"Bir tim yollayacağım, onlar gelmeden kılını bile kıpırdatma!" "Kendi başıma hallederim komutanım." "Aylardır bulmaya çalıştığımız kampı buldun üsteğmen. İçinde kaç kişi var, kim var bilmiyoruz, tim gelmeden birşey yapma!" "Komutanım timi bekleyemem, tek başıma bu işi hallederim." "Emrime karşı mı geliyorsun üsteğmen!?" "Ben emrinize karşı gelmiyorum komutanım. Şu an `Kızıl` olarak görevdeyim, bu işe ilk başladığımda bana dediğiniz şeyi hatırlatırım; `Kızıl, emir dinlemez, Paşa hariç kimseden emir almaz, benden bile`" Yüzüne keyifli bir gülümseme yayıldı Elis`in, "Hatırladınız mı komutanım?" "Ben mi demişim onu?" Diyen albayla yine güldü Elis. Derin nefes alıp verdi "Hatırladığınızı biliyorum komutanım. Ha illa bir tim çağıracak iseniz dağıttığım kampı toplamaya gelirler." Çünkü burayı patlatacaktı, itlerin kanından bir göl olacaktı belki, ama önce içine girip bakmalıydı. Dosya, flaş gibi önemli kanıtlar ve bilgi içeren şeyler varsa almalıydı. Başlarında duran itleri içerdeyse onu da sağ salim karargaha teslim etmeliydi. Kampta kimsenin esir olduğunu düşünmüyordu ama bakmakta fayda vardı. ... Şimdilik burada kalsın ama bir gün yazacağım bu kitabı da inşallah.