henry ve yeni doğan vampir kız arasında güç savaşı başlar. Kardeşler arasındaki eski hesaplaşmalar yeniden alevlenirken, aralarındaki çekim, kıskançlık ve tutku ölümcül bir döngüye dönüşür. Ancak, vampirler dünyasında kişisel çatışmalara yer yoktur. Yaklaşan büyük savaşta herkes tarafını seçmek zorundadır ve bu savaşın sonunda hayatta kalmak, en sevdiklerini kaybetmek ya da kalplerini feda etmek pahasına olacaktır. Karanlıkta verilen sözler, yanan ihanetler ve imkansız aşklar... "VERDADES", ruhunuza işleyen bir vampir destanı.

Kiralık katil bir kadınla; Mafya bir adamın aşkı.. Kadının yapması gereken adamı öldürmekti. Adamın yapması gerekense kadının kim ve neden burada olduğunu öğrenmekti.. "Öldür beni." "Ölmek için fazla güzelsin." Tamamen hayali bir kurgudur, kişilerin ve kurumların olaylarla alakası yoktur!

Hayatı boyunca annesinin kendine çizdiği hayatı yaşamaya çalışan Ahu, babasının ve aldatan eski sevgilisinin ona bıraktığı travmalar yüzünden aşka olan umutlarını yitirmiş bir kadındır. Otuz yaşına gelmesiyle birlikte çevresinde evlilik baskıları oluşmaya başlar. Kırgın ve sarhoş olduğu bir gece, hiç ummadığı bir yerde kendisinden 3 yaş küçük Boran ile tanışır. Başlangıçta pek ilgi çekici görünmese de ikinci buluşmalarında tesadüfün onları aşka götüreceğini farkına varır ve birden bire kendini bir aşkın içinde bulur. Boran ailesi tarafından dışlanan ve kendini görmezden gelen biridir fakat Ahu`yla aşk yaşamaya başladığında ilk defa hislerini görmezden gelemez. Yaşadıkları bu aşk zaman zaman onlara iyi gelse de birbirlerine yaptıkları hatalar ve sorunlar ilişkilerini zedeler ve içinden çıkılamaz bir hale bürünür. Aşk yapılan hataları, söylenen kötü sözleri, kıskançlıkları, kırgınlıkları kısaca `her şeyi` affeder mi? Yoksa SİLİNMEZ bir iz bırakıp çekip gider mi? Ahu ve Boran`ın aşk yolculuğu ♥

Wattpad’te 2.78 Milyon okunmaya ulaşmış olup bölüm güncellemeleri devam etmektedir. Sıcacık bir mahalle hikayesi ve elbette ki aşklar. Kenan, Duygu’nun abilerinin en yakın arkadaşıdır ve kız onu da abisi gibi görmektedir. Ancak bir gece Duygu rüyasında Kenan’ı öptüğünü görür ve bundan çok etkilenir. Daha sonrasında ise utanç ve panikten Kenan’dan kaçmaya başlar fakat o kaçtıkça Kenan kovalar.

Merhaba ben Ahu Dudu. Evet, ismim bu. Anne ve babam pek şakacı insanlardır. Kendilerinden nefret etmeye çabaladım fakat nafile. 17 yaşında sıradan bir lise öğrencisiyim. Sahip olduğum şeylere gelirsek: çocukluk arkadaşlarım, sıkı fıkı her bokumu bilen bir ailem, muhabbet kuşlarım, yüzümün her bir noktasına nüfuz etmiş çillerim ve platonik olduğum okulun gözdesi o çocuk... Demirhan Doğrukaya. Tabi ben ondan birkaç yüz gömlek aşağıda olduğumdan, kendisini uzaktan hülyalı hülyalı izlemeye devam ediyorum. İşin aslı sevilmek nasıl bir şey hiç bilmiyorum, benim işim sevmek. Bundan da hiç şikayetçi değilim. Mesela hayallerimde birlikteyiz ve çok mutluyuz. Hatta bir kızımız, bir oğlumuz var. Kız benim gibi kızılkafa, oğlan onun gibi sarışın... Bu bana yetiyor. Yetiyordu... Sonra sınıfa yeni biri çıkageldi. Can Yıldırım. Beni belki de romantik anlamda ilk fark eden erkek oldu kendisi. (Yan şubedeki andaval Oğuz`u saymazsak.) Fakat aynı zamanlarda en yakın arkadaşımın yaptığı bir hata yüzünden Demirhan Doğrukaya`nın radarına girmeyi de başardım. İşte hikayem böyle başladı. Gelin anlatayım! 🧁🧁🧁

Bu kitap eğlencesine yazılmıştır ve çerezlik olarak okuyabileceğiniz bir kitaptır. Bunları bilerek okumaya başlayın! *3 yeni bildirim* Bilinmeyen: Hey yeşil uzaylı! Bilinmeyen: Yeşil saçlarını hiç beğenmedim! Bilinmeyen: Zaten çirkindi şimdi yeşil saçlarınla, çirkin bir yeşil uzaylı olmuşsun. Bu da kimdi şimdi?

Kimsesiz bir kızın her şeyi olan adam. Her şeyi olan adamı kimsesiz bırakan kadın. Adam kadından intikam mı alacak? Yoksa kalbine engel olamayıp her şeyi bir kenara mı bırakacak? Adam ve kadın, aralarındaki çekime engel olamazken, saklanan sırlar ortaya çıkmaya başlar. Tüm bunlara rağmen bir mi olacaklar? Pes edip düşman mı?

Hayat, doğumdan ölüme kadar olan sancılı süreç. Yaşam nedendir bilinmez ama öç almak ister gibi tüm kuvvetiyle çöküyor omuzlarımıza. Sırtımızdaki yükten başımızı kaldırıp gökyüzüne bakamıyoruz. Ayaklarımızın altındaki bataklığa her gün biraz daha batıyoruz. Peki, kim söyleyecek neden bu kadar çırpındığımızı, yaşamak için uğraştığımızı. Biz insanlar hayat deyip geçiyoruz. Olabildiğince basite indirgiyoruz. Ama içinde boğulduğumuz bu hayatta, çektiğimiz acıları nereye koyacağız? Belki bir drama olur. Belki bir roman, sineme filmi ya da hiçbir şey olmadan silinip gideriz bu dünyadan. Diğer herkes gibi. Bir masal anlatayım. Bir varmış bir yokmuş…