Karanlığa gömülen şehrin üzerinde şimşekler dans ediyordu. Gök gürültüsü ise sağır eden cinstendi. Sanki ben konuşmadıkça gökyüzü konuşuyor, günahlarımı haykırıyordu adeta. İçimde... Beyaz ve Siyah. Aydınlık ve Karanlık vardı. Hangisinin büyüklüğü daha fazla kestiremiyorum. Terasta duyduğum adım sesleriyle irkilerek çıkışa doğru döndüm. Karan... Panikle geri adım atsamda terasın pervazına yaslanmıştım. Kaçışım yok. Kalbim deli gibi atarken telaşla bir çıkış yolu arıyordum. Ben kafamda bahaneler sıralarken o çoktan sınırlarımı ihlal etmiş bana yaklaşmıştı bile. "Saye!" Kullanmadığım ikinci ismimle seslenince tüylerim diken diken oldu. Herkes, "İclal" olan ilk ismimle seslenirdi. O beni tanıdığından beri hep ıslarla "Saye" diye seslenip durdu. "Bu havada ancak senin gibi biri, bu gökyüzüne kadar uzanan binanın terasına çıkar." Eliyle yanağımı okşamaya başlayınca bir an kalbim yerinden çıkacakmış gibi hissettim. "Saye, sen gerçeği benden ne kadar saklarsan sakla." yüzünü yüzüme yakınlaştırarak "Gözlerinin ardında ki gerçek yüzünü görüyorum." Ve tekrar yineledi sözlerini "Sakladığın o yüzü görüyorum.! "

Cemre:Yeni matematikçi geliyormuş. Gece: Sıkıntı yok onu da yollarız Göz kırptığım anda yanımdan geçen adam ile göz göze geldim o çekip giderken ben gözlerimi tekrar benimkilerle çevirdim.Ama nerden bilecektim Matematik hocamın bana bela olacağını?

Yarenin ölümüyle tutuşan intikam ateşi ceren ve girayi intikam için evliliğe sürükleyicek peki intikam için var olan evlilik gerçeğe mi donusucek yoksa hep gercekmi sanilicak

"Ben onun için sadece bir gölgeydim. Kaybolmak üzere var olan bir gölge..." Beren ailesinin geçirip kurtulamadığı trafik kazasından tam 6 yıl sonra intikam peşine düşerken, kendisini kurtulamadığı bir girdabın içinde bulur.