Bin yıllık hikâyeleri taş duvarlarında saklayan şehir:Mardin İki büyük aile: Demiran ve Altınel Ve bitmeyen bir kan davası,bu davayı sadece onlar bitirebilir.. Cemre doğduğu ve büyüdüğü şehir olan Mardinden ailesine rağmen kaçmayı başarmış onların ona koyduğu ismi bile bir kenara atmıştı, İstanbula okumaya gelmişti.Çocukluğundan beri en büyük hayaliydi öğretmen olmak ilk adım tamamlanmıştı okulu bitmişti ama maalesef Mardinin lanetinin onu bırakmaya hiç niyeti yoktu. Altıneller Cemre okurken onun yerine bir karar vermişti bile ne kadar istemeseler bile bu kan davasını bir tek her şeyden kaçan kızları durdurabilir,bu dava sadece onun evliliğiyle son bulabilirdi o yüzden okulunun bittiği haberini alır almaz onu zorla Mardine geri getirmişlerdi. Cemre ne kadar dirense bile bu lanetten kurtulamadı..Baran da bu evliliği en az onun kadar istemiyordu,peki bu işleri kolaylaştırır mıydı yoksa daha mı dibe sokardı ? “Evlilik bir felaketse, Baran Demiran’la evli olmak onun en karanlık haliydi ve ben o karanlığın tam içindeydim.” ✵ “Sonuçta istemeden evlendik Baran,hikayemiz biz istemeden yazıldı ben sena aşık oldum diye senin de beni sevmene gerek yok.Kendini zorunlu hissetme.” Baran çenemi tutup başımı usulca kaldırıp gözlerimizi buluşturdu,hüzünle baktım gözlerine. “Efulim,sen beni sevdiğini söyledin ya artık benim ömrüm senin nefes aldığın yere kadar.Ben aşk nedir bilmem,ben aşkı öğrenmedim ama senin adın geçince neden nefesimin kesildiğini ezberledim.”

17 Yıl sonra gerçekleri öğrenen Bade, yıllardır onu arayan abilerine giderse. Azıcık dram. Bolca eğlence. Bolca aksiyon. Bir tutam da kaos. Daha ne olsun? Var mısın benimle yeni bir serüvene? (Bal Bade`m adında ilk ve tek kitaptır.) (Kitabımda reklam istemiyorum. Yapmayınız lütfen.)

YAŞAMAK İSTİYOSAN İTAAT ET KÜÇÜK TUTSAKLARIMIZ :) BAY K BAY O BAY D BAY V

Dil yalan söylese de gözler yalan söylemezdi böyleydi değil mi? Ama hayır burada işler çok farklıydı. "Nerede?" Gözleri kıpkırmızı olmuş adam sinirle karşısında titreyen adama bakıyordu karşısında ki adam korku içinde bir iki adım geriledi ve başını hızla yere eğdi elleri titriyordu. "Nerede dedim!!" Öyle bir bağırmış tı ki yer ve gök titremişti kalbi korkudan yerinden çıkacak adam elindeki atalardan kalma kılıç ı karşısındaki imparatora uzatmıştı eğik kafasını bir an bile kaldıramayan adam bir cesaret imparatorun gözlerinin içine baktı. "Huzurunuzda ölsem dahi şimdi zamanı değil efendim onun yerini ben dahi bilmezken elimde tuttuğum bu kızl kılıç tan başka kimse bilmiyor ve bilmeyecek şimdi" Dedi elindeki kılıç bir anda yükselmiş ve simsiyah bir sandığın içine girmişti gözlerini tekrar yere indiren adam kısık ve korku dolu sesle konuştu. "Ya öldürün ya öldürün benden hiç birşey öğrenemezsiniz efendim kan ve gelecekteki varisimizin üzerine yemin ederim asla söylemeyeceğim zamanı gelince o kılıç getirecek onu bize." Aklına Bir şey gelmiş gibi vücudu bir anda ürperdi ve yüzündeki gülümsemeyle birlikte bu kez daha heyecanlı konuşmaya başladı. "Ve bir de onu tanımak için nişanlısı na ihtiyacımız olacaktır efendim daha doğmadı ama elindeki izle onu tanıyacaksınız unutmayın bir izle.." Bu arada kurgum kesinlikle korku değildir. Bunu söylemek istedim okursanız sevinirim şimdiden teşekkürler 🤗🤍🤍 Uyarı!! ( 18+ ) Bu hikaye tamamen hayal ürünüdür hiç bir olay döngüsü gerçek değildir içinde kan vs şeyler olacaktır. Dikkatle okuyunuz.

Hayat kimi zaman dimdik ayakta durmamı gerektiğini öğretirken çoğu zaman kimseye güvenmemem gerektiğini öğretmişti bana. Kırmızı ruj çoğu kişi için romatizm ve aşkı simgelerken benim için ise bir kadının kararlılığını , cesaretini ve asaletini simgelerdi. Bu çoğu kişiye saçma veya absürt gelebilir ama benim için böyleydi yani enazından Devin Neva Bellisoy için öyleydi. Babamın baskısından ve bütün acılarımdan kaçmaya çalışırken çıkmaz bir sokağa girmiştim fakat sonrasında bu çıkmaz sokağın benim hayatım olacağını bilmiyordum. Ailemden kaçarak İstanbul`a geldiğimde kendimi bir mafya öyküsünün içinde bulmuştum. Ve her gün , her geçen ay gittikçe onlarca , binlerce kadınlara tacavüz eden pislikleri , kadınları öldüren pezevenkleri bu dünyadan eksiltiyordum. Onların acı dolu bağırışları ve çığlıkları bana zevk veriyordu ve her pisliği eziyet ede ede öldürmeden önce her zaman kırmızı rujumu sürerdim. Buda benim tek eğlencemdi. Her işlediğim cinayette polislerin asla bulamayacağı kanıtları yok ederdim. Her işlediğim cinayette bir kağıda "DNB" yazarak cesedin elinin içine koyardım. Bütün cinayetlerimi saat tam 12:00`da yapardım. Fakat bir gün bu yolda Giray Göktuğ Aksoy ile karşı karşıya geleceğimi bilemezdim. İşte butün olay burda başlıyordu..

Gece yarısı şehrin eski ve karanlık köşelerinden birinde yankılanan bir çığlık, Ancak kimse ne olduğunu bilmiyordu çünkü kimse duymuyordu kimse görmüyordu... Lydia Veronica Conti ✶ Niccolo Antonio Corleone Aşk mı? İntikam mı?

Şahınşah...Hükümdarlar hükümdarı. Aslında her şey bir oyundan ibaretti. Düzen kuruluydu ve asla şaşmayacak kadar netti kurallar. Eğer masada bir söz verildiyse... Ya sözünü tutardın ya da ölürdün, Zirve`de işler böyle ilerlerdi. Kimsesizlere kimse olurdun. Eğer zor gelirse yokluğu yuva bilirdin. Düşmanı sırtından vurursan namert değil, ibretlik olurdun. İkiye bölündük biz. Kalbimiz kadar parçalansaydık, iki yetmezdi...silinirdik. Yetime yuvayız, asıl yetim bizken. Savaştığımız yolda koruyanımız yok. Aynı yolda yürüdüğümüz kimseye güvenmeyiz. Bizim yolumuz pes etmelere alışık. Gönlümüz yaman. Sevda sözlükte hiç yazmadı. Varlığı yaksa da dile alınmadı. İnce bir sızı oldu, derinlerde yandı. Sönmezdi, sönseydi sevda olmazdı. Sessiz çığlıklarımız duyulsaydı, Zirve`de tek bir kuş kalmazdı. Herkesin gideceğini bilirdik, herkes olmadan silerdik. Kurallarımızı kağıda dökmedik, dökseydik ezberlerdik. Silah ezbere çekilmez, cepten çıktıysa patlamadan indirilmez. Bilirdik. Sildik mi tam sileriz, silerlerse hiç var olmamışız gibi gideriz. Zirve`de yaşamak boğulmak gibiydi. Burası boğularak ölenlerin isimsiz mezarları ve hiç geri alınamayacak günahlarının bedel yeriydi. "Günahların kadar ağla, Şahınşah." ... "Ahu`m, zarif kadınım." Dönüp bakmadım. Ahu`yu içimde defnedeli uzun zaman olmuştu. Ahu; güzel, ince, zarif kadın demekti. Elleri silah tutmaktan nasır tutmuş, gözleri binlerce bedeni cansız görmüş, yüreğine bombalar yağmış gıkı çıkmamış, omuzları dertlerini taşıyamamış çökmüş, Ahu öleli çok olmuş. "Benim adım Neslihan, Kanlı. Neslihan! Bilir misin Neslihan ne demek?" Gözleri bitmek üzere olan sigaramı buldu. Derin bir nefes daha çektim atmadan önce. Yanına doğru yürüdüm. Elleri cebinde yine en ukala duruşunu sergiliyordu. Kırmızıya boyalı dudaklarımı araladım ve sigaramın son dumanını yüzüne doğru üfledim. Boynundaki damar hareketlendi. Yüzüme yerleşen acı dolu tebessümle izledim onu. "Söyle." Sert sesi ile fısıldadı. Dudaklarım, boynuna değerken konuştum, "Benim adım Neslihan, Kanlı. Soylu demektir Neslihan. Soysuz köpeklerin cirit attığı bu alemde, Neslihan benim adım. Soyumla soy katmaya geldim bu dehlize. Ve sana yemin ederim ki Zirve`nin başına geçmeden varlığımı silmek isteyen herkesi sileceğim bu alemden." Arkama döndüm ve topuklarım kırılacak duruma gelecek kadar sert bastım zemine. Kapıyı açtım ve çıkmadan önce son kez gözlerine baktım. "Unutma Kanlı, senin de canını alacağım. Soysuzluğunu ispat ettiğim gün şerefin ayaklarım altında seriliyken, derinden yere paspas yapacağım. Gelen geçen üzerine basacak, ama en çokta bu gün hakkını yediğin yetimlerin ayakkabılarını temizleyeceğiz üzerinde. O gün gelene kadar yediğine içtiğine dikkat et, şayet ben ve yetimler ucuz mal sevmeyiz." Yüzümdeki şuh gülümseme ve kendimden emin tavrım onu çıldırttı. Neslihan bu aleme bomba misali düşmüştü. Unutmayın sevgili okuyucularım, her insan kaderini, geçmişini ve geleceğini kendi yazardı. Bir zamanların piçi Neslihan, soyunu baştan sona tekrar yazmıştı. Sahi Zirve`de herkes piçti. Konu orta yer çocuğu olmak değildi. Hiçbir zaman öyle olmamıştı. Konu atıldığın ortaya sahip olmaktı. Bir zamanların piçi Neslihan,şimdi zirveye bir başına tırmanıyordu. İşin ilginç yanı Zirve`de onu bekleyenlerden habersizdi. ... Yordemsu. Tüm haklar şahsıma aittir. Çalıntı durumunda gerekli işlemleri başlatacağımdan asla kuşkunuz olmasın. Hikayenizin esin kaynağı olarak hikayemi kullanmayın. Keyifli okumalar.

`ne roma, ne londra, ne madrid, ne viyana.. bir istanbul beyefendisi gibi, bir istanbul beyefendisi. agresif ama oldukça nazik, bir istanbul beyefendisi. ve paylaşmıyor sevgisini, bir istanbul beyefendisi. ve çekingenlik aliyor her yanımdan, bu aşkın beyefendisi..

Her son bir başlangıç değildi. Her son, bir sondu.

09.11.24 tarihinde yazılmaya başlanmıştır. Tüm Hakları saklıdır.