İnsanlar artık yere dokunmaz oldu. Toprak, unutuşun ta kendisiydi. Gökyüzü ise artık hayallerin kurulduğu değil anıların yakıldığı bir yerdi, duman içinde yüzen evlerle dolu. Her balonun içinde, birinin geçmişi vardı. Uçmak için, yanıyordu. Kimi annesini yakmıştı, kimi ilk öpücüğünü, kimi de sadece "keşke" dediği bir anı parçasını. Ne kadar çok yakarsan, evin o kadar yükselirdi. Ne kadar yükseğe çıkarsan, o kadar az hatırlardın kendini. Benim evim de bir zamanlar yükselirdi. Karanfil kokulu dumanın içinde, onun sesini unuttukça daha da hafiflerdim. Aşağıda kalan her şey, ağırdı. Yukarıda kalanlar, suskun. Derler ki, dumanın ilk formülünü Pompei`nin Gökyüzü Çığlığı fısıldamış. Yanarken bile güzel görünmek isteyen bir uygarlığın son nefesiymiş o. Ve biz o nefesi, asırlardır balonlara doldurup gökyüzünde taşıyoruz. Karanfilli Duman Krallığı her sabah sinyali gönderdiğinde, bacalar aynı anda öksürüyor. Kırmızı bir sessizlik yayılıyor göklere, sonra birileri düşüyor. Eviyle birlikte. Kalbiyle birlikte. Yaşarken unutmaya, hatırladıkça ölmeye hazırlanıyoruz doğduğumuz andan beri. Anıları, yakmak için yaşıyoruz biz. "Birini seviyorsan, dumanını paylaş." derler. Ama kimse söylemez: Paylaştığımız duman, bir gün ikimizi de cehenneme indirecek. ♤

Bu kitap kesinlikle en sağlam kurgum olacak. Ama şimdi yazmayacağım henüz hazırlık aşamasında...

Bu kitap Ortak yazılmaktadır. Kitap yazmakta yeniyiz ve eğlenmek için yazıyoruz. {Kudüs Fatihi Selahaddin Eyyubi dizindeki Kont Gabriel ve Kudüs Kraliçesi Victoria`nin yarım kalan aşkını devam ettiriyoruz.} Keyifli okumalar dileriz:) 🐣

Kealin intikamı için atılan nara ve gizli bir aşk Babasını küçük yaşta kaybeden kealin acımasız planları ve öldurcegi kişiye aşık olmasından ibaret

Adam, abisinin katili olduğunu düşündüğü kadının peşine düşer ve kadınla yanlışlıkla bağ kurarsa... Dela Ezgi Abacı. Abisinin söylemiyle Dela. Babasının söylemiyle Ezgi. Bir beden içinde acının hakimiyetini sürdürdüğü iki karakter... Alaz Ali Aldar. Kanlı koltuğun asıl sahibi. *** Abisinin ölümünü bile içine atan adam, benim yaralarım için gözyaşı döküyordu... *** 🥂 TIMARHANE KAÇKINI 🥂

`Bu hayatta her şeyin sevgiyle bir ilgisi var ve sevginin olduğu yerde yalan olmaz.` Sahra yirmi dört yaşında sadece bir kitap yazmayı başarabilmiş tutunamayan bir yazar aynı zamanda da bekar bir annedir. Etrafındaki herkes ona yalan söylemeye başlayınca çareyi kaçmakta bulmuştur ancak bilmediği bir şey vardır: Yaşakıyı’da da işler farklı değildir. `Sen yolunu kaybetmedin. Senin yolun burası. Korkma. Güvendesin.` Yaşakıyı herkesin birbirine yalan söylediği ve bir katilin saklandığı küçük bir kasabadır. İki kişinin öldüğü, bir kızınsa komada kaldığı gecenin suçlusu jandarmanın tüm araştırmalarına rağmen bulunamasa da kasabalılar suçu, cinayet işlemeyi bir aile geleneği haline getirmiş olan Zerenlerden dolayı Ata Deniz Zeren’e atarlar. Ata da artık ailesindeki tüm erkekler gibi lanetlidir. `Gerçekler sandığınız gibi değil!` Sahra her ne kadar bu işe karışmaması gerektiğinin farkında olsa da konuştuğu herkesin bir şeyler gizlediğini fark eder ve bunun yazacağı kitap için harika bir konu olacağına karar vererek araştırmaya başlar. Zaman geçtikçe de Ata’nın tek şüpheli olmadığını fark eder.

Ailesinin ölümünden sonra Rüya "ARSLAN" Hukuk fakultesinde okumaya başlar. Ailesinin öldüren Emir "ULUSOY" ise ailesinin ölümünden sonra Rüya`nın ölmediğini öğrenir ve peşine düşer ama hiç ummayacağı bir şey ile karşılaşır "AŞK".