"Önüm arkam sağım solum ebe, saklanmayan sobe" Normal bir hayat yaşıyordum, ta ki annem ve babam boşanmaya karar verip başka bir şehire taşınana kadar. Yeni okul, yeni arkadaşlar ve dopdolu bir lise hayatı bana zorlu gelirdi fakat artık daha zor olan bir şey vardı. O da oynamam gereken bir ölüm oyunuydu. Daha ilk günden yaşadığım şeyleri sindiremezken artık sınıf arkadaşlarımla birlikte bir yaşam mücadelesi vermem gerekiyordu. Peki ben buna hazır mıydım?

"Burada kurallara uymak tercih meselesi değildi çünkü bizi hayatta tutan Bu kurallardı"

"Bu lanetten kurtulmanın tek yolu ölmek, ama lanet seni ele geçirdi ise yaşıyorum diyemezsin zaten"

Tesadüfler gerçek miydi bilmiyorum ama bizi buluşturan şey kesinlikle tesadüf değildi. Bir amaç vardı. Normal denilemeyecek kadar anormal fakat anormal denilemeyecek kadar da normal bir hayat sürüyordum. Ta ki eğlenmek için gittiğim yerde asla unutamayacağım ve bırakamayacağım insanlarla tanışana kadar.