Geçmişte yaşadıkları, acıları, kayıpları...Aslında Slorya`yı bugünkü hâline getiren şeyler bunlardı. Soğuk, sert, duygusuz, sessiz, öfkeli. Gizemli ve saygın Parkinson ailesi onu evlat edindiğinden hayatında çok şey değişmişti. Hogwarts`ın büyülü duvarları arasında öğrenim görürken bir yandan kendi iç dünyasıyla da savaş vermek zorundaydı. Ona yardımcı olanlar vardı, tabii düşmanları da vardı. Ama asıl sorun, kimin dost kimin düşman olduğu hiçbir zaman kesin değildi. Her şey tek bir sözle, tek bir büyüyle ya da tek bir karanlık işaretle değişebilirdi...Bir yandan Parkinson ailesinin sırlarını çözmeye çalışırken, bir yandan eski düşmanı olan Draco Malfoy`un neden sürekli hep karşısına çıktığını, onu gözetlediğini anlamak zorundaydı. Bu ani ilgisinin sebebi aşk mıydı? Hiç sanmıyordu. Ama sebebi her ne ise, bunu çok yakında öğrenmeye kararlıydı. İşbirliği: @teacherspet_kurgu_ Ayşe Gül @dderin_stories Derin

Bir arkadaşlık, bir sırrın ve duygunun gölgesinde nasıl değişir? Jisung, yıllardır kalbinde bir sırrı taşıyor: Minho’ya duyduğu aşk. Ship:Minsung 🐰💓🐿️

"Hiçbir şey senin sandığın gibi değil, izin ver sana neyin ne olduğunu göstereyim," dediğinde sesindeki güven kararlılığımı bir nebze kırdı. Ama hayır güvenemezdim. Başımı hayır anlamında salladım. Gözlerimden benden habersiz yaşlar akmaya devam ediyordu. Bana birkaç adım yaklaştığında elimdeki silahı daha çok sıktım. Namlu göğsüne değdiğinde gözleri hâlâ gözlerimdeydi. "Şu an burada beni öldürebilirsin." dediğinde ona bakmaya devam ettim. "Ama inan ya da inanma gerçek sandığından çok daha farklı. Ve bunun için yaşamaya devam etmelisin,"

Eğlenmek için gittiğiniz alışveriş merkezinde rehin edilseydiniz ne yapardınız?

Kim Taehyung kendi ayakları üzerinde duran bir şirket ceosu kendisi idollerden nefret eder. Onun tam tersi olan Min yoongi çocukluk arkadaşı ise ünlü grup olan bighitten seokjin ile kafayı fene bozmuştur. Konserine gidebilmek için can atar. Tek başına gidemeyeceği içinde çocukluk arkdaşı kim Taehyung ve kuzeni olan aynı zamanda da alt katında oturan jung hooseoku da konsere zorla davet eder ve serüven bu üçlünün konsere gitmesiyle başlar. KimTaehyung sevgilisi varken nefret ettiği idollerden birine aşık olmuştu. Semetae Ukekook 25/06/2021

Annesini takip eden yavru bir ördek gibi o nereye giderse ben de arkasından oraya gidiyordum. Aynı zamanda çenem de boş durmuyor, sürekli ismini üst üste söyleyip duruyordum. O ise beni hiç tınlamıyor, yoluna devam ediyordu. "Minho?" "Minho?" "Minho?" Artık bezsin de arkasına dönsün, yüzüme baksın diye bu gıcıklığı yapıyordum ama ne kadar kırgınsa artık yüzüme bile bakmıyordu. Sanki ben yoktum. "Minho?" "Minho?" "Minho?" Artık bu yaptığıma ben bile daha fazla dayanamadım. "Ahh, yeter ama!" diye bağırarak onu takip etmeye devam ettim. "Hangi tür insan böyle bir işkenceye dayanabilir ki? Nasıl tepkisiz kalabiliyorsun? Ben olsaydım şeytanı dinler, çakardım ağzının ortasına cidden!" -Der demez durdu. Onun durması üzerine başımı sırtına tosladım. "Ah!" dedikten sonra anında geri çekildim. Bu sefer bana döndü. Evet, döndü! Ama nasıl bakıyordu biliyor musunuz? Tek kaşını havaya kaldırmış bana az önceki söylediklerime nispeten, "Şeytan öyle mi dermiş?"der gibisinden bakıyordu. Sadece bakışlarından bile bana bunu sorduğu belli oluyordu. Anlayınca hemen sırıttım. "Aaaa... Şey... Şeytanı dinlememek lazım. Evet evet, kesinlikle şeytanı dinlememeliyiz! Ne öyle ağzına çakmak falan? Onun yerine sakin kalıp, sabredip duymamazlıktan gelmek en iyi- " Ne diyorum ben ya? Resmen şu an kendi ağzımla kendime kapak yaptım. Sustum ama geciktim tabii ki. Başını bir sağa bir sola sallayan Minho derin bir nefes alıp verdi. Bu zamana kadar hiç konuşmamıştı ama nefes verdikten hemen sonra: "Baş belası." dedi. Gıcık işte, ne olacak?! O kadar konuşmaya çalıştım ama tek kelime dahi etmedi. Şimdi ağzından çıkan bu iki kelime de neyin nesiydi böyle? Gözlerimi devirdim ve klasik esprilerden birini yaptım. "Memnun oldum. Ben de Alya." "Ciddi olamaz mısın?" "Olamam ciddi falan. " "Çocuk gibisin." Yeter ama artık bu kadar. Benim de sabrımın bir sınırı var ve bu sınırı aşınca her insan gibi ben de sinirleniyorum. Dayanamadım. Biraz sesimi yükselttim ve karşımda dikilen Minho`ya bakarak konuşmaya başladım. "Ben miyim çocuk gibi olan? Seninle insan gibi oturup sadece 2 dakika konuşmak istedim! Seninle konuşup yanlış anlaşılmaları düzeltebilmek için Amerika`dan, babamdan kaçtım! Ama sen... Beni takmıyorsun bile! Sadece 2 dakika ya, 2 dakika! 2 dakika konuşacak kadar dahi hiç mi hatırım yok üzerinde?! Asıl çocuk gibi davranan sensin!" "Sence de... Sana böyle davranmaya hakkım yok mu Alya? Geçmişimizi, bizi sen mahvettin. Hem de bir hiç uğruna! Yıllar sonra çıkıp geliyorsun ve benimle konuşmak istiyorsun. Neden? Ünlü oldum diye mi?! Ne değişti ha? Söyle!" "Saçmalama! Ünlü olman beni neden ilgilendirsin?! Babamdan dolayı yeterince şana, şöhrete, paraya sahibim zaten!" "O zaman neden?!" Sustum. Gözlerimden aşağı süzülen gözyaşlarını hisseder hissetmez hızla sildim ve Minho`ya arkamı döndüm. Bu soruya cevap vermek kadar zor bir şey yoktu şu an hayatımda. Evet, her şeye sahiptim. Ama tek bir şey hariç. Ölüyorum Minho... Ölüyorum... Son defa seni görmek için geldim. Belki aramızdaki yanlış anlaşılmayı da düzeltebilirim diye geldim. Ama... Ama yapamıyorum. Bunu sana nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum. ..

"Yine mi sen?!" Gözlerimi devirerek odanın kapısını kapattım ve muayene yatağına oturmuş Park Jimin`in yanına doğru ilerledim. Elimdeki kahve bardağını masamın üzerine bıraktıktan sonra kollarımı bağlayarak karşısına geçtim. "Yine neyin var?" diye sordum bezgin bir ses tonuyla. Çünkü bezmiştim artık. Bu neydi canım?! Her gün, her saat insan hasta mı olurdu?! "Dün karnın ağrıyordu. Önceki gün başın. Ondan önceki gün sözde dizini incitmiştin. Ondan önceki gün de, kolun muydu? Evet, evet sanırım kolumu kırdım diye gelmiştin. Ama hepsinde de gayet sağlıklıydın. Bu sefer neyin var?" Sordum sormasına lâkin o beni tınlamayarak gözlerime anlamlandıramadığım bir şekilde bakmaya devam etti. "Yah! Sana sordum. Neyin var senin? Yoksa gerçekten bu sefer hasta mısın?" Şaşkınlıkla gözlerimi irileştirdim ve gerçekten hasta olduğu düşüncesiyle elimi onun alnına koydum. Ancak tam da bu esnada o, alnındaki elimi tutarak beni hızla kendisine doğru çekti. Bu hareketini hiç beklemiyordum. Oldukça da hazırlıksız yakalanmıştım. Yüzlerimiz çok yakındı. Alıp verdiği nefesi dahi hissedebiliyordum. Bir an olsun gözlerini gözlerimden çekmedi ve ciddi bir ifadeye büründü. İlk defa onu bu kadar ciddi görüyordum. Yavaşça yutkundum ve kendimi geri çekmeye çalıştım. Ancak bu hareketimle beni kendisine daha çok çekti. Ne yapmaya çalışıyor bu çocuk Allah aşkına?! Kalbim... Neden bu kadar hızlı atıyorsun şimdi ya?! Bu esnada Park Jimin tuttuğu elimi yavaşça kendi kalbinin üzerine koydu. Ardından ağzını açarak konuşmaya başladı. "Kalbimin ritmi seni her gördüğünde değişiyor Doktor Hanım. Yerinden fırlayacakmış gibi atmaya başlıyor. Bazen... Bazen de yırtılacakmış gibi oluyor. Çok canımı yakıyor. Sanırım bu hastalığın adını biliyorum. Her insanın yakalandığı bir hastalıkmış. Adına da `aşk` diyorlarmış. Sevdiğin kişiye kavuşunca tedavini oluyor ve acısından kurtuluyormuşsun. Peki ya ben? Ben ne yapmalıyım? Benim... Benim tek tedavi yöntemim sensin, beni tedavi eder misin? Ya da... Benim tedavim olur musun?"

Starlight⭐️:미안 해요. Starlight⭐️:Özür dilerim. Yonca🍀: 무엇 때문에?😄 Yonca🍀: Ne için?😄 Starlight⭐️:모든 것을 위해. Starlight⭐️:Her şey için. Yonca🍀: 너 나를 두려워하고있어.😓 그게 뭔가? Yonca🍀: Korkutuyorsun beni.😓Bir şey mi oldu? Starlight⭐️:사실은 ... Starlight⭐️:Aslında... Söyleyecek mi yoksa?! Gerçekten itiraf edecek mi bir idol olduğunu?! Ay,bir heyecan bastı. Yonca🍀: 사실 ...😕 Yonca🍀: Aslında... Starlight⭐️:어쨌든 잊어 버려. Starlight⭐️:Her neyse,unut gitsin. Starlight⭐️:나는 그 말을 할 준비가되지 않았다고 생각한다.😅 Starlight⭐️:Sanırım bunu söylemeye hazır değilim.😅 Çok az kalmıştı ama ya! Bu haksızlık. Söyleseydin ne olacaktı sanki?! Yonca🍀: 그래서 확실한 것이 있습니다.😕 Yonca🍀: Yani kesin bir şey var.😕 Yonca🍀: 좋아, 준비 됐으면 말해줘.😊 Yonca🍀: Tamam,hazır olduğun zaman söyle.😊 Starlight⭐️:이해해 주셔서 감사합니다.😊 Starlight⭐️:Anlayışın için sağol.😊 Yonca🍀: 민 민... Yonca🍀: MinMin... Yonca🍀: 지치지 마십시오. Yonca🍀: Çok yorma kendini. Starlight⭐️:좋아, 성가신 공주님.💙 Starlight⭐️:Tamam,sinir bozucuların prensesi.💙 Yonca🍀: 너는 가장 힘든 감각이야, 너!😣 Yonca🍀: Asıl gıcık sensin,sen!😣 Starlight⭐️:알았어 ,알았어.😂 나에게 화를 내지 마라.😂 Starlight⭐️:Tamam,tamam.😂 Kızma bana.😂 Hem şimdi beni beklediklerinden hem de MinMin`i biraz korkutmak istediğimden bir yalan daha yazmaya başladım. Yonca🍀: Bir grup videosu çevirisi yapıyorum MinMin. Gitmem gerek.Sonra görüşürüz.👐 Starlight⭐️:Yah! Bekle! Starlight⭐️:Hangi grup? Yonca🍀: Ödev olarak verdi hoca. Stray Kids`in videolarının çevirisi. Ama çevirirken ben de izleyip eğleniyorum. Muhteşem bir grup. Özellikle bir çocuk var. Görmen lazım MinMin... Bir çocuk bu kadar mı tatlı olur?😍 Starlight⭐️:Kimmiş o çocuk? Söylesene! Yonca🍀: İsmi Lee Know. O kadar beğendim ki, bir ara kendisini muhakkak araştıracağım. Starlight⭐️:아니, 연구하지 마라!😤 Starlight⭐️:Hayır,araştırma sakın!😤 Bir Korece,bir Türkçe konuşuyorduk şimdi. Onun bu hâli o kadar komikti ki. Keşke okuduğu zamanki yüzünü görebilseydim. Kendi ismini vererek şaşırtmıştım tabii çocuğu. Yonca🍀: Nedenmiş o? Beğendim çocuğu, araştıracağım. Hatta şu an bile bakabilirim. Starlight⭐️:보지 마! Starlight⭐️:Bakma! Starlight⭐️:그래서 ... 음 ... Starlight⭐️:Yani... Şey... Starlight⭐️:왜 손아귀를 찾으십니까? Starlight⭐️:Neden bakacaksın ki elin çocuğuna? Starlight⭐️:다리를 부러 뜨려 라. Starlight⭐️:Bacaklarını kırarım. Yonca🍀: 뭐야? 질투?😏 Yonca🍀: Ne o? Kıskandın mı?😏 Starlight⭐️:헛소리! Starlight⭐️:Saçmalık! Yonca🍀: Of MinMin,gidiyorum ben.👋 Yonca🍀: 잘가👐 Yonca🍀: Görüşürüz. Starlight⭐️:가지마!😤 Starlight⭐️:Gitme!😤 Yonca🍀: Gittim bile😝 Starlight⭐️:그만! Starlight⭐️:Dur! Starlight⭐️:나는 너희에게 가지 말라고했다. Starlight⭐️:Gitme demiştim sana. Starlight⭐️:바보😣 Starlight⭐️:Aptal😣 Starlight⭐️:백치🙅 Starlight⭐️:Salak🙅 Starlight⭐️:İnsana ağzını bile bozdurtursun sen! Starlight⭐️:Görüyorsun bunları değil mi? Starlight⭐️:Sırf bana gıcıklık olsun diye,beni deli etmek için cevap vermiyorsun değil mi? Starlight⭐️:Yah! Starlight⭐️:Yonca! Starlight⭐️:Bunun hesabını sonra dilimleyeceğim senden. Yonca🍀: Keseceğim diyecektin her hâlde.😂 Starlight⭐️:Gıcığın önde gidenisin Yonca! 😤 Starlight⭐️:Biliyordum gördüğünü. Starlight⭐️:Omo! Starlight⭐️:Akıl mı bıraktın sanki insanda? Karıştırmışım. Olamaz mı yani?!😒

Geçmişini unutmak isterken ona devamlı hatırlatan ve intikam peşinde olan bir psikopat yüzünden hayatı cehenneme dönen genç kız; psikopat sayesinde Stray Kids ile tanışır ve aksiyon dolu bir maceraya onlarla birlikte atılmaya başlar.

En güçlüsü oydu. Bunu değiştirecek misin?

Her şey; hayattaki tek varlığımın, biricik kuzenimin öldürüldüğü gece başladı. Onu kanlar içinde yerde yatarken görüp yanına koştuğumda, vücudundan akan kanın sıcaklığına tezat buz kesen tenine ellerim temas ettiğinde atmayı bıraktı kalbim. Sonra evin içinde üzerime gelen katilini görünce iflas etti beynim. Bedenim kaskatı kesilip bir puttan farklı görünmediğinde kayboldu yaşam belirtilerim. Ölümle yaşam arasında sıkışıp kaldığım an, yaşamak isteyen kalbimin bir polisin kalbine sımsıkı sarılmasıyla başladı serüvenim. Onun güven veren ellerini tuttu ellerim. Umudun ışıltısını saçan gözleriyle buluştu gözlerim. Onun sayesinde güçlü olmak nedir bildi tüm benliğim. O beni sarıp sarmalarken saatleri esir eden bir psikopatla cebelleşti kaderim.

Minho, okulda gayet normal biriyken geceleri işler karışıyordu. Minho duygularına hakim olamıyordu.

❝Belki de tek ihtiyacım olan şey sende kendimden bir parça bulmaktı.❞ t.m.r 〤 e.c.g ⤷fanfiction

Ünlü yemek fenomeni Jungkook,herkesin konuştuğu Artezzo pizza`ya gitti ve şefin özel olarak yaptığı pizzayı tattığında büyülendi.Bunun üzerine,pizzayı yapan kişiyle tanışmak istedi.Başta röportaj bahanesiyle başlayan sohbet,farkında olmadan aralarındaki çekimi açığa çıkardı..

*Güneş`in ve Ay`in imkansız aşkı...* Başımı omzuna koydum, eliyle doğan ayı gösterdi, "Şunu gördün mü?" Başımı aya çevirdim ve başımı evet anlamında salladım, bende elimle batan güneşin oluşturduğu mükemmel manzarayı gösterdim, "Sen şunu gördün mü?" Bir süre duraksadı, "Evet, aynı sana ve saçlarına benziyor, gözümü alamıyorum." Kıkırdadım, "Sende aya benziyorsun, bende ondan ve senden gözümü alamıyorum."

Bu kitap 10 sene önce yazılmış bir One Direction fanfiction kitabıdır. Kitabın içerisinde o günlere geri dönecek neler yaşandığını gerçekten neler olduğunu tekrar öğrenecek ve yasak bir aşkın konu almasına tanıklık edeceksin. Herkes kendine ait bir parça bulacak.

Üniversite mezuniyet partisinde öldürülen Lee Minho`nun katili, en yakın arkadaşlarından birisiydi. 一 skz & girl characters, mystery © rveazs

"Beni sinirlendirmek inan hiç istemezsin küçüğüm." Not: kitap kendime aittir wattpad kapandığı için burdan tekrar yayınlıyorum.

Sırtım duvarla buluştuğunda çektiğim acıyla ağzımdan ufak bir inleme çıktı. O ise tuttuğu kolumu bırakmayarak bir elini de duvara yasladı ve beni duvar ile arasına sıkıştırdı. Daha çok yaklaştı. "Ne yaptığını sanıyorsun?" Başımı boyunun uzunluğundan dolayı hafif yukarı kaldırarak gözlerine baktım. Hâlâ gülümsüyordu. Derin bir nefes alıp verdi.Daha sonra biraz daha eğilerek yaklaştı ve kalbim gümbür gümbür atmaya başlamışken kulağıma tek bir kelime fısıldadı. "Bekliyordum." Ürperdim.Resmen tüm vücuduma bir ürperti geldi.Onu benden uzaklaştırmaya çalıştım.Ancak kuvvetliydi ve bu göründüğü kadar kolay değildi. "Hâlâ direniyorsun.Biliyor musun Yeon Soo?Gerçekten seni bekliyordum.Keşke diyordum... Keşke Yeon Soo gibi cesur,korkusuz,asî ve tabii güzel birisi karşıma çıkıp bana diklense de hedefim olsa. Onunla oynasam. Biliyordum böyle olacağını. Senin dayanamayacağını ve kendini bana yem edeceğini. Şu an ne kadar mutluyum bilemezsin." Nefretle baktım gözlerine. "Asla senin oyuncağın olmayacağım!Boş yere ümitlenme." Bir kere daha kolumu tuttuğu elini bana doğru bastırdı ve sırtımı soğuk duvara sabitledi. "Göreceğiz Yeon Soo. Ancak elime düştün ve kolay kolay kurtulamayacaksın.Tıpkı şu an olduğu gibi." "Uzak dur benden!" "Artık bunun imkânı yok." Sabrımı taşırmayı başardı. Boşta kalan elimle kuvvetli bir şekilde kolumu tuttuğu elini tuttum ve sertçe kaldırdım.Ardından onu duvara yapıştıran taraf bu sefer ben oldum. O da bu hareketi beklemiyordu ve tıpkı az önce bende olduğu gibi hazırlıksız yakalandı.Rolleri değiştik.Az önce benim olduğum yerde Hyunjin,Hyunjin`in olduğu yerde de ben vardım. Çekik gözleri irileşti.Daha bir şaşkın bakıyordu şimdi.Bunu yapabileceğimi tahmin etmiyordu sanırım. "Ama kurtuldum Hyunjin.Tıpkı şu an olduğu gibi.Uzak dur benden..." ...

Jungkook hala taehyung`un suratına bakmıyordu. "Beni kelepçelemeyecek misin?" diye sormuştu kısık sesle. Ardından dönmüştü bakışları taehyung`a. Yerinden kalkmış jungkook`a doğru adımlarken konuşmuştu. "Biz sadece kaçabilecek olanları kelepçeliyoruz. Senin kaçabileceğin bir yerin yok." Çenesi titremişti jungkook`un. Gözünden bir yaş akmıştı. "Senin kimsen yok, küçük bey. Gidecek yerin yok. Ama yine de "ben giderim, kendimi birilerine sürterek hayatta kalırım." diyorsan kapı orada. İşim kalmadı seninle." Semetae/ukekook Asker kurgusu/düzyazı (Mükemmel veya kusursuz yazdığımı iddia etmiyorum. Yazım yanlışları olabilir, kontrol etmeden atma durumum olabiliyor

Belis ve Kenan... Almanya`da büyümüş iki Türk genci spor kariyerlerinin başında İtalya`da buluşursa ne mi olur?

Ona ne ara bu kadar bağlandığımı bilmiyordum... Tek bildiğim şey onu ne kadar önemsediğimdi... Fakat artık yoktu! Onu geri getirmek adına her şeyi yapacaktım! Ben prens Keisuke Baji isem biricik sevgilim prens Chifuyu Matsuno`yu kurtaracağıma söz veriyorum!

"Nasilsin kucuk kedi." kizil sacli kendisine seslenen kasli cocuga bakti ve "Kucuk senin ebendir lan." dedikten sonra yuzune yumrugu gecirerek uzaklasti. Changbin kizil saclinin gidisini arkasindan gururlu bir sekilde izlerken kendi kendine konustu "Vahsi kedicigim..."

Minho ve Hyunjin uzun yıllardır çok yakın arkadaşlardı. Birlikte her şeyi yaparlardı ama bir konuda asla anlaşamazlardı: doğaüstü şeyler. Hyunjin her şeye açıktı,büyüler, kehanetler, enerjiler... Minho ise tam tersi, “Kanıt yoksa yoktur,” der geçerdi. Bir gün beraber yürürlerken Hyunjin birden durdu. Karşı kaldırımda, mor dumanlar içinde bir dükkân belirivermişti. Üzerinde soluk harflerle şunlar yazıyordu: "Madam Ara`nın Gizemli Dünyası." Hyunjin`in gözleri parladı. “Oraya girmemiz lazım!” dedi. Minho burun kıvırdı. “Sen ciddi olamazsın. O dükkan dün yoktu bile.” “Tam da bu yüzden!” dedi Hyunjin, heyecanla dükkana yönelirken. “Gerçek büyü böyle bir şey!” Minho kollarını birbirine kavuşturdu. “Ben seni dışarıda bekliyorum. İçeride dolandırılıp geleceksin zaten.” Hyunjin içeri daldı. Yarım saat sonra elinde küçük bir kutuyla çıktı, yüzünde muzip bir sırıtış vardı. “Ne aldın?” diye sordu Minho, hafif endişeyle. Hyunjin kutuyu arkasına sakladı. “Sürpriz.” Ertesi gün Hyunjin, Minho’ya ufak bir oyun oynamaya karar verdi. Kutudan çıkardığı şey, Minho`ya tıpatıp benzeyen bir voodoo bebeğiydi. Küçük siyah bir kazak giymişti, saçları bile aynıydı. “Sana büyü var mı yok mu göstereceğim,” dedi kendi kendine, sırıtarak. Ama tam Minho`nun evine giderken, cebinden bebek düştü. Hyunjin fark etmedi bile. O sırada Jisung köpeği Bbama`yı sabah yürüyüşüne çıkarmıştı. Bbama kaldırımda bulduğu tuhaf oyuncak dikkatini çekti. Burnuyla dürttü, sonra ağzına alıp sevinçle sallamaya başladı. Voodoo bebeğin bacağı bir yöne savrulurken, şehirde bir yerlerde Minho aniden dengesini kaybedip yere kapaklandı. “NE OLUYOR” diye bağırdı Minho. Bbama ise oyuncağını yere bırakıp patisiyle bastırdı, sonra tekrar ısırdı ve ters çevirdi. Aynı anda Minho, sanki biri sırtını dürtüyormuş gibi irkildi. Bu sırada Hyunjin bebeğin cebinde olmadığını fark etti. “Hayır… Hayır, hayır, hayır! Nerede bu bebek?!” Bbama neşeyle kuyruğunu sallarken, büyücü dükkanının dumanlı vitrininde Madam Ara gizemli bir şekilde gülümsüyordu

One direction müzik grubu ile ilgili yazılmış 10 senelik bir fanfiction kitabıdır. İçinde mutlaka kendinizden birşeyler bulup asıl olayların nasıl olduğunu keşfedip şaşıracaksınız. Haydi çocukluk anılarını tazelemeye. Kitapta grup üyelerinden olan Zayn malikin yasak aşkını anlatıyor