ey gönül, hakka aşık olmayanın aşka hakkı olur mu? birbirlerine düşman iki kişi, kaderlerinin bir yazıldığını fark ettiğinde, her şey değişir miydi?

Geçmişin acılarını şimdiki intikamına davet etmek isteyen Lavin. Sahte yüzlerin ardından beklenmedik bir kalp ritimi... *** "Hmm peki en sevdiğin çiçek nedir?" "Ben çiçek sevmem , ama birini seçecek olursam lavinya çiçeği derim." "Çok güzel çiçek , anlamı ölüm çiçeği." "Evet biliyorum, ilerde birine alırsam onu ölümüne severim demektir.`

Ben Rivera Rushell. Zyran, hem üvey babam hem de bir avcı. Zyran`ın haberi olmadan yaşadığım krallığı terk edip başka bir krallıkta yaşamaya karar verdim. Planımı gerçekleştireceğim gün Zyran bana bir görev verdi ve bu görev benim için son görevdi. Tabii Zyran`ın bundan haberi yoktu...

Bunca yıl uğraştığım her şey bitmek üzereydi ve benim yaptığım tek şey gülmekten ileri gitmedi. Hayatım yanıyordu, tekrar.

(Eski Adı: Beşik Kertmesi) İnsanın kaderi ne zaman yazılmaya başlar? İnsanın kaderi kaç kez yazılır? İnsan kaderini değiştirebilir mi? Melek ve Yiğit`in kaderi onlar doğmadan çok önce yazılmaya başlamıştı. Bir böğürtlenin bir insana verebileceği en mucizevi hediyeyle... Onların kaderi üç kez yazıldı. İlkiydi doğmadan önce yazılan ama sonra değişti. Ayrıldılar ve unuttular birbirlerini. Kaderleri üçüncü kez yazılırken ikisi de bu işe karşıydı. Ve ikisi de bu kaderi silmeye kararlıydı. Bir böğürtlenin mucizesi ile yazılan kader bir silahın patlamasıyla değişti. Bu kez ne oldu da yeniden buluştular dersiniz? Tüm hakları saklıdır.

"Karanlık saklar, ışıkta ise aydınlanır sırlar. Denge sizi korur, ta ki siz dengeyi bozana kadar." Bir zamanlar dünya her şeye sahipti. İnsanlara, hayvanlara, bitkilere... Görünen ve görünmeyen tüm varlıklar dünyanın muntazam dengesine boyun eğerdi. Her şey, dünyaydı. Ve dünya, her şeydi. Bir zaman sonra dengeyi bozguna uğratan varlıklar yayıldı evrene. Artık dünya her şeydi lakin her şeyin sahibi değildi. İçlerinde ki iyiliği yitirenler, kötülüğe tamah etmeye başladığında çok geçti. Zira güç, varolmuşları ikiye böldü. Sıradanlar ve Sıradışılar... Güçsüz olanlar ve gücüne güç katanlar... Avcılar ve av olduğundan habersiz olanlar... İnsanlık onlara kötülüğün efendileri dedi lakin dengeyi ilk onlar feshetti. Evrenler yazdı kaderin kalemi, bedelini ödeyecekti kötülüğün efendileri. Lanet, bir rahimde kenetlendi; karanlık doğdu, günışığı yok oldu. Bir Haini miras bıraktı kader, Eliana adında. Yüzyıllar önce kaçmıştı son varisi olduğu evrenden. Kalanların yaşamını da beraberinde götürdüğünü biliyordu. Tüm bunların yanı sıra düğümlenmiş bir akit, anılarını söküp aldı ondan. Yaşanmışlıkları sindi madalyonun ters yüzüne. Affetmedi onu kimse, hiçbir şey bilmezken. Yine de hepsi ışığın varisini suçladı. Halbuki onun tek suçu, karanlıktan kaçmaktı.