"Utanma, bir insan aşık olduğunda utanmaması, duygularını rahatça ifade etmesi gerekir bebeğim. Eğer bunu kimseye söyleyene çekse ve pişmanlık duyuyorsa neden aşık olur ki?" Vampirler ve insanların beraber gittiği okulda en fazla ne olabilir ki? Luna Agnes`in yaşamı değişmişti, bambaşkaydı..

Annesini kaybettikten sonra yurda yerleştirilen Lalenin yıllar sonra bir gün kaçırılmasıyla ağbisi ve kardeşiyle tanışmasıyla alt üst olan hayatının hikayesi. " DÜZENİM BOZULUR, HAYATIM ALT ÜST OLUR DİYE, ENDİŞE ETME. NEREDEN BİLİYORSUN HAYATIN ALTININ ÜSTÜNDEN DAHA İYİ OLMAYACAĞINI?" ŞEMS-İ TEBRİZİ

Renisa Delacroix, rüya gördüğünün farkındaydı. Ama bu rüya… farklıydı. Havadaki nemli sis tenine yapışıyor, çıplak ayakları taş zeminde yankılanıyordu. Önünde büyük bir göl uzanıyordu, su o kadar karanlıktı ki içinde bir şeyler hareket ediyormuş gibi görünüyordu. Ve orada, gölün tam ortasında o vardı. Uzun, siyah bir pelerin rüzgârda savruluyordu. Yüzü gölgelerin arasında saklıydı ama Renisa onun gözlerini görebiliyordu—buz mavisi, ruhunu delip geçen gözler. O adamı tanımıyordu… ya da belki de tanıyordu. Adam ona doğru bir adım attı. Derin, yankılanan sesi rüzgârla birleşerek fısıldadı: “Sonunda…” Bir adım daha attı. “Zaman geldi, Renisa.” Kalbi deli gibi çarpmaya başladı. İsmini biliyordu. “Beni bul.” Ve o anda dünya paramparça oldu. Renisa çığlık atarak uyandı. Odanın içinde bir anlığına hala gölgelerin titreştiğini sandı. Derin bir nefes alarak yataktan kalktı, alnından ter süzülüyordu. Bu rüya yıllardır onu takip ediyordu. Ama bu sefer farklıydı. Adam ona daha yakındı… ve ilk kez onun sesini duymuştu. Titreyen ellerini saçlarına daldırdı. O gece, rüyalarının peşinden gitmeye karar verdi. Renisa Delacroix, yıllardır her gece gördüğü aynı rüyadan kaçamayacağını fark eder. Ancak, 18. doğum gününde, rüyası gerçeğe dönüşür ve hayatı sonsuza kadar değişir. Gölgeler Krallığı’nın prensesi olduğu ortaya çıkar ve onu bulmak için yıllardır bekleyen Kael, Renisa’nın karşısına çıkar. Güçlerini keşfederken, hem geçmişinin gizemleriyle hem de gölgeler dünyasının karanlık sırlarıyla yüzleşmek zorunda kalacaktır. Renisa, hem kendi kimliğini hem de kaderini keşfederken, onu bekleyen tehlikeler her geçen gün daha da yaklaşır.

"Gelsene" Dedi sırıtarak. "Nereye?" "Yanıma" "İddayı kazandım öpücem seni!" Kaynar sular üzerimden dükülmüş gibi hissettim. Unutmamışmıydı o bunu?. "N-ne öpmesi Öke?" "Sen unutursun, ben unutmam Ilgım" Topukla kızım Farah topukla! Arkamı döndüğüm an öyle bir koştum ki. Merdivenlere üçerli, dörderli bastım. Ve onun sesini duydum. "ULAN ILGIM, ENİNDE SONUNDA DÜŞECEKSİN ELİME!"

açelya çiçeği,birbirini çok sevip kavuşamayan iki aşığı anlatır. açelya çiçeği bizim içindi sevgilim.

"Yıldızlar kadar ömrün olsun, yıldızlar kadar özgürlüğün olsun Adin" İyi insanların dilekleri kabul olur diye bilirdim. Sanırım sandığım kadar iyi biri değilsin Anne. Sonlar değişebilirdi, tıpkı başlangıçlar gibi. Sanırım hayatı özetleyecek bir cümle olsaydı, buna kelebek etkisi derdim. Eski hapishaneden sonra daha rahat bir kuruma geçen Adin Warren, gittiği yerin kurallarına uymak için direnir ve daha yeni dünyasına uyum sağlayamadan çılgın bir müdürün oyunlarının içinde kendini bulur. Burası, kuralsız insanların gruplaştığı bir dünyaydı. Ya kendi grubunu kurup bir savaşçı olacaksın ya da diğer grupların seni kabul etmesi için hayatını tehlikeye atarak onların kurbanlık koyunu olacaksın. " Unutma Adin, sürüden ayrılanı kurt kapar." 🦉 " Sineme oturmuş köhne köşelerde mabedini kurmuş uğursuz bir his işte." " Nasıl?" " Bilmem" omuzumu silkip kafamı sol omuzuma doğru büktüm. " Sanırım, tanımlıya bilseydim eğer günahımın ağırlığını saklamışım derdim." Mahkûmun cezası insanlık tatmin olduğunda biter, kişinin cezasıysa soluğun kesildiğinde biter.

Sevmenin bedeli bu kadar ağır olmamalıydı. Gösterdiğim sevgi kadar sevgi görmek isterdim. Benim yaşamak istediğimi hep başka insanlar gözümün önünde yaşadılar. “Benim için sevmek ömrümü vermekle eşitti.”

Sadece arkadaşıma yardım etmek istemiştim nereden bilebilirdim hayatımın aşkını tanıyacağım.

İçinizi ısıtacak, kendinizden bir parça bulabileceğiniz kısa bir hikaye

“Anne doğur, Baba öldür beni.” Emiliano Eduardo Suarez, yaşamı boyunca türlü acılara maruz kalmış , kimseden sevgi görmeyen bir adamdır. Aysima Gençtürk…En büyük hayali olan Erasmus ile İtalya’ya gider. Tabii hayallerinin arasında olmayan bir şeydir vardır… o da aşk. 2022’den itibaren wattpad’de yazdığım bir İslami kurgudur. wattpad üzerinden arka planda yazmak amacı ile kaldırmıştım umarım beğenirsinizz🫶

Kusursuz işlenmiş bir cinayeti çözmek ne kadar sürer? Her detayında farklı bir olay ortaya çıktıkça davayı üstlenen polis ve aslında suçlu olmasına rağmen suçlu olmayan katil nasıl bir durumun içine girecek? Polis ya davayı kapatıp cinayeti örtbas etmeye karar verirse bu hikaye nasıl devam edip bitecek?

En can yakan yara, gönül yarasıymış meğer. Sevdiği kızın başkasıyla evlendiğini gören Yiğit Ali, yaşadığı yeri terk ederek Ankara`ya gider. Yıllar geçer ve Yiğit Ali, başarılı bir yüzbaşı olur. Fakat gönül yarası bir türlü geçmez. Tam her şeyden umudunu kesecekken, dünyalar güzeli Mihriban ile karşılaşır. Mihriban kardeşi Ege ile birlikte, değerli taş ticareti yapan Artem Volkov ve adamlarından kaçmaktadır. Volkov, taşlarını Mihriban`ın babasının çaldığını düşündüğü için onları aramaktadır. Kaçarken yolları Hakkari`ye düşer. Tevafuk bu ya, Yiğit Ali ve Mihriban karmaşık bir olayın içinde karşılaşırlar. Kader, onların kalplerinin iplerini kördüğüm ile birbirine bağlamıştır. Yiğit Ali`nin asla olmaz dediği şey olur ve Yiğit Ali, Mihriban`a aşık olur. (Tamamen kurgudur.) Derin bir nefes alıp verdim ve gözlerine baktım. "Yüzbaşı." Dedim. "Mihriban?" Dedi bana doğru eğilerek. Allah`tan masa küçük değildi. "Bak paramız yetmediği için öyle yaptık biliyorum yapmamamız gerekirdi bir daha yapmayız söz. Hem sizin aradığınız kadın da değilim ben. Rica ediyorum bizi bırakın gidelim." Dedim. Bu sefer kendimi iyi ifade ettiğimi düşünüyordum. Kendimden emin bir şekilde dik durdum. "Afedersiniz, yanlış anlaşılma olmuş. İsterseniz anı kalsın diye size hediyelik bir şeyler de verebiliriz Mihriban hanım." Dedi kollarını birbirine bağlayarak. Yüzünde anlam veremediğim bir gülümseme oluşmuştu. Ciddi olup olmadığını anlamaya çalışıyordum. Muhtemelen ciddidir dedim ve masadan destek alarak çabucak ayağa kalktım. "Hediyeye gerek yok iyi günler." Dedim ve hevesle kapıya doğru bir adım attım ki o an duyduğum yüksek ses yüzünden olduğum yerde kaldım. "Mihriban yerine otur!" Diye kükredi yüzbaşı. İşte bu ses tonu tam da binbaşı Özçelik`in sesine benziyordu. Yine de hiç hoş değildi beni kandırması.