İki eski sevgili, ayrıldıktan sonra ilk kez; üstelik terk eden tarafın yeniden birleşmek istemesi ile konuşmaya başlamışlardır. Biraz mizah, birazdan çok kötü espri. Hera ve Can`ın hikayesine hoş geldiniz... @Heramera: İflah olmazsın sen. @Heramera: Ulan evimin kapısına gelip beni terk ettiğin taksinin fişini bırakmak ruh hastalığının kaçıncı seviyesi? @Cantoker: Hera, Hera, Hera. @Cantoker: O fişi bıraktım çünkü @Cantoker: İt gibi pişman olduğumu anladığında alnıma çarpman kolay olsun istedim. @Cantoker: Kızın yerine kendimize trip atıyoruz aldığımız tepkiye bak.

İdil: Beni öptün İdil: Seninle sahnemiz yokken birde! Güven: Yönetmen istedi İdil: Yönetmenin köpeği olduğunu unutmuşum:) Güven: Ben bir aralar senin de köpeğindim

“Beni aldatıyor musun Yasmin?” “Yaman yanlış anladın seni aldatmıyorum o benim-“ “Ben bir şeyi yanlış anlamadım Yasmin bu saatten sonradan bitsin konuşmayalım,”

Yıllar önce yanlış adamı seçmenin bedelini, bugün baba evine elinde küçük bir çocukla dönmek zorunda kalarak ödüyordu Bahar. Anne babasını dinlemeyerek komşularının oğlu Serdar`la değil de, Kendi seçtiği adamla evlenerek en büyük hatayı yapmıştı zamanında. Şimdi nedamet vaktiydi genç kadın için, şimdi maziye dönme vaktiydi... Giderken son gördüğü de, döndüğünde ilk bulduğu da yine Serdar olacaktı. Artık savaş pilotu, binbaşı F-16 Çelebi olan Serdar...

-Kısa Hikaye- 7 yaşındaydık. Bir defterimiz, bir oyunumuz, bir de hiç değişmeyen sıramız vardı. Bir hafta sende, bir hafta bende... Aşkı böyle öğrendik. Büyüdük. Kırıldık. Ayrıldık. Ama o defter hep bizimle kaldı. Şimdi o defteri son kez açıyorum. Belki bu sefer, hatırlarsın. Belki bu sefer, kalırsın.

Bu yaz diğer yazlar gibi olmayacaktı. Bunu kalbimin en derinlerinde hissediyorum.

Bir var oluş, Bin yok oluşa bedeldir. Göt çeneli; Geçmişimizde sana karşı yapmamam gereken bir yanlışı yaptım. Ve sen silmek istemediğin halde ben seni sildim. (04.52) Siz; Suçlu olduğun halde mi yani? (04.53) Göt çeneli; Evet, suçlu olduğum halde. (04.53) Siz; Peki bay anonim, simdi neden pişman bir şekilde sizi hatırlamayan birine döndünüz. (04.54) Göt çeneli; Onu sadece kendimi affettirmeme izin verirsen öğreneceksin güzel gözlüm. (04.55)

Efsun Ateş, sevdiği adamın ihanetini ardında bırakmak ve geçmişin yaralarını sarmak için doğup büyüdüğü şehri terk etti. Bilmediği sokaklarında yeni bir başlangıç aradığı Ankara, onun için hem kaçış hem de kaderin kapısıydı. Hayatını yeniden kurma kararlılığıyla çıktığı bu yolda, hastane duvarları arasında dostunun ona bıraktığı son vasiyet, rotasını belirledi. Efsun, gözyaşlarını içene akıtarak askeri okula başvurdu. Geçen dört yıl boyunca disiplin, azim ve kararlılıkla ördüğü hayatında hem keskin nişancı unvanını kazandı hem de Teğmen rütbesine ulaştı. Mezuniyetinin ardından ilk görev yeri olarak Hakkâri’ye, özel bir birlik olan Sungur Timi’ne atandı. Kalbinde ülkesine hizmet etmenin gururuyla, umutlarını sırtlayarak dağlara uzanan yollara düştü. Ancak Efsun’un büyük hayallerle adım attığı bu topraklar, ona umduğu huzuru değil; acının, mücadelenin ve zorlu kararların hüküm sürdüğü bambaşka bir gerçekliği sundu. Bu görev, yalnızca vatan sevgisini değil; insanın kendini yeniden keşfedişini, sadakati ve inancı sınayan bir yolculuğa dönüştü.

Sevgilim, bana senin beni unuttuğunu ve artık yoluma bakmamı söylüyorlar. Söyle bana, uğruna kendimi bu denli kaybetmişken senden nasıl vazgeçeyim? Sarılışını, öpücüklerini, geçirdiğimiz şehvetli geceleri, sabahları yanımda uyandığında yüzünde oluşan o sevimli gülüşlerini... Söyle bana ben nasıl unutacağım seni? Sen sevgilim, kalbimden böylesine dolup taşmışken ben nasıl vazgeçeyim? Yol göster bana birtanem, ben sensizlikle sınanmaktan çok yoruldum. Eğer bir gün bu günlük sana ulaşırsa ve bu satırları okuyorsan aç o şarkıyı, bizim şarkımızı. Hatırlamadığın için şarkıyı yazıyorum, biliyorum ki unutmak hiç istemezdin sevgilim. Tak kablolu kulaklıklarını, aç sevdanın son vuruşunu. Bu sana yazdığım son satırlar, çünkü sanırım artık hatırlayacağına dair olan umutlarımı yitirmek üzereyim. Umarım şarkıyı dinlediğinde bizim için tekrar sende bir ışık yanar. Çünkü seni karanlıklara bırakmak istemezdim. 19.09.2025 Seni çok seven, V.

052*:O gün öyle güzeldinki 052*:Çok zariftin narindin ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Barmen olan ulaş sevgilisiyle özel mevzular nedeniyle ayrilmak zorunda kalmıştır lise bittikten sonra Ayşime olan hisleri onu yazmaya zorlar

TANIDIK KARIM | YARI TEXTİNG ❤️🐞🖤

Güven birkez kırıldığında eskisi gibi olmaz.Bunları düşünmemem gerekiyordu ama aklımdan atamıyordum.Yumruğum çatırtıyla kum torbasına çarptığında içimde biriken öfkenin birazını serbest bıraktım ama yetmeti.Hiçbir zaman yetmezdi.Ceketimi omzuma atıp dışarı çıktım.Tam köşeyi döndüğümde onu gördüm.Damarlarımda bir anlığına kan akışım durdu.Yıllar sonra aynı şehirde,aynı sokakta.....Şans mıydı,lanetmi

Eskiden çökük bir yüzü vardı. Göz altları simsiyah olurdu. Şuanki gibi makyajla uğraşmazdı. Hayattaki tek amacı sigara içmek ve uyumaktan ibaretti. Ama şuan sigara kokusuna dayanamıyor, burnunu kırıştırıyordu. Saçları özensiz ve dağınık olurdu, şimdi bakımlı ve topluydu. O çok iyi görünüyordu. Gözleri gözlerimdeyken dudaklarına naif bir gülüş yerleştirip önüne döndü. Ben hala ona bakmaya devam ederken o elini yanında ki Rüzgar`ın koluna sardı. Kocaman gülümsemesiyle konuşmaya başlamıştı bile. Rüzgarda tamamen ona odaklıydı anlattığı her neyse ona bakarak gülümsüyordu. Onlar birbirlerine gülümserken kalbime bir şeyler batmaya başladı. Hayır kalp hastası değilim, ama sanki biri bir bıçağı kalbime batırıp çıkarıyordu.

Kırgınlıklar girdi mi araya hiçbir şey eski anların tadını vermezdi. Ayrılık, ölümün ikinci adıydı. Bazı ölümlerin sonu mahşere kalamazdı. Ayrılık kefen, göz yaşları tabut olurdu. ☀️☀️☀️ Sigara içme derdim, daha fazla içmeye başlamış. İnsanların benden korkmasından nefret ediyorum diyordu, şimdi üstünlüğünü kullanarak çevresindekilere korku salıyordu. Bize yaşattıklarım mı bizi değiştirmişti yoksa zaman mıydı bizi değiştiren? ~Elzem ☀️☀️☀️ Elzem ağlamıyordu, oysa ki benim Elzem`im ağlamaktan utanmazdı. Nerde ne olursa olsun göz yaşlarını tutamazdı. Titriyordu ama ağlamıyordu. İki yıl içinde çok mu büyümüştü yoksa ağlamak istemeyecek kadar çok mu tükenmişti?.. ~Agâh ☀️☀️☀️ Bu kitabın tüm telif hakları bana aittir. Kurgunun adı bu platformda sadece benim tarafımdan kullanılmıştır. ☀️☀️☀️

Erkek lisesine başlayan Ege, hayatını değiştirecek olaylarla karşılaşır

Şimdi en savunmasız halimle bir kez daha kendimle baş başayım. Evet her şey beş ay önce yeniden başlamıştı ve ben o günü hayatımın sonuna dek hatırlayacaktım. Ben Berrak Aksu; 26 yaşındayım, kendi nikahımdan kaçtım ve size tam da bu noktaya nasıl geldiğimi anlatacağım.

Açelya demirin farklı dünyada farklı varlıklarla yaşadığı hikayeyi anlatıyor

Susarak Gittin; suskunlukların yıktığı, kırgınlıkların aşkla yoğrulduğu bir aşkın hikâyesi. Lara Saylan; İstanbul`un elit bir semtinde büyümüş, zengin ama sevgisiz bir ailenin tek kızı. Kuzey Demir ise; yetimhanede büyümüş, hayata tek başına tutunmuş bir polis. Sessizliğinde yara, gözlerinde fırtına var. İki kalp, aynı şehrin farklı sokaklarında, birbirlerine dokunamayan eller gibi… Geçmişin gölgesinden kurtulup, gerçek aşkı bulmak için mücadele edecekler. Sessizlikte kaybolan kelimeler, kırılan umutlar ve yeniden başlayan bir hikaye...

Hayaller siyah hayatlar içinde kaybolmuş bir grup genç… “O geçmişinden korkuyordu ama geçmişin derinliklerine dalmaktan da çekinmiyordu.

Bir mahalle… Biri Bodrum’un deniz tuzunu, diğeri Karadeniz’in dağ kokusunu taşır yüreğinde. Yıllardır yan yana yaşayan iki aile, eski bir dostluk, içten içe kanayan bir geçmiş… Ve kimsenin bilmediği yarım kalmış bir aşk. Gururun, geleneklerin ve zamanın örttüğü sırlar, bir gün yeniden açığa çıkar. Kalpler susmayı öğrenir belki… ama unutmamayı asla. AŞEKA, mahalle duygusunu özleyenlere, içten bir hikâyenin peşinden sürüklenmek isteyenlere… Bir bakışla başlayan, bir sözle değişen bir aşkın romanı. Hazır mısın? Çünkü bu hikâye seninde kalbine bir sarmaşık gibi dolanacak.

Bir kalbe kaç aşk sığar. Kaç kalbe seslene bilir. Sesin hala unutamamisken sen nasıl bi başkasına kosabiliyorsun.

Yıllar sonra gelen bu karşılaşma, gerçekten bir tesadüf müydü? Rötar, sadece bir uçuş gecikmesi mi... yoksa geçmişin telafisi için verilen ikinci bir şans mı? Ece ve Berk, ayrılığın ardındaki sessiz gerçeği yeniden konuşabilecek mi? Aynı uçağa binmek, aynı yöne gitmek anlamına gelir mi? Sessizlik, bazen kelimelerden daha çok şey anlatır mı?