Bölüm 1: Rüzgârın Taşıdığı Mektup 1904 yılıydı. Ankara`nın taş sokaklarında baharın ilk esintisi dolaşıyordu. Baran, henüz on dokuz yaşında, yüreğinde fırtınalar koparan, gözlerinde uzaklara dair özlemler biriktiren bir gençti. Babasından kalan eski kitapçı dükkânını işletiyor, rafların arasında dolaşan tarih kokusuyla avunuyordu. Hayatı sessiz ve kendi hâlindeydi; ta ki o mektup gelene dek... Bir sabah, dükkânın önüne bırakılmış zarif, küçük bir zarf buldu. Üzerinde “Baran Bey” yazıyordu, zarif bir el yazısıyla. Ne pul vardı, ne de gönderenin adı. Açtığında karşısına çıkan kelimeler, onun yüreğini ilk defa bu kadar kıpırdattı. "Göz görmeden sever mi insan? Ben, bilmediğim bir yüzün hayalini yıllardır içimde taşıyorum. Bu mektubu sana neden gönderdiğimi bilmiyorum belki, ama hissettim... Bir yerlerde birinin, beni duymasını istedim." İmza: Keje Baran, ismi ilk defa duyuyordu. Keje... İçinde yankı bulan bir melodiydi bu. Ve böylece başlamıştı onların hikâyesi. Aylar sürecek mektuplaşmalarla, kelimelerle kurulan bir bağla. Baran Ankara`da, Keje Tekirdağ`da… İki şehir, iki yürek, bir kader.

Bir seri katilin polisle olan yakınlığı ve geçmişinin peşini bırakmaması

Bir kadının bir adamı ssvmesiyle başlıyor bu olay. Tiktok ta bi kadının sanal ark bulup grup kurmasıyla basladi