"Sen bana yol, ben sana yoldaş." Dışarıda çalan davul zurnanın sesi odayı doldururken Efnan derin bir nefes almış, kabarık gelinliği ile dikkatlice yatağın üzerine oturmuştu. Kalbi heyecan ve korkuyla karışık atıyordu. Dalgın gözleri avuç içinde gördüğü küçük kırmızılığa takılmış, hafifçe tebessüm etmişti. Kınası çok güzel tutmuştu ve kınasının tutması onu oldukça sevindirmişti. Derken dışarıda çalan davul zurnanın sesi bir an da kesilmişti. Bu düğün bittiği ve damadın güvey odasına yolcu edileceği manasına geliyordu. Elleri heyecandan mı bilinmez titremeye başlamıştı. Birazdan odaya kocası gelecekti. Kalbi şuanda kesinlikle korkuyla atıyordu. Damadın arkadaşlarının gülme ve bağırma sesi odayı doldururken, odanın kapısı sertçe açılmış ve tüm heybetiyle kocası içeri girmişti. Yaklaşık bir doksan boylarında, esmer tenli, kara gözlü, kara kaşlı ve oldukça fazla iri yarı bir adamdı. Efnan bu adamın altında net ezilirdi! Kocasının yavaş adımlarla yanına yaklaştığını hissetmişti. Genç adam tam önünde durmuştu. Efnan resmen yanında küçücük kalmıştı! İçine dolankorkuyla kırmızı duvağın altından yalnızca karşısındaki duvara bakabilmişti. Kocasına bakmaya cesaret edememişti. Sertçe yutkunmaktan ve bu gecenin çabucak bitmesini istemekten başka elinden hiçbir şey gelmiyordu. Pars elindeki kırmızı kadife kutuyu tek kelime etmeden açmış ve yüz görümlüğünü çıkarıp nazikçe karısının boynuna takmıştı. Önce besmele çekmiş, daha sonra karısının süslü kırmızı duvağını nazikçe kaldırmıştı. Efnan`ın ay gibi parlayan yüzü,  cennet gibi yemyeşil gözleri, al al olmuş yanakları ve dolgun dudakları ile öyle güzeldi ki! Ellerini kaldırıp genç kızın küçük yüzünü avuç içine almıştı. Resmen avucunda kayıp olmuştu suratı. Eğilip genç kızın alnına öpücük kondurmuştu. "Efnan..." Genç kızın ondan korktuğunu hissedebiliyordu. O yüzden sakin ve naif davranmak istiyordu. "Dokunmam" dedi güven veren sesiyle "Sana sen istemediğin sürece dokunamam. Elim eline bile değmez. Rahat ol cennet gözlü kız."

Ferah Dilfeza Yıldız, Kod adıyla Feza, İstihbarat Teşkilatı’nda çalışan bir saha ajanıdır. Son görevinde ekibindeki birinin hatasını üstlenmesi ile ikinci şans olarak Günserin Kasabası’na, açığa alınmış Vural Binbaşını gözlemleme görevi için gönderilir.   Yeni yaratılmış sahte bir kimlik ile Binbaşının hayatına girecek ve Binbaşını sosyal, psikolojik ve gizli olarak gözlemleyecektir.   Yeni ve sahte kimliği, Işılay Günseli Feza.  Gastronomi mezunu, İstanbul’daki küçük restoranını kapatarak Günserin Kasabası’na gelmiş, masum bir kadın rolünde...   Bu süresiz görevi başarı ile tamamladığında Feza olmasına izin verilecek ve ekibi ile görevlere çıkabilecektir.   Açığa alınmış Kara Kuvvetlerinde görev alan Binbaşı Vural Akıner, Günserin Kasabasında kısa süre için görünüşe göre normal bir hayat sürerken, karşı komşusu olarak taşınan genç kadının gözlerindeki fırtınayı fark etmekte gecikmez.   Şüpheler adım adım sarar her yanını, kendini bir yabancı olarak tanıttığı bu kadın kimdir?   Dilfeza için hayatta hiç hataya yer yoktur. Ona kolay gözüken ikinci şansı olan yeni görevinde, hata yapabileceği hiçbir durum olacağını düşünmez ama hayat, her zaman göründüğü gibi değildir. Bir anda çıkan fırtına bile insanı devirebilir. Farklı bir rüzgara kapıldığında kurtulmaya mı çalışacaktır, yoksa fırtınadaki her şeye razı mı gelecektir?   Peki ya Binbaşı, hayatına bir çırpıda giren kadının aslında sahte olduğunu anlayacak mıdır? Kadını her şeye rağmen bu kadar kolay bırakacak mıdır?   “Binbaşı Vural Akıner, Rize. Emredin, komutanım!”   “Feza. Emredin, komutanım!”

Zengin ve şımarık kızımız Umay Ekici, bir gün eve geç gelir. Kızımızın babası bu durumdan rahatsız olur ve ceza verir. Umay tabii ki söz dinlemediği için gece babasının arabasını gizlice alır. Arkadaşına giderken çeviri olduğunu görür. O an aklına ehliyet ve ruhsat almadığını hatırlar... Umay biran kendini Jandarma Genel Komutanlığı Karakolunda bulur... *Sizce Umay`ın başına neler gelecek?*