Adalet artık mahkeme salonlarında değil, kanla ağırlaşan bir terazide tartılıyor. Bir kefesinde kalp, diğerinde beyin… Hangisi ağır basarsa hüküm ona göre veriliyor. Kendini “adaletin unutulmuş hafızası” ilan eden bir katil, suçluların kalplerini sökerek onları gerçekten kalpsiz bırakıyor. Onun için bu, bir cinayet değil; dünyanın unuttuğu adaleti geri getirmenin tek yolu. Yasal boşluklara sığınan, cezasız kalan suçlular birer birer terazinin kefesine düşerken geriye sadece kanlı bir denge kalıyor. Toplum onu bir canavar, bir deli, bir katil olarak görse de o, kendisini sessiz çığlıkların sesi, karanlıkta adaletin nefesi olarak tanımlıyor. Ama asıl soru şu: Adaletin terazisinde son kalp sizin olursa, hangi kefeye düşeceksiniz?

Her insan hem katildir hem de kurban hem avcıdır hem de av. Yasamak için öldürmelisin. Bir suç değil hayatta kalma biçimi katillik .

"Katil olmak için kötü mü olmak gerekir, yoksa gerçek katil zaten içimizde mi? Öldürdüğümüz benliğimizi, başkalarını öldürerek mi arıyoruz? Küçük bir kasabada ortadan kaybolan bir aile, ipuçlarıyla dolu bir cinayet ve beklenmedik bir katil… Adaletin olmadığı bir dünyada, onu kendi elleriyle yaratmaya çalışan biri mi, yoksa sadece karanlığa teslim olmuş bir ruh mu? ‘Cinayet’, insan zihninin en karanlık köşelerine yolculuk eden, gerilim dolu bir hikâye.”